However, acommentary by Prochaska (

However, a
commentary by Prochaska (2009) revealed that the control intervention in the study by Aveyard et al. (2009) was in fact also stage appropriate. Furthermore, earlier studies recommend using MI within the SOC Model, since it systematically guides patients towards
motivation for change (Botelho & Skinner, 1995; Elder et al.,1999). By teaching PNs to explicitly identify a patient’s SOC they could enhance their adaptation of MI (and neral communication)skills. This is especially pertinent since previous research oordman et al., 2012) suggests that MI skills are difficult to apply in daily practice

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การความเห็น โดย Prochaska (2009) เปิดเผยว่า การแทรกแซงควบคุมในการศึกษาโดย Aveyard et al. (2009) ในความเป็นจริงยังเป็นระยะที่เหมาะสม นอกจากนี้ การศึกษาก่อนหน้านี้แนะนำให้ใช้ MI ภายในรุ่น SOC เนื่องจากมันเป็นระบบแนะนำผู้ป่วยไปแรงจูงใจสำหรับการเปลี่ยนแปลง (Botelho และสกินเนอร์ 1995 พี่เอ็ด al., 1999) โดยสอน PNs อย่างชัดเจนระบุ SOC ของผู้ป่วย จะสามารถเสริมสร้างทักษะการปรับตัวของ MI (และการสื่อสาร neral) นี้เป็นอิสระโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ก่อนหน้าวิจัย oordman et al., 2012) แนะนำว่า MI ทักษะยากต่อการนำไปใช้ในทางปฏิบัติทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตาม
ความเห็นโดย Prochaska (2009) แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงการควบคุมในการศึกษาโดย Aveyard et al, (2009) ในความเป็นจริงนอกจากนี้ยังเป็นเวทีที่เหมาะสม นอกจากนี้การศึกษาก่อนหน้านี้แนะนำให้ใช้ MI ภายใน SOC รุ่นเพราะมันเป็นระบบแนะนำผู้ป่วยที่มีต่อ
แรงจูงใจสำหรับการเปลี่ยนแปลง (Botelho และสกินเนอร์, 1995;. พี่ et al, 1999) โดยการสอนจู๋อย่างชัดเจนระบุ SOC ของผู้ป่วยที่พวกเขาสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของการปรับตัวของพวกเขาจากมิชิแกน (และการสื่อสาร neral) ทักษะ นี่คือที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่วิจัยก่อนหน้านี้ oordman et al., 2012) แสดงให้เห็นว่าทักษะ MI เป็นเรื่องยากที่จะนำไปใช้ในการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ความเห็นโดย prochaska
( 2552 ) พบว่า การควบคุมแทรกแซงในการศึกษาโดย aveyard et al . ( 2009 ) คือในความเป็นจริงและเหมาะสมกับเวที นอกจากนี้ การศึกษาก่อนหน้านี้แนะนำให้ใช้ มี ภายใน สแบบ เพราะมันมีระบบคู่มือผู้ป่วยต่อ
แรงจูงใจสำหรับการเปลี่ยนแปลง ( & โบเตลโญ่ สกินเนอร์ , 1995 ; ผู้อาวุโส et al . , 1999 )โดยรอบนอกสอนอย่างชัดเจนระบุคนไข้ส พวกเขาสามารถเพิ่มการปรับตัวของพวกเขา ( และการสื่อสารมิเนรัล ) ทักษะ นี้โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องตั้งแต่ก่อนหน้าการวิจัย oordman et al . , 2012 ) แสดงให้เห็นว่าทักษะมิเป็นยากที่จะใช้ในการปฏิบัติทุกวัน