The film consists of awesome sights

The film consists of awesome sights, joyful, sad, always in their own way beautiful. By that I do not mean picturesque. A friend came into the room while I was watching the film, saw a closeup of the head of a Gila monster and said, "That's beautiful." I asked if she liked lizards. "I hate lizards," she said, shuddering. She wasn't thinking about lizards. She was observing the iridescent scales of the creature's head. Beauty is in the eye of the beholder. We are the beholder.

A large gathering of men, shaped in a rough circle, join in synchronous dancing, bowing, standing, kneeling, sitting, standing, their arms in the air, their fingers fluttering like the wings of birds, their voices a rhythmic chatter. Asia, somewhere. They face a statue of the Buddha. Their movements are more complex and intricately timed than the drummers at the opening ceremonies of the Beijing Olympics. More inspiring, also, because they have chosen to do this as worship and have not been drilled. They have perfected their ritual, and in their faces we do not see strain or determination, despite the physical ordeal, but contentment and joy. Their movements have the energy of deep enjoyment.

There's the indescribable beauty of aborigines, their bodies bearing necklaces, bracelets and body ornaments made from countless tiny beads, their arms and faces painted in intricate patterns of innumerable dots. They dip a cheap plastic comb in paint and rotate it across their skin to leave the dots. Their hypnotic dancing somehow reverberates with the Asian dancers. We see the bright scarlet paint on the brow of a young Amazonian girl, peering solemnly from bright green leaves. A young woman of the Maasai tribe in Kenya, is clothed in a beauty to render "designer fashions" threadbare.

More images: the sorrowful fall in slow motion of an ancient and lofty tree in the rain forest. The sad poetic beauty in slow motion of a chain of explosions for a strip mine. The despoiling of the land by the deep mine pits. The undeniable beauty of the access roads circling down to the pit bottoms, one line atop another. A virgin forest seen from high above, looking down on wave after wave of birds, hundreds of thousands of them from horizon to horizon.

Scavengers, in an enormous garbage dump in India, claw at the refuse to make a living, competing with birds and dogs. Women, boys and girls. Barefoot. Bold boys climb atop a dump truck to slide down with fresh garbage and grab at treasure. There's not a T-shirt to be seen. They are all garbed in the cheapest fabrics of India, a land where a woman can crawl from a cardboard box on the sidewalk and stand up looking elegantly dressed.

Eggs, thousands of them, float by on a conveyor belt. Recently hatched chicks, dressed in yellow down, tumble from a conveyor belt down a chute onto another belt. Their eyes are wide, they look about amazed, their tiny wings flutter. This is the most freedom they will ever know. They are sorted, tossed into funnels, spin down in a spiral, emerge one at a time to be marked with dye and have the tips of their beaks burned off. This process, one second per chick, is repeated time after time by workers. Endless rows of chickens stacked atop each other in boxes too small to allow them to move. Girls and young women, thousands of them, as far as the eye can see, make cigarettes by hand in a South American sweatshop. Too close to stretch. Workers assemble computer parts in a Japanese factory, thousands of them, each one repeating a small action all day along, one who is working with a bandaged hand, three of its fingers too short.

In the factories, the high-angle camera shows rows of these workers reaching to the vanishing point. These are not computer graphics. The images result from painstaking care and perfectionist detail in the filming and restoration, and thoughtful camera placement. Consider a shot from above looking down on the great hall of Grand Central Station. Two movements at once: commuters dashing across the floor in speeded-up time, while the camera pans across them in slow motion. It is easy enough to achieve fast motion, but how difficult with a camera that is panning with exquisite slowness. There's an overhead shot of an intersection in Tokyo, with alternating swarms of thousands of cars and thousands of pedestrians. Escalators on the subway system, a speeded-up shot, pour out travelers as the conveyor belt poured chicks.

An orangutan stands shoulder-deep in a warm pool, steam rising around it. We regard it. The eyes look old and thoughtful. The sky is filled with stars. The same thoughtful eyes again. What is it thinking? W.G. Sebold: "Men and animals regard each other across a gulf of mutual incomprehension." What are the people thinking? The man waits for a light to change in Tokyo, inhaling his cigarette. Prostitutes gather outside their brothel. Steelworkers are covered with grime. Monks, girls at a subway stop, kabuki dancers. Why does no one make eye contact with the camera during crowded street scenes? Where was the big Todd-AO camera? How was it concealed? Why did it not frighten a herd of springboks, standing at rest in perfect focus?

Will the aliens viewing this film comprehend some of the scenes? Tiny bright plumes in a desert are revealed as the burning oil fields of Kuwait. Mothballed B-52 bombers reach to the horizon. Manhattan. Corpses are burned on the banks of the Ganges. Will they know the donkeys are pulling a cart much too heavy for them? They will probably understand mountains, waterfalls, volcanoes. Do we? "Baraka" is paced so we can contemplate the places we will never go, the places we are destroying, the places where we might find renewal. It is like a prayer.

"Baraka" is a Sufi word meaning "a blessing, or the breath, or the essence of life, from which the evolutionary process unfolds." In Islam generally, it is "a quality or force emanating originally from Allah but capable of transmission to objects or to human beings." In Judaism, it is a ceremonial blessing. In Swahili, it means "blessing." In French slang, it means "good luck." In Serbian and Bulgarian, it means "shack." In Turkish, it means "barracks." All over the world, it is the name of a character in the "Mortal Kombat" video game.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบไปด้วยสถานที่ท่องเที่ยวที่น่ากลัว, ความสุข, เศร้าเสมอในทางของตัวเองที่สวยงาม โดยที่ฉันไม่ได้หมายถึงความงดงาม เพื่อนเข้ามาในห้องในขณะที่ผมดูหนังเรื่องนี้เห็นโคลสอัพของหัวของมอนสเตอร์ก่าและกล่าวว่า "นั่นคือความสวยงาม." ฉันถามว่าเธอชอบกิ้งก่า "ฉันเกลียดจิ้งจก" เธอกล่าวว่าตัวสั่น เธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับกิ้งก่า เธอได้รับการสังเกตเกล็ดสีรุ้งของหัวสัตว์ ความงามอยู่ในสายตาของคนดู. เรามีคนดู. ชุมนุมใหญ่ของคนที่มีรูปร่างเป็นวงกลมหยาบเข้าร่วมในการเต้นจังหวะโค้งยืนคุกเข่านั่งยืนแขนของพวกเขาในอากาศที่มือของพวกเขากระพือเหมือนปีกของนกเสียงของพวกเขา พูดพล่อยจังหวะ เอเชียอยู่ที่ไหนสักแห่ง พวกเขาต้องเผชิญกับรูปปั้นของพระพุทธเจ้า การเคลื่อนไหวของพวกเขาที่มีความซับซ้อนมากขึ้นและหมดเวลาที่ประณีตกว่ามือกลองที่พิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงปักกิ่ง สร้างแรงบันดาลใจมากขึ้นด้วยเพราะพวกเขาได้เลือกที่จะทำเช่นนี้เป็นที่เคารพบูชาและยังไม่ได้รับการเจาะ พวกเขาได้สมบูรณ์แบบพิธีกรรมของพวกเขาและในใบหน้าของพวกเขาเราไม่เห็นความเครียดหรือความมุ่งมั่นแม้จะมีการทดสอบทางกายภาพ แต่ความพึงพอใจและความสุข เคลื่อนไหวของพวกเขามีพลังงานของความบันเทิงลึก. มีความงามสุดจะพรรณนาของชาวพื้นเมืองเป็นร่างกายของพวกเขาแบกสร้อยคอ, สร้อยข้อมือและเครื่องประดับร่างกายที่ทำจากลูกปัดเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแขนและใบหน้าของพวกเขาวาดในรูปแบบที่ซับซ้อนของจุดนับไม่ถ้วน พวกเขาจุ่มหวีพลาสติกราคาถูกในสีและหมุนข้ามผิวของพวกเขาที่จะออกจากจุด การเต้นของพวกเขาที่ถูกสะกดจิตอย่างใด reverberates กับนักเต้นเอเชีย เราเห็นสีสดใสสีแดงบนหน้าผากของหญิงสาว Amazonian หนุ่มหันเคร่งขรึมจากใบสีเขียวสดใส หญิงสาวคนหนึ่งของชนเผ่ามาไซในเคนยาห่มในความงามที่จะทำให้ "แฟชั่นดีไซเนอร์" ขุย. ภาพเพิ่มเติม: ฤดูใบไม้ร่วงเศร้าในการเคลื่อนไหวช้าของต้นไม้โบราณและสูงส่งในป่าฝน ความงามกวีเศร้าในการเคลื่อนไหวช้าของห่วงโซ่ของการระเบิดสำหรับเหมืองแถบ despoiling ที่ดินโดยหลุมเหมืองลึก ความงามที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของถนนเข้าถึงวงลงไปที่ก้นหลุมหนึ่งบรรทัดบนอีก ป่าบริสุทธิ์เห็นได้จากการสูงมองลงมาบนคลื่นหลังจากคลื่นของนกหลายร้อยหลายพันของพวกเขาจากขอบฟ้าขอบฟ้า. ขยะในกองขยะมหาศาลในอินเดียกรงเล็บที่ปฏิเสธที่จะทำให้ชีวิตแข่งขันกับนกและ สุนัข หญิงชายและหญิง เท้าเปล่า ชายปีนขึ้นไปบนยอดหนารถบรรทุกการถ่ายโอนข้อมูลที่จะเลื่อนลงไปด้วยขยะสดและคว้าที่สมบัติ มีไม่เสื้อยืดที่จะเห็น พวกเขาจะ garbed ทั้งหมดในผ้าที่ถูกที่สุดของอินเดียดินแดนที่เป็นผู้หญิงที่สามารถรวบรวมข้อมูลจากกล่องกระดาษแข็งบนทางเท้าและลุกขึ้นยืนมองอย่างหรูหราสวมใส่. ไข่หลายพันคนของพวกเขาลอยโดยบนสายพาน ลูกไก่ฟักเมื่อเร็ว ๆ นี้ในชุดสีเหลืองลงเกลือกกลิ้งจากสายพานลำเลียงลงรางบนเข็มขัดอีก สายตาของพวกเขามีความกว้างที่พวกเขามองประหลาดใจเกี่ยวกับปีกเล็ก ๆ ของพวกเขากระพือ นี่คือเสรีภาพที่สุดที่พวกเขาเคยจะรู้ พวกเขาจะเรียงลำดับโยนลงช่องทางหมุนลงไปในเกลียวโผล่ออกมาอย่างใดอย่างหนึ่งในช่วงเวลาที่จะทำเครื่องหมายด้วยสีย้อมและมีเคล็ดลับของจะงอยปากของพวกเขาถูกเผาไหม้ออก ขั้นตอนนี้คนที่สองต่อเจี๊ยบ, ซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งแล้วครั้งเล่าโดยคนงาน แถวที่ไม่มีที่สิ้นสุดของไก่ซ้อนกันอยู่บนแต่ละอื่น ๆ ในกล่องขนาดเล็กเกินไปที่จะช่วยให้พวกเขาที่จะย้าย เด็กหญิงและหญิงสาวหลายพันคนของพวกเขาเท่าที่ตาสามารถมองเห็นให้บุหรี่ด้วยมือในอเมริกาใต้นรก ใกล้เกินไปที่จะยืด คนงานประกอบชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ในโรงงานญี่ปุ่นมากมายของพวกเขาแต่ละคนทำซ้ำการกระทำเล็ก ๆ ตลอดทั้งวันพร้อมเป็นผู้หนึ่งที่จะทำงานร่วมกับมือผ้าพันแผลสามของนิ้วมือของมันสั้นเกินไป. ในโรงงานกล้องมุมสูงแสดงให้เห็นแถว ของแรงงานเหล่านี้ถึงไปยังจุดที่หายไป เหล่านี้ไม่ได้คอมพิวเตอร์กราฟิก ภาพที่เป็นผลมาจากการดูแลความเพียรและรายละเอียดที่สมบูรณ์แบบในการถ่ายทำและการฟื้นฟูและตำแหน่งกล้องรอบคอบ พิจารณาการยิงจากด้านบนมองลงมาที่ห้องโถงใหญ่ของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล การเคลื่อนไหวของสองในครั้งเดียว: ผู้โดยสารห้าวบนพื้นในเวลาที่เร็วขึ้นในขณะที่กล้องกระทะข้ามพวกเขาในการเคลื่อนไหวช้า มันเป็นเรื่องง่ายมากพอที่จะประสบความสำเร็จในการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่วิธีการที่ยากด้วยกล้องที่ปรากฎว่ามีความช้าที่สวยงาม มีค่าใช้จ่ายในการยิงของสี่แยกในโตเกียวก็มีฝูงสลับพันของรถยนต์และคนเดินเท้าหลายพัน บันไดเลื่อนในระบบรถไฟใต้ดินยิงเร็วขึ้นเทเดินทางเป็นสายพานลำเลียงเทลูกไก่. อุรังอุตังยืนไหล่ลึกลงไปในสระว่ายน้ำอุ่นอบไอน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นรอบ ๆ เราคิดว่ามัน ตาดูเก่าและรอบคอบ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาว ดวงตาคิดเหมือนเดิมอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่คิด? WG ซีโบลด์: "ผู้ชายและสัตว์ถือว่าแต่ละอื่น ๆ ทั่วอ่าวไม่เข้าใจร่วมกัน." สิ่งที่ผู้คนคิด? ชายคนนั้นรอให้แสงที่จะเปลี่ยนในโตเกียวสูดดมบุหรี่ของเขา โสเภณีรวบรวมนอกซ่องของพวกเขา เหล็กกล้าถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก พระสาวที่ป้ายรถไฟใต้ดิน, นักเต้นคาบุกิ ทำไมไม่มีใครสบตากับกล้องในช่วงฉากสถานที่แออัด? ในกรณีที่เป็นกล้องขนาดใหญ่ทอดด์-AO? มันเป็นวิธีที่มองไม่เห็น? ทำไมมันไม่ได้ขู่ฝูงส์ที่ยืนอยู่ในส่วนที่เหลืออยู่ในโฟกัสที่สมบูรณ์แบบ? จะมนุษย์ต่างดาวดูหนังเรื่องนี้เข้าใจบางฉากหรือไม่ ขนนกสดใสเล็ก ๆ ในทะเลทรายจะถูกเปิดเผยในขณะที่การเผาไหม้น้ำมันคูเวต mothballed B-52 เครื่องบินทิ้งระเบิดถึงขอบฟ้า แมนฮัตตัน ศพถูกเผาไหม้อยู่บนฝั่งแม่น้ำคงคา พวกเขาจะได้รู้ว่าลาจะดึงรถมากหนักเกินไปสำหรับพวกเขา? พวกเขาอาจจะเข้าใจภูเขาน้ำตกภูเขาไฟ ที่เราทำ? "Baraka" จะรวดเร็วเพื่อให้เราสามารถพิจารณาสถานที่ที่เราจะไม่ไปสถานที่ที่เราจะทำลายสถานที่ที่เราอาจพบว่าการต่ออายุ มันเป็นเหมือนการสวดมนต์. "Baraka" เป็นคำ Sufi ความหมาย "พรหรือลมหายใจหรือสาระสำคัญของชีวิตจากการที่กระบวนการวิวัฒนาการแผ่ออกไป." ในศาสนาอิสลามโดยทั่วไปก็คือ "คุณภาพหรือบังคับเล็ดลอดออกมาจากอัลลอเดิม แต่มีความสามารถในการส่งผ่านไปยังวัตถุหรือมนุษย์." ในยูดายเป็นพระราชพิธีให้ศีลให้พร ในภาษาสวาฮิลีก็หมายถึง "พร." ในคำสแลงภาษาฝรั่งเศสก็หมายความว่า "โชคดี". ในเซอร์เบียและบัลแกเรียก็หมายความว่า "กระท่อม". ในตุรกีก็หมายความว่า "ค่าย". ทั่วทุกมุมโลกมันเป็นชื่อของตัวละครในเรื่อง "Mortal Kombat" วิดีโอเกม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วย สุดยอดแหล่งท่องเที่ยว สนุกสนาน เศร้า เสมอในทางที่สวยงามของพวกเขาเอง โดยที่ผมไม่ได้หมายถึงที่งดงาม เพื่อนเข้ามาในห้องในขณะที่ฉันกำลังชมภาพยนตร์ ได้เห็นใกล้ๆ หัวของกิล่ามอนสเตอร์ บอกว่า " สวยจัง " ฉันถามว่าเธอชอบจิ้งจก . ฉันเกลียดจิ้งจก , " เธอกล่าว , ตัวสั่น . เธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับกิ้งก่าเธอสังเกตเกล็ดสีรุ้งของสัตว์ใหญ่ ความงามอยู่ในสายตาของผู้มอง เราเป็นคนดู

การรวบรวมขนาดใหญ่ของผู้ชายที่มีรูปร่างเป็นวงกลมหยาบ , เข้าร่วมใน synchronous เต้นรำ , โค้ง , ยืน , คุกเข่า , นั่ง , ยืน , แขนของเขาในอากาศ นิ้วมือสั่นเหมือนปีกของนก เสียงของพวกเขาเป็นกระเพื่อมเป็นจังหวะ เอเชีย ที่ไหนซักแห่งพวกหน้ารูปปั้นของพระพุทธเจ้า ความเคลื่อนไหวของพวกเขามากขึ้นซับซ้อนและประณีตกว่า มือกลองที่หมดเวลาพิธีเปิดของโอลิมปิคที่ปักกิ่ง แรงบันดาลใจมากขึ้นก็เพราะพวกเขาได้เลือกที่จะทำนี้บูชาและไม่ได้รับการเจาะ พวกเขาได้สมบูรณ์ พิธีกรรมของพวกเขาและในใบหน้าของพวกเขาเราไม่เห็นเมื่อย หรือความตั้งใจ แม้เจ็บปวดทางกายแต่ความพอใจและความสุข การเคลื่อนไหวของพลังงานของความสุขลึกๆ

มีความงามสุดจะพรรณนาของชนพื้นเมือง , ร่างกายของพวกเขาที่มีสร้อยข้อมือ สร้อยคอและเครื่องประดับร่างกายที่ทำจากลูกปัดเล็ก ๆนับไม่ถ้วน แขนและใบหน้าของพวกเขาวาดในรูปแบบซับซ้อนของจุดนับไม่ถ้วน พวกเขาหย่อนหวีพลาสติกราคาถูกในสีและหมุนมันในผิวของพวกเขาจะออกจากจุดเต้นถูกสะกดจิตของพวกเขาอย่างใดจะสะท้อนกับนักเต้นแห่งเอเชีย เราเห็นสีแดงสดใส บนหน้าผากของหญิงสาวอย่างอเมซอนหนุ่มเครื่องจักรจากใบสีเขียวสดใส หญิงสาวของเผ่ามาไซในเคนยาสวมความงามให้ " ออกแบบแฟชั่น " ถูก

รูปภาพเพิ่มเติม : สลด ตกอยู่ในการเคลื่อนไหวช้าโบราณ และต้นไม้สูงตระหง่านในป่าฝนความงามบทกวีเศร้าในการเคลื่อนไหวช้าของห่วงโซ่ของการกระจายในแถบของฉัน การ despoiling ของแผ่นดิน โดยเหมืองลึกลงไปในหลุม ความงามปฏิเสธไม่ได้ของถนนเข้าถึงวงลงหลุมพื้น , หนึ่งบรรทัดบนอีกครั้ง เป็นป่าบริสุทธิ์เห็นจากมุมสูง มองลงไปในคลื่นหลังจากคลื่นของนกนับร้อยนับพันของพวกเขาจากขอบฟ้าไปจับขอบฟ้า

,ในการถ่ายโอนข้อมูลมหาศาล ขยะในอินเดีย กรงเล็บที่ปฏิเสธที่จะทำให้ชีวิต แข่งกับนก และสุนัข ผู้หญิง , ผู้ชายและผู้หญิง เท้าเปล่า หนา เด็กชายปีนบนรถบรรทุกที่จะสไลด์ลงด้วยขยะสดและคว้าสมบัติ ไม่มีเสื้อให้เห็น พวกเขาทั้งหมดใส่เครื่องแต่งกายทหารผ้าที่ถูกที่สุดของอินเดียดินแดนที่เป็นผู้หญิงที่สามารถรวบรวมข้อมูลจากกล่องกระดาษแข็งบนทางเท้า และยืนมองอย่างหรูหราแต่งตัว

ไข่หลายพันของพวกเขาลอย โดยบนสายพาน เพิ่งฟักลูกไก่ใส่สีเหลืองลงไป พลัดตกจากสายพานลำเลียงลงทางลาดบนเข็มขัดอีก สายตาของพวกเขาจะกว้าง พวกเขามองเกี่ยวกับประหลาดใจ ปีกเล็ก ๆของพวกเขาเต้น นี่เป็นเสรีภาพที่พวกเขาเคยจะรู้พวกเขาจะถูกจัดเรียงที่ถูกโยนเป็นกรวยหมุนลงในเกลียว อุบัติในเวลาหนึ่งจะต้องมีการทำเครื่องหมายด้วยสี และมีปลายปากไหม้หมดเลย ขั้นตอนนี้ หนึ่งวินาทีต่อเจี๊ยบซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่า โดยคนงาน แถวไม่มีที่สิ้นสุดของไก่ซ้อน atop กันในกล่องขนาดเล็กเกินไปที่จะอนุญาตให้พวกเขาที่จะย้าย เด็กหญิงและหญิงสาวมากมายของพวกเขา เท่าที่ตาเห็นให้บุหรี่ด้วยมือในร้านขนมหวานอเมริกาใต้ ใกล้ยืดเกินไป พนักงานประกอบชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ในโรงงานญี่ปุ่น หลายพันของพวกเขาแต่ละคน การกระทำเล็ก ๆตลอดทั้งวันด้วย คนที่ทำงานกับผูกมือ สามนิ้วมันสั้นเกินไป

ในโรงงาน , กล้องมุมสูงแสดงให้เห็นแถวของแรงงานเหล่านี้ถึงหายไปจุดเหล่านี้ไม่ได้มีกราฟิกคอมพิวเตอร์ ภาพผลจากการดูแลระมัดระวังและรายละเอียดสมบูรณ์แบบในการถ่ายทำ และการฟื้นฟู และการจัดวางกล้องจริงๆ พิจารณาการยิงจากข้างบนมองลงมาที่ห้องโถงสถานีแกรนด์เซ็นทรัล สองการเคลื่อนไหวที่ผู้โดยสารที่มีชีวิตชีวาบนพื้นใน speeded ขึ้นเวลา ในขณะที่กล้องกระทะผ่านพวกเขาในการเคลื่อนไหวช้ามันง่ายพอที่จะบรรลุเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่ยากแค่ไหนกับกล้องที่แพนวิจิตร มีคว . มีค่าใช้จ่ายในการยิงของสี่แยกในโตเกียว สลับกันฝูงนับพันคัน และหลายพันของคนเดินเท้า บันไดเลื่อนในระบบรถไฟใต้ดินเป็น speeded up ยิง เทซึ่งเป็นสายพานริน

ลูกไก่อุรังอุตังยืนไหล่ลึกลงไปในสระน้ำอุ่น ไอน้ำที่อยู่รอบๆ เราพิจารณามัน ตาดูเก่า และช่างคิด ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาว เหมือนกันจริงๆตาอีกครั้ง มันคิดอะไรอยู่ w.g. sebold : " มนุษย์และสัตว์ถือว่าแต่ละอื่น ๆในอ่าว incomprehension ร่วมกัน . " สิ่งที่ผู้คนคิด ผู้ชายรอแสงที่เปลี่ยนไปในโตเกียว , inhaling บุหรี่ซ่องโสเภณีรวบรวมภายนอกของพวกเขา steelworkers ปกคลุมไปด้วยขี้ดิน พระสงฆ์ , หญิงที่รถไฟใต้ดินหยุด คาบูกิ นักเต้น ทำไมไม่มีใครสบตากับกล้องระหว่างแออัดฉากถนน ซึ่งเป็นอ่าวใหญ่ทอดด์กล้อง ? แล้วมันปกปิด ? ทำไมมันไม่กลัวฝูงบอกซ์ , ยืนอยู่ที่พักสมบูรณ์แบบโฟกัส ?

จะเอเลี่ยนดูภาพยนตร์เรื่องนี้เข้าใจบางส่วนของฉาก นิดสว่างขนนกในทะเลทรายจะพบว่าการเผาผลาญน้ำมันของคูเวต mothballed B-52 ทิ้งระเบิดถึงขอบฟ้า แมนฮัตตัน ศพจะถูกเผาบนธนาคารของแม่น้ำคงคา . พวกเขาจะได้รู้ว่าลากำลังเข็นรถเข็นที่หนักเกินสำหรับพวกเขา พวกเขาอาจจะเข้าใจ ภูเขา น้ำตก ภูเขาไฟ แล้วเราล่ะ