- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Tourism’s Troubled Times Responsibl
Tourism’s Troubled Times Responsible Tourism is Not the Answer
The author argues that the fundamental problem of tourism, as a global phenomenon, is the sheer volume involved. Unless attempts to solve the ravages of tourism address this central issue of volume, then claims that there are answer to the problems of tourism are not only wrong but can be invidiously and dangerously misleading.
Rather belatedly, some sections of the media have increasingly drawn attention to the negative effects that have invariably accompanied tourism development. Recent newspaper articles and television documentaries have served as a graphic warning of real destructive power of that potential pollutant – tourism.
At many UK tourist resorts some of problems highlighted are all too apparent – congestion, noise, litter, environment deterioration, etc. are depressingly familiar and examples legion.
In the wider global arena the situation is more acute. The magnitude and intensity of effects are exacerbated by the current tourist invasion in many developing countries. Environmental destruction is prevalent, cultural differences are most marked and social tensions heightened By the rapid uncontrolled flood of tourists from the alien industralized nations into the developing world.
While notable contributions towards addressing and resolving the negative impact of tourism have been attempted, overall there has so far been little actual development of effective policies (murphy 1985, krippendorf 1987, gunn 1988). In reality, adequate comprehensive management policies to cope with accompanying problems of tourism development are scarce. To suggest, however, that these contributions have failed would clearly e unfair - they have at least raised the level of awareness and debate. Indeed, many would argue vehemently that firm foundations for long-term solutions have been laid. I would disagree. These 'solutions' remain essentially theoretical, are not practical answers for the future and indeed are likely to fuel the very problem they are seeking to solve.
Whether there is an overall plus or negative balance from tourism is open to conjecture, the questions involved complex. What seems indisputable, however, is that the costs and benefits do not accrue evenly. Some benefit more than others - frequently some benefit while others pay the costs.
Although many concerned parties now acknowledge some of the negative aspects of tourism, there remains the general misapprehension that these costs are only or primarily associated with mass tourism. It is not really the individual tourist or small groups of tourists that are identified for criticism, nor is it travel - travel and traveller are beyond reproach. It is in fact popular mass tourism that is seen as the villain of the peace. The volume, the huge numbers involved, are critical. We look for an answer, an alternative - ideally to plan not only to minimize the cost of tourism and maximize to benefits but simultaneously to ensure an equitable and just distribution of these costs and benefits.
Respon tour
Responsible tourism has grown as a reaction to mass tourism, is being caught up in the groundswell of green issues and championed as a suitable way forward. I would strongly question this latter assertion - it cannot, by its very nature, be the way forward everywhere and it is, in fact, dangerously misleading. We have, on the one hand, a problem of mass tourism growing globally, out of control, at an alarming rate. And what is our answer? Small-scale, slow, steady controlled development. They just do not add up. It is true that both domestically and internationally there are many example of small-scale 'alternative' successes. I am not suggesting that this is not a good thing, merely that they should not be cited, deliberately or inadvertently, as evidence that tourism as a whole can in a physical sense be sensitively controlled.
Although the idea of small -scale development is laudable, it does not tackle the large-scale problem of volume. If all tourist destinations could carefully calculate their appropriate tourism thresholds and then miraculously impose restrictions to keep tourist number below these limits and if all the tourists were indeed 'sensitive travellers' - even then the tourist destination at a macro level would far outstrip the supply. At best it is a micro solution to what is essentially a macro problem.
The notion of educating the tourist / traveller in destination awareness is surely idealistic. Just how is the utopian sensitive traveller to be created? How is the exercise to be coordinated? Who pays for it? What time span is envisaged for the effect of the educative process to reach fruition, and what precisely is meant by educating? (What influence can education have in the light of such contradictory messages from, for example, the sun's 'how to be a beast in benidorm or a terror in torremolinos'? (The sun 1988). Is press to be controlled to eradicate such views?).
To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself.
In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?
It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'?
The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution.
Macro micro
i understand the desire for small scale, for slow steady development, for a caring tourism. However, there are a number of fundamental economic dilemmas in converting this ideal into reality
clearly there can be small scale yet viable development. By keeping costs down, charging high prices for a specialist product etc, small firms can composate for, and overcome, their lack of economies scale. (we will sidestep here charges of elitism which, if proven, seem uncomfortably at odds with many of the overt liberal, caring attitudes of the green movement. ) Even with high spending customers, the fact remains that a small-scale development catering for small numbers will only have a correspondingly small effect on income and employment. the argument that together a number of small projects operating in unison could make a significant economic impact might be acceptable but then, of course, the aggregate number of tourists would also increase to significant levels. this is the situation that the new forms of tourism are trying to avoid.
There is the school of thought suggests sustainable does not necessarily mean small. Certainly from an economic vantage, there is credence to this. But surely there are extreme difficulties in marring large-scale tourism developments with the concomitant beliefs of sustainable, alternative tourism. Large-scale, spatially concentrated tourism may, as it is argued, act as 'safety-value' syphoning off potential demand for scarce resources elsewhere and it may keep mass tourism firmly in its place - these are debatable. But surely it will not prevent the 'educated traveller' continually pursuing, and temporarily satisfying, the desire for pastures new.
There is another disturbing aspect to the question of compatible economic viability. If appropriate tourism development is seen as the answer, or partial answer, to regional regenera
The author argues that the fundamental problem of tourism, as a global phenomenon, is the sheer volume involved. Unless attempts to solve the ravages of tourism address this central issue of volume, then claims that there are answer to the problems of tourism are not only wrong but can be invidiously and dangerously misleading.
Rather belatedly, some sections of the media have increasingly drawn attention to the negative effects that have invariably accompanied tourism development. Recent newspaper articles and television documentaries have served as a graphic warning of real destructive power of that potential pollutant – tourism.
At many UK tourist resorts some of problems highlighted are all too apparent – congestion, noise, litter, environment deterioration, etc. are depressingly familiar and examples legion.
In the wider global arena the situation is more acute. The magnitude and intensity of effects are exacerbated by the current tourist invasion in many developing countries. Environmental destruction is prevalent, cultural differences are most marked and social tensions heightened By the rapid uncontrolled flood of tourists from the alien industralized nations into the developing world.
While notable contributions towards addressing and resolving the negative impact of tourism have been attempted, overall there has so far been little actual development of effective policies (murphy 1985, krippendorf 1987, gunn 1988). In reality, adequate comprehensive management policies to cope with accompanying problems of tourism development are scarce. To suggest, however, that these contributions have failed would clearly e unfair - they have at least raised the level of awareness and debate. Indeed, many would argue vehemently that firm foundations for long-term solutions have been laid. I would disagree. These 'solutions' remain essentially theoretical, are not practical answers for the future and indeed are likely to fuel the very problem they are seeking to solve.
Whether there is an overall plus or negative balance from tourism is open to conjecture, the questions involved complex. What seems indisputable, however, is that the costs and benefits do not accrue evenly. Some benefit more than others - frequently some benefit while others pay the costs.
Although many concerned parties now acknowledge some of the negative aspects of tourism, there remains the general misapprehension that these costs are only or primarily associated with mass tourism. It is not really the individual tourist or small groups of tourists that are identified for criticism, nor is it travel - travel and traveller are beyond reproach. It is in fact popular mass tourism that is seen as the villain of the peace. The volume, the huge numbers involved, are critical. We look for an answer, an alternative - ideally to plan not only to minimize the cost of tourism and maximize to benefits but simultaneously to ensure an equitable and just distribution of these costs and benefits.
Respon tour
Responsible tourism has grown as a reaction to mass tourism, is being caught up in the groundswell of green issues and championed as a suitable way forward. I would strongly question this latter assertion - it cannot, by its very nature, be the way forward everywhere and it is, in fact, dangerously misleading. We have, on the one hand, a problem of mass tourism growing globally, out of control, at an alarming rate. And what is our answer? Small-scale, slow, steady controlled development. They just do not add up. It is true that both domestically and internationally there are many example of small-scale 'alternative' successes. I am not suggesting that this is not a good thing, merely that they should not be cited, deliberately or inadvertently, as evidence that tourism as a whole can in a physical sense be sensitively controlled.
Although the idea of small -scale development is laudable, it does not tackle the large-scale problem of volume. If all tourist destinations could carefully calculate their appropriate tourism thresholds and then miraculously impose restrictions to keep tourist number below these limits and if all the tourists were indeed 'sensitive travellers' - even then the tourist destination at a macro level would far outstrip the supply. At best it is a micro solution to what is essentially a macro problem.
The notion of educating the tourist / traveller in destination awareness is surely idealistic. Just how is the utopian sensitive traveller to be created? How is the exercise to be coordinated? Who pays for it? What time span is envisaged for the effect of the educative process to reach fruition, and what precisely is meant by educating? (What influence can education have in the light of such contradictory messages from, for example, the sun's 'how to be a beast in benidorm or a terror in torremolinos'? (The sun 1988). Is press to be controlled to eradicate such views?).
To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself.
In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?
It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'?
The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution.
Macro micro
i understand the desire for small scale, for slow steady development, for a caring tourism. However, there are a number of fundamental economic dilemmas in converting this ideal into reality
clearly there can be small scale yet viable development. By keeping costs down, charging high prices for a specialist product etc, small firms can composate for, and overcome, their lack of economies scale. (we will sidestep here charges of elitism which, if proven, seem uncomfortably at odds with many of the overt liberal, caring attitudes of the green movement. ) Even with high spending customers, the fact remains that a small-scale development catering for small numbers will only have a correspondingly small effect on income and employment. the argument that together a number of small projects operating in unison could make a significant economic impact might be acceptable but then, of course, the aggregate number of tourists would also increase to significant levels. this is the situation that the new forms of tourism are trying to avoid.
There is the school of thought suggests sustainable does not necessarily mean small. Certainly from an economic vantage, there is credence to this. But surely there are extreme difficulties in marring large-scale tourism developments with the concomitant beliefs of sustainable, alternative tourism. Large-scale, spatially concentrated tourism may, as it is argued, act as 'safety-value' syphoning off potential demand for scarce resources elsewhere and it may keep mass tourism firmly in its place - these are debatable. But surely it will not prevent the 'educated traveller' continually pursuing, and temporarily satisfying, the desire for pastures new.
There is another disturbing aspect to the question of compatible economic viability. If appropriate tourism development is seen as the answer, or partial answer, to regional regenera
0/5000
ท่องเที่ยวการรับผิดชอบเวลาปัญหาของท่องเที่ยวไม่ใช่คำตอบผู้เขียนจนว่า ปัญหาพื้นฐานของการท่องเที่ยว เป็นปรากฏการณ์สากล ไดรฟ์ข้อมูลแท้จริงที่เกี่ยวข้อง ถ้าพยายามแก้ ravages ของการท่องเที่ยวออกเสียงนี้เซ็นทรัล แล้วอ้างว่า มีการตอบปัญหาท่องเที่ยวเท่านั้นไม่ผิด แต่สามารถ invidiously และเลิฟเข้าใจค่อนข้าง belatedly บางส่วนของสื่อมีมากขึ้นดึงความสนใจไปกระทบที่ได้เกิดมาพร้อมกับพัฒนาการท่องเที่ยว ล่าสุดหนังสือพิมพ์บทความและสารคดีโทรทัศน์ได้ทำหน้าที่เป็นคำเตือนภาพจริงทำลายอำนาจของมลพิษที่อาจเกิดขึ้น – ท่องเที่ยวรีสอร์ทท่องเที่ยวสหราชอาณาจักรใน บางปัญหาที่เน้นจะชัดเจนเกินไปทั้งหมด – แออัด เสียงรบกวน แคร่ เสื่อมสภาพสิ่งแวดล้อม ฯลฯ depressingly อยู่พยุหะคุ้นเคยและตัวอย่างสถานการณ์จะไม่เฉียบพลันมากขึ้นในเวทีโลกกว้างขวางขึ้น ขนาดและความรุนแรงของผลกระทบเลวร้าย โดยการบุกรุกท่องเที่ยวปัจจุบันในประเทศกำลังพัฒนา ทำลายสิ่งแวดล้อมจะแพร่หลาย มากทำเครื่องหมายความแตกต่างทางวัฒนธรรม และสังคมตึงเครียดจากน้ำท่วมอพยพอย่างรวดเร็วของนักท่องเที่ยวจากประเทศ industralized คนต่างด้าวในประเทศกำลังพัฒนา ในขณะที่มีการพยายามจัดสรรบรรยากาศต่อการแก้ปัญหา และการแก้ไขผลกระทบเชิงลบของการท่องเที่ยว รวมจนมีน้อยจริงพัฒนานโยบายมีผลบังคับใช้ (เมอร์ฟี 1985, 1987, gunn 1988 krippendorf) ในความเป็นจริง นโยบายการจัดการครอบคลุมเพียงพอจะรับมือกับปัญหาที่มาของการพัฒนาการท่องเที่ยวขาดแคลน แนะนำ อย่างไรก็ตาม ว่า ผลงานเหล่านี้ล้มเหลวจะชัดเจนอีธรรม - เขาน้อยได้ยกระดับการรับรู้และอภิปราย แน่นอน หลายจะโต้แย้งโดยมีการวางรากฐานมั่นคงการแก้ไขปัญหาระยะยาว ผมจะไม่เห็นด้วย 'แก้ไข' เหล่านี้ยังคงเป็นทฤษฎี ไม่ปฏิบัติคำตอบสำหรับอนาคต และแน่นอนจะเชื้อเพลิงพวกเขากำลังพยายามแก้ปัญหามาก ว่า มีดุลรวมบวก หรือค่าลบจากท่องเที่ยวเป็นการคาดคะเน การซับซ้อนเกี่ยวข้องกับคำถามเปิด สิ่งน่าเถียงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม คือ ว่า ต้นทุนและผลประโยชน์ไม่รับรู้อย่างสม่ำเสมอ ประโยชน์เพิ่มเติมอื่น ๆ - บ่อยบางประโยชน์ขณะที่คนอื่นจ่ายต้นทุน แม้ว่าหลายฝ่ายกังวลตอนนี้ยอมรับผลด้านลบของการท่องเที่ยวแห่ง คุณยังคง misapprehension ทั่วไปที่ต้นทุนเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวโดยรวม หรือเฉพาะ ไม่จริง ๆ ท่องเที่ยวแต่ละหรือกลุ่มนักท่องเที่ยวที่ระบุสำหรับการวิจารณ์ หรือจะเดินทาง - ท่องเที่ยวและผู้เดินทางจะเกินประณาม ในความเป็นจริงคือโดยรวมการท่องเที่ยวยอดนิยมที่เห็นเป็นวายร้ายของความสงบ ปริมาตร ตัวเลขขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้อง มีความสำคัญ เราหาคำตอบ ทางเลือก - ดาววางแผนไม่เพียงแต่ การลดต้นทุนการท่องเที่ยวให้มากที่สุดเพื่อผลประโยชน์ แต่พร้อมให้ความเป็นธรรม และเพียงกระจายต้นทุนและผลประโยชน์เหล่านี้ทัวร์ Responรับผิดชอบการท่องเที่ยวได้เติบโตขึ้นเป็นปฏิกิริยาในการท่องเที่ยวโดยรวม ถูกหาง groundswell ของสีเขียว และ championed เป็นวิธีเหมาะสมไปข้างหน้า ผมจะขอถามยืนยันหลังนี้- มัน โดยลักษณะมาก ไม่แบบไปข้างหน้าทุก และมัน ในความเป็นจริง เลิฟน่ารัก เราได้ คง ปัญหาการท่องเที่ยวโดยรวมเติบโตทั่วโลก ออกจากการควบคุม ที่มีอัตราที่น่าเป็นห่วง และคำตอบของเราคืออะไร ระบุ ช้า มั่นคงควบคุมการพัฒนา พวกเขาเพียงแค่ไม่เพิ่มขึ้น มันเป็นความจริงว่า ทั้งในประเทศ และต่างประเทศมีหลายตัวอย่างของความสำเร็จ 'ทางเลือก' ที่ระบุ ผมไม่ได้แนะนำว่า นี้ไม่ใช่สิ่งดี เพียง ว่าพวกเขาจะไม่ เรียก โดยเจตนา หรือโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นหลักฐานที่สามารถท่องเที่ยวทั้งหมดในความรู้สึกทางกายภาพ สามารถ sensitively ควบคุม แม้ว่าความคิดของเล็ก - ระดับพัฒนาเป็น laudable เล่นงานปัญหาของไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่ ถ้าสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดสามารถคำนวณขีดจำกัดนักท่องเที่ยวที่เหมาะสมอย่างรอบคอบ และอัศจรรย์กำหนดจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวต่ำกว่าขีดจำกัดเหล่านี้ และถ้าทุกคนได้แน่นอน 'สำคัญเดินทาง' - แม้แล้ว เที่ยวในระดับแมจะไกล outstrip การจัดหาวัสดุ ดีที่สุดเป็นการแก้ไขที่ขนาดเล็กเป็นปัญหาแมโครคืออะไร แนวคิดของการให้นักท่องเที่ยว/ ผู้เดินทางในปลายทางจิตสำนึกอุดมการณ์ย่อม เพียงว่าเดินกล่าวสำคัญที่จะสร้างหรือไม่ วิธีคือการออกกำลังกายจะประสาน ที่จ่ายไปหรือไม่ เวลา envisaged ระยะสำหรับผลการเรียนถึงบรรลุผล และสิ่งที่แม่นยำที่มีขึ้น โดยให้ (อิทธิพลใดศึกษาได้ข้อขัดแย้งเช่นนี้ เช่น ดวงอาทิตย์ของ 'วิธีการเป็นสัตว์ใน benidorm หรือความหวาดกลัวใน torremolinos' (ดวงอาทิตย์ 1988) ได้ข่าวจะควบคุมเพื่อขจัดมุมมองดังกล่าวหรือไม่)สามารถกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นแมมมอเรียน งานท่องเที่ยวทั้งหมดที่สร้างประเทศแสดงมหาศาล และ จะ แนะ ปัญหาการปฏิบัติ insurmountable กำหนดความเร็วกับการท่องเที่ยวผลกระทบเป็นไป ความเป็นจริงของสถานการณ์ที่ ถ้าอย่างใดสามารถทำได้เช่นโปรแกรมการศึกษา ระยะเวลาที่ต้องการมาจะย่อมเป็นพยานต่อไปความเสียหายอย่างไรสามารถท่องเที่ยว ถ้าเราดู ที่ท่องเที่ยว /travel ศึกษาในมุมมองแล้ว แต่ยากจะยอมรับ ดูเหมือนว่าปัญหาขณะนี้ แต่เป็นการศึกษาในอนาคต มี แน่นอน salutary คิดว่า ด้วยการตระหนัก (โดยศึกษา 'ดีกว่า') เรายังเพิ่มความ - หนึ่งปัจจัยหลักในการเติบโตของความต้องการท่องเที่ยวมี stemmed จากศึกษาตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย ในการวิ่งหนีการท่องเที่ยวโดยรวม เดินละเรียกว่าทราบ ศึกษา 'ฉันจะชนเผ่า' เป็นตลอดไปหาใหม่ เอ็กโซติก การ เน่า - การเสี่ยง ย่อม อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะ inexorably ปูทางสำหรับแพ็คเกจทัวร์ แพ็คเกจทัวร์ - ไปคนอื่นที่เขาหรือเธอจะ ในเคยเพิ่มหมายเลข ในที่สุดทำตาม ที่ ในตน รับผิดชอบเสียหายมากที่สุด - มวลนักท่องเมดิเตอร์เรเนียน หรือเดินซอน เทือกเขาหิมาลัยหรือซาฮาราสำคัญได้ทียังคุ้มค่าอะไรนี่ย่อของคำว่า 'เหมาะสม' อาร์กิวเมนต์สำหรับการท่องเที่ยวที่เหมาะสมจะได้ยินทุก - แต่ยังไม่ได้ตอบคำถาม vexed ที่เหมาะสมที่ หรือสิ่งที่เหลืออยู่ ผมจะแนะนำที่สำหรับผู้สนใจ ไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการท่องเที่ยว กลุ่มโรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนล ผู้รับผลประโยชน์ของชนท้องถิ่น และแน่นอนมากของนักท่องเที่ยวเอง เราได้ท่องเที่ยวที่เหมาะสม Assertions glib คลุมเครือเป็นเหมาะสม 'เพื่อสิ่งแวดล้อม' 'เพื่อชุมชนโฮสต์' ไม่ดีพอ อะไร หลังจากทั้งหมด ที่มีแม่นยำขึ้น โดยชุมชนโฮสต์ - ส่วนใหญ่ ในอำนาจ (democratically เลือก), หรือนักการเมืองท้องถิ่นหรือไม่ คือ ตัวอย่าง การตัดสินใจ และพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวสหราชอาณาจักรในมือของ' โฮสต์' ดิฉันเก่านำ โดยอุตสาหกรรมท่องเที่ยวคือ มันต้อง ระวัง สำคัญ และเหมาะสมจัดการ รักษา และเพิ่มผลิตภัณฑ์ที่จะขายเพื่อรักษามีเสน่ห์ดึงดูดตลาด ท่องเที่ยว ที่มันจะโต้เถียง ต้องจึงทำให้ภูมิภาคโฮสต์ ในขณะทีถูกต้องในบางสถานการณ์ไมโคร นี้เหตุไม่เกิดขึ้นในระดับสากล ในบริบทของยสปริงสุขนานาชาติอย่างรวดเร็วประมาณ ปรัชญา 'bugger ค่า และส่งผ่านลง' น่าจะ เป็นคำอธิบายที่ถูกต้องมากขึ้นของสิ่งเป็นจริง - เป็นพยานการรุกรานยุโรปท่องเที่ยวต่อเนื่องเหนือของสเปน กรีซ และตุรกีและการเติบโตพุ่งตามมาข้ามวันหยุด เป็นจุด O'grady (1981) ออก การท่องเที่ยว อุตสาหกรรมยอมรับว่า กำลังทำลายตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อมันลงโฆษณาท่องเที่ยว 'ท่ามกลาง' ใหม่จาก ก นี่เป็น โดย ท่องเที่ยวมลภาวะ ไมโครแมโครผมเข้าใจความต้องการขนาดเล็ก สำหรับช้าพัฒนามั่นคง การท่องเที่ยวแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม มีจำนวน dilemmas พื้นฐานเศรษฐกิจในแปลงนี้เป็นความจริง ชัดเจนอาจมีขนาดเล็กยังทำงานได้พัฒนากัน โดยรักษาต้นทุนลง ชาร์จราคาสูงสำหรับผู้เชี่ยวชาญผลิตภัณฑ์อื่น ๆ บริษัทเล็กคอมโพสิตสำหรับ และสามารถเอาชนะ การขาดของเศรษฐกิจขนาด (เราจะ sidestep นี่ค่าธรรมเนียมของ elitism ซึ่ง ถ้าพิสูจน์ ดู uncomfortably at odds with ของทัศนคติที่เสรี เสน่ห์แจ่มแจ้งของการเคลื่อนไหวสีเขียว) แม้ว่าจะ มีลูกค้าใช้จ่ายสูง จริงอยู่ ว่า การพัฒนาที่ระบุสำหรับหมายเลขขนาดเล็กจะมีผลขนาดเล็กจำนวนรายได้และการจ้างงาน อาร์กิวเมนต์ที่ร่วมโครงการขนาดเล็กที่ทำงานพร้อมกันสามารถทำให้ผลกระทบทางเศรษฐกิจที่สำคัญอาจเป็นที่ยอมรับ ได้แล้ว แน่นอน จำนวนรวมของนักท่องเที่ยวยังจะเพิ่มระดับอย่างมีนัยสำคัญ นี่คือสถานการณ์ที่พยายามจะหลีกเลี่ยงการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ มีการแนะนำความคิดของโรงเรียนอย่างยั่งยืนไม่ได้หมายความว่า เล็ก แน่นอนจาก vantage การเศรษฐกิจ ได้เห็นเหมือนกับ แต่ก็ มีความยากลำบากมากใน marring พัฒนาท่องเที่ยวขนาดใหญ่ ด้วยความเชื่อมั่นใจการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน อื่น ท่องเที่ยวขนาดใหญ่ เข้มข้น spatially อาจ จะโต้เถียง ทำหน้าที่เป็น 'ความปลอดภัยค่า syphoning ออกจากความเป็นไปได้สำหรับทรัพยากรที่ขาดแคลนอื่น ๆ และมันอาจให้การท่องเที่ยวโดยรวมอย่างแน่นหนาแทน - มีคุย แต่แน่นอน มันจะไม่ทำให้ 'ศึกษาเดิน' อย่างต่อเนื่องใฝ่หา และชั่วคราว ภิรมย์ ความใหม่ pasturesมีด้านรบกวนคำถามนี้เข้ากันได้ทางเศรษฐกิจ ถ้าพัฒนาการท่องเที่ยวที่เหมาะสมจะเห็นคำตอบ หรือบางส่วนตอบ ภูมิภาค regenera
การแปล กรุณารอสักครู่..
Tourism’s Troubled Times Responsible Tourism is Not the Answer
The author argues that the fundamental problem of tourism, as a global phenomenon, is the sheer volume involved. Unless attempts to solve the ravages of tourism address this central issue of volume, then claims that there are answer to the problems of tourism are not only wrong but can be invidiously and dangerously misleading.
Rather belatedly, some sections of the media have increasingly drawn attention to the negative effects that have invariably accompanied tourism development. Recent newspaper articles and television documentaries have served as a graphic warning of real destructive power of that potential pollutant – tourism.
At many UK tourist resorts some of problems highlighted are all too apparent – congestion, noise, litter, environment deterioration, etc. are depressingly familiar and examples legion.
In the wider global arena the situation is more acute. The magnitude and intensity of effects are exacerbated by the current tourist invasion in many developing countries. Environmental destruction is prevalent, cultural differences are most marked and social tensions heightened By the rapid uncontrolled flood of tourists from the alien industralized nations into the developing world.
While notable contributions towards addressing and resolving the negative impact of tourism have been attempted, overall there has so far been little actual development of effective policies (murphy 1985, krippendorf 1987, gunn 1988). In reality, adequate comprehensive management policies to cope with accompanying problems of tourism development are scarce. To suggest, however, that these contributions have failed would clearly e unfair - they have at least raised the level of awareness and debate. Indeed, many would argue vehemently that firm foundations for long-term solutions have been laid. I would disagree. These 'solutions' remain essentially theoretical, are not practical answers for the future and indeed are likely to fuel the very problem they are seeking to solve.
Whether there is an overall plus or negative balance from tourism is open to conjecture, the questions involved complex. What seems indisputable, however, is that the costs and benefits do not accrue evenly. Some benefit more than others - frequently some benefit while others pay the costs.
Although many concerned parties now acknowledge some of the negative aspects of tourism, there remains the general misapprehension that these costs are only or primarily associated with mass tourism. It is not really the individual tourist or small groups of tourists that are identified for criticism, nor is it travel - travel and traveller are beyond reproach. It is in fact popular mass tourism that is seen as the villain of the peace. The volume, the huge numbers involved, are critical. We look for an answer, an alternative - ideally to plan not only to minimize the cost of tourism and maximize to benefits but simultaneously to ensure an equitable and just distribution of these costs and benefits.
Respon tour
Responsible tourism has grown as a reaction to mass tourism, is being caught up in the groundswell of green issues and championed as a suitable way forward. I would strongly question this latter assertion - it cannot, by its very nature, be the way forward everywhere and it is, in fact, dangerously misleading. We have, on the one hand, a problem of mass tourism growing globally, out of control, at an alarming rate. And what is our answer? Small-scale, slow, steady controlled development. They just do not add up. It is true that both domestically and internationally there are many example of small-scale 'alternative' successes. I am not suggesting that this is not a good thing, merely that they should not be cited, deliberately or inadvertently, as evidence that tourism as a whole can in a physical sense be sensitively controlled.
Although the idea of small -scale development is laudable, it does not tackle the large-scale problem of volume. If all tourist destinations could carefully calculate their appropriate tourism thresholds and then miraculously impose restrictions to keep tourist number below these limits and if all the tourists were indeed 'sensitive travellers' - even then the tourist destination at a macro level would far outstrip the supply. At best it is a micro solution to what is essentially a macro problem.
The notion of educating the tourist / traveller in destination awareness is surely idealistic. Just how is the utopian sensitive traveller to be created? How is the exercise to be coordinated? Who pays for it? What time span is envisaged for the effect of the educative process to reach fruition, and what precisely is meant by educating? (What influence can education have in the light of such contradictory messages from, for example, the sun's 'how to be a beast in benidorm or a terror in torremolinos'? (The sun 1988). Is press to be controlled to eradicate such views?).
To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself.
In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?
It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'?
The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution.
Macro micro
i understand the desire for small scale, for slow steady development, for a caring tourism. However, there are a number of fundamental economic dilemmas in converting this ideal into reality
clearly there can be small scale yet viable development. By keeping costs down, charging high prices for a specialist product etc, small firms can composate for, and overcome, their lack of economies scale. (we will sidestep here charges of elitism which, if proven, seem uncomfortably at odds with many of the overt liberal, caring attitudes of the green movement. ) Even with high spending customers, the fact remains that a small-scale development catering for small numbers will only have a correspondingly small effect on income and employment. the argument that together a number of small projects operating in unison could make a significant economic impact might be acceptable but then, of course, the aggregate number of tourists would also increase to significant levels. this is the situation that the new forms of tourism are trying to avoid.
There is the school of thought suggests sustainable does not necessarily mean small. Certainly from an economic vantage, there is credence to this. But surely there are extreme difficulties in marring large-scale tourism developments with the concomitant beliefs of sustainable, alternative tourism. Large-scale, spatially concentrated tourism may, as it is argued, act as 'safety-value' syphoning off potential demand for scarce resources elsewhere and it may keep mass tourism firmly in its place - these are debatable. But surely it will not prevent the 'educated traveller' continually pursuing, and temporarily satisfying, the desire for pastures new.
There is another disturbing aspect to the question of compatible economic viability. If appropriate tourism development is seen as the answer, or partial answer, to regional regenera
The author argues that the fundamental problem of tourism, as a global phenomenon, is the sheer volume involved. Unless attempts to solve the ravages of tourism address this central issue of volume, then claims that there are answer to the problems of tourism are not only wrong but can be invidiously and dangerously misleading.
Rather belatedly, some sections of the media have increasingly drawn attention to the negative effects that have invariably accompanied tourism development. Recent newspaper articles and television documentaries have served as a graphic warning of real destructive power of that potential pollutant – tourism.
At many UK tourist resorts some of problems highlighted are all too apparent – congestion, noise, litter, environment deterioration, etc. are depressingly familiar and examples legion.
In the wider global arena the situation is more acute. The magnitude and intensity of effects are exacerbated by the current tourist invasion in many developing countries. Environmental destruction is prevalent, cultural differences are most marked and social tensions heightened By the rapid uncontrolled flood of tourists from the alien industralized nations into the developing world.
While notable contributions towards addressing and resolving the negative impact of tourism have been attempted, overall there has so far been little actual development of effective policies (murphy 1985, krippendorf 1987, gunn 1988). In reality, adequate comprehensive management policies to cope with accompanying problems of tourism development are scarce. To suggest, however, that these contributions have failed would clearly e unfair - they have at least raised the level of awareness and debate. Indeed, many would argue vehemently that firm foundations for long-term solutions have been laid. I would disagree. These 'solutions' remain essentially theoretical, are not practical answers for the future and indeed are likely to fuel the very problem they are seeking to solve.
Whether there is an overall plus or negative balance from tourism is open to conjecture, the questions involved complex. What seems indisputable, however, is that the costs and benefits do not accrue evenly. Some benefit more than others - frequently some benefit while others pay the costs.
Although many concerned parties now acknowledge some of the negative aspects of tourism, there remains the general misapprehension that these costs are only or primarily associated with mass tourism. It is not really the individual tourist or small groups of tourists that are identified for criticism, nor is it travel - travel and traveller are beyond reproach. It is in fact popular mass tourism that is seen as the villain of the peace. The volume, the huge numbers involved, are critical. We look for an answer, an alternative - ideally to plan not only to minimize the cost of tourism and maximize to benefits but simultaneously to ensure an equitable and just distribution of these costs and benefits.
Respon tour
Responsible tourism has grown as a reaction to mass tourism, is being caught up in the groundswell of green issues and championed as a suitable way forward. I would strongly question this latter assertion - it cannot, by its very nature, be the way forward everywhere and it is, in fact, dangerously misleading. We have, on the one hand, a problem of mass tourism growing globally, out of control, at an alarming rate. And what is our answer? Small-scale, slow, steady controlled development. They just do not add up. It is true that both domestically and internationally there are many example of small-scale 'alternative' successes. I am not suggesting that this is not a good thing, merely that they should not be cited, deliberately or inadvertently, as evidence that tourism as a whole can in a physical sense be sensitively controlled.
Although the idea of small -scale development is laudable, it does not tackle the large-scale problem of volume. If all tourist destinations could carefully calculate their appropriate tourism thresholds and then miraculously impose restrictions to keep tourist number below these limits and if all the tourists were indeed 'sensitive travellers' - even then the tourist destination at a macro level would far outstrip the supply. At best it is a micro solution to what is essentially a macro problem.
The notion of educating the tourist / traveller in destination awareness is surely idealistic. Just how is the utopian sensitive traveller to be created? How is the exercise to be coordinated? Who pays for it? What time span is envisaged for the effect of the educative process to reach fruition, and what precisely is meant by educating? (What influence can education have in the light of such contradictory messages from, for example, the sun's 'how to be a beast in benidorm or a terror in torremolinos'? (The sun 1988). Is press to be controlled to eradicate such views?).
To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself.
In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?
It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'?
The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution.
Macro micro
i understand the desire for small scale, for slow steady development, for a caring tourism. However, there are a number of fundamental economic dilemmas in converting this ideal into reality
clearly there can be small scale yet viable development. By keeping costs down, charging high prices for a specialist product etc, small firms can composate for, and overcome, their lack of economies scale. (we will sidestep here charges of elitism which, if proven, seem uncomfortably at odds with many of the overt liberal, caring attitudes of the green movement. ) Even with high spending customers, the fact remains that a small-scale development catering for small numbers will only have a correspondingly small effect on income and employment. the argument that together a number of small projects operating in unison could make a significant economic impact might be acceptable but then, of course, the aggregate number of tourists would also increase to significant levels. this is the situation that the new forms of tourism are trying to avoid.
There is the school of thought suggests sustainable does not necessarily mean small. Certainly from an economic vantage, there is credence to this. But surely there are extreme difficulties in marring large-scale tourism developments with the concomitant beliefs of sustainable, alternative tourism. Large-scale, spatially concentrated tourism may, as it is argued, act as 'safety-value' syphoning off potential demand for scarce resources elsewhere and it may keep mass tourism firmly in its place - these are debatable. But surely it will not prevent the 'educated traveller' continually pursuing, and temporarily satisfying, the desire for pastures new.
There is another disturbing aspect to the question of compatible economic viability. If appropriate tourism development is seen as the answer, or partial answer, to regional regenera
การแปล กรุณารอสักครู่..
การท่องเที่ยวก็มีปัญหาเวลารับผิดชอบการท่องเที่ยวไม่ใช่คำตอบ
ผู้เขียนโต้แย้งว่าปัญหาพื้นฐานของการท่องเที่ยว เป็นปรากฏการณ์สากล เป็นเสียงเชียร์ที่เกี่ยวข้อง นอกจากความพยายามที่จะแก้ปัญหา ravages ของการท่องเที่ยวที่อยู่ปัญหานี้กลางเล่ม แล้วอ้างว่ามี ตอบปัญหาการท่องเที่ยว ไม่เพียงผิดแต่สามารถ invidiously อันตราย
และเข้าใจผิดค่อนข้าง belatedly บาง ส่วน ของ สื่อมีมากขึ้นดึงความสนใจผลกระทบเชิงลบที่ได้ต้องมีการพัฒนาด้านการท่องเที่ยว บทความล่าสุดและสารคดีโทรทัศน์ทำหน้าที่เป็นคำเตือนกราฟิกของพลังทำลายจริงของสารมลพิษและศักยภาพการท่องเที่ยว
ที่ UK มากรีสอร์ทท่องเที่ยวบางปัญหาเน้นเป็น congestion ) ปรากฏด้วยเสียง ครอก การเสื่อมสภาพของสิ่งแวดล้อม ฯลฯ อย่างผิดหวังที่คุ้นเคยและตัวอย่างพยุหะ
ในเวทีโลกที่กว้างขึ้น สถานการณ์จะรุนแรงมากขึ้น ขนาดและความรุนแรงของผลกระทบเป็น exacerbated โดยการรุกรานของนักท่องเที่ยวในปัจจุบันในประเทศที่พัฒนามาก การทำลายสิ่งแวดล้อมจะแพร่หลายความแตกต่างทางวัฒนธรรมเป็นเครื่องหมายมากที่สุดและความตึงเครียดทางสังคมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของนักท่องเที่ยวที่ไม่สามารถควบคุมได้ โดยน้ำท่วมจาก industralized คนต่างด้าวชาติพัฒนาเข้าสู่โลก
ส่วนดีเด่นทางที่อยู่และแก้ไขผลกระทบเชิงลบของการท่องเที่ยวมีความพยายามโดยรวมมีเพื่อให้ห่างไกลได้รับการพัฒนาจริงเล็ก ๆน้อย ๆของประสิทธิภาพนโยบาย ( เมอร์ฟี่ 1985กันน์ krippendorf 1987 , 1988 ) ในความเป็นจริง นโยบายการจัดการที่ครอบคลุมเพียงพอที่จะรับมือกับปัญหาของการพัฒนาการท่องเที่ยวขาดแคลน แนะนำ อย่างไรก็ตาม ผลงานเหล่านี้ได้ล้มเหลวที่จะชัดเจนและยุติธรรม - พวกเขามีอย่างน้อยเพิ่มระดับของความตระหนักและการอภิปราย แน่นอน หลายคนอาจเถียงว่า บริษัท รากฐานสำหรับการแก้ไขปัญหาระยะยาวอย่างรุนแรงได้รับการวางฉันคงไม่เห็นด้วย โซลูชั่นเหล่านี้ ' ' ยังคงเป็นหลักทางทฤษฎี ไม่ใช่คำตอบในทางปฏิบัติในอนาคต และแน่นอนมีแนวโน้มที่จะเป็นเชื้อเพลิงมากปัญหาที่พวกเขากำลังมองหาเพื่อแก้ปัญหา
ไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบยอดเงินรวมจากการท่องเที่ยวเปิดให้คาดเดา คำถามที่เกี่ยวข้องที่ซับซ้อน สิ่งที่ดูเหมือนจะเถียงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม คือ ต้นทุนและผลประโยชน์ไม่เกิดขึ้นเท่าๆ กันประโยชน์บางอย่างมากกว่าคนอื่น ๆบ่อย ผลประโยชน์บางอย่างขณะที่คนอื่นจ่ายค่าใช้จ่าย
แม้ว่าหลายเกี่ยวข้องตอนนี้ยอมรับบางส่วนของด้านลบของการท่องเที่ยว ยังคงมีความเข้าใจผิดทั่วไปที่ค่าใช้จ่ายเหล่านี้เท่านั้น หรือเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวมวล มันไม่ได้จริงๆ นักท่องเที่ยวแต่ละคนหรือกลุ่มเล็ก ๆของนักท่องเที่ยวที่มีการระบุสำหรับการวิจารณ์หรือจะเดินทางท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยวเกินตำหนิ ในความเป็นจริงมันเป็นมวลที่นิยมการท่องเที่ยวถูกมองว่าเป็นผู้ร้ายของสันติภาพ ระดับเสียง , ตัวเลขขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องเป็นสำคัญ เราหาคำตอบทางเลือก - เหมาะที่จะวางแผนไม่เพียง แต่จะลดต้นทุนในการท่องเที่ยวและเพิ่มประโยชน์ แต่ขณะเดียวกันให้เท่าเทียมกัน และการกระจายของค่าใช้จ่ายเหล่านี้และประโยชน์ ตอบสนองทัวร์
รับผิดชอบการท่องเที่ยวได้เติบโตขึ้นเป็นปฏิกิริยามวลชน การท่องเที่ยวจะถูกจับขึ้นในการกระตุ้นความสนใจจากผู้คนจากปัญหาของสีเขียวและสนับสนุนเป็น วิธีที่เหมาะสมต่อไปฉันจะขอถามยืนยัน - หลังนี้มันไม่ได้ โดยธรรมชาติของมัน เป็นทางข้างหน้าทุกและมันเป็นในความเป็นจริงค่อนข้างทำให้เข้าใจผิด ที่เรามีในมือข้างหนึ่ง , ปัญหาของการท่องเที่ยวที่เติบโตทั่วโลก , ออกจากการควบคุมในอัตราที่น่าตกใจ และสิ่งที่เป็นคำตอบของเรา ขนาดเล็กช้ามั่นคงควบคุมการพัฒนา พวกเขาจะไม่เพิ่มขึ้นมันเป็นความจริงที่ทั้ง domestically และในระดับสากล มีตัวอย่างหลายขนาดเล็ก ' ทางเลือก ' ความสําเร็จ ผมไม่ได้บอกว่านี่ไม่ใช่สิ่งดี เพียงว่า พวกเขาไม่ควรอ้าง จงใจหรือตั้งใจ เป็นหลักฐานว่า การท่องเที่ยวเป็นทั้งสามารถในความรู้สึกทางกายภาพเป็น sensitively ควบคุม
แม้ว่าความคิดของเล็ก - ระดับการพัฒนาที่น่ายกย่องมันไม่ได้แก้ไขปัญหาขนาดใหญ่ของปริมาณ ถ้าจะให้ดีหาสถานที่ท่องเที่ยวการท่องเที่ยว ซึ่งเหมาะสมแล้วน่าอัศจรรย์กำหนดข้อ จำกัด เพื่อให้นักท่องเที่ยวที่เบอร์ด้านล่างนี้ จำกัด และถ้านักท่องเที่ยวนั้นอ่อนไหว ' ของผู้เดินทาง - แม้ว่าปลายทางของนักท่องเที่ยวในระดับมหภาคจะไกลทำได้ดีกว่าอุปทานที่ดีที่สุดมันเป็นโซลูชั่นที่ไมโครเพื่อสิ่งที่เป็นหลักปัญหาแมโคร
เรื่องของความรู้ในการเดินทางท่องเที่ยว / ปลายทาง ย่อมยึดมั่นในอุดมการณ์ ในอุดมคติที่มีนักท่องเที่ยวที่ถูกสร้างขึ้นเป็นเพียงไร ? วิธีการคือการออกกำลังกายเพื่อการประสานงาน ? ที่จ่ายสำหรับมันได้หรือไม่ แล้วเวลาเป็น envisaged เพื่อผลของกระบวนการให้ความรู้ถึงลุล่วงและสิ่งที่แน่นอนคือความหมายโดยสอน ? ( ผลกระทบอะไรสามารถศึกษาได้ในที่สว่าง เช่น ขัดแย้ง ข้อความ จาก ตัวอย่าง ของ ' ดวงอาทิตย์ว่าเป็นสัตว์ใน Benidorm หรือความหวาดกลัวใน ทอร์เรโมลินอส ' ( Sun 1988 ) คือกดเพื่อควบคุมกำจัดความคิดเห็นอย่างนี้ ? )
ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น แมมมอท ความรู้งานในการท่องเที่ยวสร้างประเทศเสนอมหาศาลและผมจะแนะนำ สิ่งที่ปฏิบัติยาก ให้ความเร็วที่นักท่องเที่ยวที่มีผลต่อการแพร่กระจายของสถานการณ์ที่เป็นจริงว่า ถ้าเช่นโปรแกรมการศึกษาอาจจะเกิดขึ้นช่วงเวลาที่จำเป็นสำหรับการลงทะเบียนเรียนจะย่อมเป็นพยานต่ออย่างไรการท่องเที่ยวเสียหาย ถ้าเราดูที่การศึกษา / เดินทางท่องเที่ยวในมุมมองแล้วแต่มันยากที่จะยอมรับ มันเป็นปัญหาตอนนี้ แต่การศึกษาคืออนาคต นอกจากนี้ยังมี แน่นอน ประโยชน์คิดว่าเกิดความตระหนัก ( ' ดีกว่า ' การศึกษา ) เรายังเพิ่มความต้องการ - หนึ่งในปัจจัยหลักในการเติบโตของอุปสงค์การท่องเที่ยวได้ไม่ต้องสงสัยเนื่องมาจากการศึกษานั่นเอง
ในการวิ่งหนีมวลนักท่องเที่ยว เรียกว่า รู้ การศึกษา' ฉันจะชาติพันธุ์ของแต่ละจารตลอดไปหาใหม่ , แปลก , ไม่เน่า - เปราะบาง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะมาปูทางสำหรับแพคเกจทัวร์ แพคเกจ ทัวร์ ที่ เขา หรือ เธอ ไป คนอื่นจะ ได้ตัวเลขที่เพิ่มขึ้น ในที่สุดตาม ใคร ใน ระยะยาว , เป็นผู้รับผิดชอบความเสียหายมากที่สุด - มวลนักท่องเที่ยวทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
ผู้เขียนโต้แย้งว่าปัญหาพื้นฐานของการท่องเที่ยว เป็นปรากฏการณ์สากล เป็นเสียงเชียร์ที่เกี่ยวข้อง นอกจากความพยายามที่จะแก้ปัญหา ravages ของการท่องเที่ยวที่อยู่ปัญหานี้กลางเล่ม แล้วอ้างว่ามี ตอบปัญหาการท่องเที่ยว ไม่เพียงผิดแต่สามารถ invidiously อันตราย
และเข้าใจผิดค่อนข้าง belatedly บาง ส่วน ของ สื่อมีมากขึ้นดึงความสนใจผลกระทบเชิงลบที่ได้ต้องมีการพัฒนาด้านการท่องเที่ยว บทความล่าสุดและสารคดีโทรทัศน์ทำหน้าที่เป็นคำเตือนกราฟิกของพลังทำลายจริงของสารมลพิษและศักยภาพการท่องเที่ยว
ที่ UK มากรีสอร์ทท่องเที่ยวบางปัญหาเน้นเป็น congestion ) ปรากฏด้วยเสียง ครอก การเสื่อมสภาพของสิ่งแวดล้อม ฯลฯ อย่างผิดหวังที่คุ้นเคยและตัวอย่างพยุหะ
ในเวทีโลกที่กว้างขึ้น สถานการณ์จะรุนแรงมากขึ้น ขนาดและความรุนแรงของผลกระทบเป็น exacerbated โดยการรุกรานของนักท่องเที่ยวในปัจจุบันในประเทศที่พัฒนามาก การทำลายสิ่งแวดล้อมจะแพร่หลายความแตกต่างทางวัฒนธรรมเป็นเครื่องหมายมากที่สุดและความตึงเครียดทางสังคมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของนักท่องเที่ยวที่ไม่สามารถควบคุมได้ โดยน้ำท่วมจาก industralized คนต่างด้าวชาติพัฒนาเข้าสู่โลก
ส่วนดีเด่นทางที่อยู่และแก้ไขผลกระทบเชิงลบของการท่องเที่ยวมีความพยายามโดยรวมมีเพื่อให้ห่างไกลได้รับการพัฒนาจริงเล็ก ๆน้อย ๆของประสิทธิภาพนโยบาย ( เมอร์ฟี่ 1985กันน์ krippendorf 1987 , 1988 ) ในความเป็นจริง นโยบายการจัดการที่ครอบคลุมเพียงพอที่จะรับมือกับปัญหาของการพัฒนาการท่องเที่ยวขาดแคลน แนะนำ อย่างไรก็ตาม ผลงานเหล่านี้ได้ล้มเหลวที่จะชัดเจนและยุติธรรม - พวกเขามีอย่างน้อยเพิ่มระดับของความตระหนักและการอภิปราย แน่นอน หลายคนอาจเถียงว่า บริษัท รากฐานสำหรับการแก้ไขปัญหาระยะยาวอย่างรุนแรงได้รับการวางฉันคงไม่เห็นด้วย โซลูชั่นเหล่านี้ ' ' ยังคงเป็นหลักทางทฤษฎี ไม่ใช่คำตอบในทางปฏิบัติในอนาคต และแน่นอนมีแนวโน้มที่จะเป็นเชื้อเพลิงมากปัญหาที่พวกเขากำลังมองหาเพื่อแก้ปัญหา
ไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบยอดเงินรวมจากการท่องเที่ยวเปิดให้คาดเดา คำถามที่เกี่ยวข้องที่ซับซ้อน สิ่งที่ดูเหมือนจะเถียงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม คือ ต้นทุนและผลประโยชน์ไม่เกิดขึ้นเท่าๆ กันประโยชน์บางอย่างมากกว่าคนอื่น ๆบ่อย ผลประโยชน์บางอย่างขณะที่คนอื่นจ่ายค่าใช้จ่าย
แม้ว่าหลายเกี่ยวข้องตอนนี้ยอมรับบางส่วนของด้านลบของการท่องเที่ยว ยังคงมีความเข้าใจผิดทั่วไปที่ค่าใช้จ่ายเหล่านี้เท่านั้น หรือเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวมวล มันไม่ได้จริงๆ นักท่องเที่ยวแต่ละคนหรือกลุ่มเล็ก ๆของนักท่องเที่ยวที่มีการระบุสำหรับการวิจารณ์หรือจะเดินทางท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยวเกินตำหนิ ในความเป็นจริงมันเป็นมวลที่นิยมการท่องเที่ยวถูกมองว่าเป็นผู้ร้ายของสันติภาพ ระดับเสียง , ตัวเลขขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องเป็นสำคัญ เราหาคำตอบทางเลือก - เหมาะที่จะวางแผนไม่เพียง แต่จะลดต้นทุนในการท่องเที่ยวและเพิ่มประโยชน์ แต่ขณะเดียวกันให้เท่าเทียมกัน และการกระจายของค่าใช้จ่ายเหล่านี้และประโยชน์ ตอบสนองทัวร์
รับผิดชอบการท่องเที่ยวได้เติบโตขึ้นเป็นปฏิกิริยามวลชน การท่องเที่ยวจะถูกจับขึ้นในการกระตุ้นความสนใจจากผู้คนจากปัญหาของสีเขียวและสนับสนุนเป็น วิธีที่เหมาะสมต่อไปฉันจะขอถามยืนยัน - หลังนี้มันไม่ได้ โดยธรรมชาติของมัน เป็นทางข้างหน้าทุกและมันเป็นในความเป็นจริงค่อนข้างทำให้เข้าใจผิด ที่เรามีในมือข้างหนึ่ง , ปัญหาของการท่องเที่ยวที่เติบโตทั่วโลก , ออกจากการควบคุมในอัตราที่น่าตกใจ และสิ่งที่เป็นคำตอบของเรา ขนาดเล็กช้ามั่นคงควบคุมการพัฒนา พวกเขาจะไม่เพิ่มขึ้นมันเป็นความจริงที่ทั้ง domestically และในระดับสากล มีตัวอย่างหลายขนาดเล็ก ' ทางเลือก ' ความสําเร็จ ผมไม่ได้บอกว่านี่ไม่ใช่สิ่งดี เพียงว่า พวกเขาไม่ควรอ้าง จงใจหรือตั้งใจ เป็นหลักฐานว่า การท่องเที่ยวเป็นทั้งสามารถในความรู้สึกทางกายภาพเป็น sensitively ควบคุม
แม้ว่าความคิดของเล็ก - ระดับการพัฒนาที่น่ายกย่องมันไม่ได้แก้ไขปัญหาขนาดใหญ่ของปริมาณ ถ้าจะให้ดีหาสถานที่ท่องเที่ยวการท่องเที่ยว ซึ่งเหมาะสมแล้วน่าอัศจรรย์กำหนดข้อ จำกัด เพื่อให้นักท่องเที่ยวที่เบอร์ด้านล่างนี้ จำกัด และถ้านักท่องเที่ยวนั้นอ่อนไหว ' ของผู้เดินทาง - แม้ว่าปลายทางของนักท่องเที่ยวในระดับมหภาคจะไกลทำได้ดีกว่าอุปทานที่ดีที่สุดมันเป็นโซลูชั่นที่ไมโครเพื่อสิ่งที่เป็นหลักปัญหาแมโคร
เรื่องของความรู้ในการเดินทางท่องเที่ยว / ปลายทาง ย่อมยึดมั่นในอุดมการณ์ ในอุดมคติที่มีนักท่องเที่ยวที่ถูกสร้างขึ้นเป็นเพียงไร ? วิธีการคือการออกกำลังกายเพื่อการประสานงาน ? ที่จ่ายสำหรับมันได้หรือไม่ แล้วเวลาเป็น envisaged เพื่อผลของกระบวนการให้ความรู้ถึงลุล่วงและสิ่งที่แน่นอนคือความหมายโดยสอน ? ( ผลกระทบอะไรสามารถศึกษาได้ในที่สว่าง เช่น ขัดแย้ง ข้อความ จาก ตัวอย่าง ของ ' ดวงอาทิตย์ว่าเป็นสัตว์ใน Benidorm หรือความหวาดกลัวใน ทอร์เรโมลินอส ' ( Sun 1988 ) คือกดเพื่อควบคุมกำจัดความคิดเห็นอย่างนี้ ? )
ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น แมมมอท ความรู้งานในการท่องเที่ยวสร้างประเทศเสนอมหาศาลและผมจะแนะนำ สิ่งที่ปฏิบัติยาก ให้ความเร็วที่นักท่องเที่ยวที่มีผลต่อการแพร่กระจายของสถานการณ์ที่เป็นจริงว่า ถ้าเช่นโปรแกรมการศึกษาอาจจะเกิดขึ้นช่วงเวลาที่จำเป็นสำหรับการลงทะเบียนเรียนจะย่อมเป็นพยานต่ออย่างไรการท่องเที่ยวเสียหาย ถ้าเราดูที่การศึกษา / เดินทางท่องเที่ยวในมุมมองแล้วแต่มันยากที่จะยอมรับ มันเป็นปัญหาตอนนี้ แต่การศึกษาคืออนาคต นอกจากนี้ยังมี แน่นอน ประโยชน์คิดว่าเกิดความตระหนัก ( ' ดีกว่า ' การศึกษา ) เรายังเพิ่มความต้องการ - หนึ่งในปัจจัยหลักในการเติบโตของอุปสงค์การท่องเที่ยวได้ไม่ต้องสงสัยเนื่องมาจากการศึกษานั่นเอง
ในการวิ่งหนีมวลนักท่องเที่ยว เรียกว่า รู้ การศึกษา' ฉันจะชาติพันธุ์ของแต่ละจารตลอดไปหาใหม่ , แปลก , ไม่เน่า - เปราะบาง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะมาปูทางสำหรับแพคเกจทัวร์ แพคเกจ ทัวร์ ที่ เขา หรือ เธอ ไป คนอื่นจะ ได้ตัวเลขที่เพิ่มขึ้น ในที่สุดตาม ใคร ใน ระยะยาว , เป็นผู้รับผิดชอบความเสียหายมากที่สุด - มวลนักท่องเที่ยวทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เราต้องกลับบ้านก่อนบ่าย3โมงเพราะเธอมีเรี
- all metal accessories
- I just wanted to know what happened.. Be
- ทำอะไรอยู่?
- ฉันชำระเงินไปแล้ว
- Ethyl carbamate formation
- I make the payment?
- ถุงยางอนามัย
- ก่อตั้ง
- We have two routes for you choose to fly
- ตอนนี้หนาวมาก ฉันนอนกอดหมาของฉัน
- and there seems to be no need for any ad
- ทำไมคุณไม่ส่งรูปของคุณให้ฉัน
- ฉันอ่อนแอ
- We have two routes for you choose to fly
- of the end goal of economic integration
- ฉันแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น..ระหว่างคุณ
- ฉันชำระเงินไปแล้วรหัสสินค้า
- 1. IntroductionFood analysis represents
- Forward momentumDelegates will attempt t
- ประโยชน์ที่คาดว่าจะไดรับ
- นอนหรือยัง
- Curious
- You know?
