Deductive and Inductive ArgumentsA

Deductive and Inductive Arguments
A deductive argument is an argument that is intended by the arguer to be (deductively) valid, that is, to provide a guarantee of the truth of the conclusion provided that the argument's premises (assumptions) are true. This point can be expressed also by saying that, in a deductive argument, the premises are intended to provide such strong support for the conclusion that, if the premises are true, then it would be impossible for the conclusion to be false. An argument in which the premises do succeed in guaranteeing the conclusion is called a (deductively) valid argument. If a valid argument has true premises, then the argument is said to be sound.

Here is a valid deductive argument: It's sunny in Singapore. If it's sunny in Singapore, he won't be carrying an umbrella. So, he won't be carrying an umbrella.

Here is a mildly strong inductive argument: Every time I've walked by that dog, he hasn't tried to bite me. So, the next time I walk by that dog he won't try to bite me.

An inductive argument is an argument that is intended by the arguer merely to establish or increase the probability of its conclusion. In an inductive argument, the premises are intended only to be so strong that, if they were true, then it would be unlikely that the conclusion is false. There is no standard term for a successful inductive argument. But its success or strength is a matter of degree, unlike with deductive arguments. A deductive argument is valid or else invalid.

The difference between the two kinds of arguments does not lie solely in the words used; it comes from the relationship the author or expositor of the argument takes there to be between the premises and the conclusion. If the author of the argument believes that the truth of the premises definitely establishes the truth of the conclusion (due to definition, logical entailment, logical structure, or mathematical necessity), then the argument is deductive. If the author of the argument does not think that the truth of the premises definitely establishes the truth of the conclusion, but nonetheless believes that their truth provides good reason to believe the conclusion true, then the argument is inductive.

Some analysts prefer to distinguish inductive arguments from conductive arguments; the latter are arguments giving explicit reasons for and against a conclusion, and requiring the evaluator of the argument to weigh these considerations, i.e., to consider the pros and cons. This article considers conductive arguments to be a kind of inductive argument.

The noun "deduction" refers to the process of advancing or establishing a deductive argument, or going through a process of reasoning that can be reconstructed as a deductive argument. "Induction" refers to the process of advancing an inductive argument, or making use of reasoning that can be reconstructed as an inductive argument.

Because deductive arguments are those in which the truth of the conclusion is thought to be completely guaranteed and not just made probable by the truth of the premises, if the argument is a sound one, then the truth of the conclusion is said to be "contained within" the truth of the premises; that is, the conclusion does not go beyond what the truth of the premises implicitly requires. For this reason, deductive arguments are usually limited to inferences that follow from definitions, mathematics and rules of formal logic. Here is a deductive argument:

John is ill. If John is ill, then he won't be able to attend our meeting today. Therefore, John won't be able to attend our meeting today.

That argument is valid due to its logical structure. If 'ill' were replaced with 'happy', the argument would still be valid because it would retain its special logical structure (called modus ponens). Here is the form of any argument having the structure of modus ponens:

P

If P then Q

So, Q

The capital letters stand for declarative sentences, or statements, or propositions. The investigation of these logical forms is called Propositional Logic.

The question of whether all, or merely most, valid deductive arguments are valid because of their structure is still controversial in the field of the philosophy of logic, but that question will not be explored further in this article.

Inductive arguments can take very wide ranging forms. Inductive arguments might conclude with some claim about a group based only on information from a sample of that group. Other inductive arguments draw conclusions by appeal to evidence or authority or causal relationships. Here is a somewhat strong inductive argument based on authority:

The police said John committed the murder. So, John committed the murder.

Here is an inductive argument based on evidence:

The witness said John committed the murder. So, John committed the murder.

Here is a stronger inductive argument based on better evidence:

Two independent witnesses claimed John committed the murder. John's fingerprints are

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์กิวเมนต์ deductive และเหนี่ยวอาร์กิวเมนต์ deductive คือ อาร์กิวเมนต์ที่มีวัตถุประสงค์ โดย arguer ที่ถูกต้อง (deductively) นั่นคือ การให้การรับประกันของความจริงของข้อสรุปได้ว่าสถานที่ของอาร์กิวเมนต์ (สมมติฐาน) เป็นจริง สามารถแสดงจุดนี้ยังโดยกล่าวว่า ในอาร์กิวเมนต์ deductive สถานที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้การสนับสนุนดังกล่าวแข็งแรงสำหรับข้อสรุปว่า ถ้าสถานที่เป็นจริง แล้วมันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับข้อสรุปเป็นเท็จ อาร์กิวเมนต์ที่สถานที่ประสบความสำเร็จในข้อสรุปคืออาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง (deductively) ถ้าอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องมีสถานที่จริง อาร์กิวเมนต์จะกล่าวว่า เป็นเสียงนี่คืออาร์กิวเมนต์ deductive ถูกต้อง: เป็นซันนี่ในประเทศสิงคโปร์ ถ้าเป็นซันนี่ในประเทศสิงคโปร์ เขาไม่ได้แบกร่ม ดังนั้น เขาไม่ได้แบกร่มนี่เป็นข้อ mildly เหนี่ยวโต้เถียง: ทุกครั้งที่ฉันได้เดินตามสุนัขนั้น เขาไม่พยายามกัดฉัน ดังนั้น ในครั้งถัดไปที่ฉันเดินตามสุนัขที่เขาไม่ได้งับผมอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยเป็นอาร์กิวเมนต์ที่มีวัตถุประสงค์ โดย arguer เพียงเพื่อสร้าง หรือเพิ่มความเป็นไปได้ของข้อสรุป ในอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัย สถานที่มีวัตถุประสงค์เฉพาะเพื่อให้แข็งแรงว่า ถ้าพวกเขาได้อย่างแท้จริง แล้วมันจะไม่น่าว่า ข้อสรุปเป็นเท็จ ไม่มีเงื่อนไขมาตรฐานสำหรับอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยประสบความสำเร็จได้ แต่ความสำเร็จหรือความแข็งแรงเป็นเรื่องปริญญา ต่างจาก deductive อาร์กิวเมนต์ที่ อาร์กิวเมนต์ deductive คือถูกต้องหรือ อื่น ๆ ไม่ถูกต้องความแตกต่างระหว่างชนิดของอาร์กิวเมนต์ทั้งสองไม่ได้อยู่เพียงในคำที่ใช้ มันมาจากความสัมพันธ์ที่ผู้เขียน หรือ expositor อาร์กิวเมนต์จะมีอยู่ระหว่างสถานที่และข้อสรุป ถ้าอาร์กิวเมนต์ผู้เขียนเชื่อว่า ความจริงของสถานที่แน่นอนสร้างความจริงของข้อสรุป (เนื่องจากคำจำกัดความ entailment ตรรกะ โครงสร้างทางตรรกะ หรือความจำเป็นทางคณิตศาสตร์), แล้วอาร์กิวเมนต์เป็น deductive ถ้าอาร์กิวเมนต์ผู้เขียนคิดว่า ความจริงของสถานที่สร้างความจริงของข้อสรุปแน่นอน แต่กระนั้น เชื่อว่า ความจริงของพวกเขาให้เหตุผลที่ดีเชื่อจริงสรุป อาร์กิวเมนต์จะเหนี่ยวนักวิเคราะห์บางต้องแยกอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยจากอาร์กิวเมนต์ไฟฟ้า หลังมีอาร์กิวเมนต์ให้เหตุผลที่ชัดเจนสำหรับ และสรุป และต้องถ่วงดุลของอาร์กิวเมนต์ จะมีน้ำหนักเท่าใด เช่น การพิจารณาข้อดีและข้อด้อย บทความนี้พิจารณาอาร์กิวเมนต์ไฟฟ้าเป็น ชนิดของอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยนาม "หัก" หมายถึงกระบวนการของการเลื่อนกำหนดอาร์กิวเมนต์ deductive หรือไปตลอดกระบวนการของเหตุผลที่สามารถเชิดเป็นอาร์กิวเมนต์ deductive "เหนี่ยวนำ" หมายถึงกระบวนการของการเลื่อนอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัย หรือสามารถเชิดทำให้ด้านที่ใช้เป็นอาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยเนื่องจาก deductive อาร์กิวเมนต์คือที่จริงของข้อสรุปเป็นความคิดที่สมบูรณ์รับประกัน และไม่เพียงแค่ทำน่าเป็นตามความจริงของสถานที่ ถ้าอาร์กิวเมนต์ หนึ่งเสียง แล้วความจริงของข้อสรุปกล่าวได้ว่า เป็น "อยู่ใน" ความจริงของสถานที่ นั่นคือ ข้อสรุปไม่เกินที่จริงของสถานที่นัยต้อง ด้วยเหตุนี้ deductive อาร์กิวเมนต์มักจะจำกัด inferences ที่ปฏิบัติตามข้อกำหนด คณิตศาสตร์ และกฎของระบบตรรกะ นี่คืออาร์กิวเมนต์ deductive:จอห์นจะป่วย ถ้าจอห์นป่วย แล้วเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมประชุมวันนี้ ดังนั้น จอห์นจะไม่สามารถเข้าร่วมประชุมวันนี้อาร์กิวเมนต์ที่ไม่ถูกต้องเนื่องจากโครงสร้างทางตรรกะ ถ้า 'ป่วย' ถูกแทนที่ ด้วย 'ความสุข' อาร์กิวเมนต์ยังคงจะถูกต้อง เพราะมันจะรักษาโครงสร้างทางตรรกะของพิเศษ (เรียกว่า modus ponens) นี่คือรูปแบบของอาร์กิวเมนต์ที่มีโครงสร้างของ modus ponens:Pถ้า P แล้ว Qดังนั้น Qตัวอักษรตัวใหญ่ยืน สำหรับ ประโยค declarative หรืองบ ขั้น การตรวจสอบแบบฟอร์มตรรกะเหล่านี้เรียกว่าประพจน์คำถามที่ว่าทั้งหมด หรือห้อง ใหญ่ ใช้ deductive อาร์กิวเมนต์ไม่ถูกต้องเนื่องจากโครงสร้างจะยังคงแย้งในปรัชญาของตรรกะ แต่คำถามจะไม่อุดมสมบูรณ์ต่อไปในบทความนี้อาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยจะกว้างมากตั้งแต่ฟอร์ม อาร์กิวเมนต์เชิงอุปนัยอาจสรุป ด้วยข้อเรียกร้องบางอย่างเกี่ยวกับกลุ่มเท่านั้นตามข้อมูลจากตัวอย่างของกลุ่มที่ อาร์กิวเมนต์อื่น ๆ เหนี่ยววาดบทสรุป โดยอุทธรณ์หน่วยงานจัดเก็บหลักฐาน หรือความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ นี่คือ อาร์กิวเมนต์เหนี่ยวค่อนข้างแข็งแกร่งยึดอำนาจ:ตำรวจกล่าวว่า จอห์นกระทำการฆาตกรรม ดังนั้น จอห์นยอมรับฆ่านี่คือ อาร์กิวเมนต์เหนี่ยวยึดหลักฐาน:พยานกล่าวว่า จอห์นกระทำการฆาตกรรม ดังนั้น จอห์นยอมรับฆ่านี่คือ อาร์กิวเมนต์เหนี่ยวแข็งแรงตามหลักฐานที่ดีกว่า:จำเลยทั้งสองเป็นอิสระอ้างว่า จอห์นกระทำการฆาตกรรม มีรอยนิ้วมือของจอห์น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อโต้แย้งนิรนัยและอุปนัยอาร์กิวเมนต์สรุปเป็นข้อโต้แย้งที่มีวัตถุประสงค์โดย arguer ที่จะเป็น (อนุมาน) ที่ถูกต้องว่ามีการให้การรับประกันของความจริงของข้อสรุปที่ให้ไว้ที่สถานที่ของอาร์กิวเมนต์ (สมมติฐาน) เป็นจริง
จุดนี้สามารถแสดงความโดยบอกว่าในการโต้แย้งนิรนัย, สถานที่ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งดังกล่าวให้ข้อสรุปว่าถ้าสถานที่เป็นจริงแล้วมันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับข้อสรุปที่เป็นเท็จ อาร์กิวเมนต์ซึ่งในสถานที่ไม่ประสบความสำเร็จในการให้หลักประกันข้อสรุปที่เรียกว่า (อนุมาน) อาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง ถ้าอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องมีสถานที่จริงแล้วการโต้แย้งการกล่าวถึงเป็นเสียง. นี่เป็นข้อโต้แย้งสรุปที่ถูกต้อง: มันมีแดดในสิงคโปร์ ถ้ามันมีแดดในสิงคโปร์เขาจะไม่ได้รับการดำเนินการร่ม ดังนั้นเขาจะไม่ได้รับการดำเนินการร่ม. นี่คือการโต้แย้งอุปนัยที่แข็งแกร่งอย่างอ่อนโยน: ทุกครั้งที่ผมได้เดินผ่านสุนัขที่ทุกคนเขาไม่ได้พยายามที่จะกัดฉัน ดังนั้นครั้งต่อไปที่ผมเดินตามสุนัขที่เขาจะไม่พยายามที่จะกัดฉัน. อาร์กิวเมนต์อุปนัยเป็นข้อโต้แย้งที่มีวัตถุประสงค์โดย arguer เพียงเพื่อสร้างหรือเพิ่มความน่าจะเป็นข้อสรุปที่ ในการโต้แย้งอุปนัยสถานที่มีวัตถุประสงค์เพียงเพื่อจะแข็งแรงเพื่อที่ว่าพวกเขาเป็นจริงแล้วมันไม่น่าจะเป็นข้อสรุปที่เป็นเท็จ ไม่มีคำมาตรฐานสำหรับอาร์กิวเมนต์อุปนัยประสบความสำเร็จคือ แต่ความสำเร็จหรือความแรงของมันเป็นเรื่องของการศึกษาระดับปริญญาตรีซึ่งแตกต่างจากที่มีการขัดแย้งนิรนัย อาร์กิวเมนต์สรุปที่ถูกต้องหรือไม่ถูกต้องอื่น. ความแตกต่างระหว่างทั้งสองชนิดของการขัดแย้งไม่ได้อยู่ แต่เพียงผู้เดียวในคำพูดที่ใช้; มันมาจากความสัมพันธ์ที่เขียนหรือ expositor ของอาร์กิวเมนต์จะใช้เวลาที่มีอยู่ระหว่างสถานที่และข้อสรุป ถ้าผู้เขียนของการโต้แย้งเชื่อว่าความจริงของสถานที่แน่นอนกำหนดความจริงของข้อสรุป (เนื่องจากนิยาม entailment ตรรกะโครงสร้างเชิงตรรกะหรือความจำเป็นทางคณิตศาสตร์) แล้วอาร์กิวเมนต์เป็นนิรนัย ถ้าผู้เขียนของการโต้แย้งไม่ได้คิดว่าความจริงของสถานที่แน่นอนกำหนดความจริงของข้อสรุป แต่อย่างไรก็ตามเชื่อว่าความจริงของพวกเขาให้เหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่าข้อสรุปที่จริงแล้วอาร์กิวเมนต์เป็นอุปนัย. นักวิเคราะห์บางคนชอบที่จะแยกแยะความแตกต่างอุปนัย ข้อโต้แย้งจากข้อโต้แย้งที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้า; หลังข้อโต้แย้งให้เหตุผลที่ชัดเจนและต่อต้านข้อสรุปและต้องประเมินของการโต้แย้งในการชั่งน้ำหนักการพิจารณาเหล่านี้คือจะต้องพิจารณาข้อดีและข้อเสีย บทความนี้จะพิจารณาข้อโต้แย้งที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้าจะเป็นชนิดของการโต้แย้งอุปนัยได้. คำนาม "หัก" หมายถึงกระบวนการของการสร้างความก้าวหน้าหรือการโต้แย้งนิรนัยหรือจะผ่านกระบวนการของเหตุผลที่สามารถสร้างขึ้นใหม่เป็นอาร์กิวเมนต์นิรนัยที่ "การเหนี่ยวนำ" หมายถึงกระบวนการของความก้าวหน้าการโต้เถียงอุปนัยหรือการใช้เหตุผลที่สามารถสร้างขึ้นใหม่เป็นอาร์กิวเมนต์อุปนัย. เพราะการขัดแย้งนิรนัยเป็นผู้ที่ความจริงของข้อสรุปที่เป็นความคิดที่ได้รับการรับประกันอย่างสมบูรณ์และไม่ได้ทำเพียงแค่ที่น่าจะเป็น โดยความจริงของสถานที่ถ้าอาร์กิวเมนต์เป็นเสียงหนึ่งแล้วความจริงของข้อสรุปที่จะบอกว่าจะ "ที่มีอยู่ภายใน" ความจริงของสถานที่; ว่ามีข้อสรุปที่ไม่ได้ไปเกินกว่าสิ่งที่ความจริงของสถานที่ต้องใช้โดยปริยาย ด้วยเหตุนี้การขัดแย้งนิรนัยมักจะ จำกัด การหาข้อสรุปที่เป็นไปตามคำนิยามจากคณิตศาสตร์และกฎระเบียบของตรรกะที่เป็นทางการ ต่อไปนี้เป็นข้อโต้แย้งนิรนัยคือจอห์นป่วย ถ้าจอห์นป่วยแล้วเขาจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมการประชุมของเราวันนี้ ดังนั้นจอห์นจะไม่สามารถเข้าร่วมประชุมของเราวันนี้. อาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องเนื่องจากโครงสร้างเชิงตรรกะของมัน หาก 'ไม่ดี' ถูกแทนที่ด้วย 'ความสุข' อาร์กิวเมนต์จะยังคงเป็นที่ถูกต้องเพราะมันจะรักษาโครงสร้างเชิงตรรกะพิเศษ (เรียกว่าวิธี ponens) นี่คือรูปแบบหนึ่งของการโต้แย้งที่มีโครงสร้างของวิธี ponens ใด ๆ : P ถ้า P Q แล้วดังนั้นQ ตัวอักษรทุนยืนสำหรับประโยคบอกเล่าหรือคำสั่งหรือข้อเสนอ การตรวจสอบรูปแบบตรรกะเหล่านี้เรียกว่าประพจน์ลอจิก. คำถามที่ว่าทั้งหมดหรือเพียงส่วนใหญ่ข้อโต้แย้งสรุปที่ถูกต้องที่ถูกต้องเพราะโครงสร้างของพวกเขายังคงเป็นที่ถกเถียงกันในสาขาปรัชญาของตรรกะ แต่คำถามที่จะไม่ได้รับการสำรวจเพิ่มเติม ในบทความนี้. ข้อโต้แย้งอุปนัยสามารถใช้ที่กว้างมากตั้งแต่รูปแบบ ข้อโต้แย้งอุปนัยอาจสรุปกับการเรียกร้องบางอย่างเกี่ยวกับกลุ่มขึ้นอยู่เฉพาะในข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างของกลุ่มว่า ข้อโต้แย้งอุปนัยอื่น ๆ โดยสรุปผลการอุทธรณ์หลักฐานหรือผู้มีอำนาจหรือความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ นี่คือข้อโต้แย้งอุปนัยค่อนข้างแข็งแกร่งขึ้นอยู่กับผู้มีอำนาจ: ตำรวจจอห์นกล่าวว่าลงมือฆ่า . ดังนั้นจอห์นลงมือฆ่านี่คือเหตุผลอุปนัยบนพื้นฐานของหลักฐาน: พยานกล่าวว่าจอห์นลงมือฆ่า ดังนั้นจอห์นลงมือฆ่า. นี่คือการโต้แย้งอุปนัยแข็งแกร่งบนพื้นฐานของหลักฐานที่ดีกว่า: สองพยานอิสระอ้างว่าจอห์นลงมือฆ่า ลายนิ้วมือของจอห์น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์กิวเมนต์นิรนัยและอุปนัยอาร์กิวเมนต์นิรนัยเป็นอาร์กิวเมนต์ที่เป็นวัตถุประสงค์โดยการโต้คารมจะ ( สมมติฐาน ) ที่ถูกต้อง นั่นคือ เพื่อให้การรับประกันความจริงสรุปให้ที่สถานที่ของอาร์กิวเมนต์ ( สมมติฐาน ) เป็นจริง จุดนี้สามารถแสดงได้ด้วย โดยบอกว่า ในอาร์กิวเมนต์นิรนัย , สถานที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งดังกล่าวสรุปได้ว่า ถ้าสถานที่จริง มันก็จะเป็นไปไม่ได้สำหรับข้อสรุปที่เป็นเท็จ อาร์กิวเมนต์ที่สถานที่ทำสำเร็จในรับประกันข้อสรุปเรียกว่า ( สมมติฐาน ) อาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง . ถ้าอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องมีหลักฐานจริง การโต้แย้งว่า เป็นเสียงนี่คืออาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องแบบนิรนัย : แดดในสิงคโปร์ ถ้ามันเป็นแดดในสิงคโปร์ เขาจะได้ไม่ต้องแบกร่ม ดังนั้น เขาจะได้ไม่ต้องแบกร่มนี่คือที่แข็งแกร่งอย่างอ่อนโยนโดยอาร์กิวเมนต์ : ทุกครั้งที่ฉันเดินตามหมาตัวนั้น เขาไม่ได้พยายามจะกัดฉัน ดังนั้นครั้งต่อไปที่ฉันเดินตามหมาที่เค้าไม่พยายามจะกัดฉันอาร์กิวเมนต์อุปนัยเป็นอาร์กิวเมนต์ที่เป็นวัตถุประสงค์โดยโต้คารมเพียงเพื่อสร้างหรือเพิ่มความน่าจะเป็นของบทสรุปของมัน ในการโต้แย้งเชิงอุปนัย , สถานที่ตั้งใจเพียงจะแข็งแรงมาก ถ้ามันจริง แล้วมันจะไม่น่าที่จะมีข้อสรุปที่ผิดพลาด ไม่มีมาตรฐานสำหรับระยะที่ประสบความสำเร็จโดยอุปนัยเหตุผล แต่ความสำเร็จหรือกำลังเป็นเรื่องขององศา แตกต่างด้วยเหตุผลแบบนิรนัย อาร์กิวเมนต์นิรนัย ถูกต้องหรือไม่ถูกต้องความแตกต่างระหว่างสองชนิดของอาร์กิวเมนต์ไม่ได้โกหก แต่เพียงผู้เดียวในคำพูดที่ใช้ มันมาจากความสัมพันธ์ของผู้เขียนหรือ expositor ของอาร์กิวเมนต์ที่ใช้ไประหว่างสถานประกอบการและบทสรุป ถ้าผู้เขียนของอาร์กิวเมนต์เชื่อว่าความจริงของสถานที่ต้องสร้างความจริงของข้อสรุป ( ตามนิยาม entailment ตรรกะโครงสร้างเชิงตรรกะ หรือความจำเป็น คณิตศาสตร์ ) แล้วนี่มันแบบนิรนัย ถ้าผู้เขียนของอาร์กิวเมนต์ที่ไม่ได้คิดว่าความจริงของสถานที่ต้องสร้างความจริงของข้อสรุป แต่อย่างไรก็ตามเชื่อว่า ความจริงของพวกเขาให้เหตุผลที่ดีที่จะเชื่อข้อสรุปที่แท้จริงแล้วอาร์กิวเมนต์ที่เป็นอุปนัยนักวิเคราะห์บางคนชอบที่จะแยกแยะเหตุผลอุปนัยจากอาร์กิวเมนต์ conductive ; หลังมีข้อโต้แย้ง ให้เหตุผลที่ชัดเจนและต่อต้านข้อสรุป และต้องประเมินผลของการโต้แย้งหนักการพิจารณาเหล่านี้ เช่น การพิจารณาข้อดีและข้อเสีย บทความนี้จะพิจารณาการเป็นสื่อกระแสไฟฟ้าจะเป็นชนิดของการอุปนัยคำนาม " หัก " หมายถึงกระบวนการของการสร้างแบบก้าวหน้า หรือโต้แย้ง หรือจะผ่านกระบวนการของเหตุผลที่สามารถสร้างขึ้นใหม่เป็นอาร์กิวเมนต์นิรนัย . อุปนัย หมายถึง กระบวนการของ advancing มีปากเสียงอุปนัย หรือ การใช้เหตุผล ที่สามารถสร้างขึ้นใหม่เป็นอาร์กิวเมนต์อุปนัยเพราะเหตุผลแบบนิรนัยเป็นผู้ซึ่งในความจริงของบทสรุปที่เป็นความคิดที่จะสมบูรณ์รับประกันและไม่เพียง แต่ทำให้เป็นไปได้โดยความจริงของสถานที่ ถ้าอาร์กิวเมนต์เป็นหนึ่งเสียง แล้วความจริงของข้อสรุปว่า จะ " อยู่ใน " ความจริง ของ สถาน ที่ ข้อสรุปไม่ ไม่ไปไกลกว่าความจริงของสถานที่ตำแหน่งต้องการ ด้วยเหตุนี้ , อาร์กิวเมนต์นิรนัยมักจะ จำกัด ให้อนุมานว่าตามนิยาม กฎของทางคณิตศาสตร์และตรรกะ นี่คืออาร์กิวเมนต์นิรนัย :จอห์นป่วย ถ้าจอห์นป่วย แล้วเขาจะไม่เข้าร่วมประชุมในวันนี้ ดังนั้นจอห์นไม่สามารถที่จะเข้าร่วมการประชุมของเราในวันนี้ว่าอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องเนื่องจากมีโครงสร้างเชิงตรรกะ . ถ้า ' ป่วย ' ถูกแทนที่ด้วย ' ความสุข ' อาร์กิวเมนต์จะยังใช้ไม่ได้ เนื่องจากมันจะรักษาโครงสร้างเชิงตรรกะของพิเศษ ( เรียกว่าวิธีการ ponens ) นี่คือรูปแบบของการโต้เถียงที่มีโครงสร้างของวิธีการ ponens :pถ้า P แล้วถามดังนั้น ถามทุนตัวอักษรที่ยืนสำหรับประโยค คำประกาศหรือแถลงการณ์หรือข้อเสนอ . การตรวจสอบรูปแบบตรรกะเหล่านี้เรียกว่าเชิงประพจน์ตรรกะคำถามไม่ว่าทั้งหมดหรือเพียงที่สุด ใช้ได้ 1 อาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องเพราะโครงสร้างของพวกเขายังคงขัดแย้งในด้านปรัชญา ตรรกะ แต่คำถามนั้นจะสำรวจเพิ่มเติมในบทความนี้การอุปนัยสามารถใช้รูปแบบที่กว้างมากตั้งแต่ การอุปนัยอาจสรุปด้วยการเรียกร้องเกี่ยวกับกลุ่มยึดเฉพาะข้อมูลจากตัวอย่างของกลุ่มนั้น การอุปนัยอื่น ข้อสรุป โดยขอหลักฐาน หรือผู้มีอำนาจ หรือความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ที่นี่เป็นแบบค่อนข้างแข็งอาร์กิวเมนต์ตามหน่วยงานตำรวจกล่าวว่าจอห์นก่อคดีฆาตกรรม ดังนั้นจอห์นก่อคดีฆาตกรรมนี่คือการโต้แย้งหลักฐาน :พยานกล่าวว่าจอห์นก่อคดีฆาตกรรม ดังนั้นจอห์นก่อคดีฆาตกรรมนี่คืออาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่งแบบตามหลักฐานดีกว่า :สองพยานอิสระอ้างว่า จอห์น ก่อคดีฆาตกรรม มีลายนิ้วมือของจอห์น