Creak….The cabin’s bamboo door was

Creak….

The cabin’s bamboo door was pushed open cautiously, and a lady of fragile stature walked in carrying a bamboo pot of washed laundry. She looked to be around twenty-three to twenty-four, yet she had the delicate and charming air of a fifteen or sixteen year old teenage girl. She was as quiet and charming as a hibiscus under the glowing moon. She was garbed in rough grey garments, but they were unable to tamp down her star-like and eye-catching beautiful disposition; it was as if they were rain on a mountain side. Her eyes were especially so. They were clearer than the purest of crystals, beautiful enough to make the rest of the world lose their color in comparison.

Clearly seeing where he was, Yun Che had already anticipated her appearance. However, in the split second that she’d opened the door and entered, his heart began to violently beat. Both his eyes and expression were transfixed and he could only blankly stare. It was as if the entire world had been drained of all its color in that one moment, and only her figure remained. All his emotions, all his thoughts, all his beliefs, they all began to completely and violently surge … That year, she had passed away in his embrace. After crying his eyes out, he believed he’d never shed another tear in his entire lifetime. But at this moment, he felt uncontrollable tears rushing down unauthorized below the orbit of his eyes…

His heart throbbed as if the emotions that no longer belonged to him intertwined in chaos. He forgot where he was; forgot that he was still within the trial. At this point, all his emotions came together and transformed into a tearful cry that came straight from his soul…

“Ling’er… Ling’er!!”

Bang!

The bamboo basket in the girl’s hands fell to the ground. Seeing the Yun Che that was sitting up on the bed, her beautiful eyes revealed heartfelt happiness and surprise. Rushing to the front of his bed, her expression was frantic, yet she forced her voice to become so soft and gentle: “Big Brother Yun Che, you’re awake… Does your body still hurt? Are you uncomfortable anywhere?”

With the girl’s face mere inches from his, the girlish air that belonged solely to her heavy impacted Yun Che’s soul. Her eyes were brimmed happiness, worry, anxiety, a deeply hidden sorrow and longing… It was the same as from his memories, as well as the countless times she’d appeared in his dreams. Only, he never dared to think that it was possible for him to one day, look into this beautiful pair of eyes again.

He gradually grew dazed from staring. His lip wouldn’t stop trembling, yet he couldn’t utter a single word. At this moment, all of his thoughts had completely disintegrated. The only thing that remained was this figure before his eyes who was imprinted so deep into his soul, that not even death was able to make him forget. Without caring for anything else, he threw open his still bandaged arms and, with a surprised “Ah!” from Ling’er, embraced her tightly; so tightly that it was as if he was afraid she’d leave him if he relaxed even a little bit.

“Big Brother Yun Che…” Ling’er’s body froze for quite a while before she hugged him back, leaned her entire body into his chest and whispered softly.

“Ling’er… Ling’er… Ling’er…”

Yun Che knew how unseemly he was at the moment. His heart was in a complete state of chaos. Over his own cries, he could clearly hear the sound of weeping and feel the tears that could not stop sliding down his face.

After that painful loss back then, this was a situation that could only appear in his dreams. The warmth in his heart was almost enough to make it stop beating; it made him feel like even if he were to die right now, he would still be completely content. If possible, he wanted to embrace her forever and never let go ever again; no matter how enormous of a price he had to pay for it.

All those years, he had gotten accustomed to her presence, used to treating her as his own safe harbor. Every time he was bloodied and dying, he would desperately climb to the front of this small house that she had built with her own two hands… Every time he needed warmth, he wouldn’t be able to help but to come here… Every time he frenzied and went mad, he would also always come here to find peace. And, she would always heal the wounds on his body and soul, time and time again. She would go to the creek to catch fish for him, pat his back as if to coax a baby to sleep… He was too vigilant and would wake up every half a quarter of an hour each and every time he slept. Only with her here, would he finally be able to sleep until noontime of the second day.

She was his only source of warmth then.

However, his eyes had been blinded by hatred. He had placed revenge as the only objective in his life and it had become a habit… Only until the day he had lost her, did he truly understand that this girl had long become more important than his life; than his revenge.

Time and time again, she would ask of him not to seek revenge any longer with tears in her eyes. It was her only request in the midst of all her selfless sacrificing and giving, but he had never listened… Even until the last moments of her life, she still asked him not to avenge his master nor her… It wasn’t because the ones who killed her were her own family, but because she wished so much for him to stop living a life of endless revenge and hatred.

No matter how much pain he suffered or how much he regretted, what had been lost would never return again. If he could, he was willing to give everything he had in exchange; even if it were his own life and soul.

“Ling’er… Ling’er… Ling’er…”

He held Ling’er tight in his embrace. Again and again, with every cry, he wished he would never have to wake from this dream. The blessed feeling of regaining what he had once lost was so warm that it was unable to described with any spoken words.

“Big Brother Yun Che…” Ling’er’s whisper came from beside his ear, with a light and haziness that seemed almost like a dream, “Don’t think about revenge anymore, okay? Your master’s soul in heaven also definitely wouldn’t wish to see you like this… No matter what it is, I can promise you that as long as you promise you won’t pursue revenge any longer… The two of us can stay in this bamboo forest. You’ll accompany me, and I, you, forever… A lifetime… I’ll be your most gentle wife… and never leave you… okay?”

Her fragrance, her voice and her words; they were all so familiar. These were exact the smell and voice that belonged to her. And even more so, these were the words she’d said to him many times before… In the past, whenever she said these words, he would feel the inside of his heart palpitate, but right after it would be quashed dead under his hatred…

After losing her, he had dreamt many times. If he could turn back time, if the heavens could give him another chance, he never would have rejected it again; absolutely would not.

Without any hesitation, he nodded his head in extreme vigor; nodded five or six times in a row and insisted in a hoarse voice: “Yes! Yes! Ling’er, I’ll listen to you. I promise you, I’ll no longer seek revenge anymore. In the future, you’ll be my life; your life, will be my life. Wherever you are, I’ll be there by your side forever, watching over you and we’ll never part through life and death!!”

Every sentence, every word, and every slightest bit of emotion came from the depths of his soul. How he’d yearned to shout these words at her all those years ago.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Creak ...ประตูของกระท่อมไม้ไผ่ถูกผลักเปิดเดิน และผู้หญิงเปราะบางสามารถเดินในแบกไม้ไผ่หม้อซักรีดซักแล้ว เธอมองให้ รอบยี่สิบสามยี่สิบ-4 แต่เธอมีละเอียดอ่อน และเสน่ห์อากาศห้า หรือสิบหกปีสาววัยรุ่น เธอเป็นเงียบสงบ และมีเสน่ห์เป็นฮิบิสคัสภายใต้ดวงจันทร์เร่าร้อน เธอถูก garbed ในเสื้อผ้าสีเทาขรุขระ แต่พวกเขาไม่สามารถ tamp ลงเธอ เหมือนดาว และสะดุดตาสวยงามครอบครอง ว่า พวกฝนภูเขาด้านบนได้ ตาของเธอได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อการ พวกเขาได้ชัดเจนกว่าหุ้มห่อของผลึก สวยงามพอที่จะทำให้ส่วนเหลือของโลกสูญเสียสีของพวกเขาในการเปรียบเทียบชัดเจนเห็นตำแหน่ง Che ยุนได้แล้วคาดว่ารูปลักษณ์ของเธอ อย่างไรก็ตาม ในแยกที่สอง ที่เธอจะเปิดประตู และป้อน หัวใจของเขาเริ่มตีโหง ทั้ง transfixed ตาของเขาและนิพจน์ และ blankly เท่านั้นสามารถมอง มันถูกว่าทั้งโลกมีการระบายออกของสีทั้งหมดในขณะที่หนึ่ง และยังคงรูปของเธอเท่านั้น อารมณ์ของเขา ความคิดของเขา ความ เชื่อของเขาทั้งหมด พวกเขาทั้งหมดเริ่มสมบูรณ์ และโหงกระชาก... ปี เธอได้สวรรคตในอ้อมกอดของเขา หลังจากร้องไห้ตาออก ที่เขาเชื่อว่า เขาจะไม่หลั่งน้ำตาอีกทั้งชีวิต แต่ตอนนี้ เขารู้สึกน้ำตา uncontrollable ลงวิ่งไม่ได้รับอนุญาตด้านล่างวงโคจรของดวงตาของเขา...หัวใจของเขา throbbed ว่าอารมณ์ที่ไม่เป็นสมาชิกเขาเจอในความสับสนวุ่นวาย เขาลืมที่เขาถูก ลืมว่า เขายังอยู่ภายในการทดลอง จุดนี้ อารมณ์ของเขาทั้งหมดมารวมกัน และเปลี่ยนเป็นร้อง tearful ที่มาจากวิญญาณของเขาตรง..."Ling'er... Ling'er !!"บางตะกร้าไม้ไผ่ในมือของหญิงสาวตกไปพื้นดิน เห็น Che ยุนที่นั่งขึ้นบนเตียงนอน ดวงตาของเธอสวยงามเปิดเผยความสุขด้วยใจและประหลาดใจ วิ่งไปด้านหน้าเตียง นิพจน์ของเธอถูกคลั่ง แต่เธอบังคับเสียงของเธอเป็นดังนุ่ม และอ่อนโยน: "บิ๊กบราเธอร์ยุ Che คุณตื่น... ไม่ร่างกายของคุณยังเจ็บตรงไหน รึไม่สบายเลย"กับหญิงสาวใบหน้าเพียงนิ้วจากเขา แอร์สาวที่เป็นสมาชิกแต่เพียงผู้เดียวเธอหนักผลกระทบต่อจิตใจยุ Che ตาของเธอถูกหล่อนเปี่ยมไปความสุข ความกังวล วิตกกังวล ความเสียใจซ่อนลึก และคิด... มันเป็นเหมือนกันจากความทรงจำของเขา เป็นเวลานับไม่ถ้วนที่เธอมีปรากฏในความฝันของเขา เท่านั้น เขาไม่เคยกล้าคิดว่า เป็นไปได้สำหรับเขาวันหนึ่ง มองเข้าไปในดวงตาคู่สวยนี้อีกเขาค่อย ๆ เติบโตจากจ้องมองงง Lip ของเขาจะไม่หยุดงก ๆ แต่เขาไม่สามารถส่งคำเดียว ตอนนี้ ความคิดของเขาทั้งหมดมีทั้งค่ากลับมา สิ่งเดียวที่ยังคงเป็นรูปนี้ก่อนตาที่ถูกติดตราเพื่อให้ลึกลงในจิตวิญญาณของเขา ที่ตายไม่ได้ทำให้เขาลืม โดยไม่ต้องดูแลอะไร เขาโยนเปิดของเขายังคง bandaged แขน และ ด้วยความประหลาดใจ "Ah " จาก Ling'er สวมกอดเธอแน่น ไว้แน่นก็ว่า เขากลัวเธอจะปล่อยให้เขาถ้าเขาผ่อนคลายแม้แต่น้อย"บิ๊กบราเธอร์ยุ Che..." ร่างกายของ Ling'er froze ครู่ก่อนเธอ hugged เขากลับ ก็เอนกายของเธอเข้าไปในหน้าอกของเขา และกระซิบเบา ๆ"Ling'er... Ling'er ... Ling'er..."Che ยุรู้ unseemly ว่าเขาเป็นในขณะนี้ หัวใจของเขาอยู่ในสถานะสมบูรณ์ของความวุ่นวาย ผ่านเสียงร้องของเขา เขาชัดเจนสามารถได้ยินเสียงร้องไห้ และน้ำตาที่ไม่สามารถหยุดการเลื่อนลงหน้ารู้สึกหลังจากที่เจ็บปวดสูญเสียไปแล้ว นี่คือสถานการณ์ที่อาจปรากฏเฉพาะในความฝันของเขา อบอุ่นในหัวใจของเขาได้เกือบจะเพียงพอที่จะทำให้มันหยุดเต้น มันทำให้เขารู้สึกว่าแม้ว่าเขาได้ตายขณะนี้ เขายังคงจะสมบูรณ์เนื้อหา ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากโอบกอดเธอตลอด และไม่เคยปล่อยครับ ไม่ว่ามหาศาลของราคาที่เขาต้องจ่ายสำหรับมันทุกปี เขาได้รับคุ้นเคยกับการแสดงของเธอ ใช้ในการรักษาของเธอเป็นของเขาพิงกัน ทุกครั้งที่เขาถูก bloodied และตาย เขาจะหมด ปีนหน้าบ้านขนาดเล็กที่เธอได้สร้างขึ้น ด้วยสองมือของเธอเอง... ทุกครั้งที่เขาต้องการความอบอุ่น เขาจะไม่สามารถช่วย แต่มาที่นี่... ทุกครั้งที่เขา frenzied และก็บ้า จะยังเสมอมาที่นี่เพื่อค้นหาความสงบ ก เธอเสมอจะรักษาบาดแผลบนร่างกายและจิตใจ เขาอีกครั้ง เธอจะไปครีจับปลาให้เขา pat เขาว่าคะยั้นคะยอทารกให้นอน... เขาระมัดระวังเกินไป และจะปลุกทุกครึ่งสี่ชั่วโมงแต่ละ และทุก ครั้งที่เขานอนหลับ เท่ากับเธอที่นี่ เขาก็จะสามารถนอนหลับจนถึง noontime ของวันที่สองเธอเป็นของเขาเพียงรายเดียวของความอบอุ่นแล้วอย่างไรก็ตาม ตาของเขามีการไร้เหตุผล โดยความเกลียดชัง เขามีไว้แก้แค้นเป็นวัตถุประสงค์เฉพาะในชีวิต และมันกลายเป็นนิสัย... จนกระทั่งวันที่เขาได้หายไป เธอได้เขาได้ เข้าใจว่า ผู้หญิงคนนี้มีนานเป็นสำคัญกว่าชีวิต กว่าการแก้แค้นของเขาอีกครั้ง เธอจะถามเขาไม่พยาบาทอีกต่อไป ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ ก็ขอเพียงเธอกลางและทั้งหมดของเธอเสียสละเสียสละให้ แต่ไม่เคยได้ฟัง... แม้จนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิตของเธอ เธอยังถามเขาไม่แก้แค้นนายของเขาหรือเธอ... มันไม่ได้ เพราะคนที่ฆ่าเธอถูกครอบครัวของเธอเอง แต่เนื่อง จากที่เธอปรารถนามากสำหรับเขาที่จะหยุดชีวิตชีวิตที่สิ้นสุดแก้แค้นและความเกลียดชังไม่เจ็บปวดมากเขารับความเดือดร้อน หรือจำนวนเขา regretted รับสูญหายจะไม่กลับอีก ถ้าเขาไม่สามารถ เขากล้าให้ทุกอย่างที่เขาแลกเปลี่ยน แม้ว่าจะมีชีวิตและจิตใจของเขาเอง"Ling'er... Ling'er ... Ling'er..."เขาจัด Ling'er แน่นในอ้อมกอดของเขา อีกครั้งและอีกครั้ง กับการร้องทุก เขาปรารถนาเขาจะไม่ต้องตื่นจากฝันนี้ ความสุขรู้สึกอะไรเขาได้ครั้งเดียวหายไปกลับคืนเพื่ออบอุ่นที่ไม่สามารถอธิบาย ด้วยคำพูดได้"บิ๊กบราเธอร์ยุ Che..." Whisper ของ Ling'er มาจากข้างหู มีไฟและการสับสนที่เกือบเหมือนฝัน, "ไม่คิดว่า เกี่ยวกับการแก้แค้นอีก โอเควัน หลักของจิตในสวรรค์แน่นอนยังจะไม่ต้องเจอแบบนี้... ไม่ว่ามันคืออะไร ฉันสามารถสัญญาว่า คุณที่ตราบใดที่คุณสัญญาว่า คุณจะไม่ติดตามแก้แค้นอีกต่อไป... สองเราสามารถอาศัยอยู่ในป่าไผ่นี้ คุณจะพบกับ ฉัน และฉัน คุณ ตลอดไป... อายุการใช้งาน... ฉันจะเป็นภรรยาที่อ่อนโยนที่สุดของคุณ... และไม่เคยทำให้คุณ...ไร? "กลิ่นหอมของเธอ เสียงของเธอ และเธอ คำ พวกเขาได้ทั้งหมดเพื่อให้คุ้นเคย แน่นอนมีกลิ่นและเสียงที่อยู่กับเธอ และมากขึ้น เป็นคำที่เธอได้บอกกับเขาหลายครั้งก่อน... ในอดีต เมื่อใดก็ ตามที่เธอกล่าวว่า คำเหล่านี้ เขาจะรู้สึกภายในหัวใจของเขา palpitate แต่ขวาหลังจากนั้นจะ quashed ตายภายใต้ความเกลียดชังของเขา...หลังจากสูญเสียเธอ เขามีฝันหลายครั้ง ถ้าเขาสามารถหันหลังกลับเวลา ถ้าฟ้าอาจทำให้เขามีโอกาสอื่น เขาไม่เคยจะปฏิเสธได้อีก แน่นอนจะไม่โดยไม่ลังเลใด ๆ เขา nodded ศีรษะในแข็งมาก พยักหน้าห้า หรือหกครั้งในแถว และยืนยันในเสียงเครือ: "ใช่ ใช่ Ling'er ฉันจะฟังคุณ ผมสัญญาคุณ ฉันจะไม่แสวงหาแก้แค้นอีกต่อไป ในอนาคต คุณจะมีชีวิต ชีวิตของคุณ จะมีชีวิต ทุกท่าน จะมีเคียงข้างคุณตลอดไป ชมคุณ และเราจะเป็นส่วนหนึ่งไม่เคยผ่านชีวิตและความตาย!"ประโยคทุก ทุกคำ ทุกบิตน้อยออกมาจากส่วนลึกของจิตใจของเขา ว่าเขามี yearned ตะโกนคำนี้ที่เธอทุกปีผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงดังเอี๊ยด ... . ประตูไม้ไผ่ของห้องโดยสารที่ได้รับการผลักดันให้เปิดอย่างระมัดระวังและหญิงที่เปราะบางของความสูงเดินในการดำเนินหม้อไม้ไผ่ผ้าล้างได้ เธอมองที่จะเป็นรอบ 23-24 แต่เธอมีอากาศที่ละเอียดอ่อนและมีเสน่ห์ของสิบห้าสิบหกปีหรือเด็กสาววัยรุ่นเก่า เธอเป็นที่เงียบสงบและมีเสน่ห์เป็นชบาภายใต้ดวงจันทร์แจ่ม เธอได้รับการ garbed ในเสื้อผ้าสีเทาหยาบ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะลง tamp เธอเหมือนดาวและสะดุดตาจำหน่ายสวยงาม มันก็เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นฝนในด้านภูเขา ดวงตาของเธอเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขามีความชัดเจนกว่าที่บริสุทธิ์ของผลึกสวยงามพอที่จะทำให้ส่วนที่เหลือของโลกสูญเสียสีของพวกเขาในการเปรียบเทียบ. เห็นได้ชัดเห็นว่าเขาอยู่ที่ไหน, เจ๊ยุนได้คาดการณ์ไว้อยู่แล้วรูปร่างหน้าตาของเธอ อย่างไรก็ตามในเสี้ยววินาทีที่เธอจะเปิดประตูและเดินเข้าไปในหัวใจของเขาเริ่มที่จะชนะอย่างรุนแรง ดวงตาทั้งสองข้างและการแสดงออกของเขาถูกตรึงและเขาจะเพียง blankly จ้องมอง มันเป็นเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกได้รับการระบายน้ำของทุกสีของมันในช่วงเวลาหนึ่งและมีเพียงร่างของเธอยังคงอยู่ ทุกอารมณ์ของเขาความคิดทั้งหมดของความเชื่อของเขาพวกเขาทุกอย่างเริ่มต้นที่จะสมบูรณ์และรุนแรงเพิ่มขึ้น ... ปีนั้นเธอได้ผ่านไปในอ้อมกอดของเขา หลังจากร้องไห้ตาของเขาออกมาเขาเชื่อว่าเขาไม่เคยหลั่งน้ำตาอีกในชีวิตของเขา แต่ในขณะนี้เขารู้สึกว่าน้ำตาที่ไม่สามารถควบคุมการวิ่งลงด้านล่างไม่ได้รับอนุญาตวงโคจรของดวงตาของเขา ... หัวใจของเขาเต้นราวกับว่าอารมณ์ที่ไม่ได้เป็นของเขาพันในความสับสนวุ่นวาย เขาลืมที่เขาเป็น; ลืมว่าเขาเป็นคนยังอยู่ในการพิจารณาคดี ณ จุดนี้ทุกอารมณ์ของเขามาด้วยกันและกลายเป็นร้องไห้น้ำตาที่มาตรงจากจิตวิญญาณของเขา ... "Ling'er Ling'er ... !!" แบง! ตะกร้าไม้ไผ่ในมือของหญิงสาวล้มลงกับพื้น เห็นเจ๊ยุนที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียงดวงตาที่สวยงามของเธอเผยให้เห็นความสุขที่จริงใจและแปลกใจ วิ่งไปยังด้านหน้าของเตียงของเขาที่แสดงออกของเธอคลั่ง แต่เธอถูกบังคับให้เสียงของเธอที่จะกลายเป็นนุ่มและอ่อนโยน: "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊คุณตื่น ... ไม่ร่างกายของคุณยังคงเจ็บหรือเปล่า? คุณอึดอัดใด? "ด้วยใบหน้าของหญิงสาวเพียงนิ้วจากเขาอากาศวัยรุ่นที่เป็นแต่เพียงผู้เดียวที่จะได้รับผลกระทบหนักจิตวิญญาณของเธอ Yun เจ๊ ดวงตาของเธอได้รับความสุขปีกกังวลความวิตกกังวลเป็นความโศกเศร้าที่ซ่อนลึกและความปรารถนา ... มันเป็นเช่นเดียวกับจากความทรงจำของเขาเช่นเดียวกับการนับครั้งไม่ถ้วนที่เธอจะปรากฏตัวขึ้นในความฝันของเขา เพียง แต่เขาไม่เคยกล้าที่จะคิดว่ามันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะวันหนึ่งดูในนี้คู่ที่สวยงามของตาอีกครั้ง. เขาค่อยๆเติบโตมึนงงจากการจ้องมอง ริมฝีปากของเขาจะไม่หยุดสั่น แต่เขาไม่สามารถพูดคำเดียว ในขณะนี้ทั้งหมดของความคิดของเขาได้ชำรุดทรุดโทรมอย่างสมบูรณ์ สิ่งเดียวที่ยังคงเป็นตัวเลขนี้ก่อนที่ดวงตาของเขาที่ถูกตราตรึงใจลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของเขาที่ไม่ได้แม้กระทั่งความตายก็สามารถที่จะทำให้เขาลืม โดยไม่ต้องดูแลอะไรก็ได้ที่เขาโยนเปิดผ้าพันแผลแขนของเขาและยังคงมีความประหลาดใจ "อา!" จาก Ling'er กอดเธอแน่น; เพื่อให้แน่นว่ามันก็เหมือนกับว่าเขากลัวเธอจะปล่อยให้เขาถ้าเขาผ่อนคลายแม้แต่นิด ๆ หน่อย. "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊ ... " ร่างกายของ Ling'er แข็งมากในขณะที่ก่อนที่เธอกอดเขาหลังพิงร่างกายทั้งหมดของเธอเข้าไปใน หน้าอกของเขาและกระซิบเบา ๆ . "Ling'er ... Ling'er ... Ling'er ... " ยุนเจ๊รู้ว่าไม่สมควรที่เขาอยู่ในขณะนี้ หัวใจของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ของความสับสนวุ่นวาย กว่าเสียงร้องของเขาเองเขาอย่างชัดเจนสามารถได้ยินเสียงร้องไห้และความรู้สึกน้ำตาที่ไม่สามารถหยุด. เลื่อนลงใบหน้าของเขาหลังจากนั้นการสูญเสียที่เจ็บปวดกลับมาแล้วนี่เป็นสถานการณ์ที่จะสามารถปรากฏในความฝันของเขา ความอบอุ่นในหัวใจของเขาก็เกือบจะมากพอที่จะทำให้มันหยุดเต้น; มันทำให้เขารู้สึกเหมือนแม้ว่าเขาจะตายตอนนี้เขาจะยังคงมีเนื้อหาสมบูรณ์ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะโอบกอดเธอตลอดไปและไม่เคยปล่อยให้ไปอีก; ไม่ว่ามหาศาลของราคาที่เขาจะต้องจ่ายสำหรับมัน. ทุกปีเหล่านั้นเขามีอากาศที่คุ้นเคยกับการปรากฏตัวของเธอที่ใช้ในการรักษาของเธอเป็นท่าเรือที่ปลอดภัยของเขาเอง ทุกครั้งที่เขาเป็นเลือดและตายเขาหมดจะปีนขึ้นไปด้านหน้าของบ้านหลังเล็ก ๆ นี้ว่าเธอได้สร้างขึ้นด้วยตัวเองของเธอสองมือ ... เวลาที่เขาต้องการความอบอุ่นทุกคนเขาจะไม่สามารถที่จะช่วย แต่จะมาที่นี่ ... ทุกครั้ง เขาคลั่งและไปบ้าเขาจะยังต้องมาที่นี่เพื่อพบความสงบสุข และเธอมักจะรักษาแผลบนร่างกายและจิตวิญญาณของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจะไปที่ลำห้วยที่จะจับปลาให้เขาลูบหลังของเขาราวกับจะเกลี้ยกล่อมทารกไปนอน ... เขาเป็นคนที่ระมัดระวังเกินไปและจะตื่นขึ้นมาทุกครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงในแต่ละครั้งและทุกครั้งที่เขานอนหลับ เท่านั้นที่มีเธอที่นี่ในที่สุดเขาก็จะสามารถที่จะนอนหลับจนถึงตอนเที่ยงของวันที่สอง. เธอเป็นแหล่งเดียวของความอบอุ่นของเขาแล้ว. แต่สายตาของเขาได้รับการตาบอดด้วยความเกลียดชัง เขาได้วางการแก้แค้นเป็นวัตถุประสงค์เดียวในชีวิตของเขาและมันก็กลายเป็นนิสัย ... จนกระทั่งวันที่เขาต้องสูญเสียเธอเขาไม่เข้าใจอย่างแท้จริงว่าเธอคนนี้ได้กลายมาเป็นเวลานานสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตของเขา; กว่าแก้แค้น. เวลาและเวลาอีกครั้งเธอจะขอให้เขาไม่ได้ที่จะหาทางแก้แค้นใด ๆ อีกต่อไปด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ มันเป็นของเธอเพียง แต่ขอให้อยู่ในท่ามกลางความเสียสละเสียสละของเธอและให้ แต่เขาไม่เคยฟัง ... แม้จนกระทั่งช่วงเวลาที่ผ่านมาในชีวิตของเธอเธอยังคงถามเขาว่าจะไม่แก้แค้นเจ้านายของเขาหรือเธอ ... มันไม่ได้เพราะคนที่ ใครเป็นคนฆ่าเธอเป็นครอบครัวของเธอเอง แต่เป็นเพราะเธออยากมากสำหรับเขาที่จะหยุดการใช้ชีวิตของการแก้แค้นไม่มีที่สิ้นสุดและความเกลียดชัง. ไม่ว่าเจ็บปวดมากเขาต้องทุกข์ทรมานหรือว่าเขารู้สึกเสียใจในสิ่งที่ได้รับการสูญเสียจะไม่กลับมาอีกครั้ง ถ้าเขาทำได้เขาก็ยินดีที่จะให้ทุกสิ่งที่เขามีอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นชีวิตและจิตวิญญาณของตัวเอง. "Ling'er ... Ling'er ... Ling'er ... " เขาจัด Ling'er แน่นในอ้อมกอดของเขา อีกครั้งและอีกครั้งกับร้องไห้ทุกครั้งที่เขาต้องการเขาจะไม่ต้องตื่นจากความฝันนี้ ความรู้สึกที่มีความสุขกลับคืนมาของสิ่งที่เขาได้สูญเสียครั้งหนึ่งเคยเป็นที่อบอุ่นเพื่อที่จะไม่สามารถที่จะอธิบายด้วยคำพูดใด ๆ . "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊ ... " เสียงกระซิบ Ling'er มาจากข้างหูของเขาด้วยแสงและการสับสนที่ดูเหมือนเกือบจะเหมือน ความฝัน "อย่าคิดว่าเกี่ยวกับการแก้แค้นอีกต่อไปโอเค? จิตวิญญาณของนายของท่านในสวรรค์ยังไม่แน่นอนจะต้องการที่จะเห็นคุณเช่นนี้ ... ไม่ว่ามันคืออะไรไม่ฉันสามารถสัญญาว่าคุณตราบใดที่คุณสัญญาว่าคุณจะไม่ดำเนินการใด ๆ อีกต่อไปแก้แค้น ... เราสองคนสามารถอยู่ในนี้ ป่าไผ่ คุณจะมากับฉันและฉันคุณตลอดอายุการใช้งาน ... ... ฉันจะเป็นภรรยาที่อ่อนโยนที่สุดของคุณ ... และไม่เคยปล่อยให้คุณ ... โอเค "กลิ่นหอมของเธอเสียงและคำพูดของเธอเธอ พวกเขาทุกคนคุ้นเคยดังนั้น เหล่านี้เป็นที่แน่นอนกลิ่นและเสียงที่เป็นของเธอ และอื่น ๆ มากยิ่งขึ้นเหล่านี้เป็นคำที่เธอพูดกับเขาหลายครั้งก่อน ... ในอดีตที่ผ่านมาเมื่อใดก็ตามที่เธอบอกว่าคำพูดเหล่านี้เขาจะรู้สึกภายในของระรัวหัวใจของเขา แต่หลังจากที่มันจะตายวุฒิสมาชิกภายใต้ความเกลียดชัง ... หลังจากที่สูญเสียเธอเขามีความฝันหลายครั้ง ถ้าเขาสามารถย้อนเวลากลับถ้าชั้นฟ้าทั้งหลายจะให้โอกาสเขาอีกเขาจะไม่ได้ปฏิเสธมันอีกครั้ง . อย่างจะไม่ได้โดยไม่ลังเลใดๆ ที่เขาพยักหน้าของเขาในความแข็งแรงมาก; พยักหน้าห้าหรือหกครั้งในแถวและยืนยันด้วยเสียงแหบแห้ง: "ใช่! ใช่ Ling'er ฉันจะฟังคุณ ผมสัญญาว่าคุณผมจะไม่แก้แค้นอีกต่อไป ในอนาคตคุณจะได้ชีวิตของฉัน; ชีวิตของคุณจะเป็นชีวิตของฉัน เมื่อใดก็ตามที่คุณมีฉันจะมีเคียงข้างคุณตลอดไปเฝ้าคุณและเราจะไม่เป็นส่วนหนึ่งผ่านชีวิตและความตาย !! "ประโยคทุกคำทุกคนและทุกบิตน้อยที่สุดของอารมณ์ความรู้สึกที่มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา วิธีที่เขาปรารถนาที่จะตะโกนคำเหล่านี้ที่เธอทุกปีที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . . .

เป็นกระท่อมไม้ไผ่ ประตูถูกผลักเปิดออกอย่างระมัดระวัง และสุภาพสตรีแห่งร่างกายเปราะบางเดินแบกไม้ไผ่หม้อล้างซักผ้า เธอดูเหมือนจะอยู่รอบๆ 23 จะ 24 แต่เธอมีความละเอียดอ่อนและอากาศสิบห้าหรือสิบหกปี เสน่ห์ของผู้หญิงวัยรุ่นเก่า เธอเงียบ และเสน่ห์ เป็นชบาภายใต้ดวงจันทร์เปล่งแสง เธอใส่เครื่องแต่งกายทหารเสื้อผ้าสีเทาขรุขระแต่พวกเขาไม่สามารถที่จะ tamp ลงดาวของเธอชอบและสะดุดตาสวยงามนิสัย ; มันเป็นถ้าพวกเขาถูกฝนข้างภูเขา สายตาเธอโดยเฉพาะเลย พวกเขามีความคมชัดมากกว่าบริสุทธิ์ของผลึกที่สวยงามเพียงพอเพื่อให้ส่วนที่เหลือของโลกสูญเสียสีของพวกเขาในการเปรียบเทียบ

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขา ยุนเชก็คาดการปรากฏตัวของเธอ อย่างไรก็ตามในเสี้ยววินาทีที่เธอจะเปิดประตูเข้าไป หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง . ทั้งแววตาและสีหน้าถูกตรึง และเขาได้แต่จ้องมองอย่างว่างเปล่า . มันเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกมีการระบายสีทั้งหมดในช่วงเวลาหนึ่งและมีเพียงรูปของเธออยู่ อารมณ์ของเขา ความคิดของเขา ความเชื่อของเขาพวกเขาเริ่มที่จะสนิทและแรงกระชาก . . . . . . . ปีนั้น เธอได้จากไปในอ้อมกอดของเขา หลังจากร้องไห้ตาของเขา เขาเชื่อว่าเขาไม่เคยหลั่งน้ำตาอีกแล้ว ในชีวิตทั้งหมดของเขา แต่ ณเวลานี้ เขารู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมน้ำตาวิ่งลงโดยไม่ได้รับอนุญาต ด้านล่าง วงโคจรของตา . . . . . . .

หัวใจเต้นแรง เหมือนอารมณ์ที่ไม่ได้เป็นของเขาพันยุ่งเหยิงเขาคงลืมไปว่าเขาอยู่ที่ไหน ลืมไปว่าเขายังคงอยู่ในการพิจารณาคดี ณจุดนี้ อารมณ์ความรู้สึกของเขาทั้งหมดมาด้วยกัน และกลายเป็นน้ำตาร้องไห้ตรงมาจากจิตใจของเขา . . . .

" ling'er . . . . . . . ling'er ! ! ! ! "

บาง !

ไม้ไผ่ตะกร้าในมือของหญิงสาวล้มลงกับพื้น เห็นยุนเช ที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ดวงตาคู่สวย เธอพบความสุขด้วยใจ และแปลกใจวิ่งไปที่หน้าเตียง สีหน้าของเธอมันปั่นป่วน แต่เธอบังคับเสียงของเธอจะกลายเป็นอ่อนนุ่มและอ่อนโยน " พี่ยุนเชก็ตื่น . . . ร่างกายยังบาดเจ็บ คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า "

กับผู้หญิงเพียงนิ้วจากใบหน้าของเขา แต่เพียงผู้เดียวที่เป็นผู้อุปถัมภ์ค้ำชูอากาศเธอหนักอย่างยุนเช เป็นวิญญาณ แววตาของเธอเต็มเปี่ยมความสุข , ความกังวล , ความวิตกกังวลลึกซึ้ง ซ่อนความเศร้า และโหยหา . . . . . . . มันก็เหมือนจากความทรงจำเช่นเดียวกับนับครั้งไม่ถ้วน เธอจะปรากฏตัวในความฝันของเขา แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นไปได้สำหรับเขา วันนึง ดูเป็นคู่ที่สวยงามนี้ของตาอีกครั้ง

เขาค่อยๆเติบโตงุนงงจากจ้อง ริมฝีปากของเขาไม่ยอมหยุดสั่น เขายังไม่พูดเลยซักคำ ในช่วงเวลานี้ความคิดทั้งหมดของเขาได้สลายไปอย่างสมบูรณ์ . สิ่งเดียวที่ยังคงเป็นรูปก่อนที่ตาของเขาที่ถูกตราตรึงฝังลึกในจิตใจของเขา ที่แม้แต่ความตายก็สามารถทำให้เค้าลืม โดยไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาโยนเปิดของเขายังคงทำแผลที่แขน และด้วยความตกใจ " เฮ้ย ! " จาก ling'er , กอดเธอไว้แน่น ;จนเหมือนกับว่าเขากำลังกลัวว่าเธอจะทิ้งเขา ถ้าเขาผ่อนคลายได้นิดหน่อย

" พี่ยุนเช . . . . . . . " ling'er ร่างกายชะงักสักพัก ก่อนที่เธอจะกอดเค้ากลับพิงร่างกายทั้งหมดของเธอเข้าไปในหน้าอกของเขาและกระซิบแผ่วเบา ling'er ling'er

" . . . . . . . . . . . . . . ling'er . . . . . . . "

ยุนเชก็รู้ว่าไม่สมควร เขาในตอนนี้ หัวใจของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ของความสับสนวุ่นวายผ่านเสียงร้องของเขาเอง เขาอาจจะได้ยินชัด เสียงร่ำไห้และรู้สึกถึงน้ำตาที่ไม่อาจหยุดเลื่อนลงใบหน้าของเขา . . . . . .

หลังจากการสูญเสียที่เจ็บปวดกลับแล้ว นี่เป็นสถานการณ์ที่สามารถปรากฏในความฝันของเขา ความอบอุ่นในหัวใจของเขาเกือบจะพอที่จะทำให้มันหยุดเต้น มันทำให้เขารู้สึกว่า แม้ว่าเขาจะตายตอนนี้ เขาก็จะได้เนื้อหาที่สมบูรณ์ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากโอบกอดเธอตลอดไปและจะไม่มีวันไปอีก ; ไม่ว่าใหญ่ของราคาที่เขาต้องจ่ายให้

ตลอดเวลานั้น เขาก็ชิน กับการปรากฏตัวของเธอ เคยทำกับเธอเป็นท่าเรือที่ปลอดภัยของเขาเอง ทุกครั้งที่เขาเต็มไปด้วยเลือดและความตาย เขาจะหมดปีนขึ้นไปตรงหน้าบ้านหลังเล็ก ๆนี้ที่เธอได้สร้างขึ้นด้วยสองมือของตัวเองได้ . . . ทุกครั้งที่เขาต้องการความอบอุ่นเขาไม่สามารถช่วย แต่มาที่นี่ . . . . . . . ทุกครั้งที่เขาคลุ้มคลั่งและโกรธ เขาก็มักจะมาที่นี่เพื่อหาความสงบ แล้วเธอจะรักษาบาดแผลบนร่างกายและจิตวิญญาณของเขา เวลาและเวลาอีกครั้ง เธอจะไปลำธารจับปลาให้เขาแพทกลับของเขาราวกับจะกล่อมให้ลูกหลับ . . . . . . . เขาก็ตื่นตัวและตื่นทุก ครึ่งไตรมาสของชั่วโมงในแต่ละครั้งและทุกครั้งที่เขาหลับ แต่กับเธอที่นี่ เขาก็จะได้นอนจนถึงเวลาเที่ยงของวันที่สอง

เธอแหล่งที่มาของความอบอุ่นของเขาแล้ว

แต่ดวงตาของเขาก็ถูกบดบังโดยความเกลียดชังเขาได้วางการแก้แค้นเป็นวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวในชีวิตของเขา และมันก็กลายเป็นความเคยชิน . . . . . . . จนกว่าจะถึงวันที่เขาต้องสูญเสียเธอ เขาเข้าใจอย่างแท้จริงว่า ผู้หญิงคนนี้ได้กลายเป็นสำคัญมากกว่าชีวิตของเขา มากกว่า การแก้แค้นของเขา . . . . . .

เวลาและเวลาอีกครั้ง เธอจะถามเขาเพื่อแก้แค้นใด ๆ อีกทั้งน้ำตาในดวงตาของเธอมันเป็นคำขอร้องของเธอท่ามกลางทั้งหมดของเธอและเสียสละ เสียสละให้ แต่เขาไม่เคยฟัง . . . . . . . จนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิตของเธอ เธอยังถามเขาเพื่อแก้แค้นให้กับอาจารย์ของเขา หรือเธอ . . . . . . . ไม่ใช่เพราะคนที่ฆ่าเธอและครอบครัวของเธอเอง แต่เนื่องจากเธอปรารถนามาก เขาหยุดชีวิตของการแก้แค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุดและความเกลียดชัง .

ไม่ว่าเท่าใดความเจ็บปวดที่เขาได้รับ หรือว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่ได้หายไป จะไม่กลับไปอีก ถ้าเขาทำเขาก็ยินดีที่จะให้ทุกอย่างที่เขามีในการแลกเปลี่ยน ; ถ้ามันเป็นชีวิตและจิตวิญญาณของเขาเอง

" ling'er ling'er ling'er . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "

เขาจัดขึ้น ling'er แน่นในอ้อมกอด อีกครั้ง และอีกครั้ง ทุกครั้งที่ร้องไห้ เขาหวังว่าเขาจะไม่ต้องตื่นจากความฝันนี้ความสุขความรู้สึกของ regaining สิ่งที่เขาหายไปเมื่อมันอบอุ่น มันไม่สามารถที่จะอธิบายด้วยคำพูดใด ๆ .

" พี่ยุนเช . . . . . . . " ling'er ก็กระซิบมาข้างหู กับแสงและความขมุกขมัวที่ดูเหมือนเกือบจะเหมือนกับความฝัน " ไม่คิดเรื่องแก้แค้นแล้ว โอเคมั้ยนายเป็นวิญญาณบนสวรรค์ก็ไม่ปรารถนาจะเห็นเธอแบบนี้ . . . . . . . ไม่ว่าอะไรก็ตาม ฉันสัญญาว่า ตราบใดที่เธอสัญญาว่าเธอจะไม่ตามล้างแค้นอีกต่อไป . . . . . . . เราสองคนจะอยู่ในป่าไผ่ คุณจะเป็นเพื่อนฉัน และ ฉัน เธอ ตลอดไป . . . . . . . ชีวิต . . . . . . . ฉันจะเป็นภรรยา . . . . . . . ที่อ่อนโยนที่สุดของคุณ และไม่เคยปล่อยให้คุณ . . . . . . . โอเค ? "

กลิ่นหอมของเธอ เสียงของเธอ และคำพูดของเธอพวกเขาทั้งหมดจึงคุ้นเคย เหล่านี้แน่นอน กลิ่น และเสียงของเธอ และยิ่งกว่านั้น เหล่านี้เป็นคำที่เธอพูดกับเขาหลายครั้งก่อน . . . . . . . ในอดีต เมื่อใดก็ตามที่เธอพูดคำเหล่านี้เขาจะรู้สึกว่า ข้างในหัวใจของเขาเต้น แต่หลังจากนั้นมันจะ quashed ตายอยู่ใต้ความเกลียดชัง . . . . . . .

หลังจากการสูญเสียของเธอ เขาเคยฝันหลายครั้ง ถ้าเขาสามารถย้อนเวลากลับไปได้ถ้าสวรรค์ได้ให้โอกาสกับเขา เขาคงไม่ปฏิเสธมันอีก จะไม่

โดยไม่ลังเลใด ๆ เขาพยักหน้าใน extreme ความแข็งแรง , พยักหน้า ห้า หรือ หกครั้งในแถว และ ยืนยันด้วยเสียงที่แหบแห้ง " ครับ ใช่ ! ling'er , ผมจะฟังคุณ ผมสัญญา ผมจะไม่แก้แค้นแล้ว ในอนาคตคุณจะเป็นชีวิต ชีวิตของคุณ จะมีชีวิตไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ผมจะอยู่ข้างๆคุณตลอดไป เฝ้ามองเธอ และเราก็จะไม่ได้ส่วนที่ผ่านชีวิตและความตาย ! ! ! "

ทุกประโยค ทุกคำพูดและทุกนิดเดียวอารมณ์มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา ว่าเขาอยากจะตะโกนคำนี้ใส่เธอเมื่อหลายปีก่อนนั้น