dents and 2% as a result of assault

dents and 2% as a result of assault. In 8% of cases there was some other cause. Most controls were also
injured as a result of falls (33%), sporting injuries (36%), or other causes (31%). An earlier article based on the study has focusedon factors influencing outcome 1 week and 3 months after injury. 37 To summarize these findings, 1 week after injury, children with mild TBI reported signif icantly more frequent headaches, dizziness, and fa tigue (all
.01) than did controls. Children with mild TBI also demonstrated a modest but significant slowing on the Wechsler Intelligence Scale for Chil dren III coding subtest(97)2.15.03. No other significant differences were apparent on other
cognitive measures. By 3 months after injury, the differences between the combined mild TBI and the combined control groups in symptom reporting were small. The mild TBI groups were reporting greater memory prob lems,
(186) 2.13.03. On the other hand controls were reporting greater anxiety (186 2.03904. The only significant impairment evident on neuropsychological measures was on the CHIPASAT in the 10- to 12-year age group (58) 2.15,.03. No significant differences were evi dent on the Rowe BRI or the CBCL.However, a subgroup of 24 children with mild TBI
(20%) showed significant ongoing difficulties at thi time. They did not have more severe injuries, as measured by PTA duration, or perform more poorly than the rest of the group on neuropsychological measures. However, there was a significantly higher incidence of previous head injury in this problem subgroup and a higher incidence of premorbid stressors, such as family breakdown, preexisting psychiatric or neurologic problems, and learning difficulties.
Only 7 children from either mild TBI group had sought or received additional help in relation to the mild head injury before the 3-month review. Three of these participants sought additional medical assis tance on 1 occasion within the first week after injury because of persisting symptoms such as vomiting, headache, or dizziness (2 from the intervention group and 1 from the nonintervention group). The symptoms subsequently resolved. Two participants
(1 intervention, 1 nonintervention) sustained a sec ond mild head injury between 2 and 3 months after

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอยบุบและ 2% เป็นผลมาจากการโจมตี ใน 8% ของกรณีที่มีบางสาเหตุอื่น ๆ การควบคุมส่วนใหญ่ยัง
ได้รับบาดเจ็บเป็นผลมาจากน้ำตก (33%) ได้รับบาดเจ็บกีฬา (36%) หรือสาเหตุอื่น ๆ (31%) บทความก่อนหน้านี้จากการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผล focusedon 1 สัปดาห์ที่ 3 เดือนหลังจากได้รับบาดเจ็บ 37 เพื่อสรุปผลการวิจัยเหล่านี้, 1 สัปดาห์หลังจากได้รับบาดเจ็บ, เด็กที่มีการบาดเจ็บที่สมองอ่อนรายงาน signif icantly ปวดหัวบ่อยมากขึ้นเวียนศีรษะและฟะ Tigue (ทั้งหมด
01) กว่าการควบคุม เด็กที่มีการบาดเจ็บที่สมองอ่อนยังแสดงให้เห็นถึงการชะลอตัวเจียมเนื้อเจียมตัว แต่มีความหมายใน Wechsler ข่าวกรองชั่งสำหรับ Chil ลูกที่สามการเข้ารหัสการทดสอบย่อย (97) 2.15.03 ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญอื่น ๆ ที่เห็นได้ชัดอีก
มาตรการทางปัญญา โดย 3 เดือนหลังจากได้รับบาดเจ็บ, ความแตกต่างระหว่างการบาดเจ็บที่สมองอ่อนรวมกันและกลุ่มควบคุมรวมกันในการรายงานอาการที่มีขนาดเล็ก กลุ่มการบาดเจ็บที่สมองอ่อนถูกรายงาน LEMS prob หน่วยความจำมากขึ้น
(186) 2.13.03 ในการควบคุมมืออื่น ๆ ที่ได้รับรายงานความวิตกกังวลมากขึ้น (186 2.03904. ด้อยค่าอย่างมีนัยสำคัญเท่านั้นที่เห็นได้ชัดเกี่ยวกับมาตรการวิทยาอยู่บน CHIPASAT ใน 10 กลุ่มอายุ 12 ปี (58) 2.15, 0.03. ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญบุ๋ม Evi บน BRI Rowe หรือ CBCL.However กลุ่มย่อย 24 เด็กอ่อนกับการบาดเจ็บที่สมอง
(20%) แสดงให้เห็นความยากลำบากอย่างต่อเนื่องอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลารัชกาล. พวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงมากขึ้นที่วัดจากระยะเวลา PTA หรือทำงานได้ไม่ดีมากขึ้นกว่าที่เหลือ ของกลุ่มเกี่ยวกับมาตรการวิทยา. แต่มีอุบัติการณ์สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของการบาดเจ็บที่ศีรษะก่อนหน้านี้ในกลุ่มย่อยปัญหานี้และอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของความเครียด premorbid เช่นการสลายครอบครัวมาก่อนปัญหาทางจิตเวชหรือทางระบบประสาทและปัญหาการเรียนรู้.
เพียง 7 เด็กจาก ทั้งกลุ่มการบาดเจ็บที่สมองอ่อนได้ขอหรือได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมในความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บที่ศีรษะรุนแรงก่อนที่จะตรวจสอบ 3 เดือน. สามของผู้เข้าร่วมเหล่านี้ขอ tance Assis ทางการแพทย์เพิ่มเติมในวันที่ 1 ครั้งภายในสัปดาห์แรกหลังจากได้รับบาดเจ็บเพราะอาการเรื้อรังเช่นอาเจียน ปวดศีรษะหรือเวียนศีรษะ (2 แทรกแซงจากกลุ่ม 1 และกลุ่มแทรกแซง) อาการต่อมาได้รับการแก้ไข สองผู้เข้าร่วม
(1 แทรกแซงแทรกแซง 1) อย่างยั่งยืนวินาที ond การบาดเจ็บที่ศีรษะรุนแรงระหว่าง 2 และ 3 เดือนหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dents และ 2% เป็นผลจากการโจมตี 8 % ของผู้ป่วยมีสาเหตุอื่น ๆ การควบคุมส่วนใหญ่ยังได้รับบาดเจ็บเป็นผล
ฟอลส์ ( 33% ) , การบาดเจ็บกีฬา ( 36% ) หรือสาเหตุอื่นๆ ( 31 ) บทความจากการศึกษาก่อนหน้านี้ได้ focusedon ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผล 1 สัปดาห์ และ 1 เดือน หลังได้รับบาดเจ็บ 37 สรุปการศึกษานี้ 1 สัปดาห์ หลังจากได้รับบาดเจ็บเด็กกับอ่อน TBI รายงาน signif ปวดศีรษะ icantly บ่อย เวียนหัว และเอฟเอ tigue (
. 01 ) มากกว่าการควบคุม เด็กกับอ่อน TBI ยังให้เจียมเนื้อเจียมตัว แต่อย่างช้าในเว็กสเลอร์ปัญญาระดับชิล มากขึ้น 3 นะครับฉบับ ( 97 ) 2.15.03 . ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญอื่น ๆที่ชัดเจนเกี่ยวกับมาตรการด้านอื่น ๆ

3 เดือนหลังจากได้รับบาดเจ็บความแตกต่างระหว่างรวมอ่อน TBI และรวมกลุ่มควบคุมในการรายงานโรคเล็ก กลุ่ม TBI อ่อนมีรายงานมากกว่าหน่วยความจำมาก lems
( 186 ) , 2.13.03 . บนมืออื่น ๆมีรายงานการควบคุมความวิตกกังวลมากขึ้น ( 186 2.03904 . เพียงความสําคัญชัดเจนเกี่ยวกับมาตรการการทดสอบบน chipasat ในกลุ่มอายุ 10 - 12 ปี ( 58 ) 2.15 , 03 .ไม่แตกต่างกัน เอฟวี่เดนท์ใน Rowe BRI หรือ cbcl อย่างไรก็ตาม กลุ่มย่อย 24 เด็กอ่อน TBI
( 20% ) พบปัญหาต่อเนื่องอย่างมีนัยสำคัญในเวลาที . พวกเขาไม่ได้มีการบาดเจ็บรุนแรงมากขึ้น ซึ่งวัดโดยระยะเวลา PTA หรือทํานมากขึ้นกว่าส่วนที่เหลือของกลุ่มในการทดสอบ . อย่างไรก็ตามมีอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บที่ศีรษะสูงกว่าเดิมในกลุ่มย่อยปัญหานี้และอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของ premorbid ความเครียด เช่น การแบ่งครอบครัว จากปัญหาทางจิต หรือทางประสาท และปัญหาการเรียนรู้ .
7 เด็กทั้งกลุ่มให้อ่อน TBI หรือได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมในความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บที่ศีรษะเล็กน้อยก่อน 3 เดือนรีวิว