(i) Measurement of pulmonary ventil

(i) Measurement of pulmonary ventilation: this test is considered as one of the most useful tests in confirming the diagnosis of asthma and assessing the level of asthma control, recommended for use in hospitals or institutions where such a test is available; (ii) Measurement of variation in PEF: this test is used to confirm the diagnosis of asthma and assess the level of asthma control in patients with atypical asthma (Appendix 1). Variation in diurnal PEF can be determined with a mini peak flow meter; (iii) Bronchial provocation test: this test is used to determine the presence of airway hyperresponsiveness. It is recommendable that patients with atypical presentations be referred to hospitals or institutions where bronchial provocation test is available, so as to confirm the diagnosis of asthma; (iv) Bronchodilation test: this test is used to determine the reversibility of airflow obstruction, which supports the diagnosis of asthma (Appendix 2).
Skin prick test: sensitization to allergens among asthmatic patients can be confirmed by skin prick tests. The test can be used to identify the risk factors responsible for the development and exacerbation of asthma and to screen patients who might respond to specific immunotherapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ก) การวัดการระบายอากาศที่ปอด: การทดสอบนี้จะเป็นการทดสอบประโยชน์มากที่สุดในการยืนยันการวินิจฉัยโรคหอบหืด และประเมินระดับของการควบคุมโรคหอบหืด ใช้ในโรงพยาบาลหรือสถาบันซึ่งการทดสอบมี (ii) การวัดความผันแปรใน PEF: การทดสอบนี้ใช้ในการยืนยันการวินิจฉัยโรคหอบหืด และประเมินระดับของการควบคุมโรคหืดในผู้ป่วยโรคหืดที่ผิดปกติ (ภาคผนวก 1) สามารถกำหนดความผันแปรในภาพดวง PEF มีมิเตอร์กระแส peak มินิ (iii) bronchial ยั่วทดสอบ: การทดสอบนี้ใช้การตรวจสอบการมีอยู่ของ hyperresponsiveness อากาศ มันเป็นกันเถอะว่า ผู้ป่วยที่ มีงานนำเสนอที่ผิดปกติถูกเรียกว่าโรงพยาบาลหรือสถาบันซึ่งยั่ว bronchial ทดสอบมี เพื่อยืนยันการวินิจฉัยโรคหอบหืด (iv) ขยายการทดสอบ: การทดสอบนี้ใช้เพื่อกำหนด reversibility ของไหลอุด ซึ่งสนับสนุนการวินิจฉัยโรคหอบหืด (ภาคผนวก 2)การทดสอบผิวพริก: sensitization กับสารก่อภูมิแพ้ในผู้ป่วยโรคหืดสามารถยืนยัน โดยการทดสอบผิวหนังพริก การทดสอบสามารถใช้เพื่อระบุปัจจัยเสี่ยงที่พัฒนาและ exacerbation ของโรคหอบหืด และผู้ป่วยจอที่อาจตอบสนองการเดินเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(i) การวัดของการระบายอากาศในปอด: การทดสอบนี้ถือเป็นหนึ่งในการทดสอบมีประโยชน์มากที่สุดในการยืนยันการวินิจฉัยของโรคหอบหืดและการประเมินระดับของการควบคุมโรคหอบหืดที่แนะนำให้ใช้ในโรงพยาบาลหรือสถาบันที่การทดสอบดังกล่าวสามารถใช้ได้; (ii) การวัดการเปลี่ยนแปลงใน PEF: การทดสอบนี้จะใช้ในการยืนยันการวินิจฉัยโรคหอบหืดและประเมินระดับของการควบคุมโรคหืดในผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดผิดปกติ (ภาคผนวก 1) การเปลี่ยนแปลงในแต่ละวัน PEF สามารถกำหนดได้ด้วยการไหลสูงสุดมินิเมตร (iii) การทดสอบการยั่วยุหลอดลม: การทดสอบนี้จะใช้ในการตรวจสอบสถานะของสายการบิน hyperresponsiveness ท่านควรที่ผู้ป่วยที่มีการนำเสนอผลงานที่ผิดปกติจะเรียกว่าโรงพยาบาลหรือสถาบันที่ทดสอบการยั่วยุหลอดลมสามารถใช้ได้เพื่อยืนยันการวินิจฉัยของโรคหอบหืดนั้น (iv) การทดสอบขยายหลอดลม: การทดสอบนี้จะใช้ในการกำหนด reversibility ของการอุดตันการไหลของอากาศซึ่งสนับสนุนการวินิจฉัยโรคหอบหืด (ภาคผนวก 2).
การทดสอบผิวหนังทิ่ม: อาการแพ้ต่อสารก่อภูมิแพ้ในผู้ป่วยโรคหืดได้รับการยืนยันโดยการทดสอบทิ่มผิว การทดสอบนี้จะใช้ในการระบุปัจจัยเสี่ยงที่รับผิดชอบในการพัฒนาและการกำเริบของโรคหอบหืดและหน้าจอผู้ป่วยที่อาจจะตอบสนองต่อภูมิคุ้มกันที่เฉพาะเจาะจง