In this essay, I have reflected on

In this essay, I have reflected on recent research on the relationship between democracy
and economic development. I believe that the most significant advance in the
past decade is theoretical: Finally the types of mathematical tools developed by
economists and political scientists in other subfields, such as American politics,
are being systematically applied to model the determinants of democracy. The
political science and sociological literatures on the creation and consolidation of
democracy are full of ideas and insightful case studies, but they have provided few
theoretical generalizations about the circumstances that lead a society to become
and remain democratic. One possible reason is that many scholars of comparative
politics reject the possibility of the scientific study of politics. Linz & Stepan (1978,
p. xi) argued that “the historicity of macro-political processes precludes the highly
abstract generalizing of ahistorical social scientific models... applicable to all past
times and any future cases,” and O’Donnell & Schmitter (1986, p. 3) note, “We
did not have at the beginning, nor do we have at the end of this lengthy collective
endeavor, a ‘theory’ to test or to apply to the case studies and thematic essays in
these volumes.” This attitude may account for why the study of the mechanisms
generating the cross-country correlation between income per capita and democracy
remains pretty much where Lipset (1959) left it. In this essay, I have provided
a simple model, inspired by Acemoglu & Robinson (2000, 2001, 2006), which
captures what I believe to be some of the insights of this new approach. I showed
how the model could generate mechanisms that could link economic development
and democracy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทความครั้งนี้ ฉันมีผลในการวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประชาธิปไตยและพัฒนาเศรษฐกิจ ผมเชื่อว่าที่ล่วงหน้าที่สำคัญในการทศวรรษคือทฤษฎี: ในที่สุด พัฒนาชนิดของเครื่องมือทางคณิตศาสตร์โดยนักเศรษฐศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองใน subfields อื่น ๆ เช่นเมืองอเมริกันเป็นระบบใช้กับรุ่นดีเทอร์มิแนนต์ของประชาธิปไตย ที่รัฐศาสตร์และสังคมวิทยา literatures สร้างและรวมประชาธิปไตยมีแนวคิดและกรณีศึกษาลึกซึ้ง แต่พวกเขามีให้น้อยgeneralizations ทฤษฎีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่สังคมเป็นและประชาธิปไตยยังคงอยู่ เหตุผลหนึ่งอาจเป็นนักปราชญ์ให้เปรียบเทียบการเมืองปฏิเสธความเป็นไปได้ของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของเมือง ยัง Linz และ Stepan (1978พี ซี) โต้เถียงที่ "ไม่สามารถ historicity ของกระบวนการทางการเมืองแมสูงบทคัดย่อ generalizing รุ่น ahistorical สังคมวิทยาศาสตร์...ใช้กับทั้งหมดที่ผ่านมาครั้งและกรณีใด ๆ ในอนาคต O'Donnell และ Schmitter (1986, p. 3) หมายเหตุ "เราไม่มีที่ หรือเรามีที่สิ้นสุดของกลุ่มนี้ยาวมากพยายาม เป็น 'ทฤษฎี' เพื่อทดสอบ หรือ การใช้กรณีศึกษาและบทความเฉพาะเรื่องในวอลุ่มเหล่านี้" ทัศนคตินี้อาจบัญชีสำหรับเหตุผลการศึกษากลไกสร้างความสัมพันธ์ของครอสคันทรีระหว่างรายได้ต่อหัวและประชาธิปไตยยังคงสวยมากที่ Lipset (1959) เดิม ในบทความครั้งนี้ ฉันได้ให้รุ่นง่าย แรงบันดาลใจ โดย Acemoglu & โรบินสัน (2000, 2001, 2006), ซึ่งรวบรวมสิ่งที่ผมเชื่อว่าจะเป็นหนึ่งในความเข้าใจของวิธีการใหม่นี้ ฉันพบวิธีแบบสามารถสร้างกลไกที่สามารถเชื่อมโยงการพัฒนาเศรษฐกิจและประชาธิปไตย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทความนี้ผมได้สะท้อนให้เห็นในงานวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประชาธิปไตยและการพัฒนาเศรษฐกิจ ผมเชื่อว่าความก้าวหน้าอย่างมีนัยสำคัญมากที่สุดในทศวรรษที่ผ่านมาเป็นทฤษฎี: สุดท้ายประเภทของเครื่องมือทางคณิตศาสตร์ที่พัฒนาโดยนักเศรษฐศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองในฟิลด์อื่นๆ เช่นการเมืองอเมริกันที่ถูกนำมาใช้ในการจำลองระบบปัจจัยของประชาธิปไตย วิทยาศาสตร์ทางการเมืองและวรรณกรรมสังคมวิทยาในการสร้างและการควบรวมกิจการของการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่เต็มไปด้วยความคิดและกรณีศึกษาที่ชาญฉลาดแต่พวกเขาได้ให้ไม่กี่ภาพรวมทางทฤษฎีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นำไปสู่สังคมที่จะกลายเป็นและยังคงเป็นประชาธิปไตย เหตุผลหนึ่งที่เป็นไปได้คือการที่นักวิชาการหลายคนเปรียบเทียบการเมืองปฏิเสธความเป็นไปได้ของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของการเมือง และสเตฟานลินซ์ (1978, พี. จิน) ที่ถกเถียงกันอยู่ว่า "หลักฐานในประวัติศาสตร์ของกระบวนการทางการเมืองมหภาคติ๊สูงgeneralizing นามธรรมของแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ ahistorical สังคม ... ใช้ได้กับทุกที่ผ่านมาครั้งและกรณีอื่นๆ ในอนาคต" และดอนเนลล์และ Schmitter (1986, น. 3) ทราบว่า "เราไม่ได้มีจุดเริ่มต้นที่เราไม่ได้มีในตอนท้ายของกลุ่มที่มีความยาวนี้ความพยายามเป็นทฤษฎีที่จะทดสอบหรือนำไปใช้กับกรณีศึกษาและบทความต่างๆ ในหนังสือเล่มนี้. "ทัศนคตินี้อาจบัญชีสำหรับเหตุผลที่การศึกษากลไกในการสร้างความสัมพันธ์ข้ามประเทศระหว่างรายได้ต่อหัวและประชาธิปไตยยังคงสวยมากที่Lipset (1959) ทิ้งมัน ในบทความนี้ผมได้ให้รูปแบบที่เรียบง่ายแรงบันดาลใจจาก Acemoglu และโรบินสัน (2000, 2001, 2006) ซึ่งจับสิ่งที่ผมเชื่อว่าจะเป็นบางส่วนของข้อมูลเชิงลึกของวิธีการใหม่นี้ ฉันพบว่ารูปแบบสามารถสร้างกลไกที่สามารถเชื่อมโยงการพัฒนาเศรษฐกิจและความเป็นประชาธิปไตย