Several days later, he finished exp

Several days later, he finished exploring the ship in its entirety, and never found anything out of the ordinary. Everything he saw and touched was ancient and archaic.

He stood at the prow and looked out as the Underworld Ship slid noiselessly across the water. Everything was quiet; the sea rose and fell, although there were no waves. They never encountered any other living things.

It seemed that wherever this ship went, everything became completely quiet.

“Well, this is fine, too….

“I can spend the last years of my life on an empty ship, all alone.

“I bet nobody knows that I’m about to perish,” he murmured. “At least that way, Master won’t be sad, nor will Xu Qing feel too much grief. Fatty, Elder Brother, and all my other friends… none of them will know.” He sat down cross-legged in the place where he had woken up earlier and looked off into the distance.

As he did, his heart slowly became peaceful. He no longer burned with resentment, nor did he ponder any more mysteries. He was left with only a bit of ruefulness. He regretted not being able to visit his Master ever again. He regretted not holding Xu Qing in his embrace just once. He regretted not returning to the Southern Domain and gathering with the friends of long ago.

Even more so, he regretted never being able to visit the Great Tang in the Eastern Lands. He regretted not being able to see his father and mother again.

“Old turtle Reliance, from here on out, you’re free….

“Ancestors of the Demon Sealing Sect, it seems that from now, there will be no more League of Demon Sealers.” Meng Hao sighed. He was now slowly growing calmer and feeling less restrained.

Death was something that could not be avoided, so he would not take it to heart too much.

“It’s too bad I have so many Spirit Stones in my bag of holding…. What a pity that I never got to spend them.

“And then there are all those debts people owe. Those people have gotten really lucky…. After the creditor dies, they won’t have to pay back their debts.

“Hmmm, I guess I really don’t have to pay those three silver pieces back to Steward Zhou after all.

“It’s such a pity I still have so many treasures. Well, some little bastard in the future is sure going to get lucky.” When he thought of this, he could only sigh.

“Perhaps my death will spare the world a bit of calamity. To all of you who would have been conned by me in the future, you don’t know how lucky you are!

“So, so lucky!” Meng Hao thought back through his life, to his youth spent studying and participating in the Imperial examinations. Then he ran into Xu Qing and joined the Reliance Sect. He stole Wang Tengfei’s good fortune and became an Inner Sect disciple. Patriarch Reliance conned him, so he conned back. Eventually, he made it to the Southern Domain, where he joined the Violet Fate Sect and then rose to prominence.

“Poor Xu Qing…. She loves me, and I love her. What a pity we won’t be able to get married now…. I’ve never actually even been with a woman….” When he thought of this, Meng Hao suddenly felt especially sad.

“And then there’s Chu Yuyan. She was definitely interested in me….”

Meng Hao continued to sigh and sigh.

He thought of how he had killed the Chosen from the Ji Clan, then escaped to the Western Desert. He recalled everything that happened with the Crow Divinity Tribes, and then couldn’t help think of Han Shan, Demoness Zhixiang, and everything that happened in the Demon Immortal Sect.

“Senior Han Shan, I won’t be able to keep my promise…

“Demoness Zhixiang, don’t worry about that favor you owe me.”

Then there was Ke Jiusi and Ke Yunhai. Meng Hao thought about many things, and eventually started thinking about his First Severing.

“I didn’t even practice cultivation for three hundred years, and yet completed my First Severing. A great Dao descended, and the Resurrection Lily became my Spirit Severing Treasure. For me, Meng Hao, to live a life like this, well… it’s enough for me!

“In all the lands of South Heaven, few people could even come close to comparing to me!” He suddenly felt very proud of himself. The laughter, the bitterness, the fury, and the memories of his entire life became images that flashed through his mind.

More time passed. Another half month went by, during which time Meng Hao continued to look off into the distance, thinking about the past. Finally one day, the illusory, armored old man suddenly caught his attention.

For months, the old man hadn’t moved at all, and seemed completely empty. Now, his right hand raised up, and a sealing mark appeared. He performed an incantation, and gradually, two colors appeared in his hand, black and white.

However, when Meng Hao went over to try to touch the old man, he was as illusory as ever.

As more time passed, Meng Hao began to pay attention to the way in which the old man meditated. He observed his emptiness, and his incantation gestures, along with the blackness and whiteness that they summoned.

Gradually, he focused more and more on

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายวันต่อมาเขาเสร็จสิ้นการสำรวจเรืออย่างครบถ้วนและไม่เคยพบอะไรออกจากสามัญ ทุกอย่างที่เขาเห็นและสัมผัสเป็นโบราณและโบราณ. เขายืนอยู่ที่หัวเรือและมองออกเป็นเรือนรกไม่มีเสียงเลื่อนข้ามน้ำ ทุกอย่างก็สงบเงียบ; ทะเลเพิ่มขึ้นและลดลงแม้ว่าจะมีคลื่นไม่มี พวกเขาไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ . ดูเหมือนว่าที่ใดก็ตามที่เรือลำนี้ไปทุกอย่างกลายเป็นที่เงียบสงบอย่างสมบูรณ์. "ดีนี้เป็นดีเกินไป ... . " ฉันสามารถใช้จ่ายปีสุดท้ายของชีวิตของฉันในเรือที่ว่างเปล่าอยู่คนเดียว. " ฉันเดิมพันที่ไม่มีใครรู้ว่าฉันจะพินาศ "เขาบ่นอยู่ "อย่างน้อยวิธีการที่อาจารย์จะไม่เศร้าหรือเสี่ยวชิงจะรู้สึกเศร้าโศกมากเกินไป ไขมันพี่บราเดอร์และเพื่อนคนอื่น ๆ ทั้งหมดของฉัน ... ไม่มีของพวกเขาจะได้รู้ว่า. "เขานั่งลงไขว่ห้างในสถานที่ที่เขาตื่นขึ้นมาก่อนหน้านี้และมองออกไปไกล. ขณะที่เขาทำหัวใจของเขาค่อย ๆ กลายเป็นที่เงียบสงบ เขาไม่ได้เผาด้วยความแค้นเขาก็ไม่ไตร่ตรองลึกลับใด ๆ เพิ่มเติม เขาก็เหลือเพียงบิตของความอาลัย เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเยี่ยมชมโทของเขาที่เคยอีกครั้ง เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ถือเสี่ยวชิงในอ้อมกอดของเขาเพียงครั้งเดียว เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้กลับไปที่ภาคใต้โดเมนและรวบรวมกับเพื่อนของนานมาแล้ว. มากยิ่งขึ้นเพื่อให้เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเยี่ยมชมมหาราชตั้งอยู่ในดินแดนตะวันออก เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถที่จะเห็นพ่อและแม่ของเขาอีกครั้ง. "เฒ่าเต่าพึ่งจากที่นี่ที่ออกคุณฟรี ... . " บรรพบุรุษของปีศาจซีลนิกายมันก็ดูเหมือนว่าจากนี้จะไม่มีการเพิ่มเติมลีก ปีศาจ Sealers. "เม้งเฮาถอนหายใจ ตอนนี้เขากำลังเติบโตช้าสงบและความรู้สึกที่ยับยั้งน้อย. ความตายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ดังนั้นเขาจะไม่เอามันไปหัวใจมากเกินไป. "มันเลวร้ายเกินไปฉันมีวิญญาณหินจำนวนมากในกระเป๋าของฉันในการถือครอง ... สิ่งที่น่าเสียดายที่ฉันไม่เคยมีการใช้จ่ายพวกเขา. "แล้วมีหนี้ทั้งหมดที่คนเป็นหนี้ คนเหล่านั้นได้รับโชคดีจริงๆ ... หลังจากที่เจ้าหนี้ตายพวกเขาจะไม่ต้องจ่ายคืนหนี้ของพวกเขา. "อืมผมคิดว่าผมไม่ต้องจ่ายทั้งสามชิ้นเงินกลับไปสจ๊วตโจวหลังจากทั้งหมด. " มันเป็นเช่นสงสารฉันยังคงมีจำนวนมากดังนั้น สมบัติ ดีบางไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในอนาคตมั่นใจว่าจะได้รับโชคดี. "เมื่อเขาคิดว่าเรื่องนี้เขาจะสามารถถอนหายใจ. " บางทีการตายของฉันจะสำรองโลกบิตของภัยพิบัติ ให้กับทุกท่านที่จะได้รับกระป๋องโดยฉันในอนาคตคุณไม่ทราบว่าคุณจะโชคดี! "ดังนั้นจึงโชคดี!" เม้งเฮาคิดว่ากลับผ่านชีวิตของเขาให้กับเยาวชนของเขาใช้เวลาศึกษาและการมีส่วนร่วมในอิมพีเรียล การตรวจสอบ แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปในเสี่ยวชิงและเข้าร่วมพึ่งนิกาย เขาขโมยโชคดีวัง Tengfei และกลายเป็นสาวกนิกายภายใน พระสังฆราชพึ่งหลอกเขาเพื่อให้เขากลับกระป๋อง ในที่สุดเขาทำให้มันไปภาคใต้โดเมนที่เขาได้เข้าร่วมชะตากรรมสีม่วงนิกายแล้วมีชื่อเสียงขึ้นมา. "น่าสงสารเสี่ยวชิง ... เธอรักฉันและฉันรักเธอ สิ่งที่น่าเสียดายที่เราจะไม่สามารถที่จะได้แต่งงานตอนนี้ ... ฉันไม่เคยรับจริงแม้จะมีผู้หญิงคนหนึ่ง ... . "เมื่อเขาคิดว่านี้เม้งเฮาก็รู้สึกเศร้าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. " แล้วมีชู Yuyan เธอเป็นคนที่มีความสนใจในแน่นอนฉัน ... . " เม้งเฮายังคงถอนหายใจและถอนหายใจ. เขาคิดว่าเขาได้ฆ่าได้รับการแต่งตั้งจากจีแซ่แล้วหลบหนีไปยังทะเลทรายตะวันตก เขาจำได้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชนเผ่าอีกาเทพและจากนั้นไม่สามารถช่วยคิดว่าฮันฉาน Demoness Zhixiang และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีศาจอมตะนิกาย. "อาวุโสฮันฉานผมจะไม่สามารถที่จะรักษาสัญญาของฉัน ... "Demoness Zhixiang ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความโปรดปรานที่คุณเป็นหนี้ฉัน." จากนั้นก็มี Ke Jiusi และ Ke Yunhai เม้งเฮาคิดเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างและในที่สุดก็เริ่มคิดเกี่ยวกับการตัดครั้งแรกของเขา. "ผมไม่ได้ฝึกการเพาะปลูกสำหรับสามร้อยปีและยังเสร็จสิ้นการสั้งครั้งแรกของฉัน ดีเชียงดาวสืบเชื้อสายมาและการฟื้นคืนชีพลิลลี่กลายเป็นวิญญาณขาดเทรเชอร์ของฉัน สำหรับผมเม้งเฮาจะมีชีวิตเช่นนี้ดี ... ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน! "ในดินแดนทั้งหมดของภาคใต้สวรรค์ไม่กี่คนที่แม้จะมาใกล้เคียงกับเมื่อเทียบกับฉัน!" เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจของตัวเอง เสียงหัวเราะที่ขมขื่นความโกรธและความทรงจำของชีวิตทั้งหมดของเขากลายเป็นภาพที่ผ่านประกายความคิดของเขา. เวลามากขึ้นผ่าน อีกเดือนครึ่งไปโดยในช่วงเวลาที่เม้งเฮายังคงมองออกไปในระยะทางที่คิดเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมา ในที่สุดวันหนึ่งที่เหลวไหลชายชราหุ้มเกราะจู่ ๆ ก็จับความสนใจของเขา. สำหรับเดือนคนเก่าไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่ทั้งหมดและดูเหมือนว่างเปล่า ตอนนี้มือขวาของเขาขึ้นมาและมาร์คผนึกปรากฏ เขาทำคาถาและค่อยๆสองสีที่ปรากฏอยู่ในมือของเขาสีดำและสีขาว. แต่เมื่อเม้งเฮาเดินไปลองสัมผัสชายชราเขาเป็นคนที่เหลวไหลเช่นเคย. เป็นเวลามากขึ้นผ่านเม้งเฮาเริ่ม ให้ความสนใจกับวิธีการที่ชายชราครุ่นคิด เขาสังเกตเห็นความว่างเปล่าของเขาและท่าทางคาถาของเขาพร้อมกับความมืดและความขาวที่พวกเขาเรียก. ค่อยๆเขามุ่งเน้นมากขึ้นใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายวันต่อมา เขาเสร็จสิ้นการสํารวจเรือของคณะ และไม่เคยพบอะไรผิดปกติ ทุกอย่างที่เขาเห็น และสัมผัสมันโบราณและเก่าล้าสมัยเขายืนอยู่ที่หัวเรือ และมองไปที่ยมโลก เรือลื่นอย่างไร้เสียง ข้ามน้ำ ทุกอย่างเงียบ ทะเล เพิ่มขึ้นและลดลง แต่ไม่มีคลื่น พวกเขาไม่เคยพบใด ๆ สิ่งมีชีวิตอื่น ๆดูเหมือนว่าทุกที่ที่เรือลำนี้ไป ทุกอย่างก็เงียบไปโดยสิ้นเชิง" ก็สบายดีเหมือนกัน . . . . . . ." ฉันได้ใช้เวลาปีสุดท้ายของชีวิตบนเรือว่างเปล่าเดียวดาย" ฉันว่าไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันกำลังจะตาย " เขาพึมพำ " เพราะอย่างน้อย อาจารย์จะได้ไม่เศร้า หรือจะ Xu ชิงรู้สึกเศร้ามาก ไขมัน , พี่ชาย , และทั้งหมดของฉันอื่น ๆเพื่อน ๆ . . . . . . . ไม่มีใครไม่รู้จัก " เขานั่งลงไขว้ขา ในสถานที่ ที่เขาตื่นก่อน และมองไปไกล ๆเป็นเขา หัวใจของเขาค่อยๆกลายเป็นที่เงียบสงบ เขาไม่เผาด้วยความไม่พอใจ หรือว่า เขาครุ่นคิดลึกลับใด ๆเพิ่มเติม เขายังเหลือเพียงเล็กน้อยของความเศร้าโศก เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถไปหาอาจารย์ของเขาอีก เขาเสียใจที่ไม่ได้ถือ Xu ชิงในอ้อมกอดของเขาสักครั้ง เขาเสียใจที่ไม่ได้กลับไปใต้โดเมนและรวบรวมกับเพื่อนนานแล้วยิ่งกว่านั้น เขาเสียใจที่ไม่เคยสามารถเยี่ยมชมถังที่ยิ่งใหญ่ในดินแดนตะวันออก เขาเสียใจที่ไม่ได้ไปดูพ่อและแม่อีกครั้ง" พึ่งเต่าเก่า จากนี้ไป คุณจะ . . . . . . . ฟรีบรรพบุรุษของปีศาจนิกายดังกล่าว ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีลีกของปีศาจ sealers " เมิ่งฮ่าวก็ถอนหายใจ เค้าค่อยๆเติบโตขึ้นและความรู้สึกยับยั้งชั่งใจน้อยลงความตายเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น เขาจะไม่คิดมากเกินไป" น่าเสียดายที่ผมมีหินวิญญาณมากมายในกระเป๋าถือของฉัน . . . . . . . น่าเสียดายที่ผมไม่เคยได้ใช้มัน" แล้ว มีทั้งหนี้สินเหล่านั้น คนเป็นหนี้ คนเหล่านั้นได้รับโชคดีจริงๆ . . . . . . . หลังจากเจ้าหนี้ตาย พวกเขาจะไม่ต้องจ่ายหนี้สินของตน" อืม ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องจ่าย 3 เหรียญกลับพ่อบ้านโจว หลังจากทั้งหมด" น่าเสียดายจัง ฉัน ยัง มี สมบัติมาก อ้อ ไอ้น้อยในอนาคต มั่นใจว่า จะได้รับโชคดี " เมื่อเขาคิดแบบนี้ เขาได้แต่ถอนหายใจ" บางทีการตายของข้าจะไว้ชีวิตโลกบิตของหายนะ สำหรับท่านที่ จะหลอกฉันอีก คุณไม่รู้ว่าคุณจะโชคดี !" งั้น โชคดี ! " เมิงเฮาคิดว่ากลับผ่านชีวิตของเขา เขาใช้เวลาเรียนและเยาวชนมีส่วนร่วมในการสอบ . แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปใน Xu ชิงและเข้าร่วมการนิกาย เขาขโมยของวัง Tengfei ความโชคดีและเป็นศิษย์สำนักฝ่ายใน ประมุขพึ่งหลอกเขา เขาหลอกกลับ ในที่สุด เขาไปที่โดเมนภาคใต้ , ที่ซึ่งเขาได้เข้าร่วมพรรค แล้วกุหลาบม่วงโชคชะตาโดด .น่าสงสาร " ซู ชิง . . . . . . . เธอรักฉัน และ ฉัน รัก เธอ น่าเสียดายที่เราไม่สามารถแต่งงานได้ตอนนี้ . . . . . ฉันไม่เคยแม้กระทั่งกับผู้หญิง . . . . . . . " เมื่อเขาคิดแบบนี้ เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกยิ่งเศร้า" แล้วก็ชูจารย์ Yuyan . เธอคงจะสนใจฉัน . . . . . . . "เมิ่งฮ่าวยังคงถอนหายใจ และถอนหายใจเขาคิดว่าเขาได้ฆ่าตระกูลเลือกจาก จี แล้วหลบหนีไปยังทะเลทรายตะวันตก เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับกาเทพตระกูลแล้วไม่สามารถช่วยคิดว่าฮันซาน ปีศาจร้าย จี้เซียง และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีศาจอมตะนิกาย" ซาน ฮาน ผมไม่สามารถให้สัญญาว่า . . . . . . ." นังมารร้ายจี้เซียง ไม่ต้องห่วงแกติดหนี้ฉันแล้วมี jiusi Ke Ke และหยุนไห่ เมิ่งฮ่าวคิดหลายอย่าง และในที่สุดก็เริ่มคิดเรื่องของเขาก่อนการ ." ผมไม่ได้ฝึกการปลูก 3 ปี และยังเสร็จก่อนการ . เป็นดาวดีลงมา และเปราะหอมเป็นวิญญาณของฉันการสมบัติ สำหรับผม เมิ่งฮ่าวเพื่อมีชีวิตแบบนี้ อืม . . . . . . . มันก็เพียงพอสำหรับฉัน" ในดินแดนแห่งสวรรค์ใต้ น้อยคนที่จะมาปิดให้เมื่อเทียบกับผม " จู่ๆ เขาก็รู้สึกภูมิใจในตัวเอง เสียงหัวเราะ , ความขมขื่น , โกรธ , และความทรงจำในชีวิตของเขากลายเป็นภาพที่แวบเข้ามาในจิตใจของเขายิ่งเวลาผ่าน อีกครึ่งเดือนผ่านไป ในช่วงที่เวลาเมิงเฮายังคงมองออกไปไกล คิดถึงอดีต ในที่สุดวันหนึ่ง ลวงตา เกราะ คนแก่ก็ดึงดูดความสนใจของเขาสำหรับเดือน ยังชายชราไม่ได้ย้ายเลย และดูเหมือนว่างเปล่า . ตอนนี้ พระหัตถ์ขวายกขึ้น และปิดผนึกเครื่องหมายปรากฏ เขาใช้คาถา และค่อย ๆ สองสี ที่ปรากฏอยู่ในมือ สีดำและสีขาวอย่างไรก็ตาม เมื่อ เมิ่งฮ่าวไปลองสัมผัสชายแก่ ก็ไม่จริงเลยเมื่อเวลาผ่านไป เมิ่งฮ่าวเริ่มให้ความสนใจกับวิธีที่ชายชรานั่งสมาธิ . เขาพบความว่างเปล่า และ incantati ของเขา