Do you believe in life after death?

Do you believe in life after death?

Too often I find that the subject of death is addressed with goofy speculation, close-minded stubbornness, or outright fear and avoidance. So let's bypass the "Death for Dummies" approach and take a deeper intellectual look at death to better understand the important role it plays in our lives... and especially what it can teach us about how to live.

As far as our human bodies are concerned, death eventually captures all of us. As far as I can tell, no human being has yet managed to live forever. Even if we evolve new silicon bodies for ourselves and find a way to transfer our minds into them, there's no reason to believe those bodies will be immortal either (even with frequent upgrades). We may be able to delay death, perhaps even for a very long time, but eventually our physical existence will end at some point. Forever is too long for us to last as physical beings. No backup system is foolproof, especially when its opponent is the infinity of time.

On average more than 150,000 people die every day on this planet. That's 2 people per second. Over a million corpses a week. And this is "normal" for planet earth. Does this fact help you get some perspective on the scope of various tragedies? If 3000 people get wiped out in a single stroke, that's still only 2% of one day's total... hardly significant from a cosmic point of view.

And here's the worst part. You don't even know when you'll die (unless you're reading this right before committing suicide, in which case I'd better keep writing). But my guess is that you don't have an item labeled "die" on your to do list or in your tickler file.

So how comfortable do you feel with the idea that today might be your last day alive?

For 150,000 people today, that's about to become the reality, so if you happen to be among them, you'll have plenty of company. I wonder how many of those people feel prepared for what awaits them.

What do we really know about what happens after death?

Instead of launching into stories about near-death experiences and what various religions say, let's try sneaking up on this problem from a different angle. Let's ask this question instead:

What can we reasonably say does NOT happen after death?

Obviously what's "reasonable" will differ a bit from person to person based on his/her context and beliefs, but I think most of us can agree on some fairly basic observations.

First, you can't take it with you. All your physical stuff stays here. Whenever someone dies, we notice that their stuff remains in the physical world. It doesn't suddenly vanish.

Another thing we notice is that our physical bodies stay here. That includes our heart, lungs, brain, hemp tattoos, etc.

Also, it's fair to say that because the physical stuff stays here, then any knowledge and skills you've developed which are rooted in the physical world will become obsolete when you die. Your knowledge of HTML probably won't be of much use in the afterlife, unless of course there are dead computers in the afterlife too, such as my old Atari 800. I hope you still know BASIC.

If we manage to retain anything of ourselves after death, it seems reasonable to say that it won't include any of our physical stuff or our physical bodies. And much of our knowledge will be obsolete as well.

If we can take anything with us after death then, it would have to be something non-physical in nature. And the non-physical part of ourselves is our consciousness. You can call it other names if you wish -- soul, spirit, etc. The exact term you use doesn't really matter. I'll use the term consciousness.

So we have a couple alternatives that seem reasonable to me:

After we die we retain some part of our consciousness, but all the physical parts of our existence are lost.
After we die we cease to exist. Our consciousness gets wiped out along with the physical. Dead and gone forever.

Life After Death
I can think of many other options which are variations on these two. You can twist and reword these basic ideas into different forms, and you can speculate endlessly about what it would be like to experience option 1 (such as a precursor to reincarnation), but I think this is what death basically boils down to. Either we continue to exist in some non-physical state of consciousness, or we don't.

Now which one of these general options is most likely true and correct?

Certainly we can unearth pieces of evidence that may favor one side or the other. We can look externally and examine things like near-death experiences and those who claim to channel dead people and so on. We can look to ancient texts and other people (living or dead) for guidance. Or we can look within ourselves and attempt to intuit the truth.

Personally I've done plenty of both looking within and looking without, and so far it hasn't really given me a satisfying answer. I found enough evidence to partially convince me that opt

Too often I find that the subject of death is addressed with goofy speculation, close-minded stubbornness, or outright fear and avoidance. So let's bypass the "Death for Dummies" approach and take a deeper intellectual look at death to better understand the important role it plays in our lives... and especially what it can teach us about how to live.

As far as our human bodies are concerned, death eventually captures all of us. As far as I can tell, no human being has yet managed to live forever. Even if we evolve new silicon bodies for ourselves and find a way to transfer our minds into them, there's no reason to believe those bodies will be immortal either (even with frequent upgrades). We may be able to delay death, perhaps even for a very long time, but eventually our physical existence will end at some point. Forever is too long for us to last as physical beings. No backup system is foolproof, especially when its opponent is the infinity of time.

On average more than 150,000 people die every day on this planet. That's 2 people per second. Over a million corpses a week. And this is "normal" for planet earth. Does this fact help you get some perspective on the scope of various tragedies? If 3000 people get wiped out in a single stroke, that's still only 2% of one day's total... hardly significant from a cosmic point of view.

And here's the worst part. You don't even know when you'll die (unless you're reading this right before committing suicide, in which case I'd better keep writing). But my guess is that you don't have an item labeled "die" on your to do list or in your tickler file.

So how comfortable do you feel with the idea that today might be your last day alive?

For 150,000 people today, that's about to become the reality, so if you happen to be among them, you'll have plenty of company. I wonder how many of those people feel prepared for what awaits them.

What do we really know about what happens after death?

Instead of launching into stories about near-death experiences and what various religions say, let's try sneaking up on this problem from a different angle. Let's ask this question instead:

What can we reasonably say does NOT happen after death?

Obviously what's "reasonable" will differ a bit from person to person based on his/her context and beliefs, but I think most of us can agree on some fairly basic observations.

First, you can't take it with you. All your physical stuff stays here. Whenever someone dies, we notice that their stuff remains in the physical world. It doesn't suddenly vanish.

Another thing we notice is that our physical bodies stay here. That includes our heart, lungs, brain, hemp tattoos, etc.

Also, it's fair to say that because the physical stuff stays here, then any knowledge and skills you've developed which are rooted in the physical world will become obsolete when you die. Your knowledge of HTML probably won't be of much use in the afterlife, unless of course there are dead computers in the afterlife too, such as my old Atari 800. I hope you still know BASIC.

If we manage to retain anything of ourselves after death, it seems reasonable to say that it won't include any of our physical stuff or our physical bodies. And much of our knowledge will be obsolete as well.

If we can take anything with us after death then, it would have to be something non-physical in nature. And the non-physical part of ourselves is our consciousness. You can call it other names if you wish -- soul, spirit, etc. The exact term you use doesn't really matter. I'll use the term consciousness.

So we have a couple alternatives that seem reasonable to me:

After we die we retain some part of our consciousness, but all the physical parts of our existence are lost.
After we die we cease to exist. Our consciousness gets wiped out along with the physical. Dead and gone forever.

Life After Death
I can think of many other options which are variations on these two. You can twist and reword these basic ideas into different forms, and you can speculate endlessly about what it would be like to experience option 1 (such as a precursor to reincarnation), but I think this is what death basically boils down to. Either we continue to exist in some non-physical state of consciousness, or we don't.

Now which one of these general options is most likely true and correct?

Certainly we can unearth pieces of evidence that may favor one side or the other. We can look externally and examine things like near-death experiences and those who claim to channel dead people and so on. We can look to ancient texts and other people (living or dead) for guidance. Or we can look within ourselves and attempt to intuit the truth.

Personally I've done plenty of both looking within and looking without, and so far it hasn't really given me a satisfying answer. I found enough evidence to partially convince me that opt

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

คุณเชื่อในชีวิตหลังความตายเกินไปมักจะหาเรื่องตายต่างกับโง่นักเก็งกำไร close-minded stubbornness หรือกลัวทันที และหลีกเลี่ยง กันข้ามวิธีการ "ตายสำหรับหุ่น" และดูลึกซึ้งทางปัญญาที่ตายเพื่อเข้าใจบทบาทสำคัญ ที่จะเล่นในชีวิต...และโดยเฉพาะอย่างยิ่งอะไรมันสามารถสอนเราเกี่ยวกับวิธีการเท่าที่ร่างกายมนุษย์มีความกังวล ความตายในที่สุดรวบรวมทั้งหมดของเรา เท่าที่ผมสามารถบอกได้ มีจัดการมนุษย์ไม่ได้อยู่ตลอดไป แม้ว่าเราพัฒนาร่างกายซิลิคอนใหม่สำหรับตนเอง และหาวิธีโอนย้ายจิตใจของเราลงไป ไม่มีเหตุผลไม่เชื่อว่า ศพเหล่านั้นจะเป็นอมตะอย่างใดอย่างหนึ่ง (แม้ว่าจะ มีการอัพเกรดบ่อย ๆ) เราอาจล่าช้าตาย บางทีแม้แต่นานมาก แต่ในที่สุดของเราที่มีอยู่จริงจะสิ้นสุดในบางจุด ตลอดไปยาวเกินไปสำหรับเราสุดท้ายเป็นสิ่งมีชีวิตทางกายภาพ ไม่มีระบบสำรองข้อมูลจะ foolproof โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฝ่ายตรงข้ามของ อินฟินิตี้เวลาโดยเฉลี่ย บริการกว่า 150000 คนตาย ทุกวันบนโลกนี้ ที่เป็น 2 คนต่อวินาที ศพกว่าล้านต่อสัปดาห์ และนี่คือ "ปกติ" สำหรับดาวเคราะห์โลก ไม่จริงวิธีนี้คุณได้รับมุมมองบางอย่างในขอบเขตของ tragedies ต่าง ๆ 3000 คนรับเช็ดออกในจังหวะเดียว ที่ว่ายังคงเพียง 2% ของผลรวมของวันหนึ่ง...ไม่สำคัญจากจุดมุมมองที่จักรวาลและนี่คือส่วนเลวร้ายที่สุด นอกจากนี้คุณยังไม่ทราบเมื่อคุณจะตาย (ยกเว้นว่าคุณกำลังอ่านนี้ขวาก่อนยอมรับฆ่าตัวตาย ในกรณีที่ฉันจะดีให้เขียน) แต่ฉันเดา ว่า คุณไม่มีรายการชื่อ "ตาย" ในการรายการหรือ ในไฟล์ tickler ของคุณดังนั้นวิธีสะดวกสบายบ้างกับความคิดที่อาจจะวันนี้วันสุดท้ายของชีวิตบริการ 150000 คนวันนี้ ที่กำลังจะกลายเป็น ความจริง ดังนั้นถ้าคุณจะอยู่ในหมู่พวกเขา คุณจะมีบริษัทมากมาย ไม่ทราบจำนวนคนเหล่านั้นรู้สึกว่าทุกสิ่งรอสิ่งที่ทำเราจริง ๆ ทราบเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังความตายแทนที่จะเปิดตัวเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับประสบการณ์ใกล้ตายและศาสนาต่าง ๆ ที่พูด ลองด้อมขึ้นปัญหานี้จากมุมต่าง ๆ ลองถามคำถามนี้แทน:สิ่งที่สามารถเราสมพูดไม่ได้เกิดขึ้นหลังความตายชัดคืออะไร "เหมาะสม" จะแตกต่างกันเล็กน้อยจากบุคคลบุคคลตามบริบทและความเชื่อเขา/เธอ แต่ฉันคิดว่า ส่วนใหญ่เราสามารถยอมรับข้อสังเกตบางอย่างค่อนข้างพื้นฐานแรก คุณไม่สามารถใช้มันกับคุณ ทุกสิ่งมีอยู่จริงของคุณอยู่ที่นี่ เมื่อมีคนตาย เราสังเกตเห็นว่า สิ่งที่เหลืออยู่ในโลก มันไม่ก็หายอีกสิ่งที่เราสังเกตเห็นได้ว่า ร่างกายของเรามีอยู่จริงอยู่ที่นี่ ที่มีของหัวใจ ปอด สมอง รอยสักป่าน ฯลฯเป็นธรรมกล่าวว่าเนื่องจากสิ่งมีอยู่จริงอยู่ที่นี่ แล้วความรู้และทักษะที่ได้พัฒนาที่มีรากในโลกใด ๆ จะล้าสมัยเมื่อคุณตาย ความรู้ด้าน HTML คงจะไม่ได้ใช้มากใน afterlife เว้นแต่ของหลักสูตรมีคอมพิวเตอร์ตายใน afterlife ที่มากเกินไป เช่น 800 อาตาริของฉันเก่า หวังว่า คุณยังรู้ BASICถ้าเราจัดการรักษาสิ่งที่ตนเองหลังความตาย ดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะพูดว่า มันจะไม่รวมสิ่งของทางกายภาพหรือร่างกายของเรามีอยู่จริงของ และมากความรู้ของเราจะล้าสมัยเช่นถ้าเราสามารถทำอะไรกับเราหลังจากตายแล้ว มันจะต้องเป็นสิ่งที่ไม่ใช่มีอยู่จริงในธรรมชาติ และส่วนหนึ่งไม่ใช่ของจริงของตนเองคือ สติของเรา คุณสามารถเรียกชื่ออื่น ๆ หากคุณต้องการจิตวิญญาณ จิตวิญญาณ ฯลฯ ระยะเวลาที่แน่นอนที่คุณใช้ไม่ได้เรื่องจริง ๆ ฉันจะใช้คำว่าจิตสำนึกดังนั้น เรามีทางเลือกคู่ที่ดูเหมาะสมกับฉัน:หลังจากเรา ตายเรารักษาของจิตสำนึกของเรา แต่ส่วนทางกายภาพทั้งหมดของการดำรงอยู่ของเราจะหายไปหลังจากที่เราตาย เราหยุดอยู่ สติของเราได้รับการเช็ดออกพร้อมกับทางกายภาพ ตาย และหายไปตลอดกาลชีวิตหลังความตายI can think of many other options which are variations on these two. You can twist and reword these basic ideas into different forms, and you can speculate endlessly about what it would be like to experience option 1 (such as a precursor to reincarnation), but I think this is what death basically boils down to. Either we continue to exist in some non-physical state of consciousness, or we don't.Now which one of these general options is most likely true and correct?Certainly we can unearth pieces of evidence that may favor one side or the other. We can look externally and examine things like near-death experiences and those who claim to channel dead people and so on. We can look to ancient texts and other people (living or dead) for guidance. Or we can look within ourselves and attempt to intuit the truth.Personally I've done plenty of both looking within and looking without, and so far it hasn't really given me a satisfying answer. I found enough evidence to partially convince me that opt

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

คุณเชื่อในชีวิตหลังความตาย? บ่อยครั้งที่ผมพบว่าเรื่องของการเสียชีวิตอยู่ที่อยู่กับการเก็งกำไรโง่ดื้อรั้นใกล้ใจหรือความกลัวตรงไปตรงมาและการหลีกเลี่ยง ดังนั้นขอให้หลีกเลี่ยง "ความตายสำหรับ Dummies" วิธีการและดูลึกทางปัญญาที่เสียชีวิตเพื่อให้เข้าใจบทบาทที่สำคัญมันเล่นในชีวิตของเรา ... และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่สามารถสอนเราเกี่ยวกับวิธีการที่จะอยู่. เท่าที่ร่างกายของมนุษย์เรา มีความกังวลความตายในที่สุดก็จับพวกเราทุกคน เท่าที่ผมสามารถบอกได้ว่าไม่มีมนุษย์มีการจัดการที่ยังมีชีวิตอยู่ตลอด แม้ว่าเราจะพัฒนาร่างกายของซิลิกอนใหม่สำหรับตัวเองและหาวิธีที่จะถ่ายโอนความคิดของเราในพวกเขามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าหน่วยงานเหล่านั้นจะเป็นอมตะอย่างใดอย่างหนึ่ง (แม้จะมีการอัพเกรดบ่อย) ไม่มี เราอาจจะไม่สามารถที่จะชะลอการตายอาจจะเป็นเวลานานมาก แต่ในที่สุดการดำรงอยู่ทางกายภาพของเราจะสิ้นสุดในบางจุด ตลอดกาลยาวเกินไปสำหรับเราที่จะมีอายุการใช้งานเป็นสิ่งมีชีวิตทางกายภาพ ระบบสำรองไม่สามารถจะเข้าใจผิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฝ่ายตรงข้ามที่เป็นอินฟินิตี้ของเวลา. โดยเฉลี่ยกว่า 150,000 คนตายทุกวันบนโลกใบนี้ นั่นเป็น 2 คนต่อวินาที กว่าล้านศพสัปดาห์ และนี่คือ "ปกติ" สำหรับดาวเคราะห์โลก ความจริงเรื่องนี้ไม่ช่วยให้คุณได้รับมุมมองเกี่ยวกับขอบเขตของโศกนาฎกรรมต่างๆบางอย่าง? ถ้า 3000 คนได้รับการเช็ดออกในจังหวะเดียวที่ยังคงมีเพียง 2% ของยอดรวมหนึ่งวัน ... แทบจะไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญจากจุดของมุมมองของจักรวาล. และนี่คือส่วนหนึ่งที่เลวร้ายที่สุด คุณไม่ได้รู้ว่าเมื่อคุณจะตาย (ยกเว้นกรณีที่คุณกำลังอ่านตอนนี้ก่อนที่จะฆ่าตัวตายซึ่งในกรณีนี้ผมก็ควรจะให้เขียน) แต่ฉันเดาว่าคุณไม่ได้มีรายการที่ระบุว่า "ตาย" บนการทำรายการหรือในการทำให้ไฟล์ของคุณ. ดังนั้นวิธีที่สะดวกสบายคุณรู้สึกอย่างไรกับความคิดที่ว่าวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายของคุณมีชีวิตอยู่? สำหรับ 150,000 คนในวันนี้ ที่เกี่ยวกับการกลายเป็นความจริงดังนั้นหากคุณจะเกิดขึ้นในหมู่พวกเขาคุณจะมีความอุดมสมบูรณ์ของ บริษัท ฉันสงสัยว่าหลายคนที่รู้สึกว่าเตรียมความพร้อมสำหรับสิ่งที่รอคอยพวกเขา. สิ่งใดที่เรารู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากการตาย? แทนการเปิดตัวในเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ใกล้ตายและสิ่งที่ศาสนาต่าง ๆ บอกว่าลองด้อมขึ้นในการแก้ปัญหาจากนี้ มุมที่แตกต่าง ลองถามคำถามนี้แทน: อะไรที่เราสามารถมีเหตุผลพูดไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากการตายเห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ "สมเหตุสมผล" จะแตกต่างกันเล็กน้อยจากคนสู่คนขึ้นอยู่กับ / บริบทของตนและความเชื่อ แต่ผมคิดว่าส่วนใหญ่ของเราสามารถเห็นด้วยกับบางอย่างเป็นธรรม สังเกตพื้นฐาน. ครั้งแรกที่คุณไม่สามารถใช้มันกับคุณ ทุกสิ่งที่ทางกายภาพของคุณอยู่ที่นี่ เมื่อใดก็ตามที่มีคนตายเราสังเกตเห็นว่าสิ่งที่พวกเขายังคงอยู่ในโลกทางกายภาพ มันไม่ได้อยู่ ๆ ก็หายไป. สิ่งที่เราเห็นก็คือว่าร่างกายของเราอยู่ที่นี่ ซึ่งรวมถึงการเต้นของหัวใจของเราปอด, สมอง, รอยสักป่าน, ฯลฯนอกจากนี้มันยุติธรรมที่จะบอกว่าเพราะสิ่งที่อยู่ทางกายภาพที่นี่แล้วมีความรู้และทักษะที่คุณได้รับการพัฒนาที่มีรากในโลกทางกายภาพจะล้าสมัยเมื่อคุณตาย . ความรู้ของ HTML อาจจะไม่ใช้มากในชีวิตหลังความตายเว้นแต่ของหลักสูตรที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ตายแล้วในชีวิตหลังความตายด้วยเช่นเก่าของฉัน Atari 800 ฉันหวังว่าคุณยังรู้ขั้นพื้นฐาน. ถ้าเราจัดการเพื่อรักษาสิ่งที่ตัวเอง หลังจากการตายของมันดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะบอกว่ามันจะไม่รวมถึงสิ่งใด ๆ ทางกายภาพของเราหรือร่างกายของเรา และมากของความรู้ของเราจะล้าสมัยเช่นกัน. ถ้าเราสามารถเอาอะไรกับเราหลังจากการตายแล้วมันจะต้องเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ทางกายภาพในธรรมชาติ และส่วนที่ไม่ใช่ทางกายภาพของตัวเองเป็นจิตสำนึกของเรา คุณสามารถเรียกมันชื่ออื่น ๆ หากคุณต้องการ - จิตวิญญาณ, จิตวิญญาณ ฯลฯ ระยะที่แน่นอนที่คุณใช้ไม่ได้เรื่องจริงๆ ผมจะใช้คำว่าสติ. ดังนั้นเราจึงมีทางเลือกคู่ที่ดูเหมือนที่เหมาะสมกับฉัน: หลังจากที่เราตายเรารักษาส่วนหนึ่งของจิตสำนึกของเราบางอย่าง แต่ทุกชิ้นส่วนทางกายภาพของการดำรงอยู่ของเราจะหายไป. หลังจากที่เราตายเราหยุดอยู่ จิตสำนึกของเราได้รับการเช็ดออกพร้อมกับทางกายภาพ ตายและหายไปตลอดกาล. ชีวิตหลังความตายฉันจะคิดว่าตัวเลือกอื่น ๆ ที่มีรูปแบบในทั้งสอง คุณสามารถบิดและ reword ความคิดพื้นฐานเหล่านี้ในรูปแบบที่แตกต่างกันและคุณสามารถคาดเดาไม่รู้จบเกี่ยวกับสิ่งที่มันจะชอบไปที่ตัวเลือกประสบการณ์ 1 (เช่นสารตั้งต้นในการกลับชาติมาเกิด) แต่ผมคิดว่านี่คือสิ่งที่ตายพื้นเดือดลงไป ทั้งที่เรายังคงมีอยู่ในบางรัฐที่ไม่ใช่ทางกายภาพของสติหรือเราทำไม่ได้. ตอนนี้ซึ่งหนึ่งในตัวเลือกทั่วไปเหล่านี้มีแนวโน้มที่เป็นความจริงและถูกต้องหรือไม่แน่นอนว่าเราสามารถพบชิ้นส่วนของหลักฐานที่แสดงว่าอาจสนับสนุนการด้านใดด้านหนึ่งหรืออื่น ๆ เราสามารถมองภายนอกและตรวจสอบสิ่งที่ต้องการประสบการณ์ใกล้ตายและบรรดาผู้ที่เรียกร้องให้ช่องทางคนตายและอื่น ๆ เราสามารถมองไปที่ตำราโบราณและอื่น ๆ (มีชีวิตอยู่หรือตาย) สำหรับคำแนะนำ หรือเราสามารถมองภายในตัวเราเองและพยายามที่จะตรัสรู้ความจริง. ส่วนตัวผมได้ทำมากมายทั้งภายในและมองโดยไม่ต้องมองและจนถึงขณะนี้ก็ยังไม่ได้รับจริงๆฉันพอใจคำตอบ ผมพบหลักฐานเพียงพอที่จะโน้มน้าวให้ฉันบางส่วนที่เลือก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

คุณเชื่อในชีวิตหลังความตาย

บ่อยเกินไปฉันพบว่า เรื่องของความตายเป็น addressed กับ Goofy เก็ง สนิทใจ ความดื้อรั้น หรือกลัวทันทีและการหลีกเลี่ยง ดังนั้นขอข้าม " ความตายสำหรับ Dummies " วิธีการและใช้ปัญญามองลึกตายเพื่อให้เข้าใจบทบาทที่สำคัญมันเล่นในชีวิตของเรา . . . . . . . และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่สามารถสอนเราเกี่ยวกับวิธีการอยู่

เท่าที่ร่างกายมนุษย์ของเรามีความกังวล ความตายในที่สุด จับทั้งหมดของเรา เท่าที่ฉันบอกได้ ไม่มีมนุษย์ยังมีการจัดการที่จะอยู่ตลอดไป ถ้าเราพัฒนาเนื้อซิลิคอนใหม่สำหรับตนเอง และหาวิธีที่จะถ่ายทอดความคิดของเราเข้าไป ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่า ศพเหล่านั้นจะเป็นอมตะเหมือนกัน ( แม้จะมีการอัพเกรดบ่อย ) เราอาจจะสามารถชะลอความตายบางทีอาจจะนาน แต่ในที่สุดการดำรงอยู่ทางกายภาพของเราจะสิ้นสุดในบางจุด ตลอดกาลนาน เราเมื่อเป็นสิ่งมีชีวิตทางกายภาพ ระบบสํารองไม่เพ่นพ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฝ่ายตรงข้ามเป็น Infinity เวลา

มีคนมากกว่า 150 , 000 ตายทุกวันบนโลกใบนี้ นั่นมัน 2 คนต่อ 1 วินาที กว่าล้านศพสัปดาห์หน้าและนี้คือ " ปกติ " สำหรับโลกใบนี้ ไม่ความจริงนี้ช่วยให้คุณได้รับบางมุมมองในขอบเขตของโศกนาฏกรรมต่างๆ ? ถ้า 3000 คนได้รับ wiped ออกในจังหวะเดียว นั่นก็เพียง 2% ของวันหนึ่ง ทั้งหมด . . . . . . . แทบจะไม่แตกต่างจากจุดมุมมองของจักรวาล

และนี่เป็นส่วนหนึ่งที่เลวร้ายที่สุด คุณไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คุณจะตาย ( ถ้าคุณกำลังอ่านนี้ก่อนที่จะฆ่าตัวตายซึ่งในกรณีนี้ ผมจะเขียนให้ ) แต่ฉันเดาว่าคุณไม่ได้มีรายการที่ระบุว่า " ตาย " เพื่อทำรายการ หรือในแฟ้มจี้ของคุณ

ดังนั้นวิธีการที่สะดวกสบายที่คุณรู้สึกกับความคิดว่าวันนี้อาจเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ?

150 , 000 คน ในวันนี้ มันกำลังจะกลายเป็นจริง ดังนั้นหากคุณเกิดขึ้นที่จะเป็นในหมู่พวกเขา คุณจะมีมากมายของ บริษัท ฯฉันสงสัยว่าหลายคนรู้สึกว่าเตรียมไว้สำหรับอะไรที่รอคอยพวกเขา

เราทำอะไรจริงๆรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังความตาย ?

แทนที่จะเปิดในเรื่องราวเกี่ยวกับใกล้กับประสบการณ์ชีวิตและสิ่งที่ศาสนาต่าง ๆว่า ลองแอบขึ้นปัญหานี้จากมุมที่แตกต่างกัน ขอถามคำถามนี้แทน :

แล้วเราสมควรพูดไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากความตาย

เห็นได้ชัดว่าอะไรคือ " เหมาะสม " จะแตกต่างไปจากบุคคล ตามบริบทของตน และความเชื่อ แต่ฉันคิดว่าส่วนใหญ่ของเราสามารถยอมรับในบางค่อนข้างพื้นฐานการสังเกต .

ครั้งแรก คุณไม่สามารถเอามันไปด้วย ทั้งหมดของคุณทางกายภาพของอยู่ที่นี่ เมื่อใดก็ตามที่ใครบางคนจะตาย เราสังเกตเห็นว่าสิ่งที่พวกเขายังคงอยู่ในโลกทางกายภาพ มันไม่ได้กระทันหัน

หายไปอีกอย่างที่เราสังเกตได้ว่า ร่างกายของเราอยู่ที่นี่ ที่มีหัวใจของเรา ปอด , สมอง , รอยสักกัญชา ฯลฯ

ยัง มันยุติธรรมที่จะกล่าวว่าเพราะสิ่งที่ทางกายภาพอยู่ที่นี่ แล้วมีความรู้และทักษะที่คุณได้พัฒนา ซึ่งเป็นรากฐานในโลกทางกายภาพจะกลายเป็นล้าสมัยเมื่อเธอตาย ความรู้ของ HTML อาจจะไม่ได้ใช้มากในชีวิตหลังความตายเว้นแต่ของหลักสูตรที่มีคอมพิวเตอร์ตายในปรโลกด้วย เช่น Atari เก่า 800 . แต่ผมก็หวังว่าคุณจะรู้พื้นฐาน

ถ้าเราจัดการเพื่อรักษาสิ่งที่ตัวเองหลังความตาย มันดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะกล่าวว่ามันไม่รวมใด ๆของสิ่งที่ทางกายภาพของเราหรือร่างกายของเรา และมากของความรู้ของเราจะล้าสมัยเหมือนกัน

ถ้าเราสามารถทำอะไรกับเราหลังจากที่ตายไปแล้วมันต้องเป็นบางอย่างที่ไม่ใช่ทางกายภาพในธรรมชาติ และที่ไม่ใช่ทางกายภาพส่วนหนึ่งของตัวเราคือจิตของเรา คุณสามารถเรียกมันชื่ออื่นหากคุณต้องการ -- วิญญาณ วิญญาณ ฯลฯ แน่นอน คำที่คุณใช้ ไม่ต่างกัน ผมจะใช้คำว่าสติ

ดังนั้นเราจึงมี 2 ทางเลือกที่ดูเหมือนจะเหมาะสมกับผม :

หลังจากที่เราตาย เราจะรักษาบางส่วนของจิตสำนึกของเราแต่ทุกชิ้นส่วนทางกายภาพของตัวตนของเราหายไป
หลังจากที่เราตาย เราจะหยุดอยู่ จิตของเราได้รับการเช็ดออกพร้อมกับร่างกาย ตายและหายไปตลอดกาล ชีวิตหลังความตาย

ฉันสามารถคิดหลายตัวเลือกอื่น ๆที่เป็นรูปแบบต่าง ๆ เหล่านี้สอง คุณสามารถบิดและเปลี่ยนคำพูดใหม่ความคิดพื้นฐานเหล่านี้ในรูปแบบที่แตกต่างกัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.