longer childhood than their peers f

longer childhood than their peers form the working-classes, especially if one considers a
children's own sentiment that its childhood ends as soon as it enters the world of employment
and allegedly adulthood.

Most children saw the end of their childhood with the beginning of
regular work outside the house.

It is a fact that `even when child labour was wide spread, the
children of the elite did not work'

just for the simple reason that economic considerations
didn't force them to do so. For that reason alone the duration of childhood between the single
classes was worlds apart. While working-class children went to work as early as possible to
support their families with their income ­ at the beginning of Victoria's reign sometimes as
early as only five years old ­ their affluent counterparts didn't go to work during their
childhoods at all. Boys finished their schooling and academic training before they left home
and started to work and girls were supposed to marry, not to work

. Working-class girls on
the other hand were working as early and as much as their brothers, oftentimes even more.
But upper and middle-class children hadn't had not only longer childhoods, they also stayed
minors longer and were way more dependent on their parents' financial support than their
working-class fellows. This resulted in the long lasting reliance of the affluent children on
their parents, even though if they were already of legal age.

In addition to their longer
childhoods it can also be said that better off children had fewer responsibilities, more and
better education and therefore, better prospects in life. They had more hours of leisure but less
freedom than their poorer peers who weren't always under the strict supervision of their
parents.

Although working-class parents surely loved their children, they neither had the
financial means nor the time to care for their children to that extend as upper and middle-class
parents could.
They simply couldn't afford to offer their children an extended childhood. Poverty was the
main reason why parents send their children to work at `ages when their richer peers were
deemed incapable of supporting themselves or of contributing to their family exchequer.'

In
sum this means that a child's expectations largely depended `on the economic status of the
family and the child's sex, for both of these helped determine his or her future prospects.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กอีกต่อไปกว่าเพื่อนของพวกเขาการทำงานเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหนึ่งพิจารณาเป็นความเชื่อมั่นของเด็กที่วัยเด็กของสิ้นสุดทันทีที่เข้าสู่โลกของงานและหลังวุฒิเด็กส่วนใหญ่เห็นจุดสิ้นสุดของเด็กกับการเริ่มต้นของงานประจำนอกบ้านมันเป็นความจริงที่ ' แม้กว้างกระจายไปใช้แรงงานเด็ก การเด็กของชนชั้นนำไม่ทำงาน 'สำหรับเหตุผลเรื่องเศรษฐกิจที่พิจารณาไม่ได้บังคับให้ทำ เหตุผลเดียวระยะเวลาของวัยเด็กระหว่างเดียวเรียนโลกออกจากกันได้ ในขณะที่เด็ก working-class ไปทำงานเร็วที่สุดเพื่อสนับสนุนครอบครัว มีรายได้ของพวกเขาในช่วงต้นรัชกาลของวิคตอเรียบางครั้งเป็นเป็นเพียงห้าปีก่อน คู่ของพวกเขาแต่ละไม่ได้ไปทำงานในระหว่างการchildhoods ทั้งหมด เด็กชายจบการศึกษาและฝึกอบรมทางวิชาการก่อนที่จะออกจากบ้านเริ่มต้นการทำงาน และผู้หญิงควรแต่งงาน การ. หญิง working-class บนมือกำลังทำงานก่อนและ เท่าที่พี่น้องของพวกเขา อาจเกิดได้มากขึ้นแต่เด็กบน และ ชั้นกลางไม่ได้มีไม่เพียงต่อ childhoods พวกเขายังอยู่เด็กเล็กอีกต่อไป และถูกวิธีมากขึ้นอยู่กับปกครองสนับสนุนเงินกว่าของพวกเขาร่วม working-class ส่งผลให้ความเชื่อมั่นนานของเด็กแต่ละบนของผู้ปกครอง แม้ว่าพวกเขาแล้วของอายุกฎหมายการIn addition to their longerchildhoods it can also be said that better off children had fewer responsibilities, more andbetter education and therefore, better prospects in life. They had more hours of leisure but lessfreedom than their poorer peers who weren't always under the strict supervision of theirparents.Although working-class parents surely loved their children, they neither had thefinancial means nor the time to care for their children to that extend as upper and middle-classparents could.They simply couldn't afford to offer their children an extended childhood. Poverty was themain reason why parents send their children to work at `ages when their richer peers weredeemed incapable of supporting themselves or of contributing to their family exchequer.'Insum this means that a child's expectations largely depended `on the economic status of thefamily and the child's sex, for both of these helped determine his or her future prospects.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวัยเด็กนานกว่าเพื่อนของพวกเขาในรูปแบบการทำงานการเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพิจารณาความเชื่อมั่นของตัวเองของเด็กที่วัยเด็กมันจบเร็วที่สุดเท่าที่จะเข้าสู่โลกของการจ้างงานและวัยที่ถูกกล่าวหาว่า. เด็กส่วนใหญ่เห็นจุดสิ้นสุดของชีวิตในวัยเด็กของพวกเขาที่มีจุดเริ่มต้นของการทำงานปกตินอกบ้าน. มันเป็นความจริงที่ว่า `แม้ในขณะที่แรงงานเด็กก็แพร่กระจายกว้างเด็กของชนชั้นไม่ได้ทำงาน'เพียงเพื่อเหตุผลง่ายๆว่าการพิจารณาทางเศรษฐกิจไม่ได้บังคับให้พวกเขาทำเช่นนั้น สำหรับเหตุผลที่คนเดียวระยะเวลาในวัยเด็กระหว่างเดี่ยวชั้นเรียนเป็นโลกที่แตกต่าง ในขณะที่เด็กที่ทำงานชั้นไปทำงานเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพื่อสนับสนุนครอบครัวของพวกเขาที่มีรายได้ของพวกเขาที่จุดเริ่มต้นของการครองราชย์ของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียบางครั้งก็เป็นช่วงต้นเพียงห้าปีคู่ที่ร่ำรวยของพวกเขาไม่ได้ไปที่ทำงานของพวกเขาในช่วงวัยเด็กที่ทุกคน เด็กเสร็จสิ้นการศึกษาและการฝึกอบรมทางวิชาการของพวกเขาก่อนที่พวกเขาออกจากบ้านและเริ่มต้นในการทำงานและสาว ๆ ก็ควรที่จะแต่งงานไม่ทำงาน สาวทำงานระดับบนมืออื่น ๆ ที่มีการทำงานที่เร็วและมากที่สุดเท่าที่พี่น้องของเขาอาจเกิดมากยิ่งขึ้น. แต่เด็กบนและชนชั้นกลางไม่ได้มีไม่เพียง แต่วัยเด็กอีกต่อไปพวกเขายังอยู่ผู้เยาว์อีกต่อไปและมีทางขึ้นอยู่กับการสนับสนุนทางการเงินของพ่อแม่ของพวกเขากว่าพวกชนชั้นแรงงาน ส่งผลให้ความเชื่อมั่นในระยะยาวของเด็กที่ร่ำรวยในพ่อแม่ของพวกเขาแม้ว่าถ้าพวกเขามีอยู่แล้วบรรลุนิติภาวะ. นอกจากอีกต่อไปของพวกเขาวัยเด็กก็ยังอาจกล่าวได้ว่าดีกว่าเด็กที่มีความรับผิดชอบน้อยลงมากขึ้นและการศึกษาที่ดีขึ้นและดังนั้นจึงแนวโน้มที่ดีขึ้นในชีวิต พวกเขามีชั่วโมงของการพักผ่อน แต่น้อยเสรีภาพด้อยกว่าเพื่อนของพวกเขาที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การกำกับดูแลที่เข้มงวดของพ่อแม่. แม้ว่าพ่อแม่ทำงานชั้นก็รักเด็กของพวกเขาพวกเขาไม่ได้หมายถึงการเงินหรือเวลาในการดูแลบุตรหลานของตนเพื่อที่ขยายเป็นบนและชั้นกลางผู้ปกครองสามารถ. พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะให้บุตรหลานของตนในวัยเด็กขยาย ความยากจนเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมพ่อแม่ส่งลูกไปทำงานที่`ทุกเพศทุกวัยเมื่อเพื่อนร่วมงานที่ดียิ่งขึ้นของพวกเขาถือว่าเป็นความสามารถในการสนับสนุนตัวเองหรือของที่เอื้อต่อการกระทรวงการคลังครอบครัวของพวกเขา. ในจำนวนนี้หมายความว่าความคาดหวังของเด็กขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่` เกี่ยวกับสถานะทางเศรษฐกิจของ ครอบครัวและเพศของเด็กทั้งสองเหล่านี้ช่วยตรวจสอบแนวโน้มในอนาคตของเขาหรือเธอ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัยเด็กนานกว่าเพื่อน รูปแบบการเรียน ทำงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหนึ่งพิจารณา
เด็กเองความเชื่อมั่นที่วัยเด็กของสิ้นสุดทันทีที่เข้าสู่โลกของการจ้างงาน และถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ใหญ่


เด็กส่วนใหญ่เห็นสิ้นสุดในวัยเด็กของพวกเขา ด้วยการเริ่มต้นของการทำงานปกติข้างนอกบ้าน


มันคือ ความเป็นจริงว่า " แม้ว่าแรงงานเด็กคือการแพร่กระจายกว้าง ,
เด็กยอดไม่ได้ '

แค่เหตุผลง่ายๆที่การพิจารณา
ทางเศรษฐกิจไม่ได้บังคับให้พวกเขาทำเช่นนั้น ด้วยเหตุผลว่าอยู่คนเดียวช่วงเวลาวัยเด็กระหว่างชนชั้นเดียว
มันต่างกันนะ ในขณะที่เด็กชนชั้นกรรมกรไปทำงานให้เร็วที่สุด

สนับสนุนครอบครัวของพวกเขากับองรายได้ของพวกเขาที่จุดเริ่มต้นของรัชสมัยของวิคตอเรีย บางครั้งเป็น
ต้นเป็นเพียงห้าปีองคู่ที่ร่ำรวยของพวกเขาไม่ได้ไปทำงาน ในช่วงวัยเด็กของพวกเขา
ทั้งหมด เด็กชายเสร็จตนของตนเอง และฝึกอบรมทางวิชาการ ก่อนที่พวกเขาจะออกจากบ้าน
และเริ่มทํางานผู้หญิงต้องแต่งงานกับไม่ทำงาน

ชนชั้นกรรมกรหญิงใน
มืออื่น ๆทำงาน เป็นต้น และเป็นพี่น้องของพวกเขา บ่อยครั้งมากขึ้น
แต่ชนชั้นสูง และชนชั้นกลาง เด็กไม่ได้มีไม่เพียง แต่วัยเด็กอีกต่อไป พวกเขายัง
ผู้เยาว์อีกต่อไป และเป็นวิธีที่มากขึ้นอยู่กับพ่อแม่สนับสนุนด้านการเงินกว่าตน
ชนชั้นกรรมกรนี่ นี้ส่งผลในการยาวนานถึงเด็กที่ร่ำรวยบน
พ่อแม่ของพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาได้บรรลุนิติภาวะ

นอกจากของพวกเขาอีกต่อไป
วัยเด็กนั้นสามารถกล่าวได้ว่าดีกว่าเด็กได้น้อยลง ความรับผิดชอบมากขึ้น
การศึกษาที่ดีและโอกาสที่ดีในชีวิต พวกเขามีชั่วโมงว่าง แต่เสรีภาพน้อยลง
กว่าตนยากจนเพื่อนที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การดูแลของพ่อแม่
.

ถึงแม้ว่าพ่อแม่ชนชั้นกรรมกร ย่อมรักลูกของพวกเขา พวกเขาไม่มี