Thus far we have assumed that the standard deviation of X is known, which is most unlikely in practice. It has to be estimated. If the variance of the probability distribution of X is s2, the variance of the probability distribution of X is
ป่านนี้เราได้สันนิษฐานว่า ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของ X เป็นที่รู้จักกัน ซึ่งไม่น่ามากที่สุดการปฏิบัติ ที่จะประเมินได้ ถ้าความแปรปรวนของการกระจายความน่าเป็นของ X คือ s2 ผลต่างของการแจกแจงความน่าเป็นของ X คือ
ป่านนี้เราได้สันนิษฐานว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของ X เป็นที่รู้จักกันซึ่งเป็นไปได้ยากมากที่สุดใน การปฏิบัติ มันจะต้องมีประมาณ หากความแปรปรวนของการกระจายความน่าจะเป็นของ X คือ S2, ความแปรปรวน ของการกระจายความน่าจะเป็นของ X คือ
ดังนั้นไกล เราได้ถือว่า ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของค่า x ที่เป็นที่รู้จักกัน ซึ่งไม่น่าจะมากที่สุดการปฏิบัติ มันต้องเป็นประมาณ ถ้าความแปรปรวนของการแจกแจงความน่าจะเป็นของ X คือ S2 , ความแปรปรวนของการแจกแจงความน่าจะเป็นของ X คือ