One potential factor that may impac

One potential factor that may impact on the degree to which parents use challenging parenting behaviour is the parent's own psychopathology, in particular parental anxiety. Studies observing the parenting behaviour of anxious mothers in clinical (Whaley et al., 1999) and community samples (Woodruff-Borden et al., 2002) have found that during interactions with their children, anxious mothers have been noted to grant their children less autonomy. Further, research by Turner and colleagues (Turner et al., 2003), found that anxiety disordered parents were less likely to engage in physical play with their child than non-anxious parents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยที่เป็นศักยภาพอย่างหนึ่งที่อาจมีผลกระทบต่อระดับการปกครองที่ใช้พฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ท้าทายเป็น psychopathology ผู้ปกครอง ผู้ปกครองโดยเฉพาะความวิตกกังวล ศึกษาสังเกตพฤติกรรมการเลี้ยงดูของแม่กังวลในคลินิก (Whaley et al. 1999) และชุมชนตัวอย่าง (ทุติยจุลจอมเกล้าดุจดัง et al. 2002) ได้พบว่าในระหว่างการโต้ตอบกับเด็ก คุณแม่กังวลมีการสังเกตเพื่อให้เด็กมีอิสระน้อย เพิ่มเติม วิจัย โดย Turner และเพื่อนร่วมงาน (Turner et al. 2003) พบความวิตกกังวลว่าผู้ปกครอง disordered มีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในการเล่นจริงกับลูกมากกว่าพ่อแม่ที่ไม่กังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยหนึ่งที่อาจส่งผลกระทบต่อระดับที่พ่อแม่ใช้พฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ท้าทายคือจิตของตัวเองของผู้ปกครองโดยเฉพาะอย่างยิ่งความวิตกกังวลของผู้ปกครอง การศึกษาการสังเกตพฤติกรรมการเลี้ยงดูของมารดากังวลในทางคลินิก (วอลเลย์ et al., 1999) และตัวอย่างชุมชน (ดุจดัง-เลือกตั้ง et al., 2002) พบว่าในช่วงการสื่อสารกับเด็กของพวกเขาคุณแม่กังวลที่ได้รับการตั้งข้อสังเกตที่จะให้บุตรหลานของตนน้อย เอกราช นอกจากนี้การวิจัยโดยเทอร์เนอและเพื่อนร่วมงาน (เทอร์เนอ et al., 2003) พบว่าความวิตกกังวลพ่อแม่เป็นระเบียบมีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในการเล่นทางกายภาพกับเด็กของพวกเขากว่าพ่อแม่ที่ไม่ได้กังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยหนึ่งที่มีศักยภาพที่อาจส่งผลกระทบต่อระดับที่พ่อแม่ใช้พฤติกรรมท้าทายพ่อแม่เป็นพ่อแม่จิตเองโดยเฉพาะผู้ปกครองกังวล การศึกษาการอบรมเลี้ยงดูของมารดาสังเกตพฤติกรรมกระวนกระวายในคลินิก ( Whaley et al . , 1999 ) และตัวอย่างของชุมชน ( ดุจดังบอร์เดน et al . , 2002 ) พบว่า ในการปฏิสัมพันธ์กับเด็กของพวกเขา แม่กังวลได้รับการกล่าวเพื่อให้เด็กมีอิสระน้อยลง นอกจากนี้การวิจัยโดยเทอร์เนอร์ ( Turner และเพื่อนร่วมงาน et al . , 2003 ) พบว่า ความกังวลสับสนพ่อแม่เป็นโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในการเล่นกับลูกของตนไม่วิตกทางกายภาพกว่าพ่อแม่