I have read the words of great thin

I have read the words of great thinkers and studied the acts of heroes, but none of them taught me acceptance, the most important thing in life. From my father, I learned how to accept life as it is. However, he did not teach me acceptance when he was strong and healthy, but rather when he was weak and ill.
In fact, my father was once a strong man who loved being active, but a terrible illness took all that away from him. Now he can no longer walk, and he must sit quietly in a chair all day. Even talking is difficult.
One night, I went to visit that quiet man with my sisters. We started talking about life, and I told them one of my beliefs. I said that we must constantly give things up as we grow-our youth, our beauty, our friends-but it always seems that after we give something up, we gain something new in its place. Then suddenly my father spoke up. He said, “But, Curtis, I gave up everything! What did I gain?” I thought and thought, but I could not think of anything to say. Surprisingly, he answered his own question: “I gained the love of my family.” I looked at my sisters and saw tears is their eyes, along with hope and thankfulness. As for me, though, I disagreed. I thought to myself, “You are wrong, Father. You always had our love. What you really gained was the power to say those words; even in your pain, you think of others first.”
I was touched by his thoughtfulness, his words of acceptance. After that, when I began to feel irritated at someone, I would remember his words to become calm. If he could replace a great pain with a feeling of love for others, then I should be able to give up my small irritations. In this way, I learned the power of acceptance from my father.
Sometimes I wonder what other things I could have learned from him had I listened more carefully when I was a boy. For now, though, I am grateful for this one gift.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้อ่านคำพูดของ thinkers ดี และศึกษาการกระทำของวีรบุรุษ แต่ไม่มีพวกเขาสอนฉันยอมรับ สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต จากพ่อของฉัน ฉันเรียนรู้วิธีการยอมรับชีวิตก็ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ไม่สอนฉันยอมรับเมื่อเขาแข็งแรง และมีสุขภาพดี แต่ค่อนข้าง เมื่อเขาอ่อนแอ และป่วย ในความเป็นจริง พ่อถูกเมื่อคนแข็งแรงที่รักการใช้งาน แต่เจ็บสาหัสเอาทั้งหมดที่ให้กับพระองค์ ตอนนี้ เขาไม่เดิน และเขาต้องนั่งเงียบ ๆ กับทุกวัน แม้พูดได้ยาก คืนหนึ่ง ฉันไปเยี่ยมคนที่เงียบสงบกับน้องสาวของฉัน เราเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับชีวิต และฉันบอกว่า หนึ่งในความเชื่อของฉัน ผมพูดว่า เราตลอดเวลาต้องมอบสิ่งเราเป็นเยาวชนที่เติบโตของเรา ความงาม เพื่อนของเรา- แต่เสมอดูเหมือนว่า หลังจากที่เราแพ้บางสิ่งบางอย่าง เราได้รับสิ่งใหม่ ๆ ในสถานที่นั้น แล้ว ทันใดนั้นพ่อพูดขึ้น เขากล่าวว่า "แต่ เคอร์ทิส ฉันได้ทุกอย่าง อะไรก็ฉันได้" ฉันคิด และคิดว่า แต่ฉันไม่สามารถคิดว่า ของอะไรที่จะพูด จู่ ๆ เขาตอบคำถามของตัวเอง: "ฉันรับความรักของครอบครัว" ผมมองน้องสาวของฉัน และเห็นน้ำตาเป็นตาของพวกเขา ความหวังและ thankfulness สำหรับฉัน แม้ว่า ฉัน disagreed คิดกับตัวเอง "คุณไม่ถูกต้อง พ่อ นอกจากนี้คุณมักจะมีความรัก อะไรคุณจริง ๆ ได้มีอำนาจพูดคำเหล่านั้น แม้ในความเจ็บปวดของคุณ คุณคิดว่า ของคนอื่นก่อน" ฉันได้สัมผัส โดยเขามอบช่วง คำพูดของเขายอมรับ หลังจากนั้น เมื่อเริ่มรู้สึกเคืองตา ฉันจะจำคำพูดของเขาจะกลายเป็นความสงบ ถ้าเขาสามารถแทนความเจ็บปวดมากกับความรู้สึกของความรักผู้อื่น แล้วฉันควรจะสามารถให้ระคายเคืองต่อเล็ก ๆ ของฉัน ด้วยวิธีนี้ ฉันรู้พลังของการยอมรับจากพ่อ บางครั้งผมสงสัยว่า สิ่งอื่น ๆ ที่ฉันสามารถได้เรียนรู้จากเขามีฉันฟังอย่างระมัดระวังมากขึ้นเมื่อเด็กผู้ชาย ในขณะนี้ แม้ว่า ฉันขอบคุณสำหรับของขวัญนี้หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้อ่านคำพูดของนักคิดที่ดีและการศึกษาการกระทำของวีรบุรุษ แต่ไม่มีของพวกเขาสอนผมยอมรับสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต จากพ่อของฉันฉันได้เรียนรู้วิธีที่จะยอมรับชีวิตที่มันเป็น แต่เขาไม่ได้สอนฉันยอมรับเมื่อเขาเป็นคนแข็งแรงและมีสุขภาพดี แต่เมื่อเขาอ่อนแอและป่วย.
ในความเป็นจริงคุณพ่อของผมเคยเป็นคนดีที่รักการใช้งาน แต่เจ็บป่วยสาหัสเอาทุกสิ่งที่อยู่ห่างออกไปจากเขา ตอนนี้เขาไม่สามารถเดินและเขาจะต้องนั่งเงียบ ๆ ในเก้าอี้ตลอดทั้งวัน แม้การพูดคุยเป็นเรื่องยาก.
คืนหนึ่งผมไปเยี่ยมที่คนเงียบ ๆ กับน้องสาวของฉัน เราเริ่มต้นพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตและผมบอกพวกเขาเป็นหนึ่งในความเชื่อของฉัน ผมบอกว่าเราอย่างต่อเนื่องจะต้องให้สิ่งขึ้นขณะที่เราเติบโตของเราเยาวชนความงามของเราเพื่อนของเรา แต่มันก็ดูเหมือนว่าหลังจากที่เราได้ให้สิ่งที่ขึ้นเราได้รับสิ่งใหม่ในสถานที่ ทันใดนั้นพ่อของฉันพูดขึ้น เขากล่าวว่า "แต่เคอร์ติผมให้ขึ้นทุกอย่าง! สิ่งที่ฉันไม่ได้รับ? "ฉันคิดและคิด แต่ฉันไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูด น่าแปลกที่เขาตอบคำถามของเขาเอง: ". ฉันได้รับความรักของครอบครัวของฉัน" ผมมองที่น้องสาวของฉันและเห็นน้ำตาเป็นตาของพวกเขาพร้อมด้วยความหวังและความขอบคุณ สำหรับผม แต่ผมไม่เห็นด้วย ฉันคิดกับตัวเองว่า "คุณผิดคุณพ่อ คุณมักจะมีความรักของเรา สิ่งที่คุณได้รับเป็นอำนาจที่จะพูดคำเหล่านั้น แม้จะอยู่ในความเจ็บปวดของคุณคุณคิดว่าคนอื่นก่อน. "
ผมได้รับการสัมผัสจากความคิดของเขาคำพูดของเขาได้รับการยอมรับ หลังจากนั้นเมื่อผมเริ่มที่จะรู้สึกหงุดหงิดที่คนผมจะจำคำพูดของเขาที่จะกลายเป็นความสงบ ถ้าเขาสามารถแทนที่ความเจ็บปวดที่ดีกับความรู้สึกของความรักสำหรับคนอื่น ๆ แล้วฉันควรจะสามารถที่จะให้ขึ้นระคายเคืองขนาดเล็กของฉัน ด้วยวิธีนี้ผมได้เรียนรู้พลังของการได้รับการยอมรับจากพ่อของฉัน.
บางครั้งฉันสงสัยว่าสิ่งที่สิ่งอื่น ๆ ที่ฉันจะได้เรียนรู้จากเขามีผมฟังอย่างระมัดระวังมากขึ้นเมื่อผมยังเป็นเด็ก แต่ในเวลานี้ผมขอบคุณสำหรับของขวัญหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้อ่านคำพูดของนักคิดที่ยิ่งใหญ่และศึกษาการกระทำของวีรบุรุษ แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขาสอนผมยอมรับ สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต จากพ่อฉัน ฉันเรียนรู้ที่จะยอมรับชีวิตตามที่มันเป็น อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สอนให้ผมยอมรับเมื่อเขาแข็งแรง และมีสุขภาพดี แต่ตอนที่เขาอ่อนแอและป่วย
ในความเป็นจริง พ่อเคยเป็นคนเข้มแข็ง รักที่จะใช้งานแต่โรคร้ายเอามันไปจากเขา ตอนนี้เขาไม่สามารถเดินได้ และเขาต้องนั่งเงียบๆบนเก้าอี้ทั้งวัน พูดยาก .
คืนหนึ่ง ฉันไปพบผู้ชายคนนั้นเงียบ กับพี่สาว เราเริ่มต้นพูดคุยเกี่ยวกับชีวิต และผมบอกพวกเขาหนึ่งของความเชื่อของฉัน ฉันว่าเราต้องหมั่นให้ขึ้นเมื่อเราแก่เยาวชนของเรา ความงามของเราเพื่อนของเรา แต่มันก็เหมือนกับว่าหลังจากที่เราให้อะไร เราได้อะไรใหม่ในสถานที่ แล้วอยู่ๆ พ่อพูดออกมา เขากล่าวว่า " แต่ เคอร์ติส ผมเลิกทุกอย่าง ! อะไรที่ฉันได้รับ ? " ฉันคิดแล้วคิดอีก แต่ผมไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูด จู่ ๆ เขาตอบคำถามของเขา : " ฉันได้รับความรักจากครอบครัวของฉัน " ฉันมองไปที่น้องสาวของฉันและเห็นน้ำตา ดวงตาของพวกเขา