Giving wellBefore most of us learne

Giving well
Before most of us learned to talk, we learned to share. It's a lesson we learned from parents at home, teachers in the lunchroom, and friends on the playground. Now that we're all grown up, and we earn our own lunch money, sharing is both easier and more difficult than it was when we were kids. We are in charge of our own assets, and we probably have more of them, yet so many organizations want our money, and it's time-consuming and confusing to figure out who will do the most with what we give.

To a responsible citizen with a desire to change the world, knowing how to give effectively matters. Those of us who are fortunate enough to have spare pennies can spur progress by donating them. We don't need massive wealth to be charitable. A number of great systems exist for stretching modest contributions, building philanthropic networks, and fund-raising successfully from numerous small donations. Remember, it's not the size of the coffer that counts, it's how you use it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้ดีก่อนส่วนมากของเราเรียนรู้วิธีการพูดคุย เราเรียนรู้ร่วมกัน บทเรียนที่เราเรียนรู้จากพ่อแม่ที่บ้าน ครู lunchroom และเพื่อนสนามเด็กเล่นได้ ขณะที่เรากำลังทั้งหมดโตขึ้น และเราได้รับเงินอาหารกลางวันของเรา ร่วมกันมีทั้งง่าย และยากเกินกว่าแนะนำสำหรับเด็ก เราจะชอบของสินทรัพย์ของเราเอง และเราคงมีของพวกเขา แต่หลายองค์กรต้องการเงินของเรา และมันใช้เวลานาน และสับสนจะคิดออกที่จะทำมากสุดกับสิ่งที่เราให้การเป็นพลเมืองที่รับผิดชอบกับความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงโลก เราต้องรู้ให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเรื่องการ พวกเราที่โชคดีพอที่จะมีอะไหล่ pennies สามารถกระตุ้นความคืบหน้า โดยอาคารดังกล่าว เราไม่จำเป็นอีกมากมายให้ใหญ่เป็นกุศล มีหมายเลขของระบบดียืดผลงานเจียมเนื้อเจียมตัว สร้างเครือข่าย philanthropic และหาทุนสำเร็จจากบริจาคขนาดเล็กจำนวนมาก จำ มันไม่ใช่ขนาดของกาแฟว่า นับ วิธีของคุณใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้ดี
ก่อนที่ส่วนใหญ่ของเราได้เรียนรู้ที่จะพูดคุยเราเรียนรู้ที่จะแบ่งปัน มันเป็นบทเรียนที่เราได้เรียนรู้จากพ่อแม่ที่บ้านครูในห้องอาหารกลางวันและเพื่อนในสนามเด็กเล่น ตอนนี้เรากำลังเติบโตขึ้นและเราจะได้รับเงินอาหารกลางวันของเราเองร่วมกันมีทั้งง่ายและยากกว่าก็คือตอนที่เราเป็นเด็ก เราอยู่ในความดูแลของสินทรัพย์ของเราเองและเราอาจจะมีมากขึ้นของพวกเขา แต่หลายองค์กรจึงต้องการเงินของเราและมันเป็นเวลานานและทำให้เกิดความสับสนที่จะคิดออกที่จะทำมากที่สุดกับสิ่งที่เราให้. ในการเป็นพลเมืองที่รับผิดชอบด้วย ความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงโลกรู้วิธีที่จะให้เรื่องได้อย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราที่โชคดีพอที่จะมี pennies ว่างสามารถกระตุ้นความคืบหน้าของพวกเขาโดยการบริจาค เราไม่จำเป็นต้องมากมายมหาศาลที่จะเป็นกุศล จำนวนของระบบที่ดีที่มีอยู่สำหรับการยืดการมีส่วนร่วมเจียมเนื้อเจียมตัวสร้างเครือข่ายการกุศลและการระดมทุนที่ประสบความสำเร็จจากการบริจาคขนาดเล็กจำนวนมาก โปรดจำไว้ว่ามันไม่ได้เป็นขนาดของหีบที่นับมันเป็นวิธีที่คุณใช้มัน