- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
A few years after I reclaimed my li
A few years after I reclaimed my life, Scotty called. Said he was nearby, that he’d told his new, for-real, actual boyfriend all about me. Could he drop by?
At Sunset and LaBrea he pulled the car over. “Ian! Did I tell you or did I? Isn’t he gorgeous!”
He was a child. I’m guessing a younger shade of 11. No way a teen. The world turned blood red with rage as I imagined a parade of raped Scotty-victims past, present and future, children used up and cast away while their monsters got away with wrist-slaps because that’s how we do it in the U.S. of A.
Scotty saw what was in my eyes and actually flinched. Then he gathered the child in his monster arms, stared in my eyes, and gave him a sloppy French kiss.
Had I a gun, I’d have emptied the clip in that smile. But I didn’t have a gun. And something shut down in me as I let him ride off with his new tiny victim. Who in due time — his brain a neurological wreck, probably addicted to something, if only his continued ruination — would be ditched when age made him of no further amusement to his users.
I want readers to understand that this is what we are talking about when the media yatters about another big-deal director, another priest or everyday schmuck with a child use problem. That these are the stakes.
Do I still think about Scotty, aside from this article? Yes. In nightmares.Ebola suits. During the nation’s collective Ebola freakout this autumn, several companies smelled money and began to sell protective suits on Amazon.com, pandering to public fears. Popular suits included the Lakeland Interceptor Vapor Suit and Dupont Encapsulated Level A Suit. To be fair, these hazmat suits serve a legitimate purpose, protecting workers from chemical and environmental hazards, but retailers were selling them for more than twice the price they typically retail for and buyers were scooping them up because, hey Ebola!
In October, Conan O’Brien fancifully tweeted out that “I picked out my Halloween costume. I’m going as ‘Slutty Madeleine Albright.’” The former secretary of state quickly hit back, and her retort was perfectionNigel Warburton: The topic we’re focusing on is “Free Will Worth Wanting.” That seems a strange way in to free will. Usually, the free will debate is over whether we have free will, not whether we want it, or whether it’s worth wanting. How did you come at it from this point of view?
Daniel Dennett: I came to realize that many of the issues that philosophers love to talk about in the free will debates were irrelevant to anything important. There’s a bait-and-switch that goes on. I don’t think any topic is more anxiety provoking, or more genuinely interesting to everyday people, than free will But then philosophers replace the interesting issues with technical, metaphysical issues. Who cares? We can define lots of varieties of free will that you can’t have, or that are inconsistent with determinism. But so what? The question is, ‘Should you regret, or would you regret not having free will?’ Yes. Are there many senses of free will? Yes. Philosophers have tended to concentrate on varieties that are perhaps more tractable by their methods, but they’re not important.
NW: The classic description of the problem is this: ‘If we can explain every action through a series of causal precedents, there is no space for free will.’ What’s wrong with that description?
DD: It’s completely wrong. There’s plenty of space for free will: determinism and free will are not incompatible at all.
The problem is that philosophers have a very simplistic idea of causation. They think that if you give the lowest-level atomic explanation, then you have given a complete account of the causation: that’s all the causation there is. In fact, that isn’t even causation in an interesting sense.As the roads began to clear that morning, I piled in the car with Johnathan’s father and his best friend Devon, and we made the 300-mile drive to see him one last time. We stayed in a hotel near the prison death chamber where they had transported him. We checked in, bought alcohol and tried to drink ourselves away from reality, which was that a man we loved would be put to death the following night.
It was only days before that Devon and I seemed like strangers to each other. Now, she and I were eternally bonded. Too anxious to go to bed, we stayed up talking and laughing and crying. Death, life, darkness, light. We stared at the clock. We dreaded the end. We wondered: Was he scared? Was he cold? Could he sleep?
I told her the story of meeting Johnathan. How I wrote to him as part of a court-ordered community service, a program that sent reading materials to prisoners. That letter kicked off an almost year-long correspondence that brought me to Texas on a Greyhound bus. His family — even his fiercely protective sister Genia — had welcomed me with open arms. His father made me hot chocolate every morning, his brother lightened the mood with his whimsical sense of humor, and both his sisters were always there for me. It all happened so fast I didn’t think about what the end would mean, or how soon it would come. I was too immersed in the bond we shared.
Secrets were foreign in our world. Our connection was rare and intense. I told him everything: My adolescence in a series of foster group homes marked by neglect and abuse. How I became addicted to heroin at 16. Johnathan didn’t judge me; he encouraged me to stop wasting my life.Swastika Hanukkah wrapping paper. The pattern on a roll of blue and silver Hanukkah paper looked somewhat odd to a California Walgreens customer earlier in the month. Cheryl Shapiro noticed maze-like blue lines converged into a swastika, which was repeated along the foil wrap. Shapiro said she put her foot down and demanded the store’s management remove the paper from the shelves. They complied, though it appears the wrapping paper has turned up in at least one other Walgreens store. Walgreens told an NBC affiliate in California that it is looking into the matter. Hallmark Cards, which produced the wrapping paper, has pulled the item from distribution.
At Sunset and LaBrea he pulled the car over. “Ian! Did I tell you or did I? Isn’t he gorgeous!”
He was a child. I’m guessing a younger shade of 11. No way a teen. The world turned blood red with rage as I imagined a parade of raped Scotty-victims past, present and future, children used up and cast away while their monsters got away with wrist-slaps because that’s how we do it in the U.S. of A.
Scotty saw what was in my eyes and actually flinched. Then he gathered the child in his monster arms, stared in my eyes, and gave him a sloppy French kiss.
Had I a gun, I’d have emptied the clip in that smile. But I didn’t have a gun. And something shut down in me as I let him ride off with his new tiny victim. Who in due time — his brain a neurological wreck, probably addicted to something, if only his continued ruination — would be ditched when age made him of no further amusement to his users.
I want readers to understand that this is what we are talking about when the media yatters about another big-deal director, another priest or everyday schmuck with a child use problem. That these are the stakes.
Do I still think about Scotty, aside from this article? Yes. In nightmares.Ebola suits. During the nation’s collective Ebola freakout this autumn, several companies smelled money and began to sell protective suits on Amazon.com, pandering to public fears. Popular suits included the Lakeland Interceptor Vapor Suit and Dupont Encapsulated Level A Suit. To be fair, these hazmat suits serve a legitimate purpose, protecting workers from chemical and environmental hazards, but retailers were selling them for more than twice the price they typically retail for and buyers were scooping them up because, hey Ebola!
In October, Conan O’Brien fancifully tweeted out that “I picked out my Halloween costume. I’m going as ‘Slutty Madeleine Albright.’” The former secretary of state quickly hit back, and her retort was perfectionNigel Warburton: The topic we’re focusing on is “Free Will Worth Wanting.” That seems a strange way in to free will. Usually, the free will debate is over whether we have free will, not whether we want it, or whether it’s worth wanting. How did you come at it from this point of view?
Daniel Dennett: I came to realize that many of the issues that philosophers love to talk about in the free will debates were irrelevant to anything important. There’s a bait-and-switch that goes on. I don’t think any topic is more anxiety provoking, or more genuinely interesting to everyday people, than free will But then philosophers replace the interesting issues with technical, metaphysical issues. Who cares? We can define lots of varieties of free will that you can’t have, or that are inconsistent with determinism. But so what? The question is, ‘Should you regret, or would you regret not having free will?’ Yes. Are there many senses of free will? Yes. Philosophers have tended to concentrate on varieties that are perhaps more tractable by their methods, but they’re not important.
NW: The classic description of the problem is this: ‘If we can explain every action through a series of causal precedents, there is no space for free will.’ What’s wrong with that description?
DD: It’s completely wrong. There’s plenty of space for free will: determinism and free will are not incompatible at all.
The problem is that philosophers have a very simplistic idea of causation. They think that if you give the lowest-level atomic explanation, then you have given a complete account of the causation: that’s all the causation there is. In fact, that isn’t even causation in an interesting sense.As the roads began to clear that morning, I piled in the car with Johnathan’s father and his best friend Devon, and we made the 300-mile drive to see him one last time. We stayed in a hotel near the prison death chamber where they had transported him. We checked in, bought alcohol and tried to drink ourselves away from reality, which was that a man we loved would be put to death the following night.
It was only days before that Devon and I seemed like strangers to each other. Now, she and I were eternally bonded. Too anxious to go to bed, we stayed up talking and laughing and crying. Death, life, darkness, light. We stared at the clock. We dreaded the end. We wondered: Was he scared? Was he cold? Could he sleep?
I told her the story of meeting Johnathan. How I wrote to him as part of a court-ordered community service, a program that sent reading materials to prisoners. That letter kicked off an almost year-long correspondence that brought me to Texas on a Greyhound bus. His family — even his fiercely protective sister Genia — had welcomed me with open arms. His father made me hot chocolate every morning, his brother lightened the mood with his whimsical sense of humor, and both his sisters were always there for me. It all happened so fast I didn’t think about what the end would mean, or how soon it would come. I was too immersed in the bond we shared.
Secrets were foreign in our world. Our connection was rare and intense. I told him everything: My adolescence in a series of foster group homes marked by neglect and abuse. How I became addicted to heroin at 16. Johnathan didn’t judge me; he encouraged me to stop wasting my life.Swastika Hanukkah wrapping paper. The pattern on a roll of blue and silver Hanukkah paper looked somewhat odd to a California Walgreens customer earlier in the month. Cheryl Shapiro noticed maze-like blue lines converged into a swastika, which was repeated along the foil wrap. Shapiro said she put her foot down and demanded the store’s management remove the paper from the shelves. They complied, though it appears the wrapping paper has turned up in at least one other Walgreens store. Walgreens told an NBC affiliate in California that it is looking into the matter. Hallmark Cards, which produced the wrapping paper, has pulled the item from distribution.
0/5000
A few years after I reclaimed my life, Scotty called. Said he was nearby, that he’d told his new, for-real, actual boyfriend all about me. Could he drop by?
At Sunset and LaBrea he pulled the car over. “Ian! Did I tell you or did I? Isn’t he gorgeous!”
He was a child. I’m guessing a younger shade of 11. No way a teen. The world turned blood red with rage as I imagined a parade of raped Scotty-victims past, present and future, children used up and cast away while their monsters got away with wrist-slaps because that’s how we do it in the U.S. of A.
Scotty saw what was in my eyes and actually flinched. Then he gathered the child in his monster arms, stared in my eyes, and gave him a sloppy French kiss.
Had I a gun, I’d have emptied the clip in that smile. But I didn’t have a gun. And something shut down in me as I let him ride off with his new tiny victim. Who in due time — his brain a neurological wreck, probably addicted to something, if only his continued ruination — would be ditched when age made him of no further amusement to his users.
I want readers to understand that this is what we are talking about when the media yatters about another big-deal director, another priest or everyday schmuck with a child use problem. That these are the stakes.
Do I still think about Scotty, aside from this article? Yes. In nightmares.Ebola suits. During the nation’s collective Ebola freakout this autumn, several companies smelled money and began to sell protective suits on Amazon.com, pandering to public fears. Popular suits included the Lakeland Interceptor Vapor Suit and Dupont Encapsulated Level A Suit. To be fair, these hazmat suits serve a legitimate purpose, protecting workers from chemical and environmental hazards, but retailers were selling them for more than twice the price they typically retail for and buyers were scooping them up because, hey Ebola!
In October, Conan O’Brien fancifully tweeted out that “I picked out my Halloween costume. I’m going as ‘Slutty Madeleine Albright.’” The former secretary of state quickly hit back, and her retort was perfectionNigel Warburton: The topic we’re focusing on is “Free Will Worth Wanting.” That seems a strange way in to free will. Usually, the free will debate is over whether we have free will, not whether we want it, or whether it’s worth wanting. How did you come at it from this point of view?
Daniel Dennett: I came to realize that many of the issues that philosophers love to talk about in the free will debates were irrelevant to anything important. There’s a bait-and-switch that goes on. I don’t think any topic is more anxiety provoking, or more genuinely interesting to everyday people, than free will But then philosophers replace the interesting issues with technical, metaphysical issues. Who cares? We can define lots of varieties of free will that you can’t have, or that are inconsistent with determinism. But so what? The question is, ‘Should you regret, or would you regret not having free will?’ Yes. Are there many senses of free will? Yes. Philosophers have tended to concentrate on varieties that are perhaps more tractable by their methods, but they’re not important.
NW: The classic description of the problem is this: ‘If we can explain every action through a series of causal precedents, there is no space for free will.’ What’s wrong with that description?
DD: It’s completely wrong. There’s plenty of space for free will: determinism and free will are not incompatible at all.
The problem is that philosophers have a very simplistic idea of causation. They think that if you give the lowest-level atomic explanation, then you have given a complete account of the causation: that’s all the causation there is. In fact, that isn’t even causation in an interesting sense.As the roads began to clear that morning, I piled in the car with Johnathan’s father and his best friend Devon, and we made the 300-mile drive to see him one last time. We stayed in a hotel near the prison death chamber where they had transported him. We checked in, bought alcohol and tried to drink ourselves away from reality, which was that a man we loved would be put to death the following night.
It was only days before that Devon and I seemed like strangers to each other. Now, she and I were eternally bonded. Too anxious to go to bed, we stayed up talking and laughing and crying. Death, life, darkness, light. We stared at the clock. We dreaded the end. We wondered: Was he scared? Was he cold? Could he sleep?
I told her the story of meeting Johnathan. How I wrote to him as part of a court-ordered community service, a program that sent reading materials to prisoners. That letter kicked off an almost year-long correspondence that brought me to Texas on a Greyhound bus. His family — even his fiercely protective sister Genia — had welcomed me with open arms. His father made me hot chocolate every morning, his brother lightened the mood with his whimsical sense of humor, and both his sisters were always there for me. It all happened so fast I didn’t think about what the end would mean, or how soon it would come. I was too immersed in the bond we shared.
Secrets were foreign in our world. Our connection was rare and intense. I told him everything: My adolescence in a series of foster group homes marked by neglect and abuse. How I became addicted to heroin at 16. Johnathan didn’t judge me; he encouraged me to stop wasting my life.Swastika Hanukkah wrapping paper. The pattern on a roll of blue and silver Hanukkah paper looked somewhat odd to a California Walgreens customer earlier in the month. Cheryl Shapiro noticed maze-like blue lines converged into a swastika, which was repeated along the foil wrap. Shapiro said she put her foot down and demanded the store’s management remove the paper from the shelves. They complied, though it appears the wrapping paper has turned up in at least one other Walgreens store. Walgreens told an NBC affiliate in California that it is looking into the matter. Hallmark Cards, which produced the wrapping paper, has pulled the item from distribution.
At Sunset and LaBrea he pulled the car over. “Ian! Did I tell you or did I? Isn’t he gorgeous!”
He was a child. I’m guessing a younger shade of 11. No way a teen. The world turned blood red with rage as I imagined a parade of raped Scotty-victims past, present and future, children used up and cast away while their monsters got away with wrist-slaps because that’s how we do it in the U.S. of A.
Scotty saw what was in my eyes and actually flinched. Then he gathered the child in his monster arms, stared in my eyes, and gave him a sloppy French kiss.
Had I a gun, I’d have emptied the clip in that smile. But I didn’t have a gun. And something shut down in me as I let him ride off with his new tiny victim. Who in due time — his brain a neurological wreck, probably addicted to something, if only his continued ruination — would be ditched when age made him of no further amusement to his users.
I want readers to understand that this is what we are talking about when the media yatters about another big-deal director, another priest or everyday schmuck with a child use problem. That these are the stakes.
Do I still think about Scotty, aside from this article? Yes. In nightmares.Ebola suits. During the nation’s collective Ebola freakout this autumn, several companies smelled money and began to sell protective suits on Amazon.com, pandering to public fears. Popular suits included the Lakeland Interceptor Vapor Suit and Dupont Encapsulated Level A Suit. To be fair, these hazmat suits serve a legitimate purpose, protecting workers from chemical and environmental hazards, but retailers were selling them for more than twice the price they typically retail for and buyers were scooping them up because, hey Ebola!
In October, Conan O’Brien fancifully tweeted out that “I picked out my Halloween costume. I’m going as ‘Slutty Madeleine Albright.’” The former secretary of state quickly hit back, and her retort was perfectionNigel Warburton: The topic we’re focusing on is “Free Will Worth Wanting.” That seems a strange way in to free will. Usually, the free will debate is over whether we have free will, not whether we want it, or whether it’s worth wanting. How did you come at it from this point of view?
Daniel Dennett: I came to realize that many of the issues that philosophers love to talk about in the free will debates were irrelevant to anything important. There’s a bait-and-switch that goes on. I don’t think any topic is more anxiety provoking, or more genuinely interesting to everyday people, than free will But then philosophers replace the interesting issues with technical, metaphysical issues. Who cares? We can define lots of varieties of free will that you can’t have, or that are inconsistent with determinism. But so what? The question is, ‘Should you regret, or would you regret not having free will?’ Yes. Are there many senses of free will? Yes. Philosophers have tended to concentrate on varieties that are perhaps more tractable by their methods, but they’re not important.
NW: The classic description of the problem is this: ‘If we can explain every action through a series of causal precedents, there is no space for free will.’ What’s wrong with that description?
DD: It’s completely wrong. There’s plenty of space for free will: determinism and free will are not incompatible at all.
The problem is that philosophers have a very simplistic idea of causation. They think that if you give the lowest-level atomic explanation, then you have given a complete account of the causation: that’s all the causation there is. In fact, that isn’t even causation in an interesting sense.As the roads began to clear that morning, I piled in the car with Johnathan’s father and his best friend Devon, and we made the 300-mile drive to see him one last time. We stayed in a hotel near the prison death chamber where they had transported him. We checked in, bought alcohol and tried to drink ourselves away from reality, which was that a man we loved would be put to death the following night.
It was only days before that Devon and I seemed like strangers to each other. Now, she and I were eternally bonded. Too anxious to go to bed, we stayed up talking and laughing and crying. Death, life, darkness, light. We stared at the clock. We dreaded the end. We wondered: Was he scared? Was he cold? Could he sleep?
I told her the story of meeting Johnathan. How I wrote to him as part of a court-ordered community service, a program that sent reading materials to prisoners. That letter kicked off an almost year-long correspondence that brought me to Texas on a Greyhound bus. His family — even his fiercely protective sister Genia — had welcomed me with open arms. His father made me hot chocolate every morning, his brother lightened the mood with his whimsical sense of humor, and both his sisters were always there for me. It all happened so fast I didn’t think about what the end would mean, or how soon it would come. I was too immersed in the bond we shared.
Secrets were foreign in our world. Our connection was rare and intense. I told him everything: My adolescence in a series of foster group homes marked by neglect and abuse. How I became addicted to heroin at 16. Johnathan didn’t judge me; he encouraged me to stop wasting my life.Swastika Hanukkah wrapping paper. The pattern on a roll of blue and silver Hanukkah paper looked somewhat odd to a California Walgreens customer earlier in the month. Cheryl Shapiro noticed maze-like blue lines converged into a swastika, which was repeated along the foil wrap. Shapiro said she put her foot down and demanded the store’s management remove the paper from the shelves. They complied, though it appears the wrapping paper has turned up in at least one other Walgreens store. Walgreens told an NBC affiliate in California that it is looking into the matter. Hallmark Cards, which produced the wrapping paper, has pulled the item from distribution.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ไม่กี่ปีหลังจากที่ผมยึดชีวิตของฉันเรียกว่ากอตติช บอกว่าเขาอยู่ใกล้ ๆ ว่าเขาต้องการบอกใหม่ของเขาสำหรับจริงแฟนจริงทั้งหมดเกี่ยวกับฉัน เขาอาจจะลดลง? ที่ซันเซ็ทและลาเบรียเขาดึงรถมากกว่า "เอียน! ผมบอกคุณได้หรือไม่ฉัน? เขาไม่ได้เป็นที่งดงาม! " เขายังเป็นเด็ก ฉันคาดเดาสีน้อง 11. ไม่มีทางที่วัยรุ่น โลกเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดด้วยความโกรธที่ฉันคิดว่าเป็นขบวนพาเหรดของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อข่มขืนที่ผ่านมา-กอตติช, ปัจจุบันและอนาคตเด็กใช้ขึ้นและโยนไปในขณะที่มอนสเตอร์ของพวกเขาได้ไปกับข้อมือตบเพราะนั่นคือวิธีการที่เราทำมันในสหรัฐอเมริกาของ A. กอตติชได้เห็นสิ่งที่อยู่ในตาของฉันและสะดุ้งจริง จากนั้นเขาก็รวบรวมเด็กในอ้อมแขนของมอนสเตอร์ของเขาจ้องมองในสายตาของฉันและทำให้เขาจูบฝรั่งเศสเลอะเทอะ. ถ้าผมปืนฉันได้อบคลิปในรอยยิ้มว่า แต่ผมไม่ได้มีปืน และสิ่งที่ปิดลงในฉันเป็นฉันให้เขาขี่ออกไปพร้อมกับเหยื่อของเขาเล็ก ๆ ใหม่ ใครในเวลาที่กำหนด - สมองของเขาก่อวินาศกรรมระบบประสาท, ติดยาเสพติดอาจจะเป็นบางสิ่งบางอย่างถ้าเพียง แต่ความหายนะอย่างต่อเนื่องของเขา -. จะถูกทิ้งเมื่ออายุทำให้เขาไม่สนุกต่อกับผู้ใช้ของเขาผมต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่านี่คือสิ่งที่เรากำลังพูดถึง เมื่อสื่อ yatters เกี่ยวกับการควบคุมผู้อำนวยการใหญ่จัดการนักบวชอื่นหรือ Schmuck ในชีวิตประจำวันที่มีเด็กมีปัญหาการใช้งาน ว่าเหล่านี้เป็นเดิมพัน. ฉันยังคิดว่าเกี่ยวกับกอตติชนอกเหนือจากบทความนี้หรือไม่? ใช่ ในชุดสูท nightmares.Ebola ในช่วงหมดไส้หมดพุง Ebola รวมของประเทศในฤดูใบไม้ร่วงนี้หลาย บริษัท กลิ่นเงินและเริ่มที่จะขายชุดป้องกันใน Amazon.com, แกว่งเท้าหาเสี้ยนกลัวประชาชน ชุดรวมฮิตเลกแลนด์ Interceptor สูทไอและ Dupont Encapsulated ระดับสูท เป็นธรรมเหล่านี้เหมาะสมกับวัตถุอันตรายตอบสนองวัตถุประสงค์ที่ถูกต้องตามกฎหมายปกป้องคนงานจากอันตรายของสารเคมีและสิ่งแวดล้อม แต่ร้านค้าปลีกถูกขายพวกเขามานานกว่าสองเท่าของราคาที่พวกเขามักจะขายปลีกสำหรับผู้ซื้อและผู้ถูกตักขึ้นเพราะพวกเขาเฮ้อีโบลา! ในเดือนตุลาคม, โคนัน โอไบรอันนึกได้เริ่มทวีตว่า "ฉันหยิบออกมาฮาโลวีนเครื่องแต่งกายของฉัน ฉันจะเป็น "อดีตเลขานุการของรัฐได้อย่างรวดเร็วตีกลับและโต้เธอ perfectionNigel บูร: หัวข้อที่เรากำลังมุ่งเน้นไปที่คือ" 'แมเดลีนอัลไบรท์ Slutty.' ฟรีจะเวิอยาก "ที่ดูเหมือนว่าเป็นวิธีที่แปลกในการ. เต็มใจ โดยปกติแล้วการอภิปรายจะเป็นอิสระมากกว่าว่าเรามีอิสระที่จะไม่ว่าเราต้องการมันหรือว่ามันคุ้มค่าที่ต้องการ คุณไม่ได้มาที่มันจากมุมมองนี้หรือไม่? แดเนีย: ผมก็ตระหนักว่าหลายปัญหาที่นักปรัชญาชอบที่จะพูดถึงในการอภิปรายจะเป็นอิสระได้เกี่ยวข้องกับอะไรที่สำคัญ มีเหยื่อและสวิทช์ที่เกิดขึ้นเป็น ฉันไม่คิดว่าหัวข้อใด ๆ ที่เป็นความวิตกกังวลมากขึ้นกระตุ้นหรือมากกว่าที่น่าสนใจอย่างแท้จริงให้กับผู้คนในชีวิตประจำวันกว่าจะฟรี แต่แล้วนักปรัชญาแทนที่ประเด็นที่น่าสนใจด้วยเทคนิคปัญหาเลื่อนลอย ที่ใส่ใจ? เราสามารถกำหนดจำนวนของสายพันธุ์ของเจตจำนงเสรีที่คุณไม่สามารถมีหรือที่ไม่สอดคล้องกับชะตา แต่เพื่ออะไร คำถามคือ 'คุณควรจะเสียใจหรือคุณจะเสียใจที่ไม่ได้มีเจตจำนงเสรี? ใช่ มีหลายความรู้สึกของจะฟรีหรือเปล่า? ใช่ นักปรัชญามีแนวโน้มที่จะมีสมาธิอยู่กับสายพันธุ์ที่มีบางทีอาจจะมากกว่าซูฮกโดยวิธีการของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้มีความสำคัญ. NW: คำอธิบายคลาสสิกของปัญหาคือ: "ถ้าเราสามารถอธิบายทุกการกระทำผ่านชุดของทำนองสาเหตุมี พื้นที่สำหรับฟรีจะไม่มี. ' ผิดกับคำอธิบายว่าอะไร? DD: มันผิดทั้งหมด มีพื้นที่มากมายสำหรับเจตจำนงเสรี. ชะตาและฟรีจะไม่ได้เข้ากันไม่ได้เลยปัญหาคือว่านักปรัชญามีความคิดที่ง่ายมากในการทำให้เกิดผล พวกเขาคิดว่าถ้าคุณให้ระดับต่ำสุดคำอธิบายอะตอมแล้วคุณได้รับบัญชีที่สมบูรณ์ของสาเหตุ: นั่นคือทั้งหมดที่ทำให้เกิดมี ในความเป็นจริงที่ไม่ได้ทำให้เกิดผลใน sense.As ถนนที่น่าสนใจเริ่มชัดเจนในเช้าวันนั้นผมซ้อนในรถกับพ่อของโจนาธานและเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเดวอนและเราทำไดรฟ์ 300 ไมล์จะเห็นเขาสุดท้าย เวลา เรามาพักในโรงแรมที่อยู่ใกล้กับห้องตายคุกที่พวกเขาได้พาเขา เราตรวจสอบในการซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และพยายามที่จะดื่มเครื่องดื่มตัวเองออกไปจากความเป็นจริงซึ่งก็คือการที่คนเรารักจะถูกนำไปสู่ความตายในคืนต่อไป. มันเป็นเพียงไม่กี่วันก่อนที่เดวอนและผมดูเหมือนคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน ตอนนี้เธอและฉันได้ผูกมัดนิรันดร์ เกินไปอยากจะไปนอนเราอยู่ด้วยการพูดคุยและหัวเราะและร้องไห้ ความตาย, ชีวิต, ความมืด, แสง เรามองไปที่นาฬิกา เราหวั่นปลาย เราสงสัย: เขากลัว? เขาเป็นเย็น? เขาอาจจะนอนหลับ? ฉันบอกเธอเรื่องราวของโจนาธานการประชุม ฉันเขียนถึงเขาเป็นส่วนหนึ่งของการบริการชุมชนศาลสั่งโปรแกรมที่ส่งวัสดุการอ่านให้กับนักโทษ จดหมายที่เตะออกจดหมายเกือบปีมานานแล้วว่านำฉันไปเท็กซับนรถบัส Greyhound ครอบครัวของเขา - แม้น้องสาวของเขาอย่างรุนแรงป้องกัน Genia - ได้รับการต้อนรับผมด้วยอาวุธเปิด พ่อของเขาทำให้ฉันช็อคโกแลตร้อนทุกเช้าพี่ชายของเขาลดหย่อนอารมณ์กับความรู้สึกของเขาอย่างกระทันหันของอารมณ์ขันและน้องสาวทั้งสองของเขาอยู่ที่นั่นเสมอสำหรับฉัน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ท้ายที่สุดจะหมายถึงหรือว่าเร็ว ๆ นี้ก็จะมา ฉันถูกแช่เกินไปในพันธบัตรที่เราใช้ร่วมกัน. ต่างประเทศเป็นความลับในโลกของเรา การเชื่อมต่อของเราคือหายากและรุนแรง ผมบอกเขาว่าทุกอย่าง: วัยรุ่นของฉันในชุดของกลุ่มบ้านอุปถัมภ์การทำเครื่องหมายโดยการละเลยและการละเมิด ฉันกลายเป็นติดยาเสพติดเฮโรอีนที่ 16 โจนาธานไม่ได้ตัดสินฉัน; เขาสนับสนุนให้ฉันไปหยุดการสูญเสีย life.Swastika Hanukkah กระดาษห่อของฉัน ลวดลายบนม้วนสีฟ้าและสีเงินกระดาษ Hanukkah มองค่อนข้างแปลกที่ลูกค้าแคลิฟอร์เนีย Walgreens ในเดือนก่อนหน้า เชอริลชาปิโรสังเกตเห็นเหมือนเขาวงกตเส้นสีน้ำเงินแปรสภาพเป็นโชคดีที่ได้รับการทำซ้ำพร้อมห่อฟอยล์ ชาปิโรกล่าวว่าเธอวางเท้าของเธอลงและเรียกร้องการจัดการเก็บของเอากระดาษออกจากชั้นวาง พวกเขาปฏิบัติตามแม้ว่ามันจะปรากฏกระดาษห่อได้เปิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งร้าน Walgreens อื่น ๆ Walgreens บอกพันธมิตรเอ็นบีซีในรัฐแคลิฟอร์เนียว่ามันจะมองในเรื่อง Hallmark Cards ซึ่งผลิตกระดาษห่อได้ดึงรายการจากการกระจาย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ไม่กี่ปีหลังจากเรียกคืนชีวิต , สก๊อตตี้โทรมา กล่าวว่าเขาอยู่ใกล้ๆ เขาก็บอกว่าของเขาใหม่ จริง จริง แฟนทั้งหมดเกี่ยวกับฉัน เขาแวะมา ?
ที่พระอาทิตย์ตกดินและ labrea เขาก็เอารถมา " เอียน ผมไม่ได้บอกคุณหรือว่าผม ? เขาไม่ได้สวยงาม ! "
เขาเป็นเด็ก ฉันเดาว่าเฉดอ่อน 11 . ไม่ใช่วัยรุ่นโลกกลายเป็นสีแดงเลือดด้วยความโกรธอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ขบวนพาเหรดของเหยื่อข่มขืน - อดีต ปัจจุบัน และอนาคต เด็กใช้และทิ้งในขณะที่พวกเขามอนสเตอร์หนีไปกับข้อมือตบเพราะนั่นเป็นวิธีที่เราทำในสหรัฐอเมริกา A .
สก๊อตตี้เห็นอะไรในดวงตา และจริงๆ แล้วถอยหลัง แล้วเขาเก็บเด็กในอ้อมแขนปีศาจของเขา มองเข้ามาในดวงตาของฉันและให้เขาเลอะเทอะ
ฝรั่งเศสจูบฉันได้ปืน ผมจะเอาคลิปในรอยยิ้มนั้น แต่ผมไม่มีปืน และบางอย่างที่ปิดลงอย่างที่ฉันให้เขานั่งด้วยเหยื่อขนาดเล็ก ใหม่ของเขา ใครในเวลาที่สมองของเขาพินาศประสาทเนื่องจากอาจจะติดอะไรบางอย่าง ถ้าเพียงแต่เขาต่อแล้ว - จะทิ้งเมื่ออายุทำให้เขาไม่มีสวนสนุกเพื่อผู้ใช้ของเขา .
ฉันต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่า นี่เป็นสิ่งที่เรากำลังพูดถึงเมื่อสื่อ yatters เกี่ยวกับผู้กำกับใหญ่อีกหนึ่งพระหรือทุกวันไอ้โง่กับเด็กอยู่แล้ว เหล่านี้เป็นเดิมพัน
ผมยังคิดเกี่ยวกับสก็อตตี้ นอกเหนือไปจากบทความนี้ ใช่ ในฝันร้าย วัตถุมงคลชุด ในระหว่างประเทศ รวมวัตถุมงคลกันทั้งนั้นในฤดูใบไม้ร่วงนี้หลาย บริษัท ได้กลิ่นเงินและเริ่มขายชุดป้องกันใน Amazon.com , อ่อยกลัวประชาชน ชุดยอดนิยมได้แก่ เลคแลนด์ ดักไอและดูปองท์ 3 ระดับเหมาะกับชุดสูท เป็นธรรมที่เหมาะสมกับสารพิษเหล่านี้เพื่อวัตถุประสงค์ถูกต้องตามกฎหมายปกป้องคนงานจากสารเคมีและอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมแต่ร้านค้าปลีกขายได้มากกว่าสองเท่าของราคาที่พวกเขามักจะปลีกและผู้ซื้อถูกตักขึ้นมา เพราะนี่ตุ๊กตา !
ในเดือนตุลาคม โคแนน โอไบรอั้น fancifully ทวิตว่า " ฉันเลือกออกเครื่องแต่งกายวันฮาโลวีนของฉัน ผมจะเป็น ' ' " ร่านเมดเดอลีน อัลไบรท์ อดีตเลขานุการของรัฐได้อย่างรวดเร็วกดปุ่มกลับ และคำตอบของเธอ perfectionnigel Warburton :หัวข้อที่เราเน้นคือ " ฟรีจะคุ้มค่าที่ต้องการ " ที่ดูเหมือนจะเป็นวิธีที่แปลกในกับฟรีจะ โดยปกติ จะฟรีอภิปรายมากกว่าว่าเราได้ฟรีจะไม่ไม่ว่าเราจะต้องการมันหรือไม่ มันคุ้มค่าที่อยาก ทำไมคุณถึงได้มาที่จากมุมมองนี้ ?
แดเนียลเดนเน็ตต์ :ผมมาตระหนักว่า หลายปัญหาที่นักปรัชญาความรักที่จะพูดคุยเกี่ยวกับในฟรีจะอภิปรายไม่สัมพันธ์กับอะไรที่สำคัญ มีเหยื่อและสลับที่ไป . ผมไม่คิดว่า หัวข้อใด ๆเพิ่มเติมความวิตกกังวลกระตุ้นหรือมากกว่าอย่างแท้จริงที่น่าสนใจกับคนทุกวัน กว่าจะฟรี แต่นักปรัชญาแทนประเด็นที่น่าสนใจด้วยเทคนิค ประเด็นที่เลื่อนลอยใครสนล่ะ เราสามารถกำหนดจำนวนของสายพันธุ์ของจะฟรีที่คุณไม่สามารถมีหรือที่สอดคล้องกับทฤษฏี . แต่แล้วอะไร ? คำถามคือ คุณควรจะเสียใจ หรือ คุณจะเสียใจที่ไม่ได้มีจะฟรี ' ครับ มีหลายความรู้สึก ของจะฟรี ใช่ นักปรัชญามีแนวโน้มที่จะมีสมาธิในพันธุ์ที่ท่านควบคุมได้ง่าย โดยวิธีการของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้สำคัญ
NW :รายละเอียดคลาสสิกของปัญหานี้คือ : " ถ้าเราสามารถอธิบายทุกการกระทำผ่านชุดของสาเหตุที่อนุมัติให้ ไม่มีพื้นที่สำหรับจะฟรี อะไรผิดปกติกับที่ได้อธิบาย ?
DD : มันผิดโดยสิ้นเชิง มีมากมายของพื้นที่ฟรีและฟรีจะ : ทฤษฏีจะไม่เข้ากันเลย
เป็นปัญหาที่นักปรัชญาความคิดง่ายๆ ของสาเหตุพวกเขาคิดว่าถ้าคุณให้ต่ำสุด อะตอม คำอธิบาย แล้วคุณจะได้รับบัญชีที่สมบูรณ์ของสาเหตุ : สาเหตุที่ทุกคนมี ในความเป็นจริง ที่ไม่ใช่แต่ในความรู้สึกที่น่าสนใจ เป็นถนนที่เริ่มชัดเจนว่า ตอนเช้าผมซ้อนในรถกับโจนาธานของพ่อและเดวอน เพื่อนรักของเขา และเราได้ 300 ไมล์ที่เห็นเขาครั้งสุดท้ายเราพักอยู่ในโรงแรมใกล้คุกห้องประหาร ที่พวกเขาได้ส่งเขา เราตรวจสอบใน , ซื้อเหล้าและพยายามที่จะดื่มตัวเราห่างจากความเป็นจริง ซึ่งเป็นคนที่เรารักจะประหารเสียคืนต่อไป
มันคือวันเท่านั้นก่อนที่เดว่อนและฉันเหมือนคนแปลกหน้าต่อกัน ตอนนี้เธอกับผมตลอดมา ผูกมัด กังวลเกินไปที่จะไปที่เตียงเรานอนคุยกันและหัวเราะและร้องไห้ ความตาย , ชีวิต , ความมืด , แสง เราจ้องนาฬิกา เราเกลียดสุด เราสงสัยว่าเขาตกใจ ? เขาเย็นชา เขาจะนอน
ผมบอกเธอเรื่องการประชุมของโจนาธาน วิธีที่ผมเขียนให้เขาเป็นส่วนหนึ่งของศาลสั่งให้บริการชุมชน , โปรแกรมที่ส่งหนังสือให้นักโทษจดหมายที่เตะออกเกือบทั้งปี ทางจดหมายมาเท็กซัสบนรถบัส Greyhound . ครอบครัวของเขา แม้เขาก็ป้องกันน้องสาว genia - ได้ต้อนรับฉันด้วยอ้อมแขน พ่อให้ฉันช็อคโกแลตร้อนทุกเช้า พี่ชายของเขาสว่างอารมณ์กับความรู้สึกที่แปลกของเขาอารมณ์ขัน และทั้งน้องสาวของเขาอยู่ที่นั่นเสมอสำหรับฉันมันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมไม่คิดว่า เกี่ยวกับอะไรจบจะหมายถึง หรืออย่างไร อีกไม่นานมันก็จะมา ผมก็แช่อยู่ในพันธบัตรที่เราใช้ร่วมกัน ความลับ
อยู่ต่างประเทศในโลกของเรา ความสัมพันธ์ของเราก็ยากขึ้น ฉันบอกเค้าทุกอย่าง : วัยรุ่นของฉันในชุดของบ้านอุปถัมภ์กลุ่มเครื่องหมาย โดยละเลยและการละเมิด แล้วผมก็ติดเฮโรอีนที่ 16 โจนาธาน ไม่ได้ตัดสินฉันเขาสนับสนุนให้ฉันหยุดการสูญเสียชีวิต แผน Hanukkah กระดาษห่อ รูปแบบของสีฟ้าและสีเงินกระดาษ Hanukkah ดูค่อนข้างแปลกไปแคลิฟอร์เนียงวอลล์กรีน ลูกค้าก่อนหน้านี้ในเดือนที่ม้วน เชอรีล ชาปิโร สังเกตเห็นเขาวงกตเหมือนเส้นสีน้ำเงินแปรสภาพเป็นปริมุขมณฑลซึ่งกันพร้อมฟอยล์ห่อชาปิโรกล่าวว่า เธอวางเท้าของเธอลงและต้องการการจัดการของร้านเอากระดาษจากชั้นวาง พวกเขาปฏิบัติตาม , แต่ปรากฎว่า กระดาษห่อได้เปิดขึ้นในอย่างน้อยหนึ่งงวอลล์กรีน สโตร์ งวอลล์กรีนบอก NBC พันธมิตรในรัฐแคลิฟอร์เนียที่จะมองเข้าไปในเรื่อง Hallmark บัตรซึ่งผลิตกระดาษห่อ , ได้ดึงรายการจากการกระจาย
ที่พระอาทิตย์ตกดินและ labrea เขาก็เอารถมา " เอียน ผมไม่ได้บอกคุณหรือว่าผม ? เขาไม่ได้สวยงาม ! "
เขาเป็นเด็ก ฉันเดาว่าเฉดอ่อน 11 . ไม่ใช่วัยรุ่นโลกกลายเป็นสีแดงเลือดด้วยความโกรธอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ขบวนพาเหรดของเหยื่อข่มขืน - อดีต ปัจจุบัน และอนาคต เด็กใช้และทิ้งในขณะที่พวกเขามอนสเตอร์หนีไปกับข้อมือตบเพราะนั่นเป็นวิธีที่เราทำในสหรัฐอเมริกา A .
สก๊อตตี้เห็นอะไรในดวงตา และจริงๆ แล้วถอยหลัง แล้วเขาเก็บเด็กในอ้อมแขนปีศาจของเขา มองเข้ามาในดวงตาของฉันและให้เขาเลอะเทอะ
ฝรั่งเศสจูบฉันได้ปืน ผมจะเอาคลิปในรอยยิ้มนั้น แต่ผมไม่มีปืน และบางอย่างที่ปิดลงอย่างที่ฉันให้เขานั่งด้วยเหยื่อขนาดเล็ก ใหม่ของเขา ใครในเวลาที่สมองของเขาพินาศประสาทเนื่องจากอาจจะติดอะไรบางอย่าง ถ้าเพียงแต่เขาต่อแล้ว - จะทิ้งเมื่ออายุทำให้เขาไม่มีสวนสนุกเพื่อผู้ใช้ของเขา .
ฉันต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่า นี่เป็นสิ่งที่เรากำลังพูดถึงเมื่อสื่อ yatters เกี่ยวกับผู้กำกับใหญ่อีกหนึ่งพระหรือทุกวันไอ้โง่กับเด็กอยู่แล้ว เหล่านี้เป็นเดิมพัน
ผมยังคิดเกี่ยวกับสก็อตตี้ นอกเหนือไปจากบทความนี้ ใช่ ในฝันร้าย วัตถุมงคลชุด ในระหว่างประเทศ รวมวัตถุมงคลกันทั้งนั้นในฤดูใบไม้ร่วงนี้หลาย บริษัท ได้กลิ่นเงินและเริ่มขายชุดป้องกันใน Amazon.com , อ่อยกลัวประชาชน ชุดยอดนิยมได้แก่ เลคแลนด์ ดักไอและดูปองท์ 3 ระดับเหมาะกับชุดสูท เป็นธรรมที่เหมาะสมกับสารพิษเหล่านี้เพื่อวัตถุประสงค์ถูกต้องตามกฎหมายปกป้องคนงานจากสารเคมีและอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมแต่ร้านค้าปลีกขายได้มากกว่าสองเท่าของราคาที่พวกเขามักจะปลีกและผู้ซื้อถูกตักขึ้นมา เพราะนี่ตุ๊กตา !
ในเดือนตุลาคม โคแนน โอไบรอั้น fancifully ทวิตว่า " ฉันเลือกออกเครื่องแต่งกายวันฮาโลวีนของฉัน ผมจะเป็น ' ' " ร่านเมดเดอลีน อัลไบรท์ อดีตเลขานุการของรัฐได้อย่างรวดเร็วกดปุ่มกลับ และคำตอบของเธอ perfectionnigel Warburton :หัวข้อที่เราเน้นคือ " ฟรีจะคุ้มค่าที่ต้องการ " ที่ดูเหมือนจะเป็นวิธีที่แปลกในกับฟรีจะ โดยปกติ จะฟรีอภิปรายมากกว่าว่าเราได้ฟรีจะไม่ไม่ว่าเราจะต้องการมันหรือไม่ มันคุ้มค่าที่อยาก ทำไมคุณถึงได้มาที่จากมุมมองนี้ ?
แดเนียลเดนเน็ตต์ :ผมมาตระหนักว่า หลายปัญหาที่นักปรัชญาความรักที่จะพูดคุยเกี่ยวกับในฟรีจะอภิปรายไม่สัมพันธ์กับอะไรที่สำคัญ มีเหยื่อและสลับที่ไป . ผมไม่คิดว่า หัวข้อใด ๆเพิ่มเติมความวิตกกังวลกระตุ้นหรือมากกว่าอย่างแท้จริงที่น่าสนใจกับคนทุกวัน กว่าจะฟรี แต่นักปรัชญาแทนประเด็นที่น่าสนใจด้วยเทคนิค ประเด็นที่เลื่อนลอยใครสนล่ะ เราสามารถกำหนดจำนวนของสายพันธุ์ของจะฟรีที่คุณไม่สามารถมีหรือที่สอดคล้องกับทฤษฏี . แต่แล้วอะไร ? คำถามคือ คุณควรจะเสียใจ หรือ คุณจะเสียใจที่ไม่ได้มีจะฟรี ' ครับ มีหลายความรู้สึก ของจะฟรี ใช่ นักปรัชญามีแนวโน้มที่จะมีสมาธิในพันธุ์ที่ท่านควบคุมได้ง่าย โดยวิธีการของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้สำคัญ
NW :รายละเอียดคลาสสิกของปัญหานี้คือ : " ถ้าเราสามารถอธิบายทุกการกระทำผ่านชุดของสาเหตุที่อนุมัติให้ ไม่มีพื้นที่สำหรับจะฟรี อะไรผิดปกติกับที่ได้อธิบาย ?
DD : มันผิดโดยสิ้นเชิง มีมากมายของพื้นที่ฟรีและฟรีจะ : ทฤษฏีจะไม่เข้ากันเลย
เป็นปัญหาที่นักปรัชญาความคิดง่ายๆ ของสาเหตุพวกเขาคิดว่าถ้าคุณให้ต่ำสุด อะตอม คำอธิบาย แล้วคุณจะได้รับบัญชีที่สมบูรณ์ของสาเหตุ : สาเหตุที่ทุกคนมี ในความเป็นจริง ที่ไม่ใช่แต่ในความรู้สึกที่น่าสนใจ เป็นถนนที่เริ่มชัดเจนว่า ตอนเช้าผมซ้อนในรถกับโจนาธานของพ่อและเดวอน เพื่อนรักของเขา และเราได้ 300 ไมล์ที่เห็นเขาครั้งสุดท้ายเราพักอยู่ในโรงแรมใกล้คุกห้องประหาร ที่พวกเขาได้ส่งเขา เราตรวจสอบใน , ซื้อเหล้าและพยายามที่จะดื่มตัวเราห่างจากความเป็นจริง ซึ่งเป็นคนที่เรารักจะประหารเสียคืนต่อไป
มันคือวันเท่านั้นก่อนที่เดว่อนและฉันเหมือนคนแปลกหน้าต่อกัน ตอนนี้เธอกับผมตลอดมา ผูกมัด กังวลเกินไปที่จะไปที่เตียงเรานอนคุยกันและหัวเราะและร้องไห้ ความตาย , ชีวิต , ความมืด , แสง เราจ้องนาฬิกา เราเกลียดสุด เราสงสัยว่าเขาตกใจ ? เขาเย็นชา เขาจะนอน
ผมบอกเธอเรื่องการประชุมของโจนาธาน วิธีที่ผมเขียนให้เขาเป็นส่วนหนึ่งของศาลสั่งให้บริการชุมชน , โปรแกรมที่ส่งหนังสือให้นักโทษจดหมายที่เตะออกเกือบทั้งปี ทางจดหมายมาเท็กซัสบนรถบัส Greyhound . ครอบครัวของเขา แม้เขาก็ป้องกันน้องสาว genia - ได้ต้อนรับฉันด้วยอ้อมแขน พ่อให้ฉันช็อคโกแลตร้อนทุกเช้า พี่ชายของเขาสว่างอารมณ์กับความรู้สึกที่แปลกของเขาอารมณ์ขัน และทั้งน้องสาวของเขาอยู่ที่นั่นเสมอสำหรับฉันมันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมไม่คิดว่า เกี่ยวกับอะไรจบจะหมายถึง หรืออย่างไร อีกไม่นานมันก็จะมา ผมก็แช่อยู่ในพันธบัตรที่เราใช้ร่วมกัน ความลับ
อยู่ต่างประเทศในโลกของเรา ความสัมพันธ์ของเราก็ยากขึ้น ฉันบอกเค้าทุกอย่าง : วัยรุ่นของฉันในชุดของบ้านอุปถัมภ์กลุ่มเครื่องหมาย โดยละเลยและการละเมิด แล้วผมก็ติดเฮโรอีนที่ 16 โจนาธาน ไม่ได้ตัดสินฉันเขาสนับสนุนให้ฉันหยุดการสูญเสียชีวิต แผน Hanukkah กระดาษห่อ รูปแบบของสีฟ้าและสีเงินกระดาษ Hanukkah ดูค่อนข้างแปลกไปแคลิฟอร์เนียงวอลล์กรีน ลูกค้าก่อนหน้านี้ในเดือนที่ม้วน เชอรีล ชาปิโร สังเกตเห็นเขาวงกตเหมือนเส้นสีน้ำเงินแปรสภาพเป็นปริมุขมณฑลซึ่งกันพร้อมฟอยล์ห่อชาปิโรกล่าวว่า เธอวางเท้าของเธอลงและต้องการการจัดการของร้านเอากระดาษจากชั้นวาง พวกเขาปฏิบัติตาม , แต่ปรากฎว่า กระดาษห่อได้เปิดขึ้นในอย่างน้อยหนึ่งงวอลล์กรีน สโตร์ งวอลล์กรีนบอก NBC พันธมิตรในรัฐแคลิฟอร์เนียที่จะมองเข้าไปในเรื่อง Hallmark บัตรซึ่งผลิตกระดาษห่อ , ได้ดึงรายการจากการกระจาย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Everything you need.. will come to you..
- Nga pala lancar hehehe
- คุนทำงานหรือเรียน ที่ไหน
- I’m never the one who gets called firstn
- ดังนั้น
- Type of liner significantly affected the
- ความยินดี
- We're going out for dinner tonight.
- Success
- It's not really like a real work but als
- คุณไม่สามารถเป็นแฟนฉันได้
- ฉันมีคำถาม?
- Just lay down in my bed
- อธิษฐานให้กับคะแนนสอบของฉัน
- ce n'est pas encore le soir !!
- ขอบคุณที่ทำให้ฉ้นยิ้มได้
- You forgot the cane
- วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขมาก และร
- You are a girl friend too.
- Thermometer
- มันเยี่ยมมาก
- World Politics in Daily Life
- Dick or pussy?
- From bkk to your work place you hv bts o
