The Indus Valley civilization held

The Indus Valley civilization held a unique social, political, and economic structure that distinguishes it from others of the time period. The people of Indus Valley civilization heavily depended on the agricultural set-up that produced cotton, rice, peas, and wheat for their livelihood. The Harappan society was, for the most part, dominated by the priests who came out from citadel to govern the capital cities. The priests derived their impressive control over city and town dwellers from their role as the intermediaries between the Harappan populace and a number of gods and goddesses, whose provision of fertility was of paramount concern.

Several of the gods are depicted on the undeciphered seals that are dominated by a naked male figure with a horned head and a fierce facial expression. On some of the seals he is pictured in a crossed-legged posture of meditation similar to that which was later known as the lotus There may have been the warriors but the location of granaries and artisan dwellings in the proximity of citadel suggests as if the priests had overseen the production of handicraft and regional and foreign trade.

According to the archeologists, Harappan people had a centralized government and that they enjoyed a position. (Guisepi) distinct political system. With all its identical structures like public baths and military forts suggesting a coherent political system, the identity of their leaders, their creed, still remains a mystery. Among the remnants of Harappan civilization are seals and scattered inscriptions.

The Harrapan society had a class of merchants, artisans, and administrators. While the lower class was made up of farmers and peasantry, their religious practices were still too vague to draw any serious assertion.

The people of Indus hunted wildlife animals and caught fish with nets and hooks to eke out a living. They domesticated a number of animals from local wild species, including dogs and cats, zebu or the humped cattle, short-horns and buffaloes, and possibly pigs, camels, horses and asses (the later three used as transport). They may have domesticated the elephant too, but the evidence for this is also vague; the elephant was represented on several of the excavated Indus seals and its ivory was used for crafts. (Wheeler 1966:64)

The economy of Indus Valley was also run by trading goods. The coast and rivers provided the inhabitants to an opportunity to import gold from southern India, copper from Afghanistan and the turquoise from Iran. Researchers have also noted the trade of Indus with Mesopotamia with the discovery of Indus pottery serving as its evidence. Food production was home-grown.

The irrigation system of Indus valley that watered the crops slowly succumbed to the heavy floods. Consequently, its economy slowly began to deteriorate. However, the fact remains that the Indus valley did represent a prosperous and successful economy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อารยธรรมสินธุจัดสังคมเฉพาะ การเมือง และโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แยกได้จากผู้อื่นของรอบระยะเวลา คนของอารยธรรมสินธุมากขึ้นอยู่กับบนการตั้งค่าทางการเกษตรที่ผลิตผ้าฝ้าย ข้าว ถั่ว และข้าวสาลีสำหรับการดำรงชีวิตของพวกเขา สังคม Harappan ส่วนใหญ่ ครอบงำ โดยพระสงฆ์ที่ออกมาจากป้อมเพื่อควบคุมเมืองหลวง พระสงฆ์ที่มาควบคุมน่าประทับใจของชาวเมืองและเมืองจากบทบาทการเป็นตัวกลางระหว่างประชาชน Harappan และหมายเลขของพระเจ้าและ goddesses ถูกสำรองที่มีความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งที่เกี่ยวข้องหลายของพระเจ้าจะแสดงสัญลักษณ์ undeciphered ที่ครอบงำ โดยตัวเลขชายเปลือยหัว horned และสีหน้าแบบรุนแรง บางตราประทับ เขาเป็นภาพในท่าข้ามขาของสมาธิที่ซึ่งถูกในภายหลังเรียกว่าบัวอาจมีนักรบ แต่ตำแหน่งของ granaries และศิลปินอยู่ในป้อมแห่งนี้แนะนำว่า พระสงฆ์ที่ได้รับการดูแลการผลิตหัตถกรรมและการค้าระดับภูมิภาค และต่างประเทศตามที่นักโบราณคดี Harappan คนมีรัฐบาลส่วนกลาง และที่พวกเขาเข้ามา ระบบทางการเมืองแตกต่างกัน (Guisepi) มีทั้งหมดเป็นเหมือนโครงสร้างที่อาบน้ำสาธารณะและป้อมปราการทหารแนะนำระบบการเมืองแบบ coherent ข้อมูลประจำตัวของผู้นำ ความเชื่อของพวกเขา ยังคง ลึกลับ เศษของอารยธรรม Harappan มีสัญลักษณ์ และจารึกที่กระจัดกระจายอยู่สังคม Harrapan คลาของร้านค้า ช่างฝีมือ และผู้ดูแลได้ ในขณะที่ชั้นล่างที่ประกอบด้วยเกษตรกรและกัน การปฏิบัติทางศาสนาได้ยังคงคลุมเครือเกินไปวาดยืนยันใด ๆ อย่างจริงจังชาวเอยูรเวล่าสัตว์หรือค้าสัตว์ป่าสัตว์ และจับปลา ด้วยมุ้งและตะขอเพื่อผดุงไว้กิน พวกเขา domesticated จำนวนสัตว์จากป่าสายพันธุ์ท้องถิ่น รวมทั้งสุนัข และแมว zebu หรือฮัมเป็ดวัว แตรสั้น และควาย และอาจ สุกร อูฐ ม้า และประเมิน (ภายหลังทั้งสามใช้ขนส่ง) พวกเขาอาจมี domesticated ช้างมากเกินไป แต่หลักฐานนี้ก็คลุม มีแสดงช้างหลายสัญลักษณ์เอยูรเวขุด และงาช้างถูกใช้สำหรับงานฝีมือ (ล้อ 1966:64)เศรษฐกิจของสินธุถูกเรียกใช้ โดยการซื้อขายสินค้า ชายฝั่งและแม่น้ำมีประชากรเพื่อโอกาสที่จะนำเข้าทองจากอินเดียใต้ ทองแดงฟ้าเทอร์คอยส์จากอิหร่านและอัฟกานิสถาน นักวิจัยยังได้ตั้งข้อสังเกตการค้าของเอยูรเวกับ Mesopotamia กับการค้นพบเครื่องปั้นดินเผาเอยูรเวบริการเป็นหลักฐานของ ผลิตอาหารที่ปลูกบ้านระบบชลประทานของสินธุที่ผู้ปลูกช้ายอมจำนนต่อการน้ำท่วมหนัก ดังนั้น เศรษฐกิจของช้าเริ่มร่อยหรอ อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ยังคง สินธุไม่ได้แสดงถึงเศรษฐกิจเจริญรุ่งเรือง และประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุจัดขึ้นที่ไม่ซ้ำกันทางสังคมการเมืองและโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ ของช่วงเวลา คนของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุหนักขึ้นอยู่กับการเกษตรการตั้งค่าที่ผลิตผ้าฝ้าย, ข้าว, ถั่วและข้าวสาลีเพื่อการดำรงชีวิตของพวกเขา สังคม Harappan เป็นส่วนใหญ่ที่ครอบงำโดยพระสงฆ์ที่ออกมาจากป้อมปราการในการปกครองเมืองเมืองหลวง พระสงฆ์ที่ได้รับการควบคุมที่น่าประทับใจของพวกเขามากกว่าในเมืองและชาวเมืองที่มาจากบทบาทของพวกเขาเป็นตัวกลางระหว่างประชาชน Harappan และจำนวนของเหล่าทวยเทพและเทพธิดาที่มีการให้ความอุดมสมบูรณ์เป็นกังวลอย่างยิ่ง. หลายของพระเจ้าเป็นภาพบนซีล undeciphered ที่มี ครอบงำโดยชายร่างเปลือยเปล่าที่มีหัวมีเขาและการแสดงออกทางสีหน้ารุนแรง ในบางส่วนของซีลที่เขาเป็นภาพในท่าข้ามขาของการทำสมาธิแบบเดียวกับที่ซึ่งเป็นที่รู้จักกันมาเป็นบัวอาจมีนักรบ แต่สถานที่ของความอุดมสมบูรณ์และที่อยู่อาศัยช่างฝีมือในบริเวณใกล้ป้อมแสดงให้เห็นว่าถ้าพระสงฆ์ ได้ควบคุมดูแลการผลิตงานฝีมือและการค้าในระดับภูมิภาคและต่างประเทศ. ตามที่นักโบราณคดีคน Harappan มีรัฐบาลส่วนกลางและการที่พวกเขามีความสุขกับตำแหน่ง (Guisepi) ระบบการเมืองที่แตกต่างกัน ด้วยโครงสร้างที่เหมือนกันเช่นห้องอาบน้ำสาธารณะและป้อมทหารบอกระบบการเมืองที่เชื่อมโยงกันเป็นตัวตนของผู้นำของพวกเขา, ความเชื่อของพวกเขายังคงเป็นปริศนา ท่ามกลางเศษของอารยธรรม Harappan มีตราประทับและจารึกกระจัดกระจาย. สังคม Harrapan มีระดับของพ่อค้าช่างฝีมือและผู้บริหาร ในขณะที่คนชั้นต่ำที่ถูกสร้างขึ้นของเกษตรกรและชาวนา, การปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาก็ยังคงคลุมเครือเกินไปที่จะดึงการยืนยันใด ๆ ที่ร้ายแรง. คนของสินธุล่าสัตว์สัตว์ป่าและจับปลาที่มีมุ้งและตะขอที่จะยืดออกไปนั่งเล่น พวกเขาโดดเด่นจำนวนของสัตว์จากพันธุ์ป่าในท้องถิ่นรวมทั้งสุนัขและแมว, วัวสีบิวหรือวัว humped ที่แตรสั้นและกระบือสุกรและอาจอูฐม้าและลา (ต่อมาสามใช้เป็นขนส่ง) พวกเขาอาจจะโดดเด่นช้างเกินไป แต่หลักฐานนี้ยังเป็นที่คลุมเครือ; ช้างเป็นตัวแทนหลายต่อหลายของแมวน้ำสินธุขุดและงาช้างที่ใช้สำหรับงานฝีมือ (วีลเลอร์ 1966: 64) เศรษฐกิจลุ่มแม่น้ำสินธุที่ได้รับการเรียกใช้โดยการซื้อขายสินค้า ชายฝั่งและแม่น้ำให้คนที่อาศัยอยู่จะมีโอกาสที่จะนำเข้าทองจากทางตอนใต้ของอินเดียทองแดงจากอัฟกานิสถานและทะเลสีฟ้าครามจากอิหร่าน นักวิจัยได้ยังตั้งข้อสังเกตการค้าสินธุกับโสโปเตเมียที่มีการค้นพบเครื่องปั้นดินเผาสินธุทำหน้าที่เป็นหลักฐานของตน การผลิตอาหารที่ได้รับการบ้านปลูก. ระบบชลประทานของหุบเขาแม่น้ำสินธุที่รดน้ำพืชช้ายอมจำนนต่อการเกิดน้ำท่วมหนัก ดังนั้นเศรษฐกิจช้าเริ่มเสื่อมลง แต่ความจริงยังคงอยู่ที่ลุ่มแม่น้ำสินธุได้เป็นตัวแทนของเศรษฐกิจเจริญรุ่งเรืองและประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อารยธรรมหุบเขาสินธุจัดเอกลักษณ์ทางสังคม การเมือง และโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างจากคนอื่น ๆของระยะเวลา ผู้คนของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุหนักขึ้นอยู่กับการเกษตร การตั้งค่าที่ผลิตผ้าฝ้าย , ข้าว , ถั่ว , ข้าวสาลี และเพื่อชีวิตของพวกเขา สังคมหะรัปปาเป็น ส่วนใหญ่การปกครองโดยพระสงฆ์ที่ออกมาจากป้อมปกครองเมืองหลวงเมือง พระสงฆ์ที่ได้รับการควบคุมที่น่าประทับใจของพวกเขาผ่านเมืองและชาวเมืองจากบทบาทของพวกเขาเป็นสื่อกลางระหว่าง Harappan ราษฎร์และหมายเลขของเทพเจ้าและเทพธิดา ซึ่งการให้ความอุดมสมบูรณ์ของมหากังวล

หลายของพระเจ้าจะปรากฎบน undeciphered ซีลที่ถูกครอบงำโดยผู้ชายเปลือย รูปหัวเขาดุร้าย สีหน้านั้นในบางส่วนของผนึกเขาไว้ในท่าไขว้ขาของสมาธิคล้ายกับที่ซึ่งต่อมาเรียกว่า โลตัส อาจจะเป็นนักรบ แต่สถานที่และที่พักในกรานารีช่างใกล้ Citadel เสนอว่าถ้าพระสงฆ์ได้ควบคุมดูแลการผลิตหัตถกรรมและของภูมิภาคและการค้าต่างประเทศ

ตาม กับนักโบราณคดีหะรัปปา ผู้คนมีรัฐบาลกลางและพวกเขาสนุกกับตำแหน่ง ( guisepi ) ระบบการเมืองที่แตกต่างกัน ด้วยทั้งหมดของเหมือนกันโครงสร้างเหมือนห้องน้ำสาธารณะ ระบบการเมืองและทหาร ป้อม จะเชื่อมโยงกันและตัวตนของผู้นำ ความเชื่อของพวกเขายังคงลึกลับ ท่ามกลางซากอารยธรรม Harappan เป็นสัญลักษณ์กระจาย

และจารึกการ harrapan สังคม เรียน ของ พ่อค้า ศิลปิน และผู้บริหาร ในขณะที่ระดับล่างขึ้นของเกษตรกรและชาวนา , การปฏิบัติทางศาสนายังคลุมเครือเกินไปที่จะวาดยืนยันที่ร้ายแรงใด ๆ

คน INDUS ล่าสัตว์ป่าสัตว์และจับปลาด้วยอวนและตะขอจะหาเงินได้มากขึ้น พวกเขาโดดเด่นจำนวนชนิดสัตว์จากป่าท้องถิ่นรวมทั้งสุนัขและแมว เซบูหรือ บะ บะ กับวัวเขาสั้น และกระบือ และอาจจะหมู อูฐ ม้า และลา ( สาม ต่อมาใช้เป็นขนส่ง ) พวกเขาอาจจะโดดเด่นช้างด้วย แต่หลักฐานนี้ยังคลุมเครือ ; ช้างยังเป็นตัวแทนของหลายอุตสาหกรรมขุดซีลและงาช้าง ใช้สำหรับงานฝีมือ ( วีลเลอร์ 1966:64 )

เศรษฐกิจของสินธุ ถูกเรียกใช้ โดยสินค้าที่ซื้อขาย ชายฝั่งและแม่น้ำให้ผู้อยู่อาศัยมีโอกาสที่จะนำเข้าทองจากอินเดียตอนใต้ ทองแดง จาก อัฟกานิสถาน และสีฟ้าจากอิหร่าน นักวิจัยยังได้สังเกตการค้าของแม่น้ำสินธุกับเมโสโปเตเมียมีการค้นพบเครื่องปั้นดินเผาโดยการให้หลักฐานของ การผลิตอาหารที่ปลูกที่บ้าน

ระบบการชลประทานของสินธุว่ารดน้ำพืชค่อยๆเสียชีวิตน้ำท่วมหนัก ดังนั้น เศรษฐกิจก็เริ่มเสื่อมลง แต่ความเป็นจริงยังคงอยู่ที่สินธุได้เป็นตัวแทนของความเจริญรุ่งเรืองและเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จ