DISASTER STRIKES ABOARD TITANICThat

DISASTER STRIKES ABOARD TITANIC
That encounter took place roughly four days out, at about 11:30 p.m. on April 14. Titanic was equipped with a Marconi wireless, and there had been sporadic reports of ice from other ships, but she was sailing on calm seas under a moonless, clear sky. A lookout saw the iceberg dead ahead coming out of a slight haze, rang the warning bell and telephoned the bridge. The engines were quickly reversed and the ship was turned sharply, and instead of making direct impact the berg seemed to graze along the side of the ship, sprinkling ice fragments on the forward deck. Sensing no collision, the lookouts were relieved. They had no idea that the iceberg’s jagged underwater spur had slashed a 300-foot gash well below the ship’s waterline, and that Titanic was doomed. By the time the captain toured the damaged area with Harland and Wolff’s Thomas Andrews, five compartments were already filling with seawater, and the bow of the ship was alarmingly down. Andrews did a quick calculation and estimated that Titanic might remain afloat for an hour and a half, perhaps slightly more. At that point the captain, who had already instructed his wireless operator to call for help, ordered the lifeboats to be loaded.

A little more than an hour after contact with the iceberg, a largely disorganized and haphazard evacuation process began with the lowering of the first lifeboat. The craft was designed to hold 65 people; it left with only 28 aboard. Amid the confusion and chaos during the precious hours before Titanic plunged into the sea, nearly every boat would be launched woefully under-filled, some with only a handful of passengers. In compliance with the law of the sea, women and children boarded the boats first; only when there were no women or children nearby were men permitted to board. Yet many of the victims were in fact women and children, the result of disorderly procedures that failed to get them to the boats in the first place.

Exceeding Andrews’ prediction, Titanic stubbornly managed to stay afloat for close to three hours. Those hours witnessed acts of craven cowardice and extraordinary bravery. Hundreds of human dramas unfolded between the order to load the lifeboats and the ship’s final plunge: Men saw off wives and children, families were separated in the confusion and selfless individuals gave up their spots to remain with loved ones or allow a more vulnerable passenger to escape.

The ship’s most illustrious passengers each responded to the circumstances with conduct that has become an integral part of the Titanic legend. Ismay, the White Star managing director, helped load some of the boats and later stepped onto a collapsible as it was being lowered. Although no women or children were in the vicinity when he abandoned ship, he would never live down the ignominy of surviving the disaster while so many others perished. Thomas Andrews, Titanic’s chief designer, was last seen in the First Class SMOKING ROOM, staring blankly at a painting of a ship on the wall. Astor deposited Madeleine in a lifeboat and, remarking that she was pregnant, asked if he could accompany her; refused entry, he managed to kiss her goodbye just before the boat was lowered away. Although offered a seat on account of his age, Isidor Straus refused any special consideration, and his wife Ida would not leave her husband behind. The couple retired to their cabin and perished together. Benjamin Guggenheim and his valet returned to their rooms and changed into formal evening dress; emerging onto the deck, he famously declared, “We are dressed in our best and are prepared to go down like gentlemen.” Molly Brown helped load the boats and finally was forced into one of the last to leave. She implored its crewmen to turn back for survivors, but they refused, fearing they would be swamped by desperate people trying to escape the freezing ocean.

Titanic, nearly perpendicular and with many of her lights still aglow, finally dove beneath the icy surface at approximately 2:20 a.m. on April 15. Throughout the morning, Cunard’s Carpathia, after receiving Titanic’s distress call at midnight and steaming at full speed while dodging ice floes all night, rounded up all of the lifeboats. They contained only 705 survivors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นัดหยุดงานภัยบนเรือไททานิคพบว่าเกิดขึ้นประมาณสี่วัน ที่ประมาณ 11:30 น.วันที่ 14 เมษายน ไททานิคถูกพร้อมไร้สาย Marconi และเคยมีรายงานของน้ำแข็งจากเรืออื่น ๆ แต่เธอถูกเรือใบในทะเลสงบภายใต้ฟ้าใส moonless เห็นระวังภูเขาน้ำแข็งตายข้างหน้าออกมาจากเมฆหมอกเล็กน้อย รังระฆังเตือน และ telephoned สะพาน เครื่องยนต์มีการย้อนกลับอย่างรวดเร็ว และเรือถูกเปิดใช้งานอย่างรวดเร็ว และแทนที่จะสร้างผลกระทบโดยตรง เบิร์กลักซ์เชอรี่ประจักษ์ graze ด้านข้างของเรือ โรยน้ำแข็งกระจายตัวบนดาดฟ้าไปข้างหน้า ตรวจไม่ชนกัน มีการปลดปล่อยเลน พวกเขามีความคิดว่า เดือยใต้น้ำของภูเขาน้ำแข็งขรุขระมีเฉือน gash 300 ฟุตด้านล่างของเรือ waterline ดี และไททานิคที่เป็น doomed โดยเวลากัปตันออกพื้นที่เสียหายกับแอนดรูวส์ Thomas Harland และของ Wolff ช่องห้าถูกบรรจุ ด้วยน้ำทะเลแล้ว และคันธนูของเรือ alarmingly ลงนั้น แอนดรูวส์ได้คำนวณอย่างรวดเร็ว และคาดว่า นิคอาจยังคงลอยสำหรับเป็นชั่วโมงครึ่ง บางทีเล็กน้อย จุดที่กัปตัน ที่มีอยู่แล้วได้รับคำแนะนำของเขาดำเนินการแบบไร้สายจะเรียก ช่วย สั่ง lifeboats ให้โหลดเล็กน้อยมากกว่าหนึ่งชั่วโมงหลังจากติดต่อกับภูเขาน้ำแข็ง กระบวนการอพยพเป็นโล้เป็นพาย และ haphazard เริ่ม มีลด lifeboat แรก เรือถูกออกแบบมาเพื่อเก็บคน 65 ค้างไว้กับ 28 เท่าต่างประเทศ ท่ามกลางความสับสนและความวุ่นวายในช่วงเวลาที่มีค่า ก่อนที่ไททานิคลดลงลงทะเล เรือเกือบทุกจะเปิดตัว woefully ภายใต้เต็มไปด้วย มีกำมือของผู้โดยสารเท่านั้น ตามกฎหมายทางทะเล ผู้หญิงและเด็กโดยสารเรือก่อน เมื่อมีผู้หญิงหรือเด็กในบริเวณใกล้เคียงไม่ มีคนสามารถบอร์ด ยัง หลายเหยื่อได้ในความเป็นจริงผู้หญิงและเด็ก ผลของทุลักทุเลตอนที่ล้มเหลวจะให้เรือแรกเกินการคาดเดาของแอนดรูส์ ไททานิคดันทุรังจัดการการลอยสำหรับใกล้สามชั่วโมง ชั่วโมงที่เห็นกิจการของ craven cowardice และยกย่องพิเศษ ของอาคารที่มนุษย์กางออกระหว่างสั่งโหลด lifeboats และน้ำสุดท้ายของเรือ: ผู้ชายเห็นภรรยาและลูก ครอบครัวถูกแบ่งในความสับสน และเสียสละบุคคลได้จุดของพวกเขายังคงอยู่กับคนที่คุณรัก หรืออนุญาตให้ผู้โดยสารที่มีความเสี่ยงที่จะหลบหนีของเรือยาวที่สุดผู้โดยสารแต่ละที่ตอบสนองกับสถานการณ์ด้วยความประพฤติที่เป็นเป็นส่วนหนึ่งของตำนานไททานิค Ismay ดาวสีขาวกรรมการผู้จัดการ ช่วยโหลดบางส่วน ของเรือ และภายหลังก้าวสู่ยุบเหมือนถูกถูกลดลง ถึงแม้ว่าไม่มีผู้หญิงหรือเด็กอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเมื่อเขาแข่งขันเรือ เขาไม่เคยจะอยู่ลง ignominy ของรอดภัยในขณะที่คนอื่น ๆ จำนวนมาก perished ทอมัสแอนดรูวส์ ออกแบบหัวหน้าของไททานิค มีล่าสุดเห็นในในชั้นห้องสูบบุหรี่ blankly จ้องภาพวาดของเรือบนผนัง แอสเตอร์ฝากมาเดอเลนในการ lifeboat และ remarking ว่า เธอตั้งครรภ์ ขอถ้า เขาสามารถกับเธอ เขาถูกปฏิเสธ จัดการจูบลาเธอก่อนเรือถูกลดลงไป แม้ว่าบริการนั่งในบัญชีของเขาอายุ Isidor Straus ปฏิเสธใด ๆ พิจารณาพิเศษ และไอดาภรรยาของเขาจะไม่ทิ้งสามี คู่ปลดเกษียณในกระท่อมของพวกเขา และ perished เข้าด้วยกัน เบนจามิน Guggenheim บริการของเขากลับไปห้องของพวกเขา และเปลี่ยนเป็นชุดราตรี เกิดขึ้นบนดาดฟ้า เขาซึ่งประกาศ "เราแต่งในส่วนของเรา และกำลังเตรียมที่จะไปลงเช่นสุภาพบุรุษ" มอลลี่สีน้ำตาลช่วยโหลดเรือ และสุดท้าย ถูกบังคับเข้าสุดท้ายไป เธอ implored ของลูกเรือหันกลับสำหรับผู้รอดชีวิต แต่พวกเขา ปฏิเสธ กลัวจะ swamped คนหมดหวังที่พยายามหลบหนีทะเลเย็นช่ำTitanic, nearly perpendicular and with many of her lights still aglow, finally dove beneath the icy surface at approximately 2:20 a.m. on April 15. Throughout the morning, Cunard’s Carpathia, after receiving Titanic’s distress call at midnight and steaming at full speed while dodging ice floes all night, rounded up all of the lifeboats. They contained only 705 survivors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นัดหยุดงานภัยพิบัติเรือ TITANIC
การเผชิญหน้าที่เกิดขึ้นประมาณสี่วันออกเวลาประมาณ 11:30 เมื่อวันที่ 14 ไททานิคพร้อมกับมาร์โคนีไร้สายและมีการรายงานเป็นระยะ ๆ ของน้ำแข็งจากเรือลำอื่น ๆ แต่เธอก็แล่นเรือใบในทะเลสงบ ภายใต้เดือนมืด, ฟ้าใส มองเห็นภูเขาน้ำแข็งตายไปข้างหน้าออกมาจากหมอกควันเล็กน้อยสั่นกระดิ่งเตือนและโทรศัพท์สะพาน เครื่องยนต์กลับได้อย่างรวดเร็วและเรือก็หันอย่างรวดเร็วและแทนที่จะทำให้ผลกระทบโดยตรง berg ดูเหมือนจะกินหญ้าตามแนวด้านข้างของเรือโรยเศษน้ำแข็งบนดาดฟ้าไปข้างหน้า การตรวจวัดไม่มีการปะทะกันเฝ้ายามที่ถูกปลดออก พวกเขามีความคิดที่ว่าเดือยใต้น้ำของภูเขาน้ำแข็งขรุขระได้เฉือนบั่น 300 ฟุตต่ำกว่าตลิ่งเรือไม่และที่ไททานิคอีกต่อไป ตามเวลาที่กัปตันเที่ยวพื้นที่ที่เสียหายกับฮาร์แลนด์และวูลฟ์โทมัสแอนดรูห้าช่องอยู่แล้วเต็มไปด้วยน้ำทะเลและหัวเรือที่ถูกลงอย่างน่าตกใจ แอนดรูได้คำนวณอย่างรวดเร็วและคาดว่าไททานิคอาจจะยังคงลอยไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งและอาจจะมากขึ้นเล็กน้อย ณ จุดที่กัปตันที่ได้รับคำสั่งแล้วผู้ประกอบการไร้สายของเขาที่จะเรียกขอความช่วยเหลือสั่งเรือชูชีพที่จะโหลด. น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงหลังการสัมผัสกับภูเขาน้ำแข็งเป็นกระบวนการที่อพยพส่วนใหญ่ไม่เป็นระเบียบและจับจดเริ่มต้นด้วยการลด เรือชูชีพแรก งานฝีมือที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อถือ 65 คน; มันเหลือเพียง 28 บนเรือ ท่ามกลางความสับสนและความวุ่นวายในช่วงเวลาอันมีค่าของไททานิคก่อนที่จะกระโจนลงไปในทะเลเกือบเรือทุกคนจะได้รับการเปิดตัวภายใต้ละห้อยที่เต็มไปด้วยบางคนที่มีเพียงไม่กี่คนของผู้โดยสาร ในการปฏิบัติตามกฎหมายของทะเลผู้หญิงและเด็กขึ้นเรือครั้งแรก เฉพาะเมื่อมีผู้หญิงหรือเด็กไม่มีที่อยู่ใกล้เคียงเป็นผู้ชายได้รับอนุญาตให้คณะกรรมการ แต่หลายคนของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในความเป็นจริงผู้หญิงและเด็กเป็นผลมาจากขั้นตอนระเบียบที่ล้มเหลวเพื่อให้พวกเขาเรือในสถานที่แรก. เกินกว่าการคาดการณ์แอนดรู 'ไททานิคที่มีการจัดการหัวชนฝาอยู่ลอยไปใกล้เคียงกับสามชั่วโมง ชั่วโมงผู้ที่เห็นการกระทำของคนขี้ขลาดขี้ขลาดตาขาวและความกล้าหาญที่ไม่ธรรมดา หลายร้อยละครมนุษย์กางออกระหว่างเพื่อโหลดเรือชูชีพและกระโดดครั้งสุดท้ายของเรือ: ผู้ชายเห็นปิดภรรยาและลูก ๆ ครอบครัวถูกแยกในความสับสนและบุคคลที่เสียสละให้ขึ้นจุดของพวกเขาจะยังคงอยู่กับคนที่รักหรืออนุญาตให้ผู้โดยสารที่มีความเสี่ยงมากขึ้นที่จะ หลบหนี. ผู้โดยสารเรือชื่อเสียงมากที่สุดในแต่ละตอบสนองต่อสถานการณ์ที่มีการดำเนินการที่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของตำนานไททานิค Ismay กรรมการผู้จัดการไวท์สตาร์ช่วยโหลดบางส่วนของเรือและต่อมาก็ก้าวเข้าสู่ยุบในขณะที่มันถูกลดลง แม้ว่าผู้หญิงหรือเด็กที่ไม่มีอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเมื่อเขาทิ้งเรือเขาจะมีชีวิตอยู่ไม่เคยลงความอัปยศอดสูรอดจากภัยพิบัติในขณะที่คนอื่น ๆ จำนวนมากเสียชีวิต โทมัสแอนดรูหัวหน้านักออกแบบของไททานิคได้รับการเห็นครั้งสุดท้ายในการสูบบุหรี่ชั้นแรกห้องจ้องมอง blankly ที่ภาพวาดของเรือบนผนัง สตอร์แมเดลีนฝากในเรือชูชีพและตั้งข้อสังเกตว่าเธอตั้งครรภ์ถามว่าเขาจะมาพร้อมกับเธอ ปฏิเสธไม่เขาจะจูบเธอลาก่อนที่เรือถูกหย่อนลงไป แม้ว่าเสนอที่นั่งในบัญชีของอายุของเขา Isidor เตราสส์ปฏิเสธใด ๆ การพิจารณาเป็นพิเศษและภรรยาไอด้าเขาจะไม่ปล่อยให้สามีของเธอที่อยู่เบื้องหลัง ทั้งคู่ออกไปห้องโดยสารของพวกเขาและเสียชีวิตด้วยกัน เบนจามิน Guggenheim และรถของเขากลับไปยังห้องพักของพวกเขาและเปลี่ยนเป็นชุดราตรีที่เป็นทางการ; ที่เกิดขึ้นใหม่บนดาดฟ้าเขาประกาศที่มีชื่อเสียง "เราจะแต่งกายในชุดที่ดีที่สุดของเราและกำลังเตรียมที่จะลงไปเช่นสุภาพบุรุษ." มอลลี่บราวน์ช่วยโหลดเรือและในที่สุดก็ถูกบังคับให้เป็นหนึ่งในคนสุดท้ายที่จะออกจาก เธออ้อนวอนลูกเรือที่จะหันหลังกลับสำหรับผู้รอดชีวิต แต่พวกเขาปฏิเสธที่กลัวพวกเขาจะล้นมือโดยคนที่หมดหวังที่พยายามจะหนีทะเลแช่แข็ง. ไททานิคเกือบตั้งฉากและมีหลายไฟของเธอยังคงอิ่มเอิบในที่สุดนกพิราบที่อยู่ใต้พื้นผิวน้ำแข็งที่ประมาณ 02:20 วันที่ 15 เมษายนตลอดช่วงเช้าคาร์พาเธีคิวนาร์ดหลังจากที่ได้รับความทุกข์ของไททานิคในเวลาเที่ยงคืนและนึ่งที่ความเร็วเต็มในขณะที่ dodging ถมน้ำแข็งตลอดทั้งคืนปัดเศษขึ้นทั้งหมดของเรือชูชีพ พวกเขามีเพียง 705 ผู้รอดชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภัยพิบัติเกิดขึ้นบนเรือไททานิค
ที่พบเกิดขึ้นประมาณสี่วัน ออก เวลาประมาณ 11.30 น. วันที่ 14 เมษายน ไททานิคมีพร้อมกับ Marconi ไร้สาย และได้มีการรายงานเป็นระยะของน้ำแข็งจากเรืออื่น ๆ แต่เธอได้แล่นเรือในทะเลสงบภายใต้เดือนมืด กระจ่างฟ้า ระวังเห็นภูเขาน้ำแข็งข้างหน้าออกมาจากหมอกน้อย เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น และสะพานเครื่องยนต์ได้อย่างรวดเร็วกลับ และเรือถูกเปิดอย่างรวดเร็ว และผลกระทบโดยตรง แทนที่จะทำให้เบิร์กดูเสือใบด้านข้างของเรือ โรยเศษน้ำแข็งบนดาดฟ้าด้านหน้า ไม่ชน sensing ยามได้โล่งใจ พวกเขาไม่มีความคิดที่ขรุขระของภูเขาน้ำแข็งใต้น้ำซึ่งมีฟัน 300 เท้าแผลดีด้านล่าง waterline ของยานและที่ไททานิคถูกกำหนดไว้ โดยเวลาที่กัปตันเที่ยวพื้นที่ที่เสียหายกับฮาร์แลนด์ วูลฟ์เป็นและโธมัส แอนดรูวส์ 5 ช่องก็เต็มไปด้วยน้ำทะเล คันธนูเรือก็ตื่นตระหนกลง แอนดรูได้คำนวณคร่าวๆประมาณว่า Titanic อาจยังคงลอยเป็นชั่วโมงครึ่ง บางทีกว่าเล็กน้อย ที่จุดที่กัปตันที่ได้สั่งให้ผู้ประกอบการไร้สายของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือให้ lifeboats จะโหลด

ชั่วโมงกว่า หลังจากติดต่อกับภูเขาน้ำแข็งส่วนใหญ่ระเบียบและกระบวนการอพยพสดเริ่มด้วยการลดของเรือชูชีพก่อน เรือที่ถูกออกแบบมาเพื่อถือ 65 คน เหลือเพียง 28 เที่ยวบินท่ามกลางความสับสนและความโกลาหลในช่วงชั่วโมงมีค่าก่อนไททานิคกระโจนลงทะเลเกือบทุกเรือจะเปิดตัวภายใต้ละห้อยเต็มบางคนที่มีเพียงหยิบมือของผู้โดยสาร ในการปฏิบัติตามกฎหมายทะเล ผู้หญิงและเด็กขึ้นเรือครั้งแรก แต่เมื่อไม่มีผู้หญิง หรือ เด็กที่เป็นผู้ชายได้รับอนุญาตให้คณะกรรมการแต่หลายของเหยื่อที่เป็นผู้หญิงและเด็ก ในความเป็นจริงผลระเนระนาด ขั้นตอนที่ล้มเหลวเพื่อให้เรือในสถานที่แรก .

เกินแอนดรู ' พยากรณ์ไททานิกก็จัดการอยู่ลอยเป็นชั่วโมง ใกล้กับ 3 ชั่วโมงนั้นเห็นการกระทำของความขี้ขลาดความขี้ขลาดและความกล้าที่ไม่ธรรมดาละครมนุษย์นับร้อยฟาดแข้งระหว่างการโหลดเรือชูชีพและกระโดดครั้งสุดท้ายของเรือ : ผู้ชายเห็นแล้ว ภรรยา และลูกๆ ครอบครัว แยกกัน ในความสับสนและไม่เห็นแก่ตัวบุคคลให้ถึงจุดของพวกเขาที่จะอยู่กับคนที่คุณรัก หรือ อนุญาตให้ผู้โดยสารที่อ่อนแอมากขึ้นเพื่อหนี

มีชื่อเสียงมากที่สุดของเรือผู้โดยสารแต่ละตอบสนองต่อสถานการณ์ที่มีความประพฤติที่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของตำนานไททานิค อิสเมย์ ขาวดารา กรรมการผู้จัดการ ช่วยโหลดบางส่วนของเรือ และต่อมาได้ก้าวลงตามที่มันถูกลดลง ถึงแม้ว่าผู้หญิงและเด็กอยู่ในบริเวณใกล้เคียง เมื่อเขาละทิ้งเรือเขาไม่เคยอยู่ที่จะอยู่รอดภัยพิบัติในขณะที่คนอื่นมากเสียแล้ว โธมัส แอนดรูวส์ ไททานิคหัวหน้าดีไซเนอร์ ครั้งสุดท้ายที่เห็นในชั้นแรก ห้องสูบบุหรี่ , จ้องมองอย่างว่างเปล่า ที่ภาพวาดของเรือบนผนัง แอสเตอร์ฝากมาเดอลีนในเรือชูชีพ และนับว่าเธอท้อง ถามว่าเขาจะช่วยเธอ ปฏิเสธรายการเขาจัดการจูบเธอก่อนลา ก่อนเรือจะถูกลดลงไป แม้ว่าได้รับที่นั่งในบัญชีอายุของเขา , อิซิโดร์ สเตราส์ ปฏิเสธการพิจารณาพิเศษใด ๆ และภรรยาของเขา เธอจะไม่ปล่อยให้สามีของเธอไว้ คู่ปลดเกษียณ กระท่อมของพวกเขาและตายด้วยกัน Benjamin Guggenheim และจอดรถของเขากลับไปยังห้องพักของตน และเปลี่ยนเป็นชุดราตรีอย่างเป็นทางการ ; ที่เกิดขึ้นบนดาดฟ้าของเรือเขาได้ประกาศว่า " เราแต่งองค์ทรงเครื่องและเตรียมที่จะลงไป เหมือนสุภาพบุรุษ " มอลลี่ บราวน์ช่วยโหลดเรือและในที่สุดก็ถูกบังคับให้เข้าไปเป็นคนสุดท้ายที่ออกไป เธอขอให้ของลูกเรือกลับมาสำหรับผู้รอดชีวิต แต่พวกเขาปฏิเสธว่าพวกเขาจะล้นมือโดยความปรารถนาคนพยายามหนีหนาว

Titanic , มหาสมุทรเกือบตั้งฉาก และ มีไฟของเธอยังคงสว่าง ในที่สุดนกพิราบใต้พื้นผิวน้ำแข็งประมาณ 2 : 20 น. วันที่ 15 เมษายน ตลอดเช้า คิวนาร์ดเป็นคาร์เพเทีย หลังจากได้รับแจ้งเหตุไททานิคก็เที่ยงคืน และนึ่ง ที่ความเร็วเต็มในขณะที่ dodging floes น้ำแข็งทั้งคืน ปัดขึ้นทั้งหมดของเรือชูชีพ พวกเขามีเพียง 705 ผู้รอดชีวิต