1. IntroductionSorghum (Sorghum bic

1. Introduction

Sorghum (Sorghum bicolor L. Moench) is the most important stable food for millions of peoples in the semi-tropical and tropical of Asia and Africa. Sorghum grows well with limited water and temperature stress. It offers great potential for supplementing the world food resources ( House, 1980). The sorghum is the fifth most important cereal in the world production after wheat, rice, maize and barley ( FAO, 1977). Grain sorghum besides being a stable food, is also used as a feed for animals and as an industrial raw material. In Saudi Arabia, sorghum is grown mainly in the south-western region (Gizan region) covering about 85% of the cultivated land ( Chaudhry, 1989)

Sorghum, like legume and oil seed meal, has some limitations, due to the presence of antinutritional factors, such as trypsin and amylase inhibitors, phytic acid and tannins. These compounds are known to interfere with protein and carbohydrate digestion and mineral bioavialability. Reduction or elimination of these undesirable components is essential for improving the nutritional quality of sorghum and effectively utilizing their full potential as human food. Several methods have been employed to improve the nutritional quality of sorghum. Numerous investigators have proposed germination and fermentation as a way to improve sorghum nutritional value. Fermentation is known to mobilize nutrients and reduce the antinutritonal content in cereal. Chavan, Chavan, and Kadam (1988) reported that fermentation of sorghum increased protein content, soluble protein and free amino acids. Similarly, Kazanas and Fields (1981) found an increase in essential amino acids and nutritive value of sorghum during natural fermentation. Trypsin inhibitor activity, phytate phosphorus and flatus sugars were significantly decreased when corn and corn-soy blends fermented for 4 days (Chompreeda & Fields, 1981). Reddy and Salunkhe (1980) reported almost complete elimination of phytate phosphorus within 8 h fermentation in rice. Natural fermentation of sorghum has also been found to reduce tannin content and improve in vitro protein digestibility (Chavan et al., 1988; El-Khalifa & El-Tinay, 1994; Hassan & El-Tinay, 1995; Romo-parada, Simard, & Larrea-Reynoso, 1985; Yousif & El-Tinay, 2001). In Saudi Arabia, grain sorghum is used in the Gizan region for making a fermented bread called Khamir, utilizing the natural microflora in sorghum flour (Gassem, 1998). No nutrient studies have been carried out on nutritional quality of fermented sorghum. The purpose of this study is, therefore, to examine the effect of fermentation on trypsin and amylase inhibitor activities, phytic acid level, tannin contents and in vitro protein digestibility in three local sorghum varieties

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำข้าวฟ่าง (ข้าวฟ่าง bicolor L. Moench) คือสำคัญมั่นคงอาหารนับล้านคนในเขตกึ่งร้อนและเขตร้อนของเอเชียและแอฟริกา ข้าวฟ่างเติบโตดีความเครียดอุณหภูมิและน้ำที่จำกัด มีศักยภาพที่ดีในการใช้ทรัพยากรอาหารของโลก (บ้าน 1980) ข้าวฟ่างมีธัญพืชห้าสำคัญที่สุดในโลกผลิตจากข้าวสาลี ข้าว ข้าวโพด และข้าวบาร์เลย์ (FAO, 1977) เมล็ดข้าวฟ่างที่นอกจากจะมีความมั่นคงอาหาร ใช้ เป็นอาหารสัตว์ และ เป็นวัตถุดิบอุตสาหกรรม ในซาอุดีอาระเบีย ข้าวฟ่างจะปลูกส่วนใหญ่ในภาคใต้ตะวันตก (Gizan ภูมิภาค) ครอบคลุมประมาณ 85% ของแผ่นดินปลูก (Chaudhry, 1989)Sorghum, like legume and oil seed meal, has some limitations, due to the presence of antinutritional factors, such as trypsin and amylase inhibitors, phytic acid and tannins. These compounds are known to interfere with protein and carbohydrate digestion and mineral bioavialability. Reduction or elimination of these undesirable components is essential for improving the nutritional quality of sorghum and effectively utilizing their full potential as human food. Several methods have been employed to improve the nutritional quality of sorghum. Numerous investigators have proposed germination and fermentation as a way to improve sorghum nutritional value. Fermentation is known to mobilize nutrients and reduce the antinutritonal content in cereal. Chavan, Chavan, and Kadam (1988) reported that fermentation of sorghum increased protein content, soluble protein and free amino acids. Similarly, Kazanas and Fields (1981) found an increase in essential amino acids and nutritive value of sorghum during natural fermentation. Trypsin inhibitor activity, phytate phosphorus and flatus sugars were significantly decreased when corn and corn-soy blends fermented for 4 days (Chompreeda & Fields, 1981). Reddy and Salunkhe (1980) reported almost complete elimination of phytate phosphorus within 8 h fermentation in rice. Natural fermentation of sorghum has also been found to reduce tannin content and improve in vitro protein digestibility (Chavan et al., 1988; El-Khalifa & El-Tinay, 1994; Hassan & El-Tinay, 1995; Romo-parada, Simard, & Larrea-Reynoso, 1985; Yousif & El-Tinay, 2001). In Saudi Arabia, grain sorghum is used in the Gizan region for making a fermented bread called Khamir, utilizing the natural microflora in sorghum flour (Gassem, 1998). No nutrient studies have been carried out on nutritional quality of fermented sorghum. The purpose of this study is, therefore, to examine the effect of fermentation on trypsin and amylase inhibitor activities, phytic acid level, tannin contents and in vitro protein digestibility in three local sorghum varieties

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำข้าวฟ่าง(ข้าวฟ่างลิตร Moench) เป็นอาหารที่มีเสถียรภาพที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้คนนับล้านในกึ่งเขตร้อนและเขตร้อนของเอเชียและแอฟริกา ข้าวฟ่างเจริญเติบโตได้ดีกับน้ำ จำกัด และความเครียดอุณหภูมิ มันมีศักยภาพที่ดีสำหรับการเสริมทรัพยากรอาหารของโลก (House, 1980) ข้าวฟ่างเป็นธัญพืชที่สำคัญที่สุดที่ห้าในการผลิตของโลกหลังจากที่ข้าวสาลีข้าวข้าวโพดและข้าวบาร์เลย์ (FAO, 1977) ข้าวฟ่างข้าวนอกจากเป็นอาหารที่มีเสถียรภาพนอกจากนี้ยังใช้เป็นอาหารสำหรับสัตว์และในฐานะที่เป็นวัตถุดิบในการผลิตอุตสาหกรรม ในซาอุดิอาระเบียข้าวฟ่างที่ปลูกส่วนใหญ่อยู่ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ (ภูมิภาค Gizan) ครอบคลุมประมาณ 85% ของพื้นที่เพาะปลูก (ชอม, 1989) ข้าวฟ่างเช่นพืชตระกูลถั่วและเมล็ดน้ำมันมีข้อ จำกัด บางเพราะการปรากฏตัวของ antinutritional ปัจจัยเช่น trypsin และสารยับยั้งอะไมเลส, กรดไฟติกและแทนนิน สารเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการย่อยอาหารโปรตีนและคาร์โบไฮเดรตและแร่ธาตุ bioavialability การลดหรือกำจัดของส่วนประกอบที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่างและมีประสิทธิภาพการใช้ศักยภาพของพวกเขาเป็นอาหารของมนุษย์ วิธีการหลายคนได้รับการว่าจ้างในการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่าง นักวิจัยจำนวนมากได้นำเสนอการงอกและการหมักเป็นวิธีการปรับปรุงข้าวฟ่างค่าทางโภชนาการ หมักเป็นที่รู้จักกันในการระดมสารอาหารและลดปริมาณ antinutritonal ในซีเรีย Chavan, Chavan และดัม (1988) รายงานว่าการหมักข้าวฟ่างเพิ่มขึ้นปริมาณโปรตีนโปรตีนที่ละลายน้ำได้และกรดอะมิโนอิสระ ในทำนองเดียวกัน Kazanas และฟิลด์ (1981) พบว่าการเพิ่มขึ้นของกรดอะมิโนที่จำเป็นและคุณค่าทางโภชนาการของข้าวฟ่างในระหว่างการหมักตามธรรมชาติ กิจกรรมยับยั้ง trypsin ฟอสฟอรัสไฟเตทและน้ำตาล flatus ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อผสมข้าวโพดและข้าวโพดถั่วเหลืองหมักเป็นเวลา 4 วัน (ชมปรีดา & ฟิลด์ 1981) เรดดี้และ Salunkhe (1980) รายงานการกำจัดเกือบเสร็จสมบูรณ์ของฟอสฟอรัสไฟเตทภายใน 8 ชั่วโมงในการหมักข้าว การหมักตามธรรมชาติของข้าวฟ่างยังได้รับพบว่าลดปริมาณแทนนินและปรับปรุงในการย่อยโปรตีนในหลอดทดลอง (Chavan et al, 1988;. El-Khalifa และ El-Tinay 1994; ฮัสซันและ El-Tinay, 1995; โรโม-Parada, มาร์ด, และ Larrea-Reynoso 1985; Yousif และ El-Tinay, 2001) ในซาอุดีอาระเบียข้าวฟ่างถูกนำมาใช้ในภูมิภาค Gizan สำหรับการทำขนมปังหมักเรียกว่า Khamir ใช้จุลินทรีย์ในธรรมชาติในแป้งข้าวฟ่าง (Gassem, 1998) ไม่มีการศึกษาสารอาหารที่ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่างหมัก วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือดังนั้นเพื่อศึกษาผลของการหมักใน trypsin และกิจกรรมยับยั้งอะไมเลสระดับกรดไฟติกเนื้อหาแทนนินและในการย่อยโปรตีนในหลอดทดลองสามสายพันธุ์ข้าวฟ่างท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 แนะนำตัวค่ะ

( ข้าวฟ่างข้าวฟ่างลิตร 9 ) ที่สำคัญมากที่สุดมั่นคงอาหารสำหรับล้านของประชาชนในกึ่งเขตร้อนและเขตร้อนของเอเชีย และ แอฟริกา ข้าวฟ่างเจริญเติบโตดี กับจำกัดน้ำและอุณหภูมิความเครียด มันมีศักยภาพที่ดีสำหรับการเสริมอาหารทรัพยากรโลก ( House , 1980 ) ข้าวฟ่างเป็นที่ห้าที่สำคัญที่สุดในการผลิตธัญพืชโลกหลังจากข้าวสาลีข้าว , ข้าวโพดและข้าวบาร์เล่ย์ ( FAO , 1977 ) เมล็ดข้าวฟ่าง นอกจากจะเป็นอาหารที่มีเสถียรภาพ นอกจากนี้ยังใช้เป็นอาหารเลี้ยงสัตว์ และใช้เป็นวัตถุดิบในอุตสาหกรรม ในประเทศซาอุดิอารเบีย ข้าวฟ่างที่ปลูกส่วนใหญ่ในภาคใต้ฝั่งตะวันตก ( gizan ภูมิภาค ) ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 85% ของพื้นที่เพาะปลูก ( Chaudhry , 1989 )

ข้าวฟ่าง , ถั่วและเมล็ด เช่น น้ำมัน อาหาร มีข้อจำกัดเนื่องจากมีปัจจัยมะกิ้ง เช่น เอนไซม์อะไมเลสและสารยับยั้ง กรดไฟติกและแทนนิน สารประกอบเหล่านี้จะรู้จักที่จะแทรกแซงกับโปรตีนและการย่อยคาร์โบไฮเดรต และแร่ธาตุ bioavialability .การลดหรือตัดชิ้นส่วนที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่างและมีประสิทธิภาพการใช้ศักยภาพของพวกเขาเป็นอาหารมนุษย์ หลายวิธีได้ถูกใช้เพื่อการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่าง นักวิจัยจำนวนมากได้เสนอการงอกและการหมักดองเป็นวิธีการปรับปรุงคุณค่าทางโภชนาการ ข้าวฟ่างและเป็นที่รู้จักกันเพื่อระดมรัง และลดปริมาณ antinutritonal ในซีเรียล chavan chavan , และคาดาม ( 1988 ) ได้รายงานว่า การหมักของข้าวฟ่าง เพิ่มปริมาณโปรตีน โปรตีนที่ละลายน้ำได้และกรดอะมิโนอิสระ ในทํานองเดียวกัน kazanas และเขตข้อมูล ( 1981 ) พบการเพิ่มกรดอะมิโนที่จำเป็นและคุณค่าทางโภชนาการของข้าวฟ่าง ระหว่างการหมักตามธรรมชาติ ตัวยับยั้งเอนไซม์กิจกรรม ,ไฟเตท ฟอสฟอรัส และการผายลมน้ำตาลลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อข้าวโพดและข้าวโพดถั่วเหลืองผสมหมัก 4 วัน ( chompreeda &ฟิลด์ , 1981 ) เรดดี้ และ salunkhe ( 1980 ) รายงานการเกือบสมบูรณ์ของไฟเตทฟอสฟอรัสภายใน 8 ชั่วโมงการหมักในข้าวการหมักตามธรรมชาติของข้าวฟ่างยังได้รับการพบเพื่อลดปริมาณแทนนินในหลอดทดลองและปรับปรุงการย่อยโปรตีน ( chavan et al . , 1988 ; เอล คาลิฟา& El tinay , 1994 ; เอล ฮัสซัน & tinay , 1995 ; โรโมภราดาซีเมิร์ด& reynoso , , ( 1985 ; Yousif & El tinay , 2001 ) ในประเทศซาอุดิอารเบีย ข้าวฟ่างเมล็ดที่ใช้ใน gizan เขตสำหรับการทำขนมปังหมักที่เรียกว่า คาเมียร์ ,