Charge coins, medals, and so on[edi

Charge coins, medals, and so on[edit]
Charge coins and other similar items were used in the late 1800s to the 1930s. They came in various shapes and sizes; with materials made out of celluloid (an early type of plastic), copper, aluminum, steel, and other type of whitish metals.[5] Each charge coin usually had a little hole, enabling it to be put in a key ring like a regular key. These charge coins were usually given to customers who had charge accounts in department stores, hotels, and so on. A charge coin usually had the charge account number along with the merchant's name and logo.

The charge coin offered a simple and fast way to copy a charge account number to the sales slip, by imprinting a sales slip with an imprint of the charge coin. This quickened the process of copying, which was previously done by handwriting. It also reduced the amount of errors during copying, by having a standardised form of numbers on the sales slip, instead of various kind of handwriting style.[6]

Because the customer's name was not on the charge coin, almost any person could use it. This sometimes lead to a case of mistaken identity, either accidentally or intentionally, by acting on behalf of the charge account owner or out of malice to defraud both the charge account owner and the merchant. Beginning in the 1930s, merchants started to move from charge coins to the newer Charga-Plate.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าใช้จ่ายเหรียญ เหรียญ และอื่น ๆ [แก้ไข]
เหรียญค่าธรรมเนียม และรายการอื่น ๆ ที่คล้ายกันใช้ในเพราะปลายถึงช่วงทศวรรษ 1930 พวกเขามาในหลากหลายรูปทรงและขนาด ด้วยวัสดุที่ทำจากเซลลูลอยด์ (ต้นชนิดเป็นพลาสติก), ทองแดง อลูมิเนียม เหล็ก และโลหะสีขาวชนิดอื่น ๆ[5] แต่ละเหรียญค่าธรรมเนียมมักจะมีรูเล็ก ๆ เปิดใช้งานจะใส่ในแหวนคีย์เช่นคีย์ปกติ เหล่านี้ค่าใช้จ่ายมักจะได้รับเหรียญให้ลูกค้าที่มีบัญชีในสรรพสินค้า โรงแรม และอื่น ๆ เหรียญค่าธรรมเนียมมักจะมีหมายเลขบัญชีของร้านค้าชื่อและโลโก้

เหรียญค่าธรรมเนียมนำเสนอวิธีง่าย และรวดเร็วเพื่อคัดลอกหมายเลขบัญชีไปบันทึกขาย โดย imprinting สลิกับมี imprint เหรียญค่าธรรมเนียม นี้ quickened กระบวนการคัดลอก ซึ่งก่อนหน้านี้ทำ โดยการเขียนด้วยลายมือ มันยังลดจำนวนของข้อผิดพลาดขณะคัดลอก โดยมีรูปแบบของตัวเลขในการขายการจัดส่ง แทนดีลักษณะลายมือ[6]

เพราะชื่อลูกค้าไม่ได้อยู่บนเหรียญค่าธรรมเนียม ทุกคนสามารถใช้มันได้ นี้บางครั้งนำไปสู่กรณีผิดตัว โดยบังเอิญ หรือโดย ตั้งใจ โดยทำหน้าที่ในนาม ของเจ้าของบัญชี หรือเจ็บแค้นการฉ้อโกงเจ้าของบัญชีและผู้ขาย เริ่มต้นในช่วงทศวรรษ 1930 พ่อค้าเริ่มย้ายจากเหรียญค่าธรรมเนียมไปใหม่ Charga จาน[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เก็บเหรียญ , เหรียญ , และอื่นๆ [ แก้ไข ]
เก็บเหรียญและที่คล้ายกันอื่น ๆรายการที่ถูกใช้ในปลาย 1800 ถึง 1930 พวกเขามาในรูปทรงและขนาดต่าง ๆ ด้วยวัสดุที่ทำจากเซลลูลอยด์ ( ชนิดแรกของพลาสติก ) , ทองแดง , อลูมิเนียม , เหล็ก , และประเภทอื่น ๆของโลหะสีขาว . 5 ] ค่าใช้จ่ายแต่ละเหรียญมีรูเล็ก ๆที่มักจะช่วยให้ใส่ในพวงกุญแจเหมือนกุญแจทั่วไปเหรียญ ค่าใช้จ่ายเหล่านี้มักจะให้กับลูกค้าที่มีบัญชีค่าใช้จ่ายในห้างสรรพสินค้า โรงแรม และ ค่าใช้จ่ายเหรียญมักจะมีประจุ เลขที่บัญชีพร้อมชื่อของร้านค้าและโลโก้

ค่าเหรียญที่เสนอวิธีที่ง่ายและรวดเร็วเพื่อคัดลอกค่าเลขที่บัญชีไปขาย โดยพิมพ์ขายใบ มีรอยของค่าเหรียญชีวิตนี้กระบวนการของการคัดลอกซึ่งก่อนหน้านี้ทำโดยเขียนด้วยลายมือ และยังสามารถลดจำนวนของข้อผิดพลาดในการคัดลอก โดยมีมาตรฐานรูปแบบของหมายเลขบนสลิปขายแทนของประเภทต่างๆของรูปแบบลายมือ [ 6 ]

เพราะลูกค้าชื่อไม่ได้ในค่าใช้จ่ายเหรียญเกือบบุคคลใดสามารถใช้มันได้ ซึ่งบางครั้งนำไปสู่กรณีของตัวเข้าใจผิด ,เหมือนกันโดยบังเอิญหรือตั้งใจ โดยกระทำในนามของเจ้าของบัญชี ค่าธรรมเนียมหรือออกจากความฉ้อฉลทั้งค่าใช้จ่ายเจ้าของบัญชี และพ่อค้า เริ่มต้นในช่วงทศวรรษที่ 1930 พ่อค้าเริ่มย้ายจากเหรียญ ค่า ใหม่ charga จาน [ 7 ]