Third, it may be asked whether spen

Third, it may be asked whether spending on brand equity (brand value) or human
capital investments can be regarded as intangibles. The authors argue that indeed they
are intangibles, but they cannot be capitalized based on spending because the capital
value of that spending is unknown. For instance, launching a training programme and
redesigning a firm’s brand, image and logo are investments in intangibles in the sense
that the expected outcome is the creation of new skills and competencies and a higher
valuation of the firm. However, the capital value of these investments remains unclear;
it may even turn out to be null or negative. This uncertainty about the relationship
between spending and the true impact of the spending on competencies, brand equity
and – finally – production and profitability, means that the capitalization of spending
is completely heuristic. The authors therefore conclude that economic competencies in
the CHS framework are genuine spendings on intangibles, but the capitalization of
those spendings cannot be done by simple spending capitalization either by averages
or ad hoc[6].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สาม มันอาจถูกถามว่า ใช้จ่ายในส่วนของแบรนด์ (แบรนด์ค่า) หรือมนุษย์เงินลงทุนสามารถเป็นพเศ ผู้เขียนยืนยันว่า แท้จริงพวกเขามีพเศ แต่พวกเขาไม่สามารถบันทึกเป็นสินทรัพย์ตามใช้บนเนื่องจากเมืองหลวงค่าใช้จ่ายที่ไม่รู้จัก เช่น เปิดตัวโปรแกรมการฝึกอบรม และออกแบบของบริษัทแบรนด์ รูปภาพ และโลโก้มีเงินลงทุนใน intangibles ในความรู้สึกผลที่คาดว่าการสร้างทักษะใหม่ และความสามารถ และสูงขึ้นการประเมินค่าของบริษัท อย่างไรก็ตาม ค่าเงินทุนเงินลงทุนเหล่านี้ยังคงไม่ชัดเจนนอกจากนี้มันยังอาจเปิดออกไปเป็น null หรือค่าลบ นี้ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการใช้จ่ายและผลกระทบของการใช้ความสามารถจริง ส่วนของแบรนด์และ –สุด – การผลิตและผลกำไร หมายความ ว่า มูลค่าของการใช้จ่ายเป็นพฤติกรรมอย่างสมบูรณ์ ผู้เขียนจึงสรุปว่า เศรษฐกิจความสามารถในกรอบ CHS จะ spendings ของแท้ใน intangibles แต่มูลค่าของspendings เหล่านั้นไม่สามารถทำได้ โดยมูลค่าใช้จ่ายง่ายอย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉลี่ยหรือกิจ [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สามก็อาจจะถามว่าการใช้จ่ายในส่วนของแบรนด์เนม (มูลค่าแบรนด์) หรือมนุษย์
ลงทุนสามารถถือเป็นสินทรัพย์ที่จับ ผู้เขียนยืนยันว่าแท้จริงพวกเขา
เป็นสินทรัพย์ที่จับ แต่พวกเขาไม่สามารถเป็นตัวพิมพ์ใหญ่อยู่บนพื้นฐานของการใช้จ่ายเนื่องจากเงินทุนที่
คุ้มค่าของการใช้จ่ายที่ไม่เป็นที่รู้จัก ยกตัวอย่างเช่นการเปิดตัวโปรแกรมการฝึกอบรมและการ
ปรับเปลี่ยนการออกแบบแบรนด์ของ บริษัท รูปภาพและโลโก้เป็นเงินลงทุนในสินทรัพย์ที่จับในความรู้สึก
ว่าผลที่คาดหวังคือการสร้างทักษะใหม่และสมรรถนะและสูงกว่า
การประเมินมูลค่าของ บริษัท อย่างไรก็ตามค่าเงินทุนของเงินลงทุนเหล่านี้ยังคงไม่ชัดเจน;
มันอาจกลายเป็นโมฆะหรือเชิงลบ ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้
ระหว่างการใช้จ่ายและผลกระทบที่แท้จริงของการใช้จ่ายในสมรรถนะ, ตราสินค้า
และ - สุดท้าย - การผลิตและการทำกำไรหมายความว่ามูลค่าของการใช้จ่าย
เป็นแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์ ผู้เขียนจึงสรุปได้ว่าความสามารถทางเศรษฐกิจใน
กรอบ CHS มีการใช้จ่ายเกี่ยวกับการจับของแท้ แต่โครงสร้างเงินทุนของ
การใช้จ่ายผู้ที่ไม่สามารถทำได้โดยมูลค่าการใช้จ่ายที่เรียบง่ายทั้งโดยเฉลี่ย
หรือเฉพาะกิจ [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาม ก็อาจจะถามว่า ใช้ในส่วนของแบรนด์ ( ค่ายี่ห้อ ) หรือมนุษย์เงินทุนจะถือว่าไม่มีตัวตน . ผู้เขียนยืนยันว่าแน่นอนพวกเขาจะไม่มีตัวตน แต่พวกเขาไม่สามารถนิยามตามการใช้จ่าย เพราะเมืองหลวงคุณค่าของการไม่รู้จัก ตัวอย่างเช่น การเปิดอบรม และการออกแบบของ บริษัท แบรนด์ , ภาพและโลโก้เป็นเงินลงทุนในไม่มีตัวตนในความรู้สึกซึ่งผลที่คาดว่าจะได้รับ คือ การสร้างทักษะใหม่และความสามารถและสูงกว่ามูลค่าของบริษัท อย่างไรก็ตาม เงินทุนมูลค่าของการลงทุนเหล่านี้ยังคงไม่ชัดเจน ;มันอาจจะเปิดออกเพื่อจะเป็นศูนย์ หรือ ติดลบ ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้ระหว่างการใช้ และผลกระทบที่แท้จริงของการใช้สมรรถนะ คุณค่าตราสินค้าและสุดท้าย –และการผลิตและกำไร หมายความว่า มูลค่าของใช้อย่างสมบูรณ์แบบศึกษาสำนึก ผู้เขียนจึงสรุปได้ว่า สมรรถนะทางเศรษฐกิจในโดย CHS กรอบเป็น spendings ของแท้ไม่มีตัวตน แต่มูลค่าของผู้ที่ไม่สามารถทำโดย spendings มูลค่าการใช้จ่ายโดยเฉลี่ยง่ายอย่างใดอย่างหนึ่งหรือแบบเฉพาะกิจ [ 6 ]