Peer Effects in the Classroom
"Students who are exposed to unusually low achieving cohorts tend to score lower themselves."
How can advanced economies get the biggest increase in human capital for their education dollar? That is, how productive are their investments in education? In answering these questions, one tricky problem is "peer effects": students are "good" peers if they produce positive learning spillovers, so that students exposed to them gain more for each dollar spent on their education, or "bad" peers if they have the reverse effect.
It is hard to know whether such peer effects exist, but if they do, they are crucial to current debates on which policies maximize the productivity of a country's education spending. The United States is debating school choice; European countries are discussing whether to eliminate ability tracks from their education systems; Latin American countries are debating whether to devolve control and funding of education to localities. Many arguments against school choice, decentralized funding, and ability tracking rest on the belief that peer effects are important and have a particular asymmetry: that is, bad peers gain more by being exposed to good peers than good peers lose by being exposed to bad peers. If this asymmetry is strong, then investments in human capital are maximized when students are forced to attend schools with a broad array of abilities and backgrounds. Such coercion is obviously impossible with ability tracking and can be hard to achieve with choice or local funding.
In Peer Effects in the Classroom: Learning From Gender and Race Variation (NBER Working Paper No. 7867), NBER Research Associate Caroline Hoxby tries to determine whether peer effects exist and, if they do, what form they take (for instance, are they asymmetric?) She begins by noting that true peer effects are hard to measure. Parents who provide home environments that are good for learning tend to select the same schools. Even within a school, interested parents lobby to have their children assigned to particular teachers. Thus, if high achievers tend to be clumped in some classrooms and low achievers in other classrooms, we should not assume that the achievement differences are caused by peer effects. Most of the achievement differences probably are due to parents, who would influence their children a lot even if they could not get them in classrooms with particular groups of peers.
It is not just parents' activities that make peer effects hard to measure, though; it is also schools' activities. Students with similar abilities may be assigned to the same classroom in order to make it easier to teach. Teachers with a knack for handling the unruly students may have classes full of them. Thus, classroom achievement could differ because the initial student composition differs, not because peers influence one another.
To identify true peer effects, Hoxby compares groups within a given school that differ randomly in peer composition. To illustrate: suppose that a family shows up for kindergarten with their older son and finds that, simply because of random variation in local births, that son's cohort is 80 percent female. The next year, they show up with their younger son and find that, also because of random variation, that son's cohort is 30 percent female. Their two sons now will go through elementary school consistently experiencing classrooms that have different peer composition on average. Their older son will be exposed to more female students (who tend to be higher achievers and less disruptive in elementary school). Their younger son will be exposed to more male students. Because the two boys have the same parents and the same school, the main difference in their experience will be peers. If it turns out that male students systemically do better (or worse) when exposed to more female students, then that systematic difference must be attributable to peer effects.
Hoxby also compares school cohorts that differ in racial composition or initial achievement, rather than in gender composition. She uses data from the entire population of elementary students in Texas from 1990 to 1999 (the Texas Schools Microdata Sample). Her measure of achievement is a student's score on the Texas Assessment of Academic Skills, which is administered in all Texas public schools.
Hoxby finds that peer effects do exist. For instance, her results suggest that having a more female peer group raises both male and female scores in reading and math. She points out that only some of the "good" peer effect of females can be direct learning spillovers because females do not know math better than males on average, although they are better readers. The fact that females raise math scores, therefore, must be due to phenomena more general than direct learning spillovers -- for instance, females' lower tendency to disrupt.
In Texas, black and Hispanic students tend to enter school with lower initial achievement. Does this matter? Hoxby finds that it does. Students who are exposed to unusually low achieving cohorts tend to score lower themselves. Interestingly enough, black students appear to be particularly affected by the achievement of other black students. Hispanic students appear to be particularly affected by the achievement of other Hispanic students. In fact, Hispanic students do better when in majority Hispanic cohorts, even though the additional Hispanic students tend to have lower initial achievement. It may be that in classes with more Hispanics, a student who is learning English is more likely to find a bilingual student who helps him out.
Hoxby finds little evidence of a general asymmetry, though, such as low achievers gaining more by being with high achievers and that high achievers lose by being with low achievers. After taking steps to eliminate changes in achievement that could be caused by general time trends or unusual events -- such as the appearance of an especially good teacher in one school -- Hoxby concludes that, on average, a student's own test score rises by 0.10 to 0.55 points when he or she is surrounded by peers who score one point higher.
-- Linda Gorman
ผลเพื่อนในห้องเรียน"นักเรียนที่มีสัมผัสกับ cohorts บรรลุต่ำผิดปกติมักจะได้ คะแนนต่ำกว่าตัวเอง"วิธีขั้นสูงเศรษฐกิจได้เพิ่มขึ้นที่ใหญ่ที่สุดในทุนมนุษย์สำหรับนักศึกษาดอลลาร์ นั่นคือ วิธีผลิตบ้างการลงทุนในการศึกษา ในการตอบคำถามเหล่านี้ ยุ่งยากปัญหาหนึ่งคือ "ผลเพียร์": นักเรียนมีเพื่อนที่ "ดี" ถ้าผลิตเรียนรู้บวก spillovers เพื่อให้นักเรียนสัมผัสกับพวกเขาได้รับมากกว่าดอลลาร์แต่ละที่ใช้ในการศึกษา หรือเพียร์ "เลว" ได้ผลกลับกันยากทราบว่าผลดังกล่าวแลกมีอยู่ แต่ถ้าพวกเขาทำ พวกเขามีความสำคัญการเจรจาดังปัจจุบันซึ่งนโยบายเพิ่มผลผลิตของการศึกษาของประเทศใช้จ่าย สหรัฐอเมริกาเป็นโต้วาทีโรงเรียนทางเลือก ประเทศในยุโรปกำลังสนทนาว่าจะกำจัดสามารถติดตามจากระบบการศึกษา ประเทศละตินอจะโต้วาทีว่า devolve รายควบคุมและทุนการศึกษาไปมา อาร์กิวเมนต์ในโรงเรียนทางเลือก แบบกระจายศูนย์เงินทุน และความสามารถในการติดตามเหลือเชื่อว่า เพียร์ผลมีความสำคัญ และมี asymmetry เฉพาะ: คือ เพื่อนดีกำไรเพิ่มมากขึ้น โดยการสัมผัสกับเพื่อนดีกว่าสูญเสียเพื่อนที่ดี โดยการถูกเปิดเผยให้เพื่อนที่ไม่ดี ถ้า asymmetry นี้มีความแข็งแรง แล้วการลงทุนในทุนมนุษย์จะขยายใหญ่สุดเมื่อนักเรียนถูกบังคับให้เข้าโรงเรียนพร้อมความกว้างของความสามารถและพื้นหลัง แกมบังคับเช่นเป็นไปไม่ได้แน่นอนสามารถติดตาม และยากที่จะประสบความสำเร็จกับการเลือกหรือการจัดหาเงินทุนในท้องถิ่นในลักษณะเพื่อนในห้องเรียน: เรียนรู้จากบทบาทหญิงชายและการแข่งขันเปลี่ยนแปลง (NBER ทำกระดาษหมายเลข 7867), NBER วิจัยเชื่อมโยงแคโรไลน์ Hoxby พยายามที่จะ กำหนดว่า มีผลเพียร์ ทำ ฟอร์มใดใช้ (เช่น พวกเขาคือ asymmetric) เธอเริ่มต้น ด้วยการสังเกตว่า ผลเพียร์จริงยากต่อการวัด ผู้ปกครองที่มีสภาพแวดล้อมภายในบ้านที่เรียนดีมักจะ เลือกโรงเรียนเดียวกัน แม้ภายในโรงเรียน ผู้ปกครองสนใจล็อบบี้ให้เด็กให้ครูโดยเฉพาะ ดังนั้น ถ้า achievers สูงมักจะเป็น clumped ในห้องเรียนและ achievers ต่ำในห้องเรียนอื่น ๆ เราควรคิดว่า ความแตกต่างความสำเร็จเกิดจากผลเพียร์ ส่วนใหญ่ความแตกต่างความสำเร็จคงจะเนื่องจากผู้ปกครอง ที่จะมีอิทธิพลต่อเด็กมากแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถรับพวกเขาในห้องเรียนเฉพาะกลุ่มของเพื่อนไม่เพียงกิจกรรมพ่อแม่ที่ทำให้ผลเพียร์แข็งวัด แม้ว่า นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมของโรงเรียน อาจกำหนดให้นักเรียน มีความสามารถคล้ายกับห้องเรียนเดียวกันเพื่อทำให้การสอน ครูกับ knack สำหรับจัดการวินัยนักเรียนได้เรียนเต็มของพวกเขา ดังนั้น ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนอาจแตกต่างกันเนื่องจากองค์ประกอบของนักเรียนที่เริ่มต้นแตกต่างกัน ไม่ได้ เพราะเพื่อนมีอิทธิพลต่อกันระบุผลเพียร์จริง Hoxby เปรียบเทียบกลุ่มภายในโรงเรียนกำหนดที่แตกต่างได้ในองค์ประกอบของเพียร์ การแสดง: สมมติว่า ครอบครัวแสดงค่าสำหรับอนุบาลกับลูกชายของเก่า และค้นหา เพียง เพราะความผันแปรที่สุ่มในถิ่นเกิด cohort สนที่ว่าร้อยละ 80 หญิง ปีถัดไป พวกเขาแสดงกับสนอายุของพวกเขา และพบว่า นอกจากนี้ยังเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงแบบสุ่ม cohort ที่สน หญิง 30 เปอร์เซ็นต์ บุตรชายสองคนของพวกเขาตอนนี้จะไปผ่านโรงเรียนประถมศึกษาอย่างต่อเนื่องประสบปัญหาห้องเรียนที่มีองค์ประกอบของเพียร์ต่าง ๆ โดยเฉลี่ย บุตรของเก่าจะถูกนักเรียนหญิงเพิ่มเติม (ที่มักจะ สูง achievers และขวัญน้อยในโรงเรียนประถมศึกษา) บุตรอายุของพวกเขาจะถูกนักเรียนชายเพิ่มเติม เพราะเด็กผู้ชายสองคนมีครอบครัวเดียวและโรงเรียนเดียวกัน ความแตกต่างหลักของประสบการณ์ของพวกเขาจะเป็นเพื่อน ถ้ามันเปิดออกว่า นักเรียนชาย systemically ทำดีกว่า (หรือแย่) เมื่อสัมผัสกับนักเรียนหญิงเพิ่มมากขึ้น แล้วความแตกต่างที่ระบบต้องรวมผลเพียร์นอกจากนี้ Hoxby ยังเปรียบเทียบ cohorts โรงเรียนที่แตกต่าง ในองค์ประกอบของเชื้อชาติหรือความสำเร็จที่เริ่มต้น แทน ในองค์ประกอบของเพศ เธอใช้ข้อมูลจากประชากรทั้งหมดของนักเรียนประถมศึกษาในเท็กซัสจาก 1990 ถึง 1999 (เท็กซัสโรงเรียน Microdata ตัวอย่าง) วัดความสำเร็จของเธอคือ คะแนนของนักเรียนในเท็กซัสประเมินของทักษะทางวิชาการ การจัดการในโรงเรียนรัฐเท็กซัสทั้งหมดHoxby finds that peer effects do exist. For instance, her results suggest that having a more female peer group raises both male and female scores in reading and math. She points out that only some of the "good" peer effect of females can be direct learning spillovers because females do not know math better than males on average, although they are better readers. The fact that females raise math scores, therefore, must be due to phenomena more general than direct learning spillovers -- for instance, females' lower tendency to disrupt.In Texas, black and Hispanic students tend to enter school with lower initial achievement. Does this matter? Hoxby finds that it does. Students who are exposed to unusually low achieving cohorts tend to score lower themselves. Interestingly enough, black students appear to be particularly affected by the achievement of other black students. Hispanic students appear to be particularly affected by the achievement of other Hispanic students. In fact, Hispanic students do better when in majority Hispanic cohorts, even though the additional Hispanic students tend to have lower initial achievement. It may be that in classes with more Hispanics, a student who is learning English is more likely to find a bilingual student who helps him out.Hoxby finds little evidence of a general asymmetry, though, such as low achievers gaining more by being with high achievers and that high achievers lose by being with low achievers. After taking steps to eliminate changes in achievement that could be caused by general time trends or unusual events -- such as the appearance of an especially good teacher in one school -- Hoxby concludes that, on average, a student's own test score rises by 0.10 to 0.55 points when he or she is surrounded by peers who score one point higher.-- Linda Gorman
การแปล กรุณารอสักครู่..