นายวรพจน์ จันทร์แสนตอ(2541) ได้ศึกษาสารสกัดหยาบจากพืชที่มีแทนนินสูงเพื่อใช้ในการยับยั้งแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุให้เนื้อหมูเน่าเสียจากใบฝรั่ง เปลือกมังคุด ชาเขียว ใบพลู กระถิน เปลือกกล้วยน้ำว้า และเนื้อกล้วยน้ำว้า การทดลองตอนที่ 1 เป็นการวิเคราะห์ปริมาณสารแทนนินโดยวิธีการตกตะกอนโปรตีน ซึ่งมีการวิเคราะห์ใน ผลที่ได้ปรากฏว่าใบฝรั่งและเปลือกมังคุดมีปริมาณแทนนินอยู่มากกว่าในพืชสมุนไพรชนิดอื่น จึงเลือกเอาใบฝรั่งและเปลือกมังคุดมาศึกษาในการทดลองต่อไป การทดลองตอนที่ 2 เป็นการสกัดสารจากใบฝรั่งและเปลือกมังคุดการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อ แบคทีเรีย Staphylococcus aureus , pseudomonas aeruginosa และ Escherichia coli ผลปรากฏว่าทั้งสารสกัดจากใบฝรั่งและเปลือกมังคุดสามารถยับยั้งได้เฉพาะเชื้อ Staphylococcus aureus เท่านั้นการทดลองตอนที่ 3 เป็นการประยุกต์เอาเนื้อหมูมาแช่ในสารสกัดจากใบฝรั่งและเปลือกมังคุด เมื่อนำเนื้อหมูที่แช่จากสารสกัดมาตั้งทิ้งไว้ 3 ชั่วโมง ที่อุณหภูมิห้อง พบว่าเชื้อในเนื้อหมูที่แช่ด้วยสารสกัดเปลือกมังคุดมีปริมาณน้อยกว่าเชื้อในเนื้อหมูที่แช่ด้วยสารสกัดจากใบฝรั่ง จึงได้คัดเลือกสารสกัดจากเปลือกมังคุดมาศึกษาต่อในการทดลองตอนที่ 4 ซึ่งเป็นการนำสารสกัดจากเปลือกมังคุดมาทดสอบหาความเป็นพิษต่อเซลล์ พบว่าสารสกัดจากเปลือกมังคุดที่มีความเข้มข้น 1:2 และ 1:4 ไม่มีความเป็นพิษต่อเซลล์ จากผลการทดลองข้างต้นดังนั้นจึงอาจสรุปได้ว่าสารสกัดจาก เปลือกมังคุดสามารถนำมาประยุกต์ใช้เป็นสารยืดอายุอาหารในเนื้อหมูได้