The earliest known settlers of the Pitcairn Islands were Polynesians who appear to have lived on Pitcairn and Henderson, as well as nearby Mangareva Island 400 kilometres (250 mi) to the northwest, for several centuries. They traded goods and formed social ties between the three islands despite the long canoe voyages between them, helping the small populations on each island survive despite having very limited resources. Eventually important natural resources were used up, inter-island trade broke down and a period of civil war began on Mangareva, causing the small human populations on Henderson and Pitcairn to be cut off and eventually go extinct. Although archaeologists believe that Polynesians were living on Pitcairn as late as the 15th century, the islands were uninhabited when they were discovered by Europeans.[6]
Ducie and Henderson Islands were discovered by Portuguese sailor Pedro Fernandes de Queirós, sailing for the Spanish Crown, who arrived on 26 January 1606. He named them La Encarnación ("The Incarnation") and San Juan Bautista ("Saint John the Baptist"), respectively. However, some sources express doubt about exactly which of the islands were visited and named by Queirós, suggesting that Queirós' La Encarnación may actually have been Henderson Island, and San Juan Bautista may have been Pitcairn Island.[7]
Pitcairn Island was sighted on 3 July 1767 by the crew of the British sloop HMS Swallow, commanded by Captain Philip The Pitcairn Islands group is a British Overseas Territory. It comprises the islands of Pitcairn, Henderson, Ducie and Oeno. Pitcairn, the only inhabited island, is a small volcanic outcrop situated in the South Pacific at latitude 25.04 south and longitude 130.06 west. It is roughly 2170km (1350 miles) east south-east of Tahiti and just over 6600km (4100 miles) from Panama. The Islands' administrative headquarters are situated in Auckland New Zealand, 5310km (3300 miles) away.
ผู้ตั้งถิ่นฐานเป็นที่รู้จักกันอย่างเร็วที่สุดของหมู่เกาะพิตแคร์นที่เป็น(อันเป็นถังความคิดที่จะปรากฏขึ้นในการมีชีวิตอยู่ในหมู่เกาะพิตแคร์นเฮนเดอร์สันและอยู่ในบริเวณใกล้เคียง mangareva เกาะ 400 กิโลเมตร( 250 ไมล์)ไปยังด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหลายศตวรรษ พวกเขาซื้อขายสินค้าและผูกพันทางสังคมระหว่างสามเกาะที่แม้จะมีท่านด้วยเรือยาวระหว่างกันช่วยให้ประชากรขนาดเล็กที่อยู่บนเกาะแต่ละครั้งอยู่รอดได้แม้ว่าจะมีทรัพยากรจำกัด(มหาชน)เป็นอย่างมาก ในที่สุดทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญได้ถูกนำมาใช้เพิ่มขึ้นการค้าระหว่างเกาะกันไปและช่วงเวลาที่พลเรือนในการทำสงครามก็เริ่มใน mangareva ทำให้ประชากรของมนุษย์ขนาดเล็กที่ Henderson และหมู่เกาะพิตแคร์นจะถูกตัดออกและในท้ายที่สุดไปหมดแม้ว่า archaeologists (อันเป็นถังความคิดที่เชื่อว่ายังมีชีวิตอยู่ในหมู่เกาะพิตแคร์นเป็นช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ที่เกาะที่อยู่ที่ไม่มีผู้อยู่อาศัยเมื่อพวกเขาถูกค้นพบโดยชาวยุโรป.[ 6 ]
ducie Henderson และหมู่เกาะโดยมีการตรวจพบกะลาสีโปรตุเกสเปโดร fernandes de queirós ล่องเรือสำหรับมงกุฎสเปนที่มาถึงในวันที่ 26 มกราคม 1606เขาตั้งชื่อร้าน La encarnación ("ชาติ")และ San Juan Bautista Mission , Pebble Beach /(" Saint John Baptist ”)ตามลำดับ แต่ถึงอย่างไรก็ตามบางแหล่ง Express ได้อย่างแน่นอนซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องของเกาะที่มีการเข้าเยี่ยมชมและได้รับการตั้งชื่อตาม queirós แนะนำว่า La encarnación ' queirós อาจได้รับคือ: Henderson Island และ San Juan Bautista Mission , Pebble Beach /อาจได้รับหมู่เกาะพิตแคร์นเกาะ.[ 7 ],
หมู่เกาะพิตแคร์นเกาะที่เป็นตาในวันที่ 3 กรกฎาคม 1767 โดยลูกเรือของเรือใบเล็ก, HMS Belfast ,บริติชที่กลืนบัญชาโดยกัปตันฟิลลิปหมู่เกาะพิตแคร์นกลุ่มที่มีอาณาเขตที่อังกฤษในต่างประเทศ โรงแรมประกอบด้วยเกาะของหมู่เกาะพิตแคร์นเฮนเดอร์สัน ducie และ oeno หมู่เกาะพิตแคร์นเท่านั้นซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยที่มีโผล่ออกมาพ้นผิวดิน ภูเขา ไฟขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ตอนใต้มหาสมุทรแปซิฟิกที่ละติจูด 25.04 ทางตอนใต้และลองจิจูด 130.06 Westโรงแรมคือประมาณ 2170 กิโลเมตร( 1350 ไมล์)ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของ Tahiti ,และอยู่ห่างจาก 6600 กิโลเมตร( 4100 ไมล์)จากปานามา ผู้ดูแลระบบของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะที่ตั้งอยู่ในเมืองโอ๊คแลนด์ประเทศนิวซีแลนด์ 5310 กิโลเมตร( 3300 ไมล์)อยู่ห่างออกไปในระยะทาง
การแปล กรุณารอสักครู่..