care to protect their guests (Bach

care to protect their guests (Bach & Pizam, 1996). As shown in this
study, before the Japanese tsunami on March 2011, tourists somewhat
perceived the importance of a tsunami evacuation system and
crisis management plan. However, after the tragedy, these two
crisis management plans were rated as more important.
Nevertheless, most tourism suppliers do not want to inadvertently
remind tourists of the 2004 tsunami tragedy. They perceive
that such information would frighten tourists. Moreover, there is
a gap between tourist perceptions and tourist safety. As
Rittichainuwat and Chakraborty (2012) notes although most tourists
feel safe about overt safety measures, a stringent increase in
safety measures could frighten them because such measures could
create a false perception that something unwanted has previously
happened at the destination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูแลเพื่อป้องกันแขกของพวกเขา (Bach & Pizam, 1996) ตามที่ปรากฏในการศึกษานี้
ก่อนที่คลื่นสึนามิญี่ปุ่นในเดือนมีนาคม 2011, นักท่องเที่ยวค่อนข้าง
รับรู้ถึงความสำคัญของระบบการอพยพสึนามิและ
แผนจัดการวิกฤต แต่หลังจากโศกนาฏกรรมทั้งสองแผน
วิกฤตการจัดการถูกจัดอันดับว่ามีความสำคัญมากขึ้น.
แต่ซัพพลายเออร์การท่องเที่ยวส่วนใหญ่ไม่ต้องการโดยไม่ตั้งใจ
เตือนนักท่องเที่ยวของคลื่นสึนามิโศกนาฏกรรม 2004 พวกเขารับรู้
ว่าข้อมูลดังกล่าวจะขู่นักท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีช่องว่างระหว่าง
การรับรู้การท่องเที่ยวและความปลอดภัยในการท่องเที่ยว เป็น
rittichainuwat และ Chakraborty (2012) ตั้งข้อสังเกตถึงแม้ว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่
รู้สึกปลอดภัยเกี่ยวกับมาตรการด้านความปลอดภัยที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นที่เข้มงวดในมาตรการความปลอดภัย
สามารถขู่พวกเขาเพราะมาตรการดังกล่าวได้
สร้างการรับรู้ที่ผิดพลาดว่าสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ได้ก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้น
ที่ปลายทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดูแลป้องกันแขก (Bach & Pizam, 1996) ตามที่แสดงในนี้
เรียน ก่อนเกิดสึนามิที่ญี่ปุ่นในเดือนมีนาคม 2554 พ.ศ. นักท่องเที่ยวค่อนข้าง
มองเห็นความสำคัญของระบบอพยพสึนามิ และ
แผนจัดการเหตุวิกฤต อย่างไรก็ตาม หลังจากโศกนาฎกรรม ทั้งสอง
แผนบริหารวิกฤตการณ์ถูกจัดอันดับเป็นสำคัญ.
อย่างไรก็ตาม ผู้จำหน่ายท่องเที่ยวส่วนใหญ่ต้องการตั้งใจ
เตือนนักท่องเที่ยวของโศกนาฏกรรมสึนามิ 2004 พวกเขาสังเกต
ว่า ข้อมูลดังกล่าวจะขู่นักท่องเที่ยว นอกจากนี้ มี
ช่องว่างระหว่างภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว เป็น
Rittichainuwat และ Chakraborty บันทึก (2012) แม้ว่านักท่องเที่ยวมากที่สุด
รู้สึกปลอดภัยเกี่ยวกับมาตรการด้านความปลอดภัยที่แจ่มแจ้ง เพิ่มความเข้มงวดใน
มาตรการด้านความปลอดภัยสามารถขู่พวกเขาเนื่องจากมาตรการดังกล่าวสามารถ
สร้างการรับรู้เท็จเป็นสิ่งที่ไม่มีก่อนหน้านี้
เกิดขึ้นที่ปลายทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การดูแลปกป้องผู้ใช้บริการของพวกเขา( Bach Dang & pizam 1996 ) ตามที่แสดงไว้ใน
ซึ่งจะช่วยการศึกษานี้ก่อนเกิดสึนามิชาวญี่ปุ่นในเดือนมีนาคม 2011 นักท่องเที่ยวค่อนข้าง
รับรู้ความสำคัญของแผนการจัดการระบบการอพยพ ภัย สึนามิและ
วิกฤต อย่างไรก็ตามหลังจากเกิดโศกนาฎกรรมที่มีแผนการจัดการสอง
วิกฤตเหล่านี้เป็นระดับมากกว่าที่สำคัญ.
อย่างไรก็ตามผู้การท่องเที่ยวส่วนมากไม่ต้องการโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตามมาตรฐานเตือนนักท่องเที่ยวของ 2004 โศกนาฏกรรมสึนามิ
ซึ่งจะช่วยพวกเขาเห็นว่าข้อมูลดังกล่าวที่จะทำให้กลัวนักท่องเที่ยว ยิ่งไปกว่านั้นยังมีช่องว่าง
ระหว่างรับรู้และการท่องเที่ยวความ ปลอดภัย นักท่องเที่ยว เป็น
rittichainuwat และ chakraborty ( 2012 )หมายเหตุแม้ว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่
รู้สึก ปลอดภัย เกี่ยวกับมาตรการความ ปลอดภัย เปิดเผยเพิ่มความเข้มงวดในมาตรการ
ซึ่งจะช่วยรักษาความ ปลอดภัย ไม่ตกใจเพราะมาตรการดังกล่าวไม่สามารถตอบแทน
สร้างการรับรู้ความผิดพลาดบางสิ่งบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นที่ปลายทางที่ก่อนหน้านี้