- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
On 10 September 1946, Teresa experi
On 10 September 1946, Teresa experienced what she later described as "the call within the call" while travelling by train to the Loreto convent in Darjeeling from Calcutta for her annual retreat. "I was to leave the convent and help the poor while living among them. It was an order. To fail would have been to break the faith."[27] One author later observed, "Though no one knew it at the time, Sister Teresa had just become Mother Teresa".[28]
She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border. Mother Teresa adopted Indian citizenship, spent a few months in Patna to receive a basic medical training in the Holy Family Hospital and then ventured out into the slums.[29][30] Initially she started a school in Motijhil (Calcutta); soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[31] In the beginning of 1949 she was joined in her effort by a group of young women and laid the foundations to create a new religious community helping the "poorest among the poor".
Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[32]
Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:
Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former congregation] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[33]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[34] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone."
It began as a small congregation with 13 members in Calcutta; by 1997 it had grown to more than 4,000 sisters running orphanages, AIDS hospices and charity centres worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[35]
2007 image of Mother Teresa's Home for the Dying, Nirmal Hriday, in Kolkata.
In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta (Kolkata). With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[36] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[37] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[37]
Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[38] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.[39]
As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[40]
The congregation soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the congregation throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[41] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the congregation opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[42]
The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[43] and in 1984 founded with Fr. Joseph Langford the Missionaries of Charity Fathers[44] to combine the vocational aims of the Missionaries of Charity with the resources of the ministerial priesthood. By 2007 the Missionaries of Charity numbered approximately 450 brothers and 5,000 sisters worldwide, operating 600 missions, schools and shelters in 120 countries.[45]
She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border. Mother Teresa adopted Indian citizenship, spent a few months in Patna to receive a basic medical training in the Holy Family Hospital and then ventured out into the slums.[29][30] Initially she started a school in Motijhil (Calcutta); soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[31] In the beginning of 1949 she was joined in her effort by a group of young women and laid the foundations to create a new religious community helping the "poorest among the poor".
Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[32]
Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:
Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former congregation] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[33]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[34] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone."
It began as a small congregation with 13 members in Calcutta; by 1997 it had grown to more than 4,000 sisters running orphanages, AIDS hospices and charity centres worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[35]
2007 image of Mother Teresa's Home for the Dying, Nirmal Hriday, in Kolkata.
In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta (Kolkata). With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[36] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[37] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[37]
Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[38] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.[39]
As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[40]
The congregation soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the congregation throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[41] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the congregation opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[42]
The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[43] and in 1984 founded with Fr. Joseph Langford the Missionaries of Charity Fathers[44] to combine the vocational aims of the Missionaries of Charity with the resources of the ministerial priesthood. By 2007 the Missionaries of Charity numbered approximately 450 brothers and 5,000 sisters worldwide, operating 600 missions, schools and shelters in 120 countries.[45]
0/5000
บน 10 1946 กันยายน เทเรซาพบอะไรเธอในภายหลังอธิบายว่า "การโทรภายในโทร" ขณะเดินทางโดยรถไฟไปคอนแวนต์ Loreto ในดาร์จีลิ่งจากเมืองกัลกัตตาในพักผ่อนประจำปีของเธอ "ผมปล่อยคอนแวนต์ และช่วยเหลือคนจนขณะที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเขา ใบสั่งได้ ล้มเหลวจะได้ทำลายความเชื่อ"[27] เขียนภายหลังสังเกต "แม้ว่าไม่มีใครรู้เรื่องเวลา เทเรซาน้องสาวได้เพียงกลายเป็น แม่ชีเทเรซา"[28]เธอเริ่มศาสนาของเธอกับคนจนในค.ศ. 1948 เปลี่ยนนิสัยเธอ Loreto ดั้งเดิมกับส่าหรีผ้าฝ้ายสีขาวเรียบง่ายที่ตกแต่ง ด้วยเส้นขอบสีน้ำเงิน แม่ชีเทเรซารับรองสัญชาติอินเดีย ใช้เวลากี่เดือนในแพทน่าจะได้รับการฝึกอบรมทางการแพทย์พื้นฐานโรงพยาบาลครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ และ ventured ออกเป็นการ[29][30] เริ่มเธอเริ่มต้นเรียนใน Motijhil (ซัก); เร็ว ๆ นี้ เธอเริ่มต้นแนวความต้องการของสถานบำบัด และ starving[31] ในการเริ่มต้นของ 1949 เธอได้เข้าร่วมในความพยายามของเธอ โดยในกลุ่มของหญิงสาว และวางรากฐานเพื่อสร้างชุมชนทางศาสนาใหม่ที่ช่วยให้การ "จนที่สุดในหมู่คนยากจน"ความพยายามของเธออย่างรวดเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่อินเดีย นายกรัฐมนตรี ที่แสดงความขอบคุณของเขารวมถึง[32]เทเรซาเขียนในไดอารี่ของเธอว่า ปีแรกของเธอเต็มไป ด้วยความยากลำบาก เธอก็ไม่มีรายได้ และต้องหันไปขอทานอาหารและอุปกรณ์ เทเรซาพบข้อสงสัย ความเหงา และจะกลับในช่วงเดือนเหล่านี้ก่อนเพื่อความสะดวกสบายของชีวิตคอนแวนต์ เธอเขียนในไดอารี่ของเธอ:พระเจ้าของเราต้องให้ เด็กฟรีปกคลุมไป ด้วยความยากจนของกางเขนนั้น วันนี้ฉันได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนต้องจึงยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้านฉันเดิน และเดินจนถึงแขน และขา ached คิดว่า พวกเขาต้อง ache ในร่างกายและจิต หาบ้าน อาหาร และสุขภาพ แล้ว สบายลอเร [คณะเธออดีต] มายั่วยวนใจฉัน 'คุณได้เพียงกล่าวคำและทั้งหมดที่จะเป็นของคุณอีก Tempter ที่พูดอยู่บนตลอด... เลือกฟรี พระเจ้า และ ไม่รักคุณ ฉันต้องยังคงอยู่ และทำอะไรได้คุณจะศักดิ์สิทธิ์ในเกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้ปล่อยให้น้ำตาเดียวมา[33]เทเรซาได้รับอนุญาตวาติกันใน 7 1950 ตุลาคมเริ่มชุมนุมชน diocesan ที่จะเป็นผู้สอนศาสนากุศล[34] ภารกิจคือการ ดูแล คำพูดของตนเอง "หิว เปล่า ไร้ที่อยู่ ที่พิการหัด คนตาบอด lepers ทุกคนรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ unloved, uncared สำหรับทั้งสังคม คนที่เป็น ภาระกับสังคม และ shunned โดยทุกคน "มันเริ่มเป็นคณะเล็ก ๆ มีสมาชิก 13 ในกาลกัตต้า โดยปี 1997 มันได้เติบโตกับน้องสาวมากกว่า 4000 ใช้สงเคราะห์ hospices เอดส์ และองค์กรการกุศลศูนย์ทั่ว โลก และสำหรับผู้ลี้ภัย คนตาบอด คนพิการ aged, alcoholics ยากจน และประชาชนกว่า ผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาด และภาวะ[35]2007 ภาพของแม่ชีเทเรซาตาย เนอร์มัล Hriday ในบ้านแม่ชีเทเรซาเปิดบ้านครั้งแรกสำหรับตายในพื้นที่ทำให้พร้อม โดยเมืองของกัลกัตตาใน 1952 ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่อินเดีย เธอแปลงเป็นวัดฮินดูรุ่งบ้าน Kalighat สำหรับตาย hospice ฟรีสำหรับคนยากจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน Kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ (เนอร์มัล Hriday)[36] ผู้ให้ความสนใจทางการแพทย์ได้รับบ้าน และที่นี่โอกาสที่จะตาย ด้วยศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา มุสลิมได้อ่านอัลกุรอาน ฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และคาทอลิกรับพิธีกรรมสุดท้าย[37] "ที่สวยตาย เธอกล่าวว่า, " สำหรับคนที่อาศัยอยู่เช่นเทวดาคนสัตว์ตาย — รัก และต้องการ"[37]แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคของแฮนเซ่น รู้จักกันทั่วไปเป็น leprosy และเรียกว่า hospice ในเร็ว ๆ นี้มเมอร์ฟอร์ต (เมืองของสันติภาพ)[38] ข้าฯ กุศลต่อหลาย leprosy คลินิกภาคสนามตลอดกาลกัตต้า ให้ยา ใช้ผ้าพันแผล และอาหาร[39]ขณะนั้นกุศลใช้ในการเพิ่มจำนวนเด็กหาย แม่ชีเทเรซารู้สึกว่าจำเป็นในการสร้างบ้านนั้น ใน 1955 เธอเปิดวันเนอมาลา Shishu เด็กบ้านของหัวใจ นฤมลเป็นสวรรค์สำหรับเด็กกำพร้าและเยาวชนจรจัด[40]ที่ชุมนุมชนเร็ว ๆ นี้เริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และกุศลบริจาค และ โดยช่วงปี 1960 ได้เปิด hospices สงเคราะห์ และบ้าน leper ทั่วอินเดีย แม่ชีเทเรซาแล้วขยายชุมนุมชนทั่วโลก บ้านหลังแรกอยู่นอกอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับน้องสาว 5[41] อื่น ๆ ตามในโรม แทนซาเนีย และออสเตรียในปี 2511 ในช่วงทศวรรษ 1970 ที่คณะเปิดบ้านและฐานรากในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา[42]นั้นพี่กุศลก่อตั้งขึ้นใน 1963 และสาขาจิตตปัญญาของน้องสาวตามมาในปี 1976 วางคาทอลิก และคาทอลิกไม่ได้ลงทะเบียนเพื่อนร่วมงานของแม่ชีเทเรซา ผู้ป่วย และทุกข์ทรมานเพื่อนร่วมงาน และการวางนั้นของกุศล ในการตอบคำขอของพระสงฆ์มากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซาเริ่มต้นคริสติเคลื่อนที่ สำหรับพระ สงฆ์, [43] และ ในปีพ.ศ. 2527 ก่อตั้งกับคุณพ่อโจเซฟ Langford ข้าฯ ของกุศลบิดา [44] รวมเป้าหมายอาชีพของข้าฯ กุศลกับทรัพยากรของปุโรหิตรัฐมนตรีต่างประเทศ โดย 2007 นั้นกุศลเลขประมาณ 450 พี่ ๆ 5000 ทั่วโลก ปฏิบัติภารกิจ 600 โรงเรียน และพักอาศัยในประเทศ[45]
การแปล กรุณารอสักครู่..
On 10 September 1946, Teresa experienced what she later described as "the call within the call" while travelling by train to the Loreto convent in Darjeeling from Calcutta for her annual retreat. "I was to leave the convent and help the poor while living among them. It was an order. To fail would have been to break the faith."[27] One author later observed, "Though no one knew it at the time, Sister Teresa had just become Mother Teresa".[28]
She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border. Mother Teresa adopted Indian citizenship, spent a few months in Patna to receive a basic medical training in the Holy Family Hospital and then ventured out into the slums.[29][30] Initially she started a school in Motijhil (Calcutta); soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[31] In the beginning of 1949 she was joined in her effort by a group of young women and laid the foundations to create a new religious community helping the "poorest among the poor".
Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[32]
Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:
Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former congregation] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[33]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[34] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone."
It began as a small congregation with 13 members in Calcutta; by 1997 it had grown to more than 4,000 sisters running orphanages, AIDS hospices and charity centres worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[35]
2007 image of Mother Teresa's Home for the Dying, Nirmal Hriday, in Kolkata.
In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta (Kolkata). With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[36] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[37] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[37]
Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[38] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.[39]
As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[40]
The congregation soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the congregation throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[41] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the congregation opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[42]
The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[43] and in 1984 founded with Fr. Joseph Langford the Missionaries of Charity Fathers[44] to combine the vocational aims of the Missionaries of Charity with the resources of the ministerial priesthood. By 2007 the Missionaries of Charity numbered approximately 450 brothers and 5,000 sisters worldwide, operating 600 missions, schools and shelters in 120 countries.[45]
She began her missionary work with the poor in 1948, replacing her traditional Loreto habit with a simple white cotton sari decorated with a blue border. Mother Teresa adopted Indian citizenship, spent a few months in Patna to receive a basic medical training in the Holy Family Hospital and then ventured out into the slums.[29][30] Initially she started a school in Motijhil (Calcutta); soon she started tending to the needs of the destitute and starving.[31] In the beginning of 1949 she was joined in her effort by a group of young women and laid the foundations to create a new religious community helping the "poorest among the poor".
Her efforts quickly caught the attention of Indian officials, including the prime minister, who expressed his appreciation.[32]
Teresa wrote in her diary that her first year was fraught with difficulties. She had no income and had to resort to begging for food and supplies. Teresa experienced doubt, loneliness and the temptation to return to the comfort of convent life during these early months. She wrote in her diary:
Our Lord wants me to be a free nun covered with the poverty of the cross. Today I learned a good lesson. The poverty of the poor must be so hard for them. While looking for a home I walked and walked till my arms and legs ached. I thought how much they must ache in body and soul, looking for a home, food and health. Then the comfort of Loreto [her former congregation] came to tempt me. 'You have only to say the word and all that will be yours again,' the Tempter kept on saying ... Of free choice, my God, and out of love for you, I desire to remain and do whatever be your Holy will in my regard. I did not let a single tear come.[33]
Teresa received Vatican permission on 7 October 1950 to start the diocesan congregation that would become the Missionaries of Charity.[34] Its mission was to care for, in her own words, "the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone."
It began as a small congregation with 13 members in Calcutta; by 1997 it had grown to more than 4,000 sisters running orphanages, AIDS hospices and charity centres worldwide, and caring for refugees, the blind, disabled, aged, alcoholics, the poor and homeless, and victims of floods, epidemics, and famine.[35]
2007 image of Mother Teresa's Home for the Dying, Nirmal Hriday, in Kolkata.
In 1952 Mother Teresa opened the first Home for the Dying in space made available by the city of Calcutta (Kolkata). With the help of Indian officials she converted an abandoned Hindu temple into the Kalighat Home for the Dying, a free hospice for the poor. She renamed it Kalighat, the Home of the Pure Heart (Nirmal Hriday).[36] Those brought to the home received medical attention and were afforded the opportunity to die with dignity, according to the rituals of their faith; Muslims were read the Quran, Hindus received water from the Ganges, and Catholics received the Last Rites.[37] "A beautiful death," she said, "is for people who lived like animals to die like angels—loved and wanted."[37]
Mother Teresa soon opened a home for those suffering from Hansen's disease, commonly known as leprosy, and called the hospice Shanti Nagar (City of Peace).[38] The Missionaries of Charity also established several leprosy outreach clinics throughout Calcutta, providing medication, bandages and food.[39]
As the Missionaries of Charity took in increasing numbers of lost children, Mother Teresa felt the need to create a home for them. In 1955 she opened the Nirmala Shishu Bhavan, the Children's Home of the Immaculate Heart, as a haven for orphans and homeless youth.[40]
The congregation soon began to attract both recruits and charitable donations, and by the 1960s had opened hospices, orphanages and leper houses all over India. Mother Teresa then expanded the congregation throughout the globe. Its first house outside India opened in Venezuela in 1965 with five sisters.[41] Others followed in Rome, Tanzania, and Austria in 1968; during the 1970s the congregation opened houses and foundations in dozens of countries in Asia, Africa, Europe and the United States.[42]
The Missionaries of Charity Brothers was founded in 1963, and a contemplative branch of the Sisters followed in 1976. Lay Catholics and non-Catholics were enrolled in the Co-Workers of Mother Teresa, the Sick and Suffering Co-Workers, and the Lay Missionaries of Charity. In answer to the requests of many priests, in 1981 Mother Teresa also began the Corpus Christi Movement for Priests,[43] and in 1984 founded with Fr. Joseph Langford the Missionaries of Charity Fathers[44] to combine the vocational aims of the Missionaries of Charity with the resources of the ministerial priesthood. By 2007 the Missionaries of Charity numbered approximately 450 brothers and 5,000 sisters worldwide, operating 600 missions, schools and shelters in 120 countries.[45]
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมื่อวันที่ 10 กันยายน 1946 , เทเรซา ประสบกับสิ่งที่เธออธิบายในภายหลังว่า " โทรศัพท์ภายในโทร " ในขณะที่เดินทางโดยรถไฟไปยังโบสถ์ Loreto ใน Darjeeling จากกัลกัตตาเพื่อถอยประจำปีของเธอ . " ฉันกำลังจะออกจากคอนแวนต์และช่วยคนจนอยู่ในหมู่พวกเขา มันเป็นคำสั่ง ล้มเหลว จะได้ทำลายความเชื่อ . " [ 27 ] ผู้เขียนต่อมาสังเกต " แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันในเวลาซิสเตอร์เทเรซ่า เพิ่งเป็นแม่เทเรซ่า " [ 28 ]
เธอเริ่มเธอศาสนากับคนจนใน 1948 , เปลี่ยนนิสัยดั้งเดิมของเธอ โลเรโต้ ด้วยฝ้ายสีขาวธรรมดา ส่าหรี ประดับด้วยเส้นขอบสีฟ้า คุณแม่เทเรซาลูกบุญธรรมสัญชาติอินเดีย ใช้เวลาไม่กี่เดือนในปัฏนาได้รับพื้นฐานความรู้ทางการแพทย์ในโรงพยาบาลครอบครัวศักดิ์สิทธิ์แล้วกลับออกไปในชุมชนแออัด[ 29 ] [ 30 ] ตอนแรกเธอเริ่มเรียนใน motijhil ( กัลกัตตา ) ; ไม่นานเธอเริ่มพุ่งไปยังความต้องการของความอดอยากและหิวโหย [ 31 ] ในต้นปี 2492 เธอเข้าร่วมในความพยายามของเธอ โดยกลุ่มของหญิงสาวและวางรากฐานเพื่อสร้างศาสนาใหม่ " ที่ช่วยให้ชุมชน คนจน " .
ความพยายามของเธอได้อย่างรวดเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่ของอินเดียรวมทั้งนายกรัฐมนตรี ที่แสดงความชื่นชม [ 32 ]
เทเรซ่า เขียนในไดอารี่ของเธอว่าเธอปีแรกที่เต็มไปด้วยความยากลําบาก เธอไม่มีรายได้และต้องรีสอร์ทเพื่อขออาหาร และวัสดุ เทเรซ่า มีประสบการณ์ว่า ความเหงา และสิ่งล่อใจที่จะกลับไปที่ความสะดวกสบายของชีวิตในคอนแวนต์ในช่วงเดือนเหล่านี้ เธอเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอ :
พระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นแม่ชีฟรีครอบคลุมกับความยากจนของข้าม วันนี้ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนคงจะยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้าน ฉันเดิน แล้วก็เดิน จนแขนและขาของฉันปวดไปหมด ฉันคิดว่าพวกเขาจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ทั้งร่างกายและวิญญาณ มองหาบ้าน อาหารและสุขภาพ แล้วความสะดวกสบายของ Loreto [ เธอ ] ชุมนุมอดีตมาล่อผม' คุณต้องพูดคำและทั้งหมดนั่นจะเป็นของคุณอีกครั้ง ' ล่อลวงยั่วยวนอยู่ได้ว่า . . . . . . . เลือก ฟรีพระเจ้า และความรักสำหรับคุณ , ฉันต้องการที่จะอยู่และทำในสิ่งที่ถูก จะศักดิ์สิทธิ์ของท่านในเรื่องของผม ผมจะไม่ปล่อยให้น้ำตาสักหยดมา [ 33 ]
เทเรซาได้รับอนุญาตเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2493 วาติกันเริ่มชุมนุมที่โบสถ์จะเป็นมิชชันนารีของการกุศล[ 34 ] ภารกิจคือดูแลในคำพูดของตัวเอง " หิว , เปลือย , คนจรจัด , ง่อย , คนตาบอด , ผู้ป่วย , ผู้ที่รู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีใครรัก , uncared สำหรับทั่วทั้งสังคม ผู้คนที่กลายเป็นภาระของสังคมและถูกรังเกียจจากทุกคน "
มันเริ่มเป็นชุมนุมเล็ก 13 สมาชิกในเมืองกัลกัตตา โดยปี 1997 มันได้เติบโตขึ้นกว่า 4000 น้องสาววิ่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เอดส์ Hospices และศูนย์การกุศลทั่วโลก และการดูแลผู้อพยพ คนตาบอด คนพิการ ผู้สูงอายุ ผู้ติดสุรา , ยากจนและไม่มีที่อยู่อาศัย และผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาดและการกันดารอาหาร [ 35 ]
2007 รูปภาพของแม่ชีเทเรซ่าอยู่บ้านเพื่อจะตาย ไฮโร hriday ในโกลกาตา
ในปี 1952 แม่ชีเทเรซ่าเปิดที่บ้านก่อนเพื่อจะตายในพื้นที่ให้บริการ โดยเมืองกัลกัตตา ( กัลกัตตา ) ด้วยความช่วยเหลือของอินเดียเจ้าหน้าที่เธอแปลงร้างวัดฮินดูใน kalighat บ้านตาย , โปรแกรมฟรีสำหรับคนจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ ( ไฮโร hriday )[ 36 ] ผู้ที่นำบ้านที่ได้รับความสนใจทางการแพทย์ และยังให้โอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา ; มุสลิมอ่านคัมภีร์กุรอานชาวฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และชาวคาทอลิกได้รับพิธีกรรมสุดท้าย [ 37 ] " ความตายที่สวยงาม , " เธอกล่าวว่า " สำหรับ คนที่ใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ตาย เช่น เทวดารัก และต้องการ [ 37 ]
"แม่ชีเทเรซ่าแล้วเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคแฮนเซน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า โรคเรื้อน และเรียกโปรแกรมชานติ Nagar ( เมืองแห่งสันติภาพ ) [ 38 ] มิชชันนารีของการกุศลจัดตั้งคลินิกชุมชนโรคเรื้อนหลายตลอดเมืองกัลกัตตา การให้ยา ผ้าพันแผล และอาหาร [ 39 ]
เป็นมิชชันนารีของการกุศล เอาในตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของเด็กที่หายไป ,แม่เทเรซ่ารู้สึกว่าต้องสร้างบ้านให้พวกเขา ในปี 1955 เธอเปิด Nirmala จิชิว Bhavan , เด็กที่บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ เป็นสวรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนเร่ร่อน [ 40 ]
ชุมนุมทันทีเริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และเงินบริจาคการกุศล และโดยปี 1960 มีการเปิด Hospices บ้านเด็กกำพร้า และบ้าน , โรคเรื้อนทั่วประเทศอินเดียแม่ชีเทเรซ่าแล้วขยายการชุมนุมทั่วโลก เป็นครั้งแรกที่บ้านนอกประเทศอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับห้าพี่น้อง [ 41 ] คนอื่น ๆตามในกรุงโรม แทนซาเนีย และออสเตรียใน 1968 ; ในช่วงปี 1970 ชุมนุมเปิดบ้านและพื้นฐานในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา [ 42 ]
ผู้สอนศาสนาของพี่น้ององค์กรการกุศลก่อตั้งขึ้นในปี 1963 , และสาขาครุ่นคิดของน้องสาวที่ใช้ใน 1976 . วางคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกลงทะเบียนเรียนใน Co คนงานของแม่ชีเทเรซ่า คนป่วย และคนทุกข์ Co และเลย์ มิชชันนารีของการกุศล คำตอบของการร้องขอของนักบวชมากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซ่าเริ่มการเคลื่อนไหว Corpus Christi สำหรับปุโรหิต[ 43 ] และในปี 1984 ก่อตั้งกับ Fr . โจเซฟ Langford มิชชันนารีของบรรพบุรุษ [ 44 ] เพื่อการกุศลรวมวัตถุประสงค์อาชีพของมิชชันนารีของการกุศลกับทรัพยากรของท่านรัฐมนตรี ( ผู้สอนศาสนาของการกุศล จำนวนประมาณ 450 พี่น้อง 5000 ทั่วโลก ปฏิบัติการ 600 ภารกิจโรงเรียนและที่พักอาศัยใน 120 ประเทศ [ 45 ]
เธอเริ่มเธอศาสนากับคนจนใน 1948 , เปลี่ยนนิสัยดั้งเดิมของเธอ โลเรโต้ ด้วยฝ้ายสีขาวธรรมดา ส่าหรี ประดับด้วยเส้นขอบสีฟ้า คุณแม่เทเรซาลูกบุญธรรมสัญชาติอินเดีย ใช้เวลาไม่กี่เดือนในปัฏนาได้รับพื้นฐานความรู้ทางการแพทย์ในโรงพยาบาลครอบครัวศักดิ์สิทธิ์แล้วกลับออกไปในชุมชนแออัด[ 29 ] [ 30 ] ตอนแรกเธอเริ่มเรียนใน motijhil ( กัลกัตตา ) ; ไม่นานเธอเริ่มพุ่งไปยังความต้องการของความอดอยากและหิวโหย [ 31 ] ในต้นปี 2492 เธอเข้าร่วมในความพยายามของเธอ โดยกลุ่มของหญิงสาวและวางรากฐานเพื่อสร้างศาสนาใหม่ " ที่ช่วยให้ชุมชน คนจน " .
ความพยายามของเธอได้อย่างรวดเร็วจับความสนใจของเจ้าหน้าที่ของอินเดียรวมทั้งนายกรัฐมนตรี ที่แสดงความชื่นชม [ 32 ]
เทเรซ่า เขียนในไดอารี่ของเธอว่าเธอปีแรกที่เต็มไปด้วยความยากลําบาก เธอไม่มีรายได้และต้องรีสอร์ทเพื่อขออาหาร และวัสดุ เทเรซ่า มีประสบการณ์ว่า ความเหงา และสิ่งล่อใจที่จะกลับไปที่ความสะดวกสบายของชีวิตในคอนแวนต์ในช่วงเดือนเหล่านี้ เธอเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอ :
พระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นแม่ชีฟรีครอบคลุมกับความยากจนของข้าม วันนี้ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่ดี ความยากจนของคนจนคงจะยากสำหรับพวกเขา ในขณะที่กำลังมองหาบ้าน ฉันเดิน แล้วก็เดิน จนแขนและขาของฉันปวดไปหมด ฉันคิดว่าพวกเขาจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ทั้งร่างกายและวิญญาณ มองหาบ้าน อาหารและสุขภาพ แล้วความสะดวกสบายของ Loreto [ เธอ ] ชุมนุมอดีตมาล่อผม' คุณต้องพูดคำและทั้งหมดนั่นจะเป็นของคุณอีกครั้ง ' ล่อลวงยั่วยวนอยู่ได้ว่า . . . . . . . เลือก ฟรีพระเจ้า และความรักสำหรับคุณ , ฉันต้องการที่จะอยู่และทำในสิ่งที่ถูก จะศักดิ์สิทธิ์ของท่านในเรื่องของผม ผมจะไม่ปล่อยให้น้ำตาสักหยดมา [ 33 ]
เทเรซาได้รับอนุญาตเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2493 วาติกันเริ่มชุมนุมที่โบสถ์จะเป็นมิชชันนารีของการกุศล[ 34 ] ภารกิจคือดูแลในคำพูดของตัวเอง " หิว , เปลือย , คนจรจัด , ง่อย , คนตาบอด , ผู้ป่วย , ผู้ที่รู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีใครรัก , uncared สำหรับทั่วทั้งสังคม ผู้คนที่กลายเป็นภาระของสังคมและถูกรังเกียจจากทุกคน "
มันเริ่มเป็นชุมนุมเล็ก 13 สมาชิกในเมืองกัลกัตตา โดยปี 1997 มันได้เติบโตขึ้นกว่า 4000 น้องสาววิ่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เอดส์ Hospices และศูนย์การกุศลทั่วโลก และการดูแลผู้อพยพ คนตาบอด คนพิการ ผู้สูงอายุ ผู้ติดสุรา , ยากจนและไม่มีที่อยู่อาศัย และผู้ประสบภัยน้ำท่วม โรคระบาดและการกันดารอาหาร [ 35 ]
2007 รูปภาพของแม่ชีเทเรซ่าอยู่บ้านเพื่อจะตาย ไฮโร hriday ในโกลกาตา
ในปี 1952 แม่ชีเทเรซ่าเปิดที่บ้านก่อนเพื่อจะตายในพื้นที่ให้บริการ โดยเมืองกัลกัตตา ( กัลกัตตา ) ด้วยความช่วยเหลือของอินเดียเจ้าหน้าที่เธอแปลงร้างวัดฮินดูใน kalighat บ้านตาย , โปรแกรมฟรีสำหรับคนจน เธอเปลี่ยนชื่อมัน kalighat บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ ( ไฮโร hriday )[ 36 ] ผู้ที่นำบ้านที่ได้รับความสนใจทางการแพทย์ และยังให้โอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรี ตามพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา ; มุสลิมอ่านคัมภีร์กุรอานชาวฮินดูได้รับน้ำจากแม่น้ำคงคา และชาวคาทอลิกได้รับพิธีกรรมสุดท้าย [ 37 ] " ความตายที่สวยงาม , " เธอกล่าวว่า " สำหรับ คนที่ใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ตาย เช่น เทวดารัก และต้องการ [ 37 ]
"แม่ชีเทเรซ่าแล้วเปิดบ้านสำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคแฮนเซน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า โรคเรื้อน และเรียกโปรแกรมชานติ Nagar ( เมืองแห่งสันติภาพ ) [ 38 ] มิชชันนารีของการกุศลจัดตั้งคลินิกชุมชนโรคเรื้อนหลายตลอดเมืองกัลกัตตา การให้ยา ผ้าพันแผล และอาหาร [ 39 ]
เป็นมิชชันนารีของการกุศล เอาในตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของเด็กที่หายไป ,แม่เทเรซ่ารู้สึกว่าต้องสร้างบ้านให้พวกเขา ในปี 1955 เธอเปิด Nirmala จิชิว Bhavan , เด็กที่บ้านของหัวใจบริสุทธิ์ เป็นสวรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนเร่ร่อน [ 40 ]
ชุมนุมทันทีเริ่มที่จะดึงดูดทั้งทหารเกณฑ์และเงินบริจาคการกุศล และโดยปี 1960 มีการเปิด Hospices บ้านเด็กกำพร้า และบ้าน , โรคเรื้อนทั่วประเทศอินเดียแม่ชีเทเรซ่าแล้วขยายการชุมนุมทั่วโลก เป็นครั้งแรกที่บ้านนอกประเทศอินเดียเปิดในเวเนซุเอลาในปี 1965 กับห้าพี่น้อง [ 41 ] คนอื่น ๆตามในกรุงโรม แทนซาเนีย และออสเตรียใน 1968 ; ในช่วงปี 1970 ชุมนุมเปิดบ้านและพื้นฐานในหลายประเทศในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป และสหรัฐอเมริกา [ 42 ]
ผู้สอนศาสนาของพี่น้ององค์กรการกุศลก่อตั้งขึ้นในปี 1963 , และสาขาครุ่นคิดของน้องสาวที่ใช้ใน 1976 . วางคาทอลิกและไม่ใช่คาทอลิกลงทะเบียนเรียนใน Co คนงานของแม่ชีเทเรซ่า คนป่วย และคนทุกข์ Co และเลย์ มิชชันนารีของการกุศล คำตอบของการร้องขอของนักบวชมากมาย ในปี 1981 แม่ชีเทเรซ่าเริ่มการเคลื่อนไหว Corpus Christi สำหรับปุโรหิต[ 43 ] และในปี 1984 ก่อตั้งกับ Fr . โจเซฟ Langford มิชชันนารีของบรรพบุรุษ [ 44 ] เพื่อการกุศลรวมวัตถุประสงค์อาชีพของมิชชันนารีของการกุศลกับทรัพยากรของท่านรัฐมนตรี ( ผู้สอนศาสนาของการกุศล จำนวนประมาณ 450 พี่น้อง 5000 ทั่วโลก ปฏิบัติการ 600 ภารกิจโรงเรียนและที่พักอาศัยใน 120 ประเทศ [ 45 ]
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันมี3เหตุผลที่ทำให้ฉันเห็นด้วยกับการcov
- เล่นเกมส์
- ฉันจะดูแลให้ดีที่สุดเหมือนที่แม่ดูแลฉัน
- Tetapi ia tidak cukup sebagai buih berbu
- ภาพยนตร์เรื่องแรกของ Vanessa คือเรื่องอะ
- Agree
- สิ่งที่ฉันกลัวคือการผิดหวัง และฉันเคยเจอ
- traditional
- เพราะ หงุดหงิดง่ายอารมณ์เสียง่าย
- ความรักคืออะไร
- Thanks for the compliment. It was a birt
- ท้องฟ้าร้องไห้
- Change life
- coarseroots
- i won't be long
- Pass auf dich auf mein bruder
- คุณต้องไม่เดินเข้าไปในสนามหญ้า
- เขาจะปกป้องหญิงสาวและดูแลตลอดไป
- Long-term focus
- การมีความรักก็เช่นกัน
- 1 A person in charge to control of elect
- ผมชอบคนที่รักและดูแลครอบครัวของฉัน และที
- The cause of death is the tetrodotoxin.
- U said u were with customers
