“Haha!” Yun Che began to laugh. He

“Haha!” Yun Che began to laugh. He lightly comforted Ling’er’s cheeks and lovingly said: “There are so many bamboos here, and there are only a few that can be part of a little house. If these bamboos knew that they could be made into a house for an adorable Ling’er, then they would definitely be very happy.”

“Mn!!” Su Ling’er let her inner worries go and yelled with incomparable happiness.

Yun Che pointed his fingers out and directed his profound strength like a knife. With a sweep of his finger, over ten bamboos were neatly severed. Not long after, a huge pile of bamboo stalks that were thick enough stacked up by their sides, and a large enough open space was cleared up in this dense bamboo forest.

With Yun Che’s profound strength, this engineering feat wasn’t too difficult, but it wasn’t relaxing either. However, with Su Ling’er excitedly cheering him on by his side as he wiped his sweat from time to time, even though sweat rolled down his back, he didn’t feel the least bit exhausted.

The sky gradually dimmed and a simple little bamboo house finally took shape. This little bamboo house was much smaller and cruder than the one Su Ling’er and him lived in. It wasn’t even enough to shield them from the wind and rain, but this delicacy certainly had a clean and refreshing feeling. Also, this wasn’t just a small bamboo house, there was a little bed and a little chair inside as well.

After the bamboo house took shape, Yun Che’s ears were filled with Su Ling’er’s excited cheers. She excitedly ran around the little bamboo house. Her free spirited and beautiful voice reached his ears from very far away… She was actually like a carefree fairy.

“Big brother Yun Che, let’s just live in here today, okay? This was my dream before… also, with big brother Yun Che keeping me company, I won’t be afraid at all.”

“Mnn, okay!”

In the middle of the bamboo forest, they played from the afternoon all the way until the moon hung in the night sky. The laughter that came from Ling’er today was more than what Yun Che had heard from her during those times. This afternoon, the cheers and laughs that came from Ling’er became his entire world. Today, he belonged only to Ling’er.

The bright moon hung high up in the sky, and Ling’er, who ran around all afternoon, was finally tired. She and Yun Che slept shoulder to shoulder on the bamboo bed they built together… The bamboo house was very simple and very stiff… moving just a little would cause it to creek all over. However, laying on top on it, breathing in the fresh air, sniffing the odor of the emerald green bamboo, and feeling the breeze that slipped through the cracks from time to time, the two were were incredibly content. Of course, the thing that was even more important was that they were by each other’s sides.

“Big brother Yun Che, I really want to… be together with you forever… Oh… If I say it like that, would it make big brother Yun Che feel weird… Obviously, we’ve only just met today, but I liked big brother Yun Che from the first moment I saw you… Am I a really strange girl?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่าฮ่า!" ยุนเจ๊เริ่มที่จะหัวเราะ เขาเบา ๆ ปลอบประโลมแก้ม Ling'er และความรักกล่าวว่า "มีไม้ไผ่จำนวนมากดังนั้นที่นี่และมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าไผ่เหล่านี้รู้ว่าพวกเขาอาจจะทำเข้าไปในบ้านสำหรับ Ling'er น่ารักแล้วพวกเขาแน่นอนจะมีความสุขมาก. " " Mn !! "ซู Ling'er ให้กังวลภายในของเธอไปและตะโกนด้วยความสุขที่เปรียบมิได้. Yun Che ชี้นิ้วมือของเขาออกและกำกับการแสดงความแข็งแรงที่ลึกซึ้งของเขาเหมือนมีด ด้วยการกวาดของนิ้วมือของเขามานานกว่าสิบไผ่ถูกตัดขาดอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นไม่นานกองใหญ่ของก้านไม้ไผ่ที่มีความหนาพอที่ซ้อนกันขึ้นโดยด้านข้างของพวกเขาและมีขนาดใหญ่พื้นที่เปิดโล่งพอเคลียร์ขึ้นมาในป่าไผ่นี้หนาแน่น. กับความแรงที่ลึกซึ้ง Yun เจ๊สำเร็จวิศวกรรมนี้ไม่ได้ยากเกินไป แต่มันก็ไม่ได้ผ่อนคลายอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ด้วยซู Ling'er พล่านเชียร์เขาโดยด้านข้างของเขาในขณะที่เขาเช็ดเหงื่อของเขาเป็นครั้งคราวแม้เหงื่อกลิ้งลงหลังของเขาเขาไม่ได้รู้สึกบิตอย่างน้อยหมด. ท้องฟ้าค่อยๆจางลงและน้อยที่เรียบง่าย บ้านไม้ไผ่ในที่สุดก็เอารูปร่าง บ้านไม้ไผ่เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้มีขนาดเล็กมากและขัดเกลากว่าซู Ling'er และเขาอาศัยอยู่ใน. มันก็ไม่ได้มากพอที่จะปกป้องพวกเขาจากลมและฝน แต่อาหารอันโอชะนี้อย่างแน่นอนมีความรู้สึกสะอาดและสดชื่น นอกจากนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่บ้านไม้ไผ่ขนาดเล็กมีเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ และเก้าอี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ภายในเช่นกัน. หลังจากที่บ้านไม้ไผ่เอารูปร่างหูหยุนเจ๊เต็มไปด้วยเสียงเชียร์ตื่นเต้นซู Ling'er ของ เธอพล่านวิ่งไปรอบ ๆ บ้านไม้ไผ่เล็ก ๆ น้อย ๆ เสียงมีชีวิตชีวาและสวยงามของเธอฟรีถึงหูของเขาจากที่อยู่ห่างไกลมาก ... เธอเป็นจริงเหมือนนางฟ้าห่วง. "พี่ใหญ่ Yun เจ๊ขอเพียงแค่อาศัยอยู่ในที่นี่ในวันนี้โอเค? นี่คือความฝันของผมมาก่อน ... นอกจากนี้ยังมีพี่ใหญ่ Yun Che ทำให้ฉัน บริษัท ผมจะไม่ต้องกลัว at all. " " MNN โอเค! " ในช่วงกลางของป่าไผ่ที่พวกเขาเล่นได้จากช่วงบ่ายทุกทางจน ดวงจันทร์แขวนอยู่ในท้องฟ้ายามค่ำคืน เสียงหัวเราะที่มาจาก Ling'er วันนี้เป็นวันมากกว่าสิ่งที่ยุนเจ๊เคยได้ยินจากเธอในช่วงเวลานั้น ช่วงบ่ายวันนี้ที่เสียงเชียร์และเสียงหัวเราะที่มาจาก Ling'er กลายเป็นโลกทั้งโลกของเขา วันนี้เขาเป็นเพียงเพื่อ Ling'er. ดวงจันทร์สว่างแขวนสูงขึ้นไปในท้องฟ้าและ Ling'er ที่วิ่งรอบบ่ายก็เหนื่อยที่สุด เธอและหยุนเจ๊นอนหลับเคียงบ่าเคียงไหล่บนเตียงไม้ไผ่ที่พวกเขาสร้างขึ้นด้วยกัน ... บ้านไม้ไผ่เป็นที่ง่ายมากและแข็งมาก ... ย้ายเพียงเล็กน้อยจะทำให้มันลำห้วยทั่ว แต่วางอยู่ด้านบนที่มันหายใจในอากาศที่บริสุทธิ์ดมกลิ่นของไม้ไผ่สีเขียวมรกตและความรู้สึกสายลมที่เล็ดรอดผ่านรอยแตกจากเวลาที่ทั้งสองมีเนื้อหาอย่างไม่น่าเชื่อ แน่นอนสิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญยิ่งคือการที่พวกเขาเป็นฝ่ายของกันและกัน. "พี่ใหญ่ Yun เจ๊ผมอยากจะ ... จะอยู่ด้วยกันกับคุณตลอดไป ... โอ้ ... ถ้าฉันบอกว่ามันเหมือนว่ามันจะทำให้พี่ใหญ่ Yun เจ๊รู้สึกแปลก ... เห็นได้ชัดว่าเราได้เพียงแค่การพบกันในวันนี้ แต่ผมชอบพี่ใหญ่ Yun เจ๊จากช่วงเวลาแรกที่ผมเห็นคุณ ... ฉันเป็นสาวแปลกจริงเหรอ? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฮ่า ฮ่า " ยุนเชก็เริ่มหัวเราะ เขาเบา ๆปลอบ ling"er ของแก้มและรักใคร่ กล่าวว่า " มีไผ่เยอะมาก และมีเพียงไม่กี่ที่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังน้อย ถ้าไผ่เหล่านี้รู้ว่าพวกเขาอาจจะกลายเป็นบ้านสำหรับ ling"er น่ารัก แล้วพวกเขาจะต้องมีความสุขอย่างแน่นอน "" ดี ! ! ! ! " ซู ling"er ให้ความกังวลภายในของเธอไป และตะโกนกับความสุขหาที่เปรียบมิได้ยุนอึนชี้นิ้วของเขาออกและกำกับพลังลึกซึ้งของเขาเหมือนกับมีด ด้วยการปัดนิ้วเขาสิบกว่าไผ่ถูกบรรจงฉีกขาด หลังจากนั้นไม่นาน กองใหญ่ของไม้ไผ่ stalks ที่หนาพอซ้อนกันขึ้น โดยด้านข้างของพวกเขาและมีขนาดใหญ่พอเปิดพื้นที่ว่างในนี้หนาแน่นไม้ไผ่ป่ากับยุนเช แรงที่ลึกซึ้ง เพลงวิศวกรรมนี้ไม่ยากเกินไป แต่มันไม่ผ่อนคลายเลย แต่กับซู ling"er เร้าใจ เชียร์เขาอยู่ข้างๆ เขาเช็ดเหงื่อของเขาตลอดเวลา แม้ว่าเหงื่อกลิ้งลงเขา เขาไม่ได้รู้สึกเป็นบิตน้อยเหนื่อยท้องฟ้าค่อยๆจางลงและบ้านไผ่น้อยง่ายก็เอารูปร่าง นี้น้อยไม้ไผ่บ้านขนาดเล็กมาก และ cruder มากกว่าหนึ่งซู ling"er และเขาอาศัยอยู่ใน มันไม่เพียงพอที่จะป้องกันพวกเขาจากลมและฝน แต่ความนี้อย่างแน่นอนมีความสะอาดและความสดชื่นอารมณ์ นอกจากนี้ ไม่ใช่แค่บ้านไม้ไผ่เล็กๆ มีเตียงเล็ก ๆน้อย ๆและเล็ก ๆน้อย ๆเก้าอี้ภายในได้เป็นอย่างดีหลังจากไม้ไผ่บ้านเอารูป หูของยุนเช เต็มไปด้วยของซู ling"er เต้นเชียร์ เธอตื่นเต้นวิ่งรอบบ้านไผ่น้อย เธอมีชีวิตชีวาและสวยงามเสียงถึงหู จากที่ไกลมาก . . . . . . . เธอเป็นเหมือนนางฟ้าไร้กังวล" พี่ยุนเช มาอยู่ด้วยกันในวันนี้นะ นี้เป็นความฝันของฉันก่อน . . . . . . . แต่กับพี่ยุนเช ที่อยู่เป็นเพื่อนผม ผมจะไม่กลัวเลย "" mnn โอเค ! "ในช่วงกลางของป่าไผ่ พวกเขาเล่นตั้งแต่บ่ายเลย จนกระทั่งดวงจันทร์แขวนในท้องฟ้ายามค่ำคืน เสียงหัวเราะที่มาจาก ling"er วันนี้มากกว่าที่ยุนเช เคยได้ยินจากเธอในช่วงเวลานั้น บ่ายนี้ เสียงเชียร์และเสียงหัวเราะที่มาจาก ling"er กลายเป็นโลกทั้งหมดของเขา วันนี้เป็นของเขาเท่านั้นที่จะ ling"er .ดวงจันทร์สว่างแขวนสูงขึ้นในท้องฟ้า และ ling"er ใครวิ่งรอบบ่าย ก็เหนื่อย เธอกับยุนอึนนอนเคียงบ่าเคียงไหล่บนแคร่ไม้ไผ่ที่พวกเขาสร้างมาด้วยกัน . . . . . . . ไม้ไผ่บ้านได้ง่ายมากๆ . . . . . . . มากขยับได้นิดหน่อย จะทำให้มันครีกทั้งหมด อย่างไรก็ตาม วาง บน มัน หายใจเอาอากาศสดชื่น สูดดมกลิ่นของสีเขียวมรกต ไม้ไผ่ และรู้สึกสายลมที่ลอดผ่านรอยแยกเวลา สองชิ้นอยู่ที่เนื้อหา แน่นอน สิ่งที่สำคัญกว่าคือการที่พวกเขาโดยแต่ละอื่น ๆ ของทั้งสองฝ่าย" พี่ยุนเช ผมอยากอยู่กับคุณตลอดไป . . . . . . . . . . . . . . โอ้ . . . . . . . ถ้าฉันพูดแบบนี้ มันทำให้พี่ยุนเช รู้สึกแปลกๆ . . . . . . . เห็นได้ชัดว่าเราเพิ่งเจอกันวันนี้ แต่ฉันชอบพี่ยุนเช ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นคุณ . . . . . . . ฉันเป็นผู้หญิง แปลกจริงๆ "