He nodded his head with all his mig

He nodded his head with all his might.

The Blind Concubine told him, “Before, during the winter, mother would feed me oranges, I thought it was cold so I was unwilling to eat them. Mother would warm it like just now. I leaned on my mother’s bosom, watching her peel the orange segment by segment, then put them on the kettle lid. The steam slowly raised, warming the kettle’s lid, the oranges also would be warmed little by little. Eating the sweet and warm orange during the winter, that kind of feeling, really couldn’t be compared to other things.”

He and The Blind Concubine had been together for many years, The Blind Concubine had never once gotten angry at him. To the point of when he was angry, The Blind Concubine would exhaust his mind to find a way to comfort him.

He and The Blind Concubine fed and raised Yu Li together. Basking in the sun on their small yard together. Chatting idly. Sitting peacefully together until the sun fell behind the mountain.

He loved when the Blind Concubine was having a smiling expression.

The life in the Cold Palace was hard, however, he felt that that was the happiest period of his life.

He was a just mere servant, he hadn’t eaten many kinds of fruits. However, he felt that the most delicious fruit in this world, he had already tasted.

In that winter, in front of the little furnace.

That kind of feeling, truly couldn’t be compared to other things.

The moment he entered the serving quarter, Xiao Bao caught a glimpse of the staggering Bling Concubine that came running his way.

He hurriedly walked forward, “Master, be careful. You could fall!”

The Blind Concubine hugged him tightly, on his face, he was wearing a tearful smile.

Xiao Bao’s heart was stung by a spell of pain, “I am here, I am here.”

The Blind Concubine seized his hand, not wanting to let go, as if afraid if once he let it go, he couldn’t grab it anymore.

Xiao Bao was a little embarrassed. He shyly laughed: “Master, Xiao Bao will never go, for the rest of my life, I will stay by your side.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเลยต้องศีรษะของเขาทั้งหมดของเขาด้วยนางสนมตาบอดบอกเขา "ก่อน ในระหว่างฤดูหนาว แม่จะอาหารผมส้ม ผมคิดว่า มันเย็นก็ไปกินพวกเขา แม่จะอบอุ่นมันเหมือนตอนนี้ ผมก็เอนบนคู่หูแม่ของฉัน ดูเธอปอกเปลือกส้มโดยส่วนเซ็กเมนต์ แล้วใส่บนฝากาต้มน้ำ ไอน้ำที่ค่อย ๆ ยก ฝาปิดของกาต้มน้ำ ภาวะโลกร้อนให้ส้มยังต้องสามารถอุ่นทีละน้อย รับประทานอาหารสีส้มหวาน และอบอุ่นในช่วงฤดูหนาว ที่ชนิดของความรู้สึก จริง ๆ ไม่สามารถจะเปรียบเทียบกับสิ่งอื่นๆ"เขาและนางสนมตาบอดที่มีอยู่ด้วยกันมาหลายปี นางสนมที่ตาบอดเคยมีอากาศที่เขาโกรธ ไปยังจุดที่ถูกโกรธ นางสนมที่ตาบอดจะไอเสียจิตใจของเขาหาทางเพื่อความสะดวกสบายของเขาเขาและนางสนมตาบอดที่เลี้ยง และยก Yu Li ด้วยกัน ท่ามกลางแสงแดดบนลานขนาดเล็กของพวกเขากัน คุยเปล่า ๆ นั่งอยู่อย่างสงบสุขกันจนพระอาทิตย์ตกหลังภูเขารักเมื่อนางสนมตาบอดมีนิพจน์การยิ้มชีวิตในวังเย็นยาก อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเป็นรอบระยะเวลาที่สุขที่สุดของชีวิตของเขาเขาเป็นเพียงแค่การราชการ ไม่กินผลไม้หลายชนิด อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่า ผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้ เขาก็ได้ลิ้มรสในฤดูหนาวที่ หน้าเตาน้อยชนิดของความรู้สึก อย่างแท้จริงไม่สามารถเทียบกับสิ่งอื่น ๆในขณะที่เขาป้อนให้บริการไตรมาส เบ้าเซียวจับ a glimpse ของนางสนม Bling ส่ายที่มาทำงานทางของเขาเขารีบเดินไปข้างหน้า, "หลัก ระมัดระวัง คุณอาจตก"นางสนมตาบอดทุกกอดเขาแน่น ใบหน้า เขาสวมรอยยิ้ม tearfulหัวใจเสี่ยวเปาถูก stung โดยสะกดความเจ็บปวด "ฉันอยู่ที่นี่ ผมที่นี่"นางสนมคนตาบอดจับมือของเขา ไม่อยากปล่อยให้ไป เช่นถ้ากลัวเมื่อเขาปล่อยให้มันไป เขาไม่สามารถคว้ามันอีกต่อไปเสี่ยวเปาถูกอายเล็กน้อย ฝ่าฝืน shyly: "หลัก เสี่ยวเปาจะไม่เคย ไป ส่วนเหลือของชีวิตของฉัน ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาพยักหน้ามีทั้งหมดอาจของเขา. คนตาบอดเมียน้อยบอกเขาว่า "ก่อนหน้านี้ในช่วงฤดูหนาวแม่จะเลี้ยงฉันส้ม, ฉันคิดว่ามันเย็นดังนั้นฉันก็เต็มใจที่จะกินพวกเขา แม่จะอบอุ่นเหมือนเพียงแค่ตอนนี้ ผมโน้มตัวเมื่ออกแม่ของฉัน, ดูเปลือกส้มของเธอส่วนโดยส่วนแล้วใส่ไว้บนฝากาต้มน้ำ ไอน้ำค่อย ๆ ยกฝากาต้มน้ำร้อนของส้มก็จะอบอุ่นเล็กทีละน้อย กินส้มหวานและอบอุ่นในช่วงฤดูหนาวชนิดของความรู้สึกว่าจริงๆไม่สามารถเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ๆ . " เขาและนางสนมคนตาบอดได้อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาคนตาบอดเมียน้อยไม่เคยอากาศครั้งเดียวโกรธที่เขา ไปยังจุดเมื่อเขาโกรธที่นางสนมคนตาบอดจะหมดใจของเขาจะหาวิธีที่จะปลอบใจเขา. เขาและคนตาบอดเมียน้อยเลี้ยงและเติบโต Yu หลี่ด้วยกัน อาบแดดบนลานเล็ก ๆ ของพวกเขาด้วยกัน พูดคุยอย่างเกียจคร้าน นั่งอยู่อย่างสงบสุขด้วยกันจนดวงอาทิตย์ลดลงหลังภูเขา. เขารักเมื่อคนตาบอดเมียน้อยก็มีสีหน้ายิ้ม. ชีวิตในวังเย็นเป็นเรื่องยาก แต่เขารู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขา. เขาเป็นเพียง ผู้รับใช้เพียงเขาไม่ได้กินหลายชนิดของผลไม้ แต่เขารู้สึกว่าผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้เขาได้ลิ้มรสแล้ว. ในช่วงฤดูหนาวที่อยู่ด้านหน้าของเตาเล็ก ๆ น้อย ๆ . ชนิดของความรู้สึกที่แท้จริงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ๆ . ช่วงเวลาที่เขาเข้ามาเสิร์ฟ ไตรมาสเสี่ยวเปาจับเหลือบของส่าย Bling เมียน้อยที่มาทำงานในแบบของเขา. เขารีบเดินไปข้างหน้า "นายต้องระวัง คุณอาจจะตก! " คนตาบอดเมียน้อยกอดเขาแน่นบนใบหน้าของเขาได้รับการสวมใส่รอยยิ้มน้ำตา. หัวใจเสี่ยวเปาถูก Stung โดยสะกดความเจ็บปวด" ฉันอยู่ที่นี่ฉันอยู่ที่นี่. " คนตาบอดเมียน้อยคว้ามือของเขา ไม่อยากจะปล่อยให้ไปเช่นถ้ากลัวถ้าเมื่อเขาปล่อยให้มันไปเขาไม่สามารถคว้ามันอีกต่อไป. เสี่ยวเปารู้สึกอายเล็กน้อย เขาหัวเราะอย่างอาย ๆ "โทเสี่ยวเปาจะไม่ไปสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉันฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาพยักหน้าอย่างสุดกำลังพระสนม ตาบอด บอกเขาว่า " ก่อน ในระหว่างฤดูหนาว แม่จะเลี้ยงหนูส้ม ฉันคิดว่ามันเย็นแล้ว ผมไม่ยอมกิน แม่จะอบอุ่นเหมือนตอนนี้ ฉันพิงแม่ตัก ดูเธอลอก ส่วนส้ม โดยส่วนแล้วใส่กาฝา ไอน้ำร้อนค่อยๆยกฝาของกาต้มน้ำ ส้มก็จะอุ่นขึ้นทีละน้อย กินหวานและส้มที่อบอุ่นในช่วงฤดูหนาว รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่สามารถเทียบกับเรื่องอื่นๆเขาและเมียน้อย ตาบอด อยู่ด้วยกันหลายปี ภรรยาน้อย ตาบอด เธอไม่เคยโกรธเขา ไปยังจุดที่เมื่อเขาโกรธ นางสนมตาบอดจะไอเสียไว้หาวิธีปลอบใจเขาเขาและเมียน้อยตาบอดเลี้ยงและเลี้ยงยูลีด้วยกัน basking ในดวงอาทิตย์บนลานเล็ก ๆของพวกเขากัน การสนทนาอย่างเกียจคร้าน นั่งอย่างสงบสุขจนกระทั่งดวงอาทิตย์ตก หลังภูเขาที่เขารัก เมื่อนางสนมตาบอดกำลังยิ้ม สีหน้าชีวิตในวังเย็นเป็นเรื่องยาก อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขาเขาเป็นผู้รับใช้เพียงแค่เขาไม่กินผลไม้หลายชนิด อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้เขาได้ลิ้มรสในฤดูหนาวด้านหน้าเตาเล็ก ๆน้อย ๆรู้สึกแบบนั้นจริงๆไม่สามารถเปรียบเทียบกับสิ่งอื่นช่วงเวลาที่เขาเข้ามาให้บริการไตรมาส เสี่ยวเปาจับเหลือบของส่าย bling สนม ที่วิ่งมาทางนี้เขารีบเดินออกมา " อาจารย์ ระวัง คุณอาจจะตก "พระสนม ตาบอด กอดเขาไว้แน่น ใบหน้าของเขา , เขาใส่ ยิ้ม ร้องไห้หัวใจของเสี่ยวเปาเคยโดนสะกดความเจ็บปวด " ฉันอยู่นี่ ฉันอยู่นี่ "พระสนม ตาบอด ยึดมือของเขา ไม่อยากจะปล่อย เหมือนกลัวว่าถ้าเขาไปเถอะ เขาไม่ได้จับมันอีกแล้วเสี่ยวเปายังอายเลย เขาหัวเราะอย่างอายๆ " อาจารย์ เสี่ยวเปาจะไม่เคยไป ตลอดชีวิตของผม ผมจะอยู่ข้างๆคุณ .