3. Results and discussion3.1. Degra

3. Results and discussion
3.1. Degradation of onion flavonol glucosides by E. ramulus The degradability of several flavonoids and their glycosides by E. ramulus was studied previously (Braune, Gütschow, Engst, & Blaut,2001; Schneider et al., 1999). It had already been known that this organism is capable of degrading flavonoid aglycons such as quercetin or luteolin as well as some selected flavonol glycosides (Schneider &Blaut, 2000). In the present study it was tested whether E. ramulus is capable of degrading the flavonol glycosides present in onion, primarily quercetin-4′-O-monoglucoside and quercetin-3,4′-di-O-glucoside. In previous experiments, growing cells of E. ramulus converted 0.5 mM quercetin completely to equimolar amounts of DHPAA within 10 h of incubation (data not shown), being similar to results from Braune et al. (2001) A pathway for the degradation of flavonol aglycons (Fig. 1)was proposed by Braune et al. (2001). Accordingly, the degradation of quercetin starts with a reduction to form taxifolin prior to C-ring fission. After passing through the chalcone structure alphitonin is formed followed by a decarboxylation step which results in the formation of DHPAA and phloroglucinol as cleavage products; the latter is degraded further, mainly to short chain fatty acids (Braune et al., 2001). However, cleavage of the aglycon by E. ramulus is strictly dependent on the presence of free glucose in the medium. Furthermore, E. ramulus is able to utilize the glucose moiety in the 3-O and the 7-O-position, but not in the 5-Oposition (Schneider & Blaut, 2000). However, a utilization of glucose in 4′-O-position (as in Q-4′-MG), even in combination with a glycosylation in 3-O-position (as in QDG), has not been shown so far. In the present study, 0.5 mM Q-4′-MG was fully degraded within 24 h of incubation with DHPPA as the main product (Fig. 2A). The concentration of QDG decreased even more rapidly compared to pure Q-4′-MG (Fig. 2B). After 10 h of incubation, only trace levels of QDG were detectable. However, formation of nearly equimolar amounts of DHPAA (0.4 mM) only occurred after 22 h. The fermentation kinetics show that the monoconjugated quercetin-4′-O-monoglucoside (Q-4′-MG) is formed during the degradation of QDG as an intermediate. Q-4′-MG reaches its concentration maximum after 10 h (Fig. 2B). Quercetin was only detectable in trace levels whereas quercetin-3-O-monoglucoside (Q-3-MG) was not detected during the fermentation, at all. This finding suggests that glucose in 3-O-position is more accessible to the glucosidase activity of E. ramulus compared to glucose in 4′-O-position. Quercetin as a possible intermediate was described in experiments with cell extracts of E. ramulus (Schneider et al., 1999). There are two possible explanations for the fact that quercetin was only detectable in traces: As the aglycon seems to be the preferred substrate for E. ramulus, quercetin released during the fermentation of either QDG, Q-4′-MG, or Q-3-MG, is degraded immediately. Additionally, phenolic compounds are highly reactive substances that might undergo several chemical reactions such as oxidative degradation or covalent addition to other compounds such as proteins and enzymes (Kroll, Rawel, & Rohn, 2003). It is also conceivable that the deglycosylation occurs within the cell where the resulting agylcon undergoes further cleavage without being released into the fermentation medium. With regard to the importance of E. ramulus, it can be stated that this organism is a strict anaerobe, ubiquitous resident in the human intestinal tract (Simmering, Kleessen, & Blaut, 1999). Simmering et al. (1999) developed an innovative 16S rRNA-targeted oligonucleotide probe for fluorescence in situ hybridization to investigate the occurrence of the flavonoid-degrading bacterium E. ramulus in the human intestinal tract. In 2002, Simmering, Pforte, Jacobasch, & Blaut performed a human intervention study, where they investigated the influence of different dietary flavonoids on the fecal population of the flavonoid-degrading bacterium E. ramulus. At hand of twenty-eight healthy subjects they showed that after a significant decrease of the total fecal microbiota during the first 3 days of the intervention period, Fig. the oral intake of the flavonoids resulted in a significant increase in the fecal E. ramulus population. The relative proportion of E. ramulus rose from minimally 0.2% to 6.9% of the total microbiota on day 8.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์ และสนทนา3.1. Degradation of onion flavonol glucosides by E. ramulus The degradability of several flavonoids and their glycosides by E. ramulus was studied previously (Braune, Gütschow, Engst, & Blaut,2001; Schneider et al., 1999). It had already been known that this organism is capable of degrading flavonoid aglycons such as quercetin or luteolin as well as some selected flavonol glycosides (Schneider &Blaut, 2000). In the present study it was tested whether E. ramulus is capable of degrading the flavonol glycosides present in onion, primarily quercetin-4′-O-monoglucoside and quercetin-3,4′-di-O-glucoside. In previous experiments, growing cells of E. ramulus converted 0.5 mM quercetin completely to equimolar amounts of DHPAA within 10 h of incubation (data not shown), being similar to results from Braune et al. (2001) A pathway for the degradation of flavonol aglycons (Fig. 1)was proposed by Braune et al. (2001). Accordingly, the degradation of quercetin starts with a reduction to form taxifolin prior to C-ring fission. After passing through the chalcone structure alphitonin is formed followed by a decarboxylation step which results in the formation of DHPAA and phloroglucinol as cleavage products; the latter is degraded further, mainly to short chain fatty acids (Braune et al., 2001). However, cleavage of the aglycon by E. ramulus is strictly dependent on the presence of free glucose in the medium. Furthermore, E. ramulus is able to utilize the glucose moiety in the 3-O and the 7-O-position, but not in the 5-Oposition (Schneider & Blaut, 2000). However, a utilization of glucose in 4′-O-position (as in Q-4′-MG), even in combination with a glycosylation in 3-O-position (as in QDG), has not been shown so far. In the present study, 0.5 mM Q-4′-MG was fully degraded within 24 h of incubation with DHPPA as the main product (Fig. 2A). The concentration of QDG decreased even more rapidly compared to pure Q-4′-MG (Fig. 2B). After 10 h of incubation, only trace levels of QDG were detectable. However, formation of nearly equimolar amounts of DHPAA (0.4 mM) only occurred after 22 h. The fermentation kinetics show that the monoconjugated quercetin-4′-O-monoglucoside (Q-4′-MG) is formed during the degradation of QDG as an intermediate. Q-4′-MG reaches its concentration maximum after 10 h (Fig. 2B). Quercetin was only detectable in trace levels whereas quercetin-3-O-monoglucoside (Q-3-MG) was not detected during the fermentation, at all. This finding suggests that glucose in 3-O-position is more accessible to the glucosidase activity of E. ramulus compared to glucose in 4′-O-position. Quercetin as a possible intermediate was described in experiments with cell extracts of E. ramulus (Schneider et al., 1999). There are two possible explanations for the fact that quercetin was only detectable in traces: As the aglycon seems to be the preferred substrate for E. ramulus, quercetin released during the fermentation of either QDG, Q-4′-MG, or Q-3-MG, is degraded immediately. Additionally, phenolic compounds are highly reactive substances that might undergo several chemical reactions such as oxidative degradation or covalent addition to other compounds such as proteins and enzymes (Kroll, Rawel, & Rohn, 2003). It is also conceivable that the deglycosylation occurs within the cell where the resulting agylcon undergoes further cleavage without being released into the fermentation medium. With regard to the importance of E. ramulus, it can be stated that this organism is a strict anaerobe, ubiquitous resident in the human intestinal tract (Simmering, Kleessen, & Blaut, 1999). Simmering et al. (1999) developed an innovative 16S rRNA-targeted oligonucleotide probe for fluorescence in situ hybridization to investigate the occurrence of the flavonoid-degrading bacterium E. ramulus in the human intestinal tract. In 2002, Simmering, Pforte, Jacobasch, & Blaut performed a human intervention study, where they investigated the influence of different dietary flavonoids on the fecal population of the flavonoid-degrading bacterium E. ramulus. At hand of twenty-eight healthy subjects they showed that after a significant decrease of the total fecal microbiota during the first 3 days of the intervention period, Fig. the oral intake of the flavonoids resulted in a significant increase in the fecal E. ramulus population. The relative proportion of E. ramulus rose from minimally 0.2% to 6.9% of the total microbiota on day 8.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการอภิปรายและ
3.1 การสลายตัวของลูโค flavonol หอมอีสเปรย์สลายของ flavonoids หลายแห่งและไกลโคไซด์ของพวกเขาโดยอีสเปรย์ได้รับการศึกษาก่อนหน้านี้ (Braune, Gütschow, Engst และ Blaut 2001;. ชไนเดอและคณะ, 1999) มันได้รับแล้วที่รู้จักกันว่าชีวิตนี้มีความสามารถใน aglycons flavonoid ย่อยสลายเช่น quercetin หรือ luteolin เช่นเดียวกับบางเลือก flavonol glycosides (ชไนเดอ & Blaut, 2000) ในการศึกษาครั้งนี้จะได้รับการทดสอบว่าอีสเปรย์ที่มีความสามารถในการย่อยสลายไกลโคไซด์ flavonol อยู่ในหัวหอมหลัก quercetin-4'-O-monoglucoside และ quercetin-3,4'-di-O-glucoside ในการทดลองก่อนหน้านี้การเติบโตของเซลล์ E. สเปรย์แปลง 0.5 มิลลิ quercetin สมบูรณ์ปริมาณ equimolar ของ DHPAA ภายใน 10 ชั่วโมงของการบ่ม (ไม่ได้แสดงข้อมูล) เป็นคล้ายกับผลลัพธ์ที่ได้จาก Braune และคณะ (2001) ทางเดินสำหรับการย่อยสลายของ aglycons flavonol (รูปที่ 1). ถูกเสนอโดย Braune และคณะ (2001) ดังนั้นการสลายตัวของสาร quercetin เริ่มต้นด้วยการลดลงในรูปแบบ taxifolin ก่อนที่จะมีฟิชชันแหวนซี หลังจากผ่าน alphitonin โครงสร้าง chalcone จะเกิดขึ้นตามมาด้วยขั้นตอน decarboxylation ซึ่งผลในการก่อตัวของ DHPAA และ Phloroglucinol เป็นผลิตภัณฑ์ความแตกแยก; หลังถูกสลายต่อไปส่วนใหญ่จะห่วงโซ่สั้นกรดไขมัน (Braune et al., 2001) แต่ความแตกแยกของ aglycon อีสเปรย์เป็นอย่างเคร่งครัดขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของกลูโคสฟรีในสื่อ นอกจากนี้อีสเปรย์สามารถที่จะใช้ประโยชน์จากครึ่งน้ำตาลใน 3-O และ 7-O-ตำแหน่ง แต่ไม่ได้อยู่ใน 5 Oposition (ชไนเดอ & Blaut, 2000) อย่างไรก็ตามการใช้ประโยชน์ของน้ำตาลกลูโคสใน 4'-O-ตำแหน่ง (ในขณะที่ Q-4'-MG) แม้ในการทำงานร่วมกับ glycosylation ใน 3-O-ตำแหน่ง (เช่นใน Qdg) ยังไม่ได้รับการแสดงเพื่อให้ห่างไกล ในการศึกษาปัจจุบัน 0.5 มิลลิ Q-4'-MG ถูกย่อยสลายอย่างเต็มที่ภายใน 24 ชั่วโมงของการบ่มด้วย DHPPA เป็นผลิตภัณฑ์หลัก (รูป. 2A) ความเข้มข้นของ Qdg ลดลงอย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้นเมื่อเทียบกับบริสุทธิ์ Q-4'-MG (รูป. 2B) หลังจาก 10 ชั่วโมงของการบ่มเพียงติดตามระดับของ Qdg มีการตรวจพบ อย่างไรก็ตามการก่อตัวของปริมาณ equimolar เกือบ DHPAA (0.4 มิลลิ) ที่เกิดขึ้น แต่หลังจาก 22 ชั่วโมง จลนศาสตร์หมักแสดงให้เห็นว่า monoconjugated quercetin-4'-O-monoglucoside (Q-4'-MG) จะเกิดขึ้นในระหว่างการย่อยสลายของ Qdg เป็นตัวกลาง Q-4'-MG ถึงความเข้มข้นสูงสุดของมันหลังจาก 10 ชั่วโมง (รูป. 2B) Quercetin เป็นเพียงการตรวจพบในระดับร่องรอยขณะ quercetin-3-O-monoglucoside (Q-3-MG) ไม่ได้ถูกตรวจพบในระหว่างการหมักในทุก การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าน้ำตาลใน 3-O-ตำแหน่งสามารถเข้าถึงได้มากขึ้นในกิจกรรมของกลูโคสเปรย์อีเมื่อเทียบกับน้ำตาลใน 4'-O-ตำแหน่ง Quercetin เป็นไปได้ที่กลางได้อธิบายไว้ในการทดลองด้วยสารสกัดจากเซลล์ของ E. สเปรย์ (ชไนเดอ et al., 1999) มีสองคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความจริงที่ว่า quercetin เป็นเพียงการตรวจพบในร่องรอย: เป็น aglycon ดูเหมือนว่าจะเป็นพื้นผิวที่ต้องการสำหรับอีสเปรย์, quercetin การปล่อยตัวในช่วงการหมักทั้ง Qdg Q-4'-MG หรือ Q-3 -MG จะสลายตัวทันที นอกจากนี้สารประกอบฟีนอลเป็นสารปฏิกิริยาสูงที่อาจจะได้รับการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีหลายอย่างเช่นการย่อยสลายออกซิเดชันหรือเพิ่มโควาเลนต์สารประกอบอื่น ๆ เช่นโปรตีนและเอนไซม์ (Kroll, Rawel และ Rohn 2003) นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า deglycosylation เกิดขึ้นภายในเซลล์ที่ agylcon ผลผ่านความแตกแยกต่อไปได้โดยไม่ต้องได้รับการปล่อยตัวเป็นสื่อกลางในการหมัก ในเรื่องเกี่ยวกับความสำคัญของอีสเปรย์ที่จะสามารถระบุว่าชีวิตนี้เป็นบัคเตรีจำพวกที่ไม่ต้องการออากาศหายใจเข้มงวดถิ่นที่แพร่หลายในลำไส้ของมนุษย์ (Simmering, Kleessen และ Blaut, 1999) Simmering และคณะ (1999) การพัฒนานวัตกรรม 16S rRNA กำหนดเป้าหมายสอบสวน oligonucleotide สำหรับการเรืองแสงในแหล่งกำเนิดพันธุ์ที่จะตรวจสอบการเกิดขึ้นของแบคทีเรียย่อยสลาย flavonoid E. สเปรย์ในลำไส้ของมนุษย์ ในปี 2002 Simmering, Pforte, Jacobasch และ Blaut ดำเนินการศึกษาการแทรกแซงของมนุษย์ที่พวกเขาตรวจสอบอิทธิพลของ flavonoids อาหารที่แตกต่างกันในประชากรอุจจาระของแบคทีเรียย่อยสลาย flavonoid E. สเปรย์ ที่อยู่ในมือของยี่สิบแปดคนสุขภาพดีที่พวกเขาแสดงให้เห็นว่าหลังจากที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของ microbiota อุจจาระรวมในช่วง 3 วันแรกของรอบระยะเวลาการแทรกแซง, รูป การบริโภคในช่องปากของ flavonoids มีผลในการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในอุจจาระประชากรสเปรย์อี สัดส่วนญาติของ E. สเปรย์เพิ่มขึ้นจาก 0.2% น้อยที่สุดถึง 6.9% ของ microbiota ทั้งหมดในวันที่ 8

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลและการอภิปราย
3.1 . การย่อยสลายของหัวหอม 3 กลูโคไซด์โดย ramulus ในการสลายตัวของ flavonoids และหลายของพวกเขาไกลโคไซด์โดย ramulus ศึกษาก่อนหน้านี้ ( braune G ü tschow engst & , , blaut , 2001 ; ชไนเดอร์ et al . , 1999 )มันได้ถูกรู้จักว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีความสามารถในการ aglycons ฟลาโวนอยด์ เช่น เควอซิติน หรือ ลูทิโอลินเป็นบางเลือก 3 ไกลโคไซด์ ( ชไนเดอร์& blaut , 2000 ) ในการศึกษาก็ทดสอบว่า E . ramulus สามารถทำให้ฟลาโวนไกลโคไซด์ที่อยู่ในหัวหอม หลัก quercetin-4 ’และ’ - o-monoglucoside quercetin-3,4 - di-o-glucoside .ในการทดลองก่อนหน้านี้เซลล์เติบโตของ E . ramulus แปลง 0.5 มม. เควอ สมบูรณ์ๆปริมาณ dhpaa ภายใน 10 H 1 ( ข้อมูลไม่แสดง ) , จะคล้ายคลึงกับผลที่ได้จาก braune et al . ( 2001 ) เป็นทางเดินสำหรับการย่อยสลายของฟลาโวนอล aglycons ( รูปที่ 1 ) ที่เสนอโดย braune et al . ( 2001 ) ตามการย่อยสลายสารเคอร์ซิทิน เริ่มต้นด้วยการลดฟอร์มทาซิโฟลินก่อนซีฟิชชัน หลังจากผ่านโครงสร้าง chalcone alphitonin เกิดขึ้นตามขั้นตอนเงือกซึ่งผลในการก่อตัวของ dhpaa ฟลอโรกลูซินอลเป็นผลิตภัณฑ์และความแตกแยก ; หลังเป็นลายเพิ่มเติม ส่วนใหญ่เป็นกรดไขมันโซ่สั้น ( braune et al . , 2001 ) อย่างไรก็ตามความแตกแยกของไกลคอนโดย ramulus เป็นอย่างเคร่งครัดขึ้นอยู่กับสถานะของฟรีกลูโคสในระดับปานกลาง นอกจากนี้ อี ramulus สามารถใช้กลูโคสมีค่าใน 3-o และ 7-o-position แต่ไม่ใช่ใน 5-oposition ( ชไนเดอร์& blaut , 2000 ) อย่างไรก็ตาม การใช้กลูโคสใน 4 - o-position นั้น ( เช่นใน q-4 ’ - มก. ) แม้ในการรวมกันกับ glycosylation ใน 3-o-position ( เช่นใน qdg )ไม่ได้ถูกแสดงเพื่อให้ห่างไกล ในการศึกษานั้น q-4 0.5 มม. - มก. ก็เต็มที่ทรามภายใน 24 ชั่วโมงของการบ่มด้วย dhppa เป็นผลิตภัณฑ์หลัก ( รูปที่ 2A ) ความเข้มข้นของ qdg ลดลงมากขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเทียบกับการดูแล - q-4 บริสุทธิ์ ( รูปที่ 2B มิลลิกรัม ) หลังจาก 10 ชม. ของระยะเวลาเพียงติดตามระดับของ qdg ถูกตรวจพบ อย่างไรก็ตาม , การก่อตัวของเกือบๆยอดของ dhpaa ( 04 มม. ) ที่เกิดขึ้นเฉพาะหลังจากที่ 22 ชั่วโมงการหมักจลนพลศาสตร์พบว่า monoconjugated quercetin-4 ’ - o-monoglucoside ( q-4 ’ - มิลลิกรัม ) จะเกิดขึ้นในระหว่างการสลายตัวของ qdg เป็นตัวกลาง q-4 ’ - มก. ถึงความเข้มข้นสูงสุดหลังจาก 10 ชั่วโมง ( รูปที่ 2B ) เคอร์เป็นเพียงร่องรอยได้ในระดับ quercetin-3-o-monoglucoside ( q-3-mg ) ในขณะที่ไม่พบในระหว่างกระบวนการหมักเลยการค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าระดับน้ำตาลใน 3-o-position เป็น เข้าถึง ในกิจกรรมของ E . ramulus เมื่อเทียบกับน้ำตาลในนั้น 4 - o-position . เคอร์เป็นกลางได้ถูกอธิบายไว้ในการทดลองกับเซลล์ สารสกัดจาก e ramulus ( ชไนเดอร์ et al . , 1999 ) มีคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความจริงที่ว่าเควอซิตินเป็นเพียงร่องรอยได้ใน :เป็นไกลคอนดูเหมือนจะพื้นผิวที่ต้องการ เช่น ramulus quercetin ออกในระหว่างการหมักให้ qdg q-4 School , - มิลลิกรัม หรือ q-3-mg , สลายทันที นอกจากนี้สารประกอบฟีนอลเป็นปฏิกิริยาตอบโต้สารที่อาจจะได้รับปฏิกิริยาทางเคมีหลายอย่าง เช่น การเกิด หรือเพิ่มสารอื่น เช่น โปรตีน และเอนไซม์โควาเลนต์ ( Kroll rawel , ,& Rohn , 2003 ) นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า deglycosylation เกิดขึ้นภายในเซลล์ ซึ่งเป็นผล agylcon ผ่านร่องอกต่อไปโดยไม่ถูกปล่อยตัวในการหมัก ) เกี่ยวกับความสำคัญของ E . ramulus จึงสามารถกล่าวได้ว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้เป็นลักษณะที่เข้มงวด แพร่หลายอยู่ในลําไส้ของมนุษย์ ( ครองราชย์ kleessen & blaut , 1999 )เคี่ยว et al . 16S rRNA ( 2542 ) พัฒนานวัตกรรม ซึ่งเป้าหมายค้นหาเรืองแสงใน situ hybridization เพื่อศึกษาการเกิดของฟลาโวนอยด์ซึ่งแบคทีเรีย E . ramulus ในระบบทางเดินอาหารของมนุษย์ ในปี 2002 , simmering pforte jacobasch & , , , blaut ดําเนินการศึกษาการแทรกแซงของมนุษย์ที่พวกเขาตรวจสอบอิทธิพลของ flavonoids อาหารที่แตกต่างกันในประชากรของแบคทีเรีย E . ) ฟลาโวนอยด์ซึ่ง ramulus . ในมือของคนปกติ พบว่า หลังจากพวกเขามีสถิติการลดลงของไมโครไบโ ้า ) รวมในช่วง 3 วันแรกของรอบระยะเวลาการทดลอง , ฟิคการบริโภคในช่องปากของฟลาโวนอยด์มีผลในการเพิ่มที่สำคัญในการขับถ่าย เช่น ramulus ประชากร สัดส่วนสัมพัทธ์ของ E . ramulus กุหลาบจากเล็กน้อย 0.2% 6.9% ของไมโครไบโ ้าทั้งหมดต่อวัน 8 .