Finally, there are some related pap

Finally, there are some related papers that consider how entry costs maybe necessary
to complement the gains from reputation in markets where there is free entry. Klein
and Leffler (1981) shows that if there are moral hazard issues, firms need to earn
price premiums in order to incentivize them not to cheat. With free entry, such price
premiums cannot be sustained in equilibrium, and so it is important to have fixed entry
or investment costs to support these premiums. Atkeson et al. (2012) also consider a
reputational model with free entry. In their paper, producers make quality decisions
at the time of entry, and these qualities are then fixed afterward. The market learns
over time about quality via signals as in our paper, and the government can impose
fixed entry costs for entry into the market. These costs do not produce information as
in certification, but do allow for higher-quality firms to enter as in Klein and Leffler,
leading to greater social welfare. While we do not explicitly model free entry in our
paper, certification is costly and can be thought of as an entry barrier to a market.
Indeed, we show that in some markets certification will act as a de facto license,
with non-certifying agents unable to ever find work. However, there are two main
differences between certification and the entry costs in these other papers. The first is
that certification provides information to the market, and so serves more than just a
signaling role since not all agents can pass certification. The second is that certification
can also happen after an agent enters the market, with the agent choosing to certify
only if it sends bad signals. Thus, very high-quality agents may not need to pay the
certification cost if they produce good results, leading to a potentially more efficient
outcome than one where all agents must pay an entry cost.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด มีเอกสารบางอย่างที่เกี่ยวข้องที่พิจารณาวิธีการต้นทุนของรายการทีจำเป็นเติมเต็มกำไรจากชื่อเสียงในตลาดมีรายการฟรี Kleinและ Leffler (1981) แสดงว่า ถ้ามีปัญหาอันตรายคุณธรรม บริษัทจำเป็นต้องได้รับเบี้ยประกันราคาเพื่อจูงใจให้พวกเขาไม่ได้โกง มีรายการฟรี ราคาดังกล่าวเบี้ยไม่สามารถยั่งยืนในสมดุล และดังนั้น จึงควรให้มีแก้ไขรายการหรือต้นทุนการสนับสนุนยมเหล่านี้ Atkeson et al. (2012) พิจารณาการรูปแบบที่กระทบกับรายการฟรี ในกระดาษของตน ผู้ผลิตตัดสินใจคุณภาพเวลาของรายการ และคุณสมบัติเหล่านี้อยู่แล้วคงหลังจากนั้น เรียนรู้ตลาดช่วงเวลาเกี่ยวกับคุณภาพผ่านสัญญาณเช่นกระดาษของเรา และรัฐบาลสามารถกำหนดแก้ไขรายการค่าใช้จ่ายสำหรับการเข้าสู่ตลาด ต้นทุนเหล่านี้ไม่ได้ผลิตตามข้อมูลรับรอง แต่อนุญาตให้สำหรับบริษัทที่มีคุณภาพสูงป้อน Klein และ Lefflerนำไปสู่สวัสดิการสังคมมากขึ้น ในขณะที่เราไม่ได้จำลองรายการฟรีในของเรากระดาษ รับรองเป็นค่าใช้จ่าย และสามารถคิดเป็นอุปสรรครายการการตลาดแน่นอน เราแสดงว่า ในบางประเทศ ออกใบรับรองจะทำหน้าที่เป็นใบอนุญาตพฤตินัยกับไม่เคยพบไม่รับรองแทนได้ อย่างไรก็ตาม มีสองหลักแตกต่างระหว่างใบรับรองและรายการค่าใช้จ่ายในเอกสารอื่น ๆ เหล่านี้ เป็นครั้งแรกว่า รับรองให้ข้อมูลการตลาด และเพื่อให้ ทำหน้าที่มากกว่าแค่การบทบาทส่งสัญญาณตั้งแต่ตัวแทนทั้งหมดไม่สามารถผ่านการรับรอง ที่สองเป็นการรับรองว่าสามารถเกิดขึ้นหลังจากที่ตัวแทนเข้าสู่ตลาด มีตัวแทนที่เลือกเพื่อให้รับรองถ้ามันส่งสัญญาณไม่ดีเท่านั้น ดังนั้น ตัวแทนคุณภาพสูงอาจไม่จำเป็นต้องจ่ายรับรองต้นทุนถ้าจะให้ผลลัพธ์ที่ดี นำไปอาจเพิ่มประสิทธิภาพผลที่ได้มากกว่าหนึ่งซึ่งตัวแทนทั้งหมดต้องชำระค่าธรรมเนียมรายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดก็มีบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเอกสารที่พิจารณาว่ารายการค่าใช้จ่ายอาจจะจำเป็น
เพื่อเสริมกำไรจากชื่อเสียงในตลาดที่มีรายการฟรี ไคลน์
และ Leffler (1981) แสดงให้เห็นว่าถ้ามีปัญหาอันตรายคุณธรรม บริษัท ต้องได้รับ
พรีเมี่ยมราคาเพื่อจูงใจให้พวกเขาไม่โกง กับรายการฟรีราคาดังกล่าว
พรีเมี่ยมไม่สามารถยั่งยืนในภาวะสมดุลและดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีการแก้ไขรายการ
ค่าใช้จ่ายหรือการลงทุนเพื่อสนับสนุนเหล่านี้พรีเมี่ยม Atkeson et al, (2012) นอกจากนี้ยังพิจารณา
รูปแบบที่มีชื่อเสียงรายการฟรี ในกระดาษของพวกเขาผลิตที่มีคุณภาพในการตัดสินใจ
ในช่วงเวลาของรายการและคุณสมบัติเหล่านี้ได้รับการแก้ไขแล้วหลังจากนั้น ตลาดได้เรียนรู้
อยู่ตลอดเวลาเกี่ยวกับคุณภาพสัญญาณผ่านเช่นเดียวกับในกระดาษของเราและรัฐบาลสามารถกำหนด
ค่าใช้จ่ายในการเข้าคงที่สำหรับการเข้าสู่ตลาด ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ไม่ได้ผลิตเป็นข้อมูล
ในการรับรอง แต่ไม่อนุญาตให้ บริษัท ที่มีคุณภาพสูงขึ้นที่จะใส่ในขณะที่ Klein และ Leffler,
นำไปสู่การจัดสวัสดิการสังคมมากขึ้น ขณะที่เราไม่ชัดเจนรูปแบบรายการในฟรีของเรา
กระดาษรับรองเป็นค่าใช้จ่ายและสามารถจะคิดว่าเป็นอุปสรรคการเข้าสู่ตลาด
แท้จริงเราแสดงให้เห็นว่าในบางตลาดการรับรองจะทำหน้าที่เป็นใบอนุญาตพฤตินัย
กับตัวแทนที่ไม่ได้รับการรับรองไม่สามารถที่จะหางานทำที่เคย แต่มีสองหลัก
ความแตกต่างระหว่างการรับรองและค่าใช้จ่ายรายการในเอกสารอื่น ๆ เหล่านี้ ประการแรกคือการ
ที่ได้รับการรับรองให้ข้อมูลกับตลาดและเพื่อให้บริการมากกว่าเพียงแค่
บทบาทการส่งสัญญาณตั้งแต่ตัวแทนทั้งหมดไม่สามารถผ่านการรับรอง ที่สองก็คือการรับรอง
ยังสามารถเกิดขึ้นหลังจากที่เป็นตัวแทนเข้าสู่ตลาดที่มีตัวแทนเลือกที่จะรับรอง
แต่ถ้ามันจะส่งสัญญาณที่ไม่ดี ดังนั้นมากตัวแทนที่มีคุณภาพสูงอาจไม่จำเป็นต้องจ่าย
ค่าใช้จ่ายถ้าพวกเขาได้รับการรับรองผลลัพธ์ที่ดีนำไปสู่การที่อาจเกิดขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ผลที่มากกว่าหนึ่งตัวแทนทุกคนจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายรายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด ก็มีบางเอกสารที่เกี่ยวข้องให้พิจารณาว่ารายการค่าใช้จ่ายที่จำเป็นอาจเพื่อเสริมกำไรจากชื่อเสียงในตลาดที่มีรายการฟรี ไคลน์และ เลฟเฟลอร์ ( 1981 ) แสดงให้เห็นว่า หากมีปัญหาภาวะภัยทางศีลธรรม , บริษัท จะต้องได้รับเบี้ยประกันราคาเพื่อ incentivize พวกเขาไม่โกง กับรายการฟรีเช่นราคาเบี้ยไม่สามารถจะยั่งยืนอยู่ในภาวะสมดุล และดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีการแก้ไขรายการหรือค่าใช้จ่ายในการลงทุนเพื่อสนับสนุนค่าจ้างพิเศษเหล่านี้ atkeson et al . ( 2012 ) ยังพิจารณาแบบจำลองที่มีชื่อเสียงเข้าฟรี ในกระดาษของพวกเขาและการตัดสินใจที่มีคุณภาพในช่วงเวลาของรายการ และคุณสมบัติเหล่านี้ได้รับการแก้ไขแล้ว หลังจากนั้น ตลาดเรียนรู้ตลอดเวลาเกี่ยวกับคุณภาพผ่านสัญญาณในกระดาษของเรา และรัฐบาลสามารถกําหนดแก้ไขรายการค่าใช้จ่ายในการเข้าสู่ตลาด ค่าใช้จ่ายนี้ไม่ผลิตสารสนเทศ คือในใบรับรอง แต่อนุญาตให้ บริษัท ที่มีคุณภาพสูง เพื่อป้อนและ เลฟเฟลอร์ Klein ,สู่สังคมมากขึ้น สวัสดิการ ในขณะที่เราไม่ได้ชัดเจนแบบฟรีในรายการของเรากระดาษ , การรับรองค่าใช้จ่ายและสามารถคิดเป็นอุปสรรคการเข้าสู่ตลาดแน่นอน เราพบว่าในบางตลาดจะทำหน้าที่เป็นการรับรองโดยพฤตินัย ใบอนุญาตไม่รับตัวแทนไม่เคยหางาน อย่างไรก็ตาม มี สอง หลักความแตกต่างระหว่างการรับรองและรายการค่าใช้จ่ายในเอกสารอื่น ๆ เหล่านี้ แรกคือการออกใบรับรองที่ให้ข้อมูลการตลาด และบริการมากกว่าเพียงแค่สัญญาณบทบาทตั้งแต่ตัวแทนทั้งหมดไม่สามารถผ่านการรับรอง ประการที่สองคือว่า การรับรองยังสามารถเกิดขึ้นหลังจากตัวแทนเข้าสู่ตลาด กับตัวแทนที่เลือกที่จะรับรองแต่ถ้ามันส่งสัญญาณไม่ดี ดังนั้นตัวแทนมาก คุณภาพสูง อาจจะไม่ต้องจ่ายการรับรองค่าใช้จ่ายถ้าพวกเขาให้ผลลัพธ์ที่ดี นำไปสู่อาจมีประสิทธิภาพมากขึ้นผล กว่าที่เจ้าหน้าที่ทุกคนต้องจ่ายรายการค่าใช้จ่าย