MY DEAREST PA,You become part of my

MY DEAREST PA,

You become part of my life for the past three years. I never thought I can love somebody this much.

Although we were not together the whole time, but we talked, lined, sent sms to each other everyday. We shared our though, our feelings together. We laugh together, we cried together, we giggled together. We rode together on the van and on the tour bus. We cooked and ate together. We went to movies and the malls together. We spent many hours at Terminal 21 together [we were even amused by their hi-tech toilet seat]. We listened to music together. We went to church together. We went to the hospital together, with Kari and my eye surgeries. We went to 7-11 together. You helped me get my first smart phone and showed me how to use it. You taught me how to ride my Uda [you told me that you trust and love me enough to double ride with me when I first learned to ride]. You typed for me. We even slept together..

When we first met, you came to me with the problems between you and Ting. I listened. I felt bad, sorry and sympathy for you. I jumped in and tried to help. As time went by, my feeling toward you became feeling of love and admiration. You told me afterward that you had "kept an eye on me" since the very first time you saw me, that I was "the one". I really hope this was not the reason that you and Ting broke up. At least back then, may be for some selfish reason, I did not want to believe so.

By mid April 2012, the problems and fighting between you two were getting out of control. You told me little Bank even tried to hide knife and cutter for you for protection against Ting. You came to me many times crying. I even rode my bike to your house one night, got lost in the cemetery on the way, trying to make peace. After that Elder Warren joined in. None of these fighting ever happened between us. We never really even argue. Although sometime I might sound a little harsh to you, it is all from like a big brother to his little sister, out of love and concern.

Finally you and Bank needed to move back to Chiengrai with your Mom. You had all your belongings packed and ready, but Ting refused to give you the bus fare. That was when I really got involved financially.

From then on the feeling of sympathy, empathy became feeling of mutual love and understanding. We constantly exchanged though, ideas, and feeling of love. I truly feel like you are a significant part of my life. I shared with you my every inner though and self. Wherever I went and did I always had you in my mind. Not only financially [I might not have told you that many times I forgo my own wants and needs for you], but also I put my emotion and even my life in you.

I was so grateful when you came help me with Kari. So touched when you bought me that little jar of honey with ginger at Rai Boon Rod. Felt a little sad and bad when you bought that back pack that cost around Baht 800 from your friend at work, when you did not have much money. Even that the bag was for yourself and you were so proud and happy about it. All these little things made me love you more and want to do everything I could to help. I whole hearty wrote to President Senior many times on your behalf. I support fully on Mom's temple trip to Hong Kong. I stopped you when you wanted to go to work in Singapore. And most recently [the same time you and John got your marriage license....my heart start pounding when this picture comes into my mind] with Tanguar's church mission call. And so forth and so on.

The circumstance under when we met back in early 2012 was complicated. Not long after that Kari came to Thailand and put a heavy burden on me. I appreciated so much that you were always a phone call away from me. You both cried when you left Pattaya to go back to Chiangrai in Nov 2012. She passed away in Oct 2013. You lost your job middle of 2014 and could not find one for five months. I stood in and help the best I could. So finally I referred you to go to Fairtex in Dec 2014. Remember all those times I told you that we were in the same boat, will take care of one thing at a time, you, your family and myself. And including our marriage! Eventually every things will work out alright. And I sincerely hope that you know by now that since we met, I have never promised you any things that I WOULD NOT and COULD NOT keep.

I admit it was my fault of slow moving. I SHOULD HAVE left Nongkhai and moved to work for my friend at Fairtex and be with you. But I did not. You should have told me your real intention. But you did not. We joked about when I looked at other women, but I only looked, never had a second thought. I never realized the powerful effect of online relationship until a couple of weeks ago. Now my heart start pounding again...

Our last phone conversation on Friday, May 29 for more than an hour. We both felt sympathy at each others situation. We cried and shed some tears. That was the first time you saw [heard] me cry. We initially MADE SOME PROMISES, which I hope that you still remember, to each other. And then you blocked me out from FB, LINE and phone call. That was 10 days ago. The most miserable, lonely, heart broken, sad 10 days in my life. I ate very little. I slept very little. I know I am exhaust, but every time I try to get some rest, certain image keep coming into my mind, and my heart start pounding... I move around at day time like a zombie, lay in bed at night time with my heart pounding heavily.

IF I did not want to take responsibility for you and your family, I would not have done what I have done for the past three years, even up until three weeks ago. I have to confess to you that in the past I wanted to give up a couple of times because of the situation. But my feeling, attachment and love for you has been too deep. I could never never just walk out like you did!

Some one said "If he or she shouts at you, he or she is angry with you. But if they keep quiet and ignore you, they hate you." If this is true, why you hate me so much that you try to kill me now. I hope this is not true in this case. I know deep down inside you still love me. You married John just for convenience! At least for old time sake, you should have and could have told me and give me a chance before you go with John. Or it might be you already have found a really better option.

I remember you told me more than once, that you get excited even just by listening to my voice over the phone. Back then you felt like "worship the ground that Brother Direk walked on".

Dearn and I had planned earlier to go sign our divorce paper this month. But now at the same time my most loved and trust companion and soul mate walked out on me for another man. If I show you the divorce paper, would you considerate...

So now I have to turn the same question that I asked President Senior, on your behalf, on ourselves: What Will Jesus Do? Should we keep our promise on the phone ten days ago?

You might laugh at me for being so weak at this time. I admit that I feel weak, physically, emotionally, financially and spiritually weak. I feel devastated, drained, hopeless and scare. I am at limbo right now. I hope you don't have any difficulty reading this letter in English. You know I cannot type in Thai very well. But if you do, you have John to help you translate, just like when I translated for you in the past. Now I feel like I am Ting ll, I knew how he felt and how you felt back then, the pain you two went through. I tried hard to give you comfort. Now I can multiply that pain by a thousand times and have to drink that bitter cup myself...

Hope you and your family all do well. Please tell Tanguar in Philippine uncle Direk says hello.

Hope to hear from you...

Will love you always,

Direk

ps. Never in a million years I thought I had to write you, my dearest wife and companion, a letter like this.....
      And this is totally a different feeling like in the note, that you read, I left Dearn.

MY DEAREST PA,

You become part of my life for the past three years. I never thought I can love somebody this much.

Although we were not together the whole time, but we talked, lined, sent sms to each other everyday. We shared our though, our feelings together. We laugh together, we cried together, we giggled together. We rode together on the van and on the tour bus. We cooked and ate together. We went to movies and the malls together. We spent many hours at Terminal 21 together [we were even amused by their hi-tech toilet seat]. We listened to music together. We went to church together. We went to the hospital together, with Kari and my eye surgeries. We went to 7-11 together. You helped me get my first smart phone and showed me how to use it. You taught me how to ride my Uda [you told me that you trust and love me enough to double ride with me when I first learned to ride]. You typed for me.  We even slept together..

When we first met, you came to me with the problems between you and Ting. I listened. I felt bad, sorry and sympathy for you. I jumped in and tried to help. As time went by, my feeling toward you became feeling of love and admiration. You told me afterward that you had "kept an eye on me" since the very first time you saw me, that I was "the one". I really hope this was not the reason that you and Ting broke up. At least back then, may be for some selfish reason, I did not want to believe so.

By mid April 2012, the problems and fighting between you two were getting out of control. You told me little Bank even tried to hide knife and cutter for you for protection against Ting.  You came to me many times crying. I even rode my bike to your house one night, got lost in the cemetery on the way, trying to make peace. After that Elder Warren joined in. None of these fighting ever happened between us. We never really even argue. Although sometime I might sound a little harsh to you, it is all from like a big brother to his little sister, out of love and concern.

Finally you and Bank needed to move back to Chiengrai with your Mom. You had all your belongings packed and ready, but Ting refused to give you the bus fare. That was when I really got involved financially.

From then on the feeling of sympathy, empathy became feeling of mutual love and understanding. We constantly exchanged though, ideas, and feeling of love. I truly feel like you are a significant part of my life. I shared with you my every inner though and self. Wherever I went and did I always had you in my mind. Not only financially [I might not have told you that many times I forgo my own wants and needs for you], but also I put my emotion and even my life in you.

I was so grateful when you came help me with Kari. So touched when you bought me that little jar of honey with ginger at Rai Boon Rod. Felt a little sad and bad when you bought that back pack that cost around Baht 800 from your friend at work, when you did not have much money. Even that the bag was for yourself and you were so proud and happy about it. All these little things made me love you more and want to do everything I could to help. I whole hearty wrote to President Senior many times on your behalf. I support fully on Mom's temple trip to Hong Kong. I stopped you when you wanted to go to work in Singapore. And most recently [the same time you and John got your marriage license....my heart start pounding when this picture comes into my mind] with Tanguar's church mission call. And so forth and so on.

The circumstance under when we met back in early 2012 was complicated. Not long after that Kari came to Thailand and put a heavy burden on me. I appreciated so much that you were always a phone call away from me. You both cried when you left Pattaya to go back to Chiangrai in Nov 2012. She passed away in Oct 2013. You lost your job middle of 2014 and could not find one for five months. I stood in and help the best I could. So finally I referred you to go to Fairtex in Dec 2014. Remember all those times I told you that we were in the same boat, will take care of one thing at a time, you, your family and myself. And including our marriage! Eventually every things will work out alright. And I sincerely hope that you know by now that since we met, I have never promised you any things that I WOULD NOT and COULD NOT keep.

I admit it was my fault of slow moving. I SHOULD HAVE left Nongkhai and moved to work for my friend at Fairtex and be with you. But I did not. You should have told me your real intention. But you did not. We joked about when I looked at other women, but I only looked, never had a second thought. I never realized the powerful effect of online relationship until a couple of weeks ago. Now my heart start pounding again...

Our last phone conversation on Friday, May 29 for more than an hour. We both felt sympathy at each others situation. We cried and shed some tears. That was the first time you saw [heard] me cry. We initially MADE SOME PROMISES, which I hope that you still remember, to each other. And then you blocked me out from FB, LINE and phone call. That was 10 days ago. The most miserable, lonely, heart broken, sad 10 days in my life. I ate very little. I slept very little. I know I am exhaust, but every time I try to get some rest, certain image keep coming into my mind, and my heart start pounding... I move around at day time like a zombie, lay in bed at night time with my heart pounding heavily.

IF I did not want to take responsibility for you and your family, I would not have done what I have done for the past three years, even up until three weeks ago. I have to confess to you that in the past I wanted to give up a couple of times because of the situation. But my feeling, attachment and love for you has been too deep. I could never never just walk out like you did!

Some one said "If he or she shouts at you, he or she is angry with you. But if they keep quiet and ignore you, they hate you." If this is true, why you hate me so much that you try to kill me now. I hope this is not true in this case. I know deep down inside you still love me. You married John just for convenience! At least for old time sake, you should have and could have told me and give me a chance before you go with John. Or it might be you already have found a really better option.

I remember you told me more than once, that you get excited even just by listening to my voice over the phone. Back then you felt like "worship the ground that Brother Direk walked on".

Dearn and I had planned earlier to go sign our divorce paper this month. But now at the same time my most loved and trust companion and soul mate walked out on me for another man. If I show you the divorce paper, would you considerate...

So now I have to turn the same question that I asked President Senior, on your behalf, on ourselves: What Will Jesus Do? Should we keep our promise on the phone ten days ago?

You might laugh at me for being so weak at this time. I admit that I feel weak, physically, emotionally, financially and spiritually weak. I feel devastated, drained, hopeless and scare. I am at limbo right now. I hope you don't have any difficulty reading this letter in English. You know I cannot type in Thai very well. But if you do, you have John to help you translate, just like when I translated for you in the past. Now I feel like I am Ting ll, I knew how he felt and how you felt back then, the pain you two went through. I tried hard to give you comfort. Now I can multiply that pain by a thousand times and have to drink that bitter cup myself...

Hope you and your family all do well. Please tell Tanguar in Philippine uncle Direk says hello.

Hope to hear from you...

Will love you always,

Direk

ps. Never in a million years I thought I had to write you, my dearest wife and companion, a letter like this.....
      And this is totally a different feeling like in the note, that you read, I left Dearn.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ป่าสายของฉันคุณเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผ่านมาสามปี ฉันไม่เคยคิดว่า ฉันสามารถรักคนนี้มากขึ้นถึงแม้ว่าเราไม่ร่วมกันตลอดเวลา แต่เราคุย กัน เรียง ส่ง sms กันทุกวัน เราใช้ร่วมกันของเราแม้ว่า ความรู้สึกของเรากัน เราหัวเราะด้วยกัน เราร้องเรียกกัน เรากระดี๊กระด๊าไปด้วยกัน เราขี่กัน บนรถตู้ และรถทัวร์ เรารับประทาน และรับประทานกัน เราไปถึงภาพยนตร์และห้างสรรพสินค้าร่วมกัน เราใช้เวลาหลายชั่วโมงที่เทอร์มินัล 21 กัน [เราได้แม้ amused โดยการนั่งส้วมไฮเทค] เราฟังเพลงกัน เราไปโบสถ์ด้วยกัน เราไปโรงพยาบาลกัน ผงกระหรี่และผ่าตัดตาของฉัน เราไป 7-11 กัน คุณช่วยให้ฉันได้รับโทรศัพท์สมาร์ทแรกของฉัน และแสดงให้ฉันเห็นวิธีการใช้ คุณสอนฉันวิธีการขี่ Uda ของฉัน [คุณบอกว่า คุณไว้ใจ และรักฉันพอไปนั่งคู่กับฉันเมื่อฉันแรกเรียนรู้ทิป] คุณพิมพ์สำหรับฉัน เราจะไปไหนกัน...เมื่อเราแรกพบ คุณมาให้ฉันกับปัญหาระหว่างคุณและทิง ผมฟัง รู้สึกไม่ดี ขออภัย และเห็นใจคุณ ไปใน และพยายามที่จะช่วย เป็นเวลาไปโดย ความรู้สึกของฉันไปคุณกลายเป็น ความรู้สึกของความรักและชื่นชม คุณบอกผมภายหลังว่า คุณมี "เก็บตาบนฉัน" ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณเห็นฉัน ที่ ได้ "หนึ่ง" ผมหวังว่า นี้ไม่ใช่เหตุผลที่คุณและทิงเทอม อย่างน้อยกลับมา แล้ว อาจมีบางเหตุผลที่เห็นแก่ตัว ไม่ได้ไม่อยากจะเชื่อ กลางเมษายน 2012 ปัญหาและการต่อสู้ระหว่างคุณทั้งสองได้รับออกจากการควบคุม คุณบอกธนาคารน้อยแม้พยายามซ่อนมีดและตัดสำหรับคุณสำหรับป้องกันทิง คุณมากับฉันหลายครั้งร้องไห้ แม้ขี่จักรยานของฉันให้คืนหนึ่ง ได้หายไปในสุสานมา พยายามที่จะไกล่เกลี่ย หลังจากนั้น พี่วอร์เรนเข้าร่วมใน สิ่งเหล่านี้ไม่เคยต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างเรา เราไม่ได้จริง ๆ ทะเลาะกัน แม้ว่าบางครั้งฉันอาจเสียงรุนแรงเล็กน้อยคุณ ได้ทั้งหมดจากเช่นพี่ใหญ่กับน้องน้อยของเขา ความรักและความกังวล สุดท้าย คุณและธนาคารต้องการย้ายกลับไป Chiengrai กับคุณแม่ของคุณ คุณมีทั้งหมดเถอะบรรจุ และพร้อม แต่ถิงปฏิเสธที่จะให้ค่าโดยสารรถประจำทาง ที่ถูกเมื่อจริง ๆ ผมเกี่ยวข้องทางการเงินจะรู้สึกเห็นใจ เอาใจใส่กลายเป็น ความรู้สึกของความรักซึ่งกันและกัน และทำความเข้าใจ เราตลอดเวลาแลกเปลี่ยนแม้ว่า ความคิด ความรู้สึกของความรัก ฉันอย่างแท้จริงรู้สึกเหมือนคุณเป็นส่วนสำคัญของชีวิต ผมใช้ร่วมกับคุณของฉันในแต่ และตนเอง ไม่ฉันไป และเหมือนจะมีคุณในใจของฉัน ไม่เฉพาะเงิน [อาจไม่บอกคุณว่า หลายครั้งผมยอมสละตัวเองต้องการและความต้องการสำหรับคุณ], แต่ยัง ฉันใส่อารมณ์ความรู้สึกของฉันและแม้แต่ชีวิตของคุณได้ ผมขอบคุณดังนั้นเมื่อคุณมาช่วยฉัน ด้วยผงกระหรี่ เพื่อ สัมผัสเมื่อคุณซื้อขวดที่เล็กน้อยของน้ำผึ้งขิงที่ไร่บุญรอดฉัน รู้สึกเศร้าเล็กน้อย และไม่ถูกต้องเมื่อคุณซื้อที่กลับไปแพ็คที่รอบ 800 บาท จากเพื่อนที่ทำงาน เมื่อคุณไม่มีเงินมาก แม้ว่า กระเป๋าตัวเอง และมีความภาคภูมิใจ และความสุขกับมันดังนั้น สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ทำให้ฉันรักคุณมากขึ้น และต้องการทำทุกอย่างที่ฉันสามารถช่วย ฉันแสนอร่อยทั้งเขียนประธานอาวุโสหลายครั้งในนามของคุณ ผมสนับสนุนเต็มที่เที่ยววัดของแม่สู่ฮ่องกงอินเตอร์เนชั่นแนล ฉันหยุดคุณเมื่อคุณต้องการไปทำงานในสิงคโปร์ และล่าสุด [กันคุณและจอห์นได้รับใบอนุญาตแต่งงานของคุณ...หัวใจของฉันเริ่มห้ำเมื่อภาพนี้มาจากใจของฉัน] กับเรียกคริสตจักรพันธกิจของ Tanguar และต่อ ๆ เรื่อย ๆ สถานการณ์ใต้เมื่อเราพบในต้นปี 2012 ที่ซับซ้อน ไม่นานหลังจากนั้น ผงกระหรี่มายังประเทศไทย และวางภาระหนักฉัน ผมชื่นชมมากว่า โทรไปจากฉัน คุณทั้งสองร้องเรียกเมื่อคุณพัทยาไปกลับเชียงรายใน 2012 พฤศจิกายน เธอผ่านไปใน 56 ต.ค. คุณหายคุณกลางงานปี 2557 และสามารถค้นหาหนึ่งเดือนห้า ยืนใน และส่วนที่สามารถช่วย ดังนั้นในที่สุด ฉันว่าคุณไปแฟร์เท็กซ์ใน 2014 ธันวาคม จำทั้งหมดที่เวลาผมบอกคุณว่าเราอยู่ในเรือเหมือนกัน จะดูแลสิ่งหนึ่งที่เวลา คุณ ครอบครัว และตัวเอง และรวมถึงการแต่งงานของเรา ในที่สุดทุกสิ่งที่จะทำงานได้ครับ และผมหวังว่า คุณทราบโดยที่เนื่องจากเราพบ ฉันมีไม่เคยสัญญาคุณสิ่งที่ฉัน WOULD ไม่และอาจไม่ทำให้ ข้าพเจ้ายอมรับว่า มันเป็นความผิดของฉันย้ายช้า ฉันควรมีซ้ายหนองคาย และย้ายไปทำงานเพื่อนที่แฟร์เท็กซ์ และอยู่กับคุณ แต่ฉันไม่ คุณควรบอกความตั้งใจจริงของคุณ แต่คุณไม่ เราพูดติดตลกเกี่ยวกับเมื่อฉันมองผู้หญิงคนอื่น แต่ฉันเพียง มอง ไม่เคยมีความคิดที่สอง ฉันไม่เคยรู้ผลของความสัมพันธ์ออนไลน์มีประสิทธิภาพจนถึงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนนี้ หัวใจของฉันเริ่มห้ำอีก...เราสนทนาสุดท้ายโทรศัพท์ในวันศุกร์ 29 พฤษภาคมกว่าชั่วโมง เราทั้งสองรู้สึกเห็นใจในสถานการณ์แต่ละคน เราร้อง และน้ำตาบาง ว่า เป็นครั้งแรกที่คุณเห็น [ได้ยิน] ฉันร้องไห้ เราเริ่มทำสัญญาบางอย่าง ซึ่งหวังว่า คุณยังจำ กัน แล้ว คุณบล็อกผมออกจาก FB บรรทัด และโทรศัพท์ ที่ 10 วันที่ผ่านมาได้ สุดอนาถ โดดเดี่ยว หัวใจแตก เศร้า 10 วันในชีวิตของฉัน ฉันกินน้อยมาก ผมนอนน้อยมาก ฉันรู้ว่า ฉันไอเสีย แต่ทุกครั้งที่ฉันพยายามที่จะได้รับส่วนที่เหลือ บางภาพให้เข้ามาในจิตใจของฉัน และหัวใจของฉันเริ่มห้ำหั่น... ไม่ได้ย้ายสถานที่วันเวลาเช่นผีดิบ วางเตียงในเวลากลางคืน ด้วยหัวใจห้ำหนักถ้าฉันไม่ต้องรับผิดชอบสำหรับคุณและครอบครัวของคุณ ฉันจะไม่มีแล้วสิ่งที่ผมทำผ่านมาสามปี จนถึงสามสัปดาห์ที่ผ่านมาแม้ มีให้การรับสารภาพว่า ในอดีต อยากจะแพ้สองครั้งเนื่องจากสถานการณ์ แต่ความรู้สึกของฉัน เอกสารแนบ และรักคุณได้ลึกเกินไป ฉันไม่เคยไม่เคยแค่สามารถเดินออกเหมือนคุณไม่ได้บางหนึ่งกล่าวว่า "ถ้าเขาหรือเธอ shouts ที่คุณ เขาหรือเธอจะโกรธกับคุณ แต่ถ้าจะให้เงียบ และละเว้นคุณ พวกเขาเกลียดคุณ" ถ้าเป็นจริง ทำไมคุณเกลียดฉันมากว่า คุณพยายามที่จะฆ่าฉันตอนนี้ ฉันหวังว่า นี้ไม่เป็นความจริงในกรณีนี้ ฉันรู้ลึกลงภายในคุณยังรักฉัน คุณแต่งงานกับจอห์นเพียงเพื่อความสะดวก ที่เก่าเวลาสาเก คุณควรมี และได้บอกกับฉันและให้ฉันมีโอกาสก่อนที่คุณไปกับจอห์น หรืออาจเป็นคุณแล้วได้พบตัวจริง ๆ ดีกว่าI remember you told me more than once, that you get excited even just by listening to my voice over the phone. Back then you felt like "worship the ground that Brother Direk walked on". Dearn and I had planned earlier to go sign our divorce paper this month. But now at the same time my most loved and trust companion and soul mate walked out on me for another man. If I show you the divorce paper, would you considerate... So now I have to turn the same question that I asked President Senior, on your behalf, on ourselves: What Will Jesus Do? Should we keep our promise on the phone ten days ago? You might laugh at me for being so weak at this time. I admit that I feel weak, physically, emotionally, financially and spiritually weak. I feel devastated, drained, hopeless and scare. I am at limbo right now. I hope you don't have any difficulty reading this letter in English. You know I cannot type in Thai very well. But if you do, you have John to help you translate, just like when I translated for you in the past. Now I feel like I am Ting ll, I knew how he felt and how you felt back then, the pain you two went through. I tried hard to give you comfort. Now I can multiply that pain by a thousand times and have to drink that bitter cup myself...Hope you and your family all do well. Please tell Tanguar in Philippine uncle Direk says hello. Hope to hear from you... Will love you always,Direk ps. Never in a million years I thought I had to write you, my dearest wife and companion, a letter like this..... And this is totally a different feeling like in the note, that you read, I left Dearn.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

PA สุดที่รักของฉันคุณจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของฉันสำหรับที่ผ่านมาสามปี ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะรักใครสักคนมากขนาดนี้. ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่เราได้พูดคุยเรียงรายส่ง SMS ไปยังแต่ละอื่น ๆ ในชีวิตประจำวัน เราใช้ร่วมกัน แต่ความรู้สึกของเราของเราด้วยกัน เราหัวเราะด้วยกันเราร้องไห้ด้วยกันเราหัวเราะด้วยกัน เราขี่ม้าด้วยกันบนรถตู้และรถทัวร์ เราสุกและกินด้วยกัน เราไปดูหนังและห้างสรรพสินค้าด้วยกัน เราใช้เวลาหลายชั่วโมงที่ Terminal 21 ด้วยกัน [เราได้สนุกได้โดยที่นั่งห้องน้ำไฮเทคของ] เราฟังเพลงด้วยกัน เราไปที่คริสตจักรร่วมกัน เราไปโรงพยาบาลด้วยกันกับรีและการผ่าตัดสายตาของฉัน เราไปด้วยกัน 7-11 คุณช่วยให้ฉันได้รับโทรศัพท์สมาร์ทครั้งแรกของฉันและแสดงให้ฉันเห็นวิธีการใช้งาน คุณสอนฉันวิธีการขี่ Uda ของฉัน [คุณบอกผมว่าที่คุณไว้วางใจและความรักที่ฉันพอที่จะนั่งคู่กับฉันเมื่อฉันได้เรียนรู้เป็นครั้งแรกที่จะขี่] คุณพิมพ์สำหรับฉัน เราก็นอนด้วยกัน .. เมื่อเราพบกันครั้งแรกที่คุณมาหาผมที่มีปัญหาระหว่างคุณและ Ting ผมฟัง ผมรู้สึกไม่ดีเสียใจและความเห็นอกเห็นใจสำหรับคุณ ฉันกระโดดในและพยายามที่จะช่วยให้ เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณกลายเป็นความรู้สึกของความรักและความชื่นชม คุณบอกผมหลังจากที่คุณมี "เก็บตาบนฉัน" ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณเห็นฉันว่าฉันเป็น "หนึ่ง" ผมหวังว่านี่ไม่ใช่เหตุผลที่คุณและ Ting เลิก อย่างน้อยที่สุดก็กลับมาแล้วอาจจะเป็นด้วยเหตุผลบางอย่างเห็นแก่ตัวผมไม่อยากจะเชื่อเช่นนั้น. กลางเดือนเมษายน 2012 ปัญหาและการต่อสู้ระหว่างคุณทั้งสองได้รับการออกจากการควบคุม คุณบอกผมว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ธนาคารก็พยายามที่จะซ่อนมีดตัดสำหรับคุณสำหรับการป้องกัน Ting คุณมาหาผมหลายครั้งร้องไห้ ฉันก็ขี่จักรยานของฉันที่บ้านของคุณคืนหนึ่งได้หายไปในสุสานในทางที่พยายามที่จะทำให้ความสงบสุข หลังจากนั้นพี่กระต่ายเข้าร่วมในการ. เหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นต่อสู้ระหว่างเรา เราไม่เคยแม้แต่จะเถียง แม้ว่าบางครั้งผมอาจจะฟังดูเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รุนแรงกับคุณก็คือทั้งหมดจากเหมือนพี่ใหญ่น้องสาวคนเล็กของเขาออกจากความรักและความห่วงใย. ในที่สุดคุณและธนาคารที่จำเป็นในการย้ายกลับไปเชียงรายกับแม่ของคุณ คุณได้ข้าวของของคุณทั้งหมดบรรจุและพร้อม แต่ Ting ปฏิเสธที่จะให้ค่าโดยสารรถประจำทาง นั่นก็คือตอนที่ผมได้มีส่วนเกี่ยวข้องทางการเงิน. ต่อจากนั้นความรู้สึกของความเห็นอกเห็นใจเอาใจใส่กลายเป็นความรู้สึกของความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน เราอย่างต่อเนื่องแม้ว่าจะมีการแลกเปลี่ยนความคิดและความรู้สึกของความรัก ผมรู้สึกว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชีวิตของฉัน ผมใช้ร่วมกันกับคุณทุกด้านในและแม้ว่าฉันเอง เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปและฉันไม่เคยมีคุณในใจของฉัน ไม่เพียง แต่ทางการเงิน [ผมอาจจะไม่ได้บอกคุณว่าหลายครั้งที่ฉันละเลยความต้องการของตัวเองและความต้องการสำหรับคุณ] แต่ยังฉันใส่อารมณ์และแม้กระทั่งชีวิตของฉันของฉันในตัวคุณ. ฉันรู้สึกขอบคุณดังนั้นเมื่อคุณมาช่วยฉันด้วยรี สัมผัสดังนั้นเมื่อคุณซื้อผมว่าขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำผึ้งกับขิงที่เชียงรายบุญก้าน รู้สึกเศร้าเล็กน้อยและไม่ดีเมื่อคุณซื้อแพ็คที่กลับมาที่ค่าใช้จ่ายประมาณ 800 บาทจากเพื่อนของคุณที่ทำงานเมื่อคุณไม่ได้มีเงินมาก แม้กระทั่งว่าถุงเป็นตัวเองและคุณมีความภาคภูมิใจและมีความสุขกับมัน ทุกสิ่งเหล่านี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้ผมรักคุณมากขึ้นและต้องการที่จะทำทุกอย่างที่ฉันสามารถที่จะช่วย ผมทั้งแสนอร่อยเขียนจดหมายไปถึงประธานอาวุโสหลายต่อหลายครั้งในนามของคุณ ผมสนับสนุนอย่างเต็มที่ในการเดินทางของวัดแม่ไปฮ่องกง ฉันหยุดคุณเมื่อคุณต้องการที่จะไปทำงานในสิงคโปร์ และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ [เวลาเดียวกับที่คุณและจอห์นได้รับใบอนุญาตการแต่งงานของคุณ .... หัวใจของฉันเริ่มต้นการห้ำหั่นเมื่อภาพนี้เข้ามาในใจของฉัน] ด้วยการเรียกคริสตจักรพันธกิจ Tanguar และอื่น ๆ และอื่น ๆ . ภายใต้สถานการณ์ที่เราพบกันเมื่อย้อนกลับไปในช่วงต้นปี 2012 ได้รับความซับซ้อน หลังจากนั้นไม่นาน Kari มาเมืองไทยและนำภาระหนักกับฉัน ฉันชื่นชมมากที่คุณได้เสมอโทรออกไปจากฉัน คุณทั้งสองร้องไห้เมื่อคุณซ้ายพัทยาที่จะกลับไปเชียงรายในเดือน พ.ย. 2012 เธอผ่านไปในตุลาคม 2013 คุณสูญเสียงานของคุณช่วงกลางปี 2014 และไม่สามารถหาคนที่ห้าเดือน ฉันยืนอยู่และช่วยให้สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำได้ ดังนั้นในที่สุดผมเรียกคุณไปที่แฟร์เท็กซ์ในเดือน ธ.ค. 2014 โปรดจำไว้ว่าทุกครั้งที่ผมบอกคุณว่าเราอยู่ในเรือลำเดียวกันจะดูแลสิ่งหนึ่งในเวลาที่คุณครอบครัวและตัวเอง และรวมถึงการแต่งงานของเรา! ในที่สุดสิ่งที่ทุกคนจะทำงานออกมาไม่เป็นไร และผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณทราบโดยขณะนี้ว่าตั้งแต่เราพบกันผมไม่เคยสัญญาว่าสิ่งใด ๆ ที่ฉันจะไม่และไม่สามารถให้. ผมยอมรับว่ามันเป็นความผิดของฉันเคลื่อนไหวช้า ฉันควรจะได้เหลือหนองคายและย้ายไปทำงานให้กับเพื่อนของฉันที่แฟร์เท็กซ์และอยู่กับคุณ แต่ฉันไม่ได้ คุณควรจะได้บอกความตั้งใจจริงของคุณ แต่คุณไม่ได้ เราพูดติดตลกเกี่ยวกับเมื่อฉันมองไปที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่ผมมองเพียง แต่ไม่เคยมีความคิดที่สอง ฉันไม่เคยรู้ผลที่มีประสิทธิภาพของความสัมพันธ์ออนไลน์จนถึงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนนี้หัวใจของฉันเริ่มเต้นอีกครั้ง ... การสนทนาทางโทรศัพท์ของเราล่าสุดเมื่อวันที่ศุกร์ 29 พฤษภาคมนานกว่าชั่วโมง เราทั้งสองรู้สึกเห็นอกเห็นใจในแต่ละสถานการณ์ที่คนอื่น ๆ เราร้องไห้และหลั่งน้ำตาบาง นั่นเป็นครั้งแรกที่คุณเห็น [ได้ยิน] ฉันร้องไห้ เราเริ่มทำบางสัญญาซึ่งผมหวังว่าคุณยังคงจำได้กับแต่ละอื่น ๆ แล้วคุณจะถูกปิดกั้นฉันออกจาก FB, สายและสายโทรศัพท์ นั่นคือ 10 วันที่ผ่านมา ที่น่าสังเวชที่สุดเหงาหัวใจที่แตกสลายเศร้า 10 วันในชีวิตของฉัน ฉันกินน้อยมาก ฉันนอนน้อยมาก ฉันรู้ว่าฉันไอเสีย แต่ทุกครั้งที่ผมพยายามที่จะได้รับส่วนที่เหลือบางภาพบางอย่างให้เข้ามาในใจของฉันและหัวใจของฉันเริ่มต้นตำ ... ฉันย้ายไปรอบ ๆ ในเวลาวันเช่นผีดิบนอนอยู่บนเตียงในเวลากลางคืนด้วยของฉัน หัวใจเต้นอย่างหนัก. ถ้าฉันไม่ได้ต้องการที่จะรับผิดชอบสำหรับคุณและครอบครัวของคุณผมจะไม่ได้ทำในสิ่งที่ฉันได้ทำสำหรับที่ผ่านมาสามปีแม้จนถึงสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันต้องสารภาพกับคุณว่าในอดีตที่ผ่านมาผมอยากจะให้ขึ้นสองสามครั้งเพราะสถานการณ์ แต่ความรู้สึกสิ่งที่แนบมาและความรักของฉันให้คุณได้รับลึกเกินไป ฉันจะไม่เคยไม่เพียงแค่เดินออกมาเหมือนที่คุณได้! บางคนหนึ่งกล่าวว่า "ถ้าเขาหรือเธอตะโกนที่คุณเขาหรือเธอจะโกรธกับคุณ. แต่ถ้าพวกเขาเก็บเงียบและไม่สนใจคุณก็เกลียดคุณ." ถ้าเป็นจริงเหตุผลที่คุณเกลียดฉันมากที่คุณพยายามที่จะฆ่าฉันตอนนี้ ฉันหวังว่านี้ไม่เป็นความจริงในกรณีนี้ ฉันรู้ว่าลึก ๆ เธอยังรักฉัน คุณแต่งงานกับจอห์นเพียงเพื่อความสะดวก! อย่างน้อยที่สุดก็เพื่อประโยชน์ในครั้งโบราณว่าคุณควรจะมีและจะได้บอกผมและให้ผมมีโอกาสก่อนที่จะไปกับจอห์น หรือมันอาจจะเป็นคุณได้พบตัวเลือกที่ดีจริงๆ. ผมจำได้ว่าคุณบอกฉันมากกว่าหนึ่งครั้งที่คุณได้รับตื่นเต้นแม้เพียงโดยการฟังเสียงของเราผ่านทางโทรศัพท์ กลับมาแล้วคุณรู้สึกเหมือน "นมัสการพื้นดินที่บราเดอร์ดิเรกเดินบน". Dearn และฉันได้วางแผนไว้ก่อนหน้านี้ที่จะไปลงนามในกระดาษการหย่าร้างของเราในเดือนนี้ แต่ตอนนี้ในเวลาเดียวกันที่รักมากที่สุดของฉันและสหายความไว้วางใจและคู่จิตวิญญาณเดินออกมาจากผมสำหรับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ถ้าผมแสดงกระดาษการหย่าร้างจะเกรงใจคุณ ... ดังนั้นตอนนี้ฉันต้องหันคำถามเดียวกันกับที่ผมถามประธานอาวุโสในนามของคุณเกี่ยวกับตัวเอง: สิ่งที่จะทำพระเยซู? เราควรจะรักษาสัญญาของเราในโทรศัพท์สิบวันที่แล้ว คุณอาจจะหัวเราะเยาะฉันสำหรับการให้อ่อนแอในเวลานี้ ผมยอมรับว่าผมรู้สึกอ่อนแอทางร่างกายอารมณ์ทางการเงินที่อ่อนแอและจิตวิญญาณ ฉันรู้สึกเสียใจ, เนื้อ, สิ้นหวังและความหวาดกลัว ฉันที่ถูกลืมในขณะนี้ ฉันหวังว่าคุณไม่ได้มีปัญหาใด ๆ อ่านจดหมายนี้เป็นภาษาอังกฤษ คุณจะรู้ว่าฉันไม่สามารถพิมพ์ภาษาไทยได้เป็นอย่างดี แต่ถ้าคุณทำคุณจะมีจอห์นที่จะช่วยให้คุณแปลเช่นเดียวกับตอนที่ผมแปลให้คุณในอดีตที่ผ่านมา ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนฉัน Ting LL ผมรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรและวิธีที่คุณรู้สึกว่ากลับมาแล้วความเจ็บปวดคุณสองคนเดินผ่าน ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อให้ความสะดวกสบาย ตอนนี้ผมสามารถคูณโดยความเจ็บปวดที่เป็นพัน ๆ ครั้งและมีการดื่มเครื่องดื่มที่มีรสขมถ้วยตัวเอง ... หวังว่าคุณและครอบครัวของคุณทุกคนทำดี กรุณาบอก Tanguar ในฟิลิปปินส์ลุงดิเรกกล่าวสวัสดี. หวังว่าจะได้ยินจากคุณ ... จะรักคุณเสมอดิเรก PS ไม่เคยอยู่ในล้านปีผมคิดว่าผมจะเขียนถึงคุณภรรยาสุดที่รักของฉันและสหายตัวอักษรเช่นนี้ ..... และนี่คือทั้งหมดเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันเช่นในหมายเหตุที่คุณอ่านผมออกจาก Dearn

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ป้าสุดที่รักของฉัน คุณจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของฉันสำหรับที่ผ่านมาสามปี ฉันไม่เคยคิดว่าฉันสามารถรักใครได้ขนาดนี้

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่เราคุยกัน เรียงราย ส่ง SMS กันทุกวัน เราใช้ร่วมกันของเราแม้ว่า ความรู้สึกของเราด้วยกัน เราหัวเราะด้วยกัน เราร้องไห้ เราหัวเราะคิกคักกัน เราขี่กันบนรถตู้ และรถทัวร์ . เราปรุงและกินด้วยกันเราไปดูหนังและห้างสรรพสินค้าด้วยกัน เราใช้เวลาหลายชั่วโมงใน Terminal 21 กัน [ เราเคยสนุกของชักโครกไฮเทค ] เรานั่งฟังเพลงด้วยกัน เราจะไปโบสถ์กัน เราจะไปโรงพยาบาลด้วยกัน กับคาริและการผ่าตัดตา พวกเราไปเซเว่นกัน คุณช่วยให้ฉันได้รับโทรศัพท์สมาร์ทแรกของฉันและให้ฉันวิธีที่จะใช้มันคุณสอนฉันขี่ [ สหรัฐอเมริกาของฉันคุณบอกฉันว่า คุณไว้ใจ และรักฉันมากพอที่จะนั่งคู่กับฉันเมื่อฉันแรกเรียนรู้ที่จะขี่ ] คุณพิมพ์ค่ะ อะไรที่เราเคยนอนด้วยกัน . . . . . . .

ตอนที่เราพบกันครั้งแรก คุณมาหาฉันกับปัญหาระหว่างคุณและชน ฉันฟัง ผมรู้สึกไม่ดี เสียใจ และเห็นใจคุณ ฉันกระโดดในและพยายามที่จะช่วย เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเริ่มรู้สึกของความรักและความชื่นชม คุณบอกฉันภายหลังว่าคุณมี " จับตา " ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณเห็นผม ว่าผมเป็น " หนึ่ง " ฉันหวังว่านี่ไม่ใช่เหตุผลที่คุณและติ่งแตก อย่างน้อยตอนนั้น อาจจะมีบางเหตุผลที่เห็นแก่ตัว ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ทำไมเหรอ

โดยกลางเดือนเมษายน 2555ปัญหาและการต่อสู้ระหว่างคุณสองคนกำลังจะออกจากการควบคุม คุณบอกให้ฉันแม้แต่น้อย ธนาคารพยายามที่จะซ่อนมีดและเครื่องตัดสำหรับคุณเพื่อป้องกันชน ทำไมคุณมาหาฉันหลายครั้งที่ร้องไห้ ฉันขี่จักรยานไปที่บ้านของคุณคืนหนึ่ง หลงทางในป่าช้า ระหว่างทาง พยายามทำให้สงบ หลังจากนั้นผู้อาวุโสวอร์เรน เข้าร่วม ไม่มีการต่อสู้เหล่านี้เคยเกิดขึ้นระหว่างเราเราไม่เคยแม้แต่โต้เถียง แม้ว่าบางครั้งผมอาจจะฟังดูรุนแรงไปหน่อยนะ มันเป็นเหมือนพี่ชายกับน้องสาวของเขา จากความรัก และความห่วงใย รึเปล่า

ในที่สุดคุณและธนาคารต้องการที่จะย้ายกลับเชียงรายกับแม่ของคุณ คุณมีทั้งหมดของคุณสมบัติที่บรรจุ และพร้อม แต่ติง ปฏิเสธที่จะให้รถบัสโดยสาร นั่นคือเมื่อฉันได้

เกี่ยวข้องทางการเงินจากนั้นความรู้สึกเห็นใจ เอาใจใส่ กลายเป็นความรู้สึกของความรักซึ่งกันและกัน และความเข้าใจ เราตลอดเวลา เปลี่ยน แต่ ความคิด และความรู้สึกของความรัก ผมรู้สึกเหมือนคุณเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชีวิต ผมใช้ร่วมกันกับคุณ ทุก ภายใน แม้ว่า และตนเอง ทุกที่ที่ฉันไปและฉันมักจะมีคุณอยู่ในใจไม่เพียง แต่เงิน ผมอาจจะไม่ได้บอกคุณว่าหลายครั้งที่ฉันละเลยของฉันเองต้องการและความต้องการสำหรับคุณ แต่ยังทำให้อารมณ์ของฉันและชีวิตของฉันในตัวคุณ รึเปล่า

ฉันดีใจมากที่เธอมาช่วยฉันกับคารี ประทับใจมากเมื่อคุณซื้อฉันไอ้ขวดน้ำผึ้งกับขิง ที่ไร่บุญรอด .รู้สึกเศร้าเล็กน้อยและไม่ดีเมื่อคุณซื้อแพ็คกลับไปที่ราคา 800 บาท จากเพื่อนที่ทำงาน เมื่อคุณไม่ได้มีเงินมาก แม้ ว่ากระเป๋าอยู่ สำหรับตัวคุณเอง และคุณภูมิใจ และมีความสุขกับมัน สิ่งเล็กๆน้อยเหล่านี้ทำให้ฉันรักเธอมากขึ้นและต้องการที่จะทำทุกอย่างที่ฉันสามารถที่จะช่วย ผมทั้งชื่นมื่นเขียนถึงประธานอาวุโสหลายครั้งในนามของคุณผมสนับสนุนอย่างเต็มที่กับแม่ วัด เดินทางไปฮ่องกง ฉันหยุดคุณ เมื่อคุณต้องการที่จะไปทำงานในสิงคโปร์ และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆนี้ [ เวลาเดียวกันคุณและจอห์นได้รับใบอนุญาตการแต่งงานของคุณ . . . . . . . หัวใจของฉันเริ่มเต้นแรงเมื่อภาพนี้มา ] ใจของฉันกับ tanguar คริสตจักรพันธกิจโทร และอื่น ๆและอื่น ๆ รึเปล่า

เหตุการณ์ตอนที่เราเจอกันอีกในช่วงต้นปี 2012 มันซับซ้อนหลังจากนั้นไม่นาน Kari มาถึงประเทศไทย วางภาระหนักบนชั้น ผมซาบซึ้งมากที่คุณเคยโทรศัพท์ไปจากฉัน เธอทั้งคู่ร้องไห้เมื่อคุณออกจากพัทยาไปกลับเชียงราย ในเดือน พ.ย. 2555 เธอเสียชีวิตในตุลาคม 2013 คุณสูญเสียงานของคุณระหว่าง 2014 และไม่สามารถหาหนึ่งในห้าเดือน ฉันอยู่ช่วยดีที่สุดที่ฉันทำได้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.