Chen Chang Sheng looked back at Tan

Chen Chang Sheng looked back at Tang Thirty Six and asked confusingly, “Why?”

“Don’t let him have the chance to rebuke, make him suffer from restraint.”

“Just like what you planned last night?”

“Yes.”

“This is important because I’m not happy and I can’t him be happy either.” Tang Thirty Six looked at the broken door of Tradition Academy and answered expressionlessly.

Just this moment, the young noble’s voice was heard in the drizzle, “Very well, very well…..”

Chen Cang Sheng made a decision and raised his head while glancing at the noble.

He said the sentence, but when he spoke, he was a little slow and felt conflicted because he had never said this kind of sentence before in his life. But besides this, he didn’t know how to stop the words of the young noble. Just as Tang Thirty Six, the broken door of Tradition Academy made him angry as well.

“Well…..

He looked at the young noble and said sincerely, “F*** your grand aunt.”

From Xi Ning Village to the capital, he never cursed. Chen Chang Sheng hardly ever yelled at anyone. Therefore when he cursed, he was inexperienced. He even stopped midway a few times. It was as if he was a child starting to learn how to speak. The syllables followed one another slowly.

Speaking logically, the young noble had time to stop Chen Chang Sheng’s sentence, but he didn’t.

Chen Chang Sheng thought he finally succeed even though it was a bit sloppy.

He glanced at Tang Thirty Six for some compliments, but he noticed the atmosphere of the field was a little strange.

Silence filled the entrance of Tradition Academy in the morning drizzle. Even the dust from the crashes were put down by the wetness of rain and couldn’t swirl in the air anymore.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินช้าง Sheng มองกลับมาที่ถังสามสิบหกและถามพลุกพล่าน "ทำไม?"

"อย่าปล่อยให้เขามีโอกาสที่จะห้ามปรามและทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากความยับยั้งชั่งใจ."

"เช่นเดียวกับสิ่งที่คุณวางแผนคืนที่ผ่านมา?"

"ใช่."

"นี่เป็นสิ่งสำคัญเพราะฉันไม่มีความสุขและฉันไม่สามารถให้เขามีความสุขอย่างใดอย่างหนึ่ง." Tang สามสิบหกมองไปที่ประตูเสียของประเพณีสถาบันการศึกษาและตอบ expressionlessly.

รอสักครู่นี้เสียงของขุนนางหนุ่มก็ได้ยินเสียงฝนตกปรอยๆในการ "ดีมากดีมาก ... .. "

เฉิน Cang Sheng ตัดสินใจและยกศีรษะของเขาในขณะ glancing ที่ขุนนาง.

เขากล่าวว่าประโยค แต่เมื่อเขาพูดเขาเป็นเพียงเล็กน้อยช้าและรู้สึกขัดแย้งเพราะเขาไม่เคยพูดเรื่องนี้ ชนิดของประโยคก่อนในชีวิตของเขา แต่นอกเหนือจากนี้เขาไม่ได้รู้วิธีที่จะหยุดคำพูดของหนุ่มสาวที่มีเกียรติ เช่นเดียวกับถังสามสิบหกประตูเสียของสถาบันการศึกษาประเพณีทำให้เขาโกรธเช่นกัน.

"ดี ... ..

เขามองไปที่คนหนุ่มสาวมีเกียรติและกล่าวว่าขอแสดงความนับถือ" F *** ป้าแกรนด์ของคุณ. "

จากหนิงจินวิลเลจไปยังเมืองหลวง เขาไม่เคยสาปแช่ง เฉินช้าง Sheng แทบจะไม่เคยตะโกนใส่ทุกคน ดังนั้นเมื่อเขาสาปแช่งเขาเป็นมือใหม่ เขาก็หยุดอยู่ตรงกลางไม่กี่ครั้ง มันเป็นเหมือนกับว่าเขาเป็นเด็กเริ่มที่จะเรียนรู้วิธีการพูด พยางค์ตามอีกคนหนึ่งอย่างช้า ๆ .

พูดมีเหตุผลหนุ่มโนเบิลมีเวลาที่จะหยุดประโยคเฉินช้าง Sheng แต่เขาไม่ได้.

เฉินช้าง Sheng คิดว่าเขาประสบความสำเร็จที่สุดแม้ว่ามันจะเป็นบิตเลอะเทอะ.

เขาเหลือบมองไปที่ถังสามสิบหก ชมเชยบางอย่าง แต่เขาสังเกตเห็นบรรยากาศของสนามก็แปลก ๆ .

เงียบที่เต็มไปด้วยการเข้ามาของประเพณีสถาบันการศึกษาในตอนเช้าฝนตกปรอยๆ แม้ฝุ่นละอองจากการเกิดปัญหาที่ถูกวางลงโดยความชื้นแฉะของฝนและไม่สามารถหมุนในอากาศอีกต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินฉาง เซิง มองกลับไปที่ถังสามสิบหกและถามวุ่นวาย " ทำไม ? "
" อย่าให้เขามีโอกาสที่จะห้ามปราม ทำให้เขาประสบจากความยับยั้งชั่งใจ "
" เหมือนอย่างที่คุณวางแผนไว้เมื่อคืน "
" ใช่ " .
" นี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะผมไม่มีความสุขและฉันไม่สามารถให้เขามีความสุขเหมือนกัน " ตั้งสามสิบหกมองประตูเสียสถาบันประเพณีและตอบ expressionlessly .
เวลานี้ เสียงหนุ่มสูงศักดิ์ดังขึ้นในฝนตกปรอยๆ , ” ได้เป็นอย่างดี . . . . "
เฉินชางเชงตัดสินใจและยกศีรษะของเขาในขณะที่ glancing ที่สง่างาม
เขาพูดประโยคนี้ แต่เวลาเขาพูด เขาเป็นเพียงเล็กน้อยช้า และรู้สึกขัดแย้ง เพราะเขาไม่เคยพูดประโยคแบบนี้มาก่อนในชีวิต แต่นอกจากนี้ เขาไม่ได้รู้วิธีที่จะหยุดคำพูดของชายหนุ่มสูงศักดิ์ แค่ตั้งสามสิบหก , ประตูเสียสถาบันประเพณี ทำให้เขาโกรธได้เป็นอย่างดี
" อืม . . . . .
เขามองดูหนุ่มสูงศักดิ์และพูดอย่างจริงใจ " F * * * ป้าแกรนด์ของคุณ”
จากซีหนิงหมู่บ้านเมืองหลวง เขาไม่เคยต้องคำสาป เฉินฉาง เซิง ไม่เคยด่าใคร ดังนั้น เมื่อเขาด่า เขาไม่มีประสบการณ์ เขาหยุดกลางคัน ไม่กี่ครั้ง มันเหมือนกับว่าเขาเป็นเด็กเริ่มที่จะเรียนรู้วิธีการพูด เสียงที่ตามกันช้าๆ
พูดมีเหตุผลหนุ่มสูงศักดิ์มีเวลาหยุดของเฉินฉาง เซิง ประโยค แต่เขาก็ไม่ทำ
เฉินฉาง เซิง คิดว่าในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ แม้ว่ามันออกจะมักง่าย
เขาชายตามองตั้งสามสิบหกสำหรับคำชม แต่เขาสังเกตเห็นบรรยากาศสนามดูแปลก ๆ
ความเงียบเต็มไปด้วยทางเข้าของประเพณีโรงเรียนในฝนตกปรอยๆ ตอนเช้า แม้ฝุ่นจากเกิดปัญหาถูกวางโดยเปียกฝน แล้วไม่หมุนในอากาศอีกต่อไป