Educational Program ConsiderationWe

Educational Program Consideration
We found that Taiwanese parents had relatively low fever
knowledge scores, did not understand information about
fever, and were dissatisfied with the information provided
We also found that there was a significant relationship between
parental knowledge of fever, level of concern. and their
management approach to childhood fever. These findings
suggest that level of education about fever is low and that this
current strategies used to educate parents about treatment
are not effective. Therefore, measures should be taken to
enhance parental knowledge of fever.
Participants in this study expressed concerns about the
potential adverse consequences of fever and were therefore
inclined to administer antipyretics. Hence, fever education
should also highlight the benefits of fever and note that fever
rarely results in brain damage, seizures, or mental retardaion
because of the body's ability to self-regulate temperature.
Moreover, causes of fever, symptoms of childhood fever.
and the process/management of fever should be covered.
Although our findings are consistent with previous study findings
regarding childhood fever and parental “fever phobia,”
differences do exist, particularly in terms of patents’ definition
of childhood fever and in the cultural aspects of home treatment.
Consequently, in addition to Western medical management,
benign Taiwanese folk remedies such as using coconut
juice and winter melon juice to balance hot and cold may be
considered in the management of fever.
Socioeconomic status influenced fever knowledge in this
study but had a minimal effect on overall knowledge scores.
This finding indicates that there remains room for improvement
in fever education. Previous research indicates that educating
parents reduces anxiety and improves fever management
reliability, thus ultimately decreasing unnecessary visits to
healthcare facilities (Broome, Dokken, Broome, Woodring,
& Stegelman, 2003; O‘Neill-Murphy et al., 2001; Sarrell &
Kahan, 2003). Parents’ educational level, culture, and language
all influence perceptions about fever and participation in
and response to educational programs (Broome et al., 2003).
Lack of a uniform perspective on fever and the absence of
standard management practices and attitudes among medical
personnel may increase levels of parental concern and cause
fever phobia to persist (Poirier, Davis, Gonzalez-del Rey, &
Monroe, 2000; Sarrell et al., 2002; Walsh, Edwards, Courtney,
Wilson, 8: Monaghan, 2006). A study that showed perceptual
differences of fever and fever phobia among different ethnic
groups suggests that culturally sensitive education by medical
professionals is essential (Rupe, Ahles-Schmidt, & Wittler
2010). Taiwan's increasing population of new immigrants is
crearing a new multicultural milieu. Yuan (2010) discovered
that over half of new-immigrant mothers from China and
Vietnam were unaware of five relationship between fever and
harmful bacteria. Mothers from China tend to used alcohol
packing to lower their children's temperature, and mothers
from Vietnamese tend to feed fevened chilrdren salted lemonade.
This highlights that mothers from China and Vletnam
continue to hold misperceptions regarding fever recognition
and management and should thus receive appropriate, culturally
sensitive education to improve the situation.

The 80% of participants in this study that express a preference
for receiving information from physicians and nurses underscores
the importance of this information source. Both clinics and pediatric
emergency care settings are suitable locations in which physicians
and nurses should provide information about fever when faced
with parents who have fever phobia. In addition to correctly explaining
the concept of fever and the appropriate management approach,
physicians and nurses should emphasize the purpose and appropriate timing
of antipyretic use. On the basis of our findings and those of
other studies, we suggest that adequate and accurate
education is essential to minimize parental concerns and eliminate
inappropriate management of fever in Taiwan.

Limitations
Our study findings are limited by the fact that data were
collected from a single city in southern Taiwan; hence, the
findings may not reflect the attitudes and practices of the
general population in Taiwan.

Conclusions
Results suggest that the lack of parental knowledge about
childhood fever is partly because of parental misunderstanding or
dissatisfaction with available information. Results further indicate
that culture influences treatment choices. Parents in Taiwan
may benefit from effective educational programs on fever. Such
programs should aim to alleviate concerns and improve at
home management. The multicultural population in Taiwan
may benefit from educational programs that communicate a
uniform, professional perspective and standard management
practices and attitudes on fever.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมการศึกษาพิจารณาเราพบว่า ผู้ปกครองไต้หวันมีไข้ค่อนข้างต่ำความรู้คะแนน ไม่เข้าใจข้อมูลเกี่ยวกับไข้ และก็พอใจกับข้อมูลที่ให้ไว้เรายังพบว่า มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง ความรู้โดยผู้ปกครองของไข้ ระดับความกังวล และของพวกเขาวิธีจัดการกับเด็กไข้ ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำว่า ระดับการศึกษาเกี่ยวกับไข้ต่ำและที่นี้ปัจจุบันกลยุทธ์ที่ใช้เพื่อใหผู้ปกครองเกี่ยวกับการรักษาจะไม่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น ควรดำเนินมาตรการเพื่อเพิ่มความรู้โดยผู้ปกครองของไข้ ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้แสดงความกังวลเกี่ยวกับการผลร้ายที่อาจเกิดขึ้นของไข้และดังนั้นอยากจัดการผลไม้ ดังนั้น ไข้ศึกษาควรยังเน้น benefits ของไข้ และไข้ที่ทราบไม่ค่อยได้ผลในสมอง เส้น หรือจิต retardaion เนื่องจากความสามารถของร่างกายเพื่อควบคุมอุณหภูมิด้วยตนเอง นอกจากนี้ สาเหตุของไข้ อาการของไข้เด็กและควรจะครอบคลุมกระบวนการ/การจัดการของไข้แม้ว่าผลการวิจัยของเราสอดคล้องกับผลการศึกษาวิจัยก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับไข้เด็กและผู้ปกครอง "ไข้โรคกลัวความแตกต่างมีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของสิทธิบัตร definitionไข้ในเด็ก และ ในด้านวัฒนธรรมของการรักษาตัวที่บ้าน นอกจากการจัดการทางการแพทย์ตะวันตก จึง วิธีแก้พื้นบ้านชาวอ่อนโยนเช่นใช้มะพร้าวน้ำและน้ำฟักยอดดุลที่ร้อน และเย็นอาจจะพิจารณาในการจัดการไข้ สถานะของประชากรอิทธิพลความรู้ไข้นี้ศึกษา แต่มีผลน้อยที่สุดในคะแนนความรู้โดยรวมfinding นี้บ่งชี้ว่า ยังคงมีห้องพักสำหรับการปรับปรุง ในการศึกษาไข้ งานวิจัยก่อนหน้านี้บ่งชี้ว่า ให้ ผู้ปกครองช่วยลดความวิตกกังวล และปรับปรุงการจัดการไข้เข้าชมความน่าเชื่อถือ ดัง สุดลดไม่จำเป็นบุคลากร (บรูม Dokken บรูม Woodring& Stegelman, 2003 เมอร์ฟี่โอนีลและ al., 2001 Sarrell และKahan, 2003) พ่อแม่ระดับการศึกษา วัฒนธรรม และภาษา ทั้งหมด influence เข้าใจเกี่ยวกับไข้เลือดออกและมีส่วนร่วมในและตอบสนองต่อโปรแกรมทางการศึกษา (บรูมร้อยเอ็ด al., 2003)ขาดมุมมองรูปไข้และการขาดงานของวิธีบริหารจัดการมาตรฐานและทัศนคติระหว่างแพทย์บุคลากรอาจเพิ่มระดับความกังวลผู้ปกครอง และทำให้เกิดโรคกลัวไข้ฝืน (Poirier, Davis, Gonzalez เด ลเรย์ &มอนโร 2000 Sarrell และ al., 2002 วอลช์ เอ็ดเวิร์ด CourtneyWilson, 8: Monaghan, 2006) การศึกษาที่แสดงให้เห็นว่า perceptualความแตกต่างของไข้และโรคกลัวไข้ระหว่างชาติพันธุ์ต่าง ๆกลุ่มศึกษาวัฒนธรรมสำคัญที่แนะนำ โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเป็นสิ่งสำคัญ (Rupe, Ahles ชมิดท์ และ Wittler2010 เป็นประชากรของไต้หวันเพิ่มขึ้นนานใหม่crearing ฤทธิ์วัฒนธรรมนานาชาติใหม่ หยวน (2010) พบที่กว่าครึ่งของแม่ใหม่อพยพจากประเทศจีน และ เวียดนามมีความสัมพันธ์ five ระหว่างไข้ต่ำ และแบคทีเรียที่เป็นอันตราย มารดาจากจีนมักจะใช้แอลกอฮอล์บันทึกการลงลูกอุณหภูมิ และมารดาจากเวียดนามมักจะ เลี้ยง fevened น้ำมะนาวเค็ม chilrdrenนี้เน้นที่มารดาจากจีนและ Vletnamยังค้าง misperceptions เกี่ยวกับการรู้ไข้และการจัดการ และควรจึงได้รับที่เหมาะสม วัฒนธรรมการศึกษาที่สำคัญเพื่อปรับปรุงสถานการณ์ 80% ของผู้เข้าร่วมในการศึกษาที่แสดงความสนใจสำหรับการรับข้อมูลจากแพทย์และพยาบาลขีด ความสำคัญของแหล่งข้อมูลนี้ ทั้งคลินิก และเด็ก การตั้งค่าการดูแลฉุกเฉินเป็นสถานที่เหมาะในการแพทย์ พยาบาลควรให้ข้อมูลเกี่ยวกับไข้เมื่อต้องเผชิญกับ มีพ่อแม่ที่มีอาการกลัวไข้ นอกจากการอธิบายอย่างถูกต้องแนวคิดของไข้และวิธีการจัดการที่เหมาะสม แพทย์และพยาบาลควรเน้นวัตถุประสงค์และระยะเวลาที่เหมาะสมใช้ antipyretic ตาม findings ของเราและของอื่น ๆ ศึกษา เราขอแนะนำที่เพียงพอ และถูกต้อง การศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อลดความกังวลของผู้ปกครอง และกำจัดการจัดการไข้ในไต้หวันไม่เหมาะสมข้อจำกัดผลการศึกษาวิจัยของเราจะถูกจำกัด โดยข้อเท็จจริงที่ได้ข้อมูลรวบรวมจากเมืองในไต้หวันภาคใต้ ดังนั้น การผลการวิจัยอาจไม่ reflect ทัศนคติและแนวทางปฏิบัติประชากรทั่วไปในไต้หวันบทสรุปผลการแนะนำที่ขาดความรู้ผู้ปกครองเกี่ยวกับ วัยเด็กเป็นบางส่วนเนื่องจากเข้าใจผิดโดยผู้ปกครอง หรือความไม่พอใจกับข้อมูลที่มีอยู่ ระบุผลลัพธ์เพิ่มเติม ที่วัฒนธรรมทางเลือกรักษา influences ผู้ปกครองในไต้หวันอาจได้รับประโยชน์จากโปรแกรมการศึกษามีผลบังคับใช้ในไข้ ดังกล่าวควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อบรรเทาความกังวล และการปรับปรุงที่โปรแกรมบ้านการจัดการ ประชากรวัฒนธรรมนานาชาติในไต้หวันอาจได้รับประโยชน์จากโปรแกรมการศึกษาที่สื่อสารกับชุดยูนิฟอร์ม มุมมองมืออาชีพและมาตรฐานการจัดการปฏิบัติและทัศนคติเกี่ยวกับไข้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพิจารณาโครงการทางการศึกษาเราพบว่าพ่อแม่ชาวไต้หวันค่อนข้างมีไข้ต่ำคะแนนความรู้ไม่เข้าใจข้อมูลเกี่ยวกับไข้และไม่พอใจกับข้อมูลที่ให้ไว้นอกจากนี้เรายังพบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ผู้ปกครองของไข้ระดับของความกังวล ของพวกเขาและวิธีการจัดการไข้ในวัยเด็ก การค้นพบนี้แสดงให้เห็นระดับการศึกษาเกี่ยวกับไข้ที่อยู่ในระดับต่ำและที่นี้กลยุทธ์ที่ใช้ในปัจจุบันให้ความรู้แก่ผู้ปกครองเกี่ยวกับการรักษาไม่ได้มีประสิทธิภาพ ดังนั้นมาตรการที่จะต้องดำเนินการเพื่อเสริมสร้างความรู้ผู้ปกครองของโรค. ผู้เข้าร่วมในการศึกษาครั้งนี้แสดงความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ที่อาจเกิดขึ้นจากไข้และจึงมีความโน้มเอียงที่จะจัดการกับยาลดไข้ ดังนั้นการศึกษาไข้ควรเน้นสายประโยชน์ทีเอไข้และทราบไข้ที่ส่งผลน้อยมากในความเสียหายของสมองชักหรือจิตใจretardaion เพราะความสามารถของร่างกายในการอุณหภูมิควบคุมตนเอง. นอกจากนี้ยังเป็นสาเหตุของโรคอาการของโรคในวัยเด็ก. และ กระบวนการ / การจัดการของโรคควรได้รับการคุ้มครอง. ถึงแม้ว่าผลการวิจัยของเรามีความสอดคล้องกับผลการศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับไข้วัยเด็กและผู้ปกครอง "ความหวาดกลัวไข้" ความแตกต่างที่มีอยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการจดสิทธิบัตร 'nition ไฟเดอไข้วัยเด็กและในวัฒนธรรมของการรักษาที่บ้าน. ดังนั้นนอกเหนือไปจากการจัดการทางการแพทย์ตะวันตกเยียวยาชาวบ้านชาวไต้หวันเป็นพิษเป็นภัยเช่นการใช้มะพร้าวน้ำผลไม้และน้ำผลไม้แตงโมฤดูหนาวเพื่อความสมดุลของร้อนและเย็นอาจจะมีการพิจารณาในการจัดการของไข้. สถานะทางเศรษฐกิจและสังคมมีอิทธิพลต่อความรู้ไข้ในการศึกษา แต่มีผลกระทบน้อยที่สุด คะแนนความรู้โดยรวม. nding สายนี้บ่งชี้ว่ายังคงมีห้องสำหรับการปรับปรุงในด้านการศึกษาไข้ วิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าการให้ความรู้พ่อแม่จะช่วยลดความวิตกกังวลและช่วยเพิ่มการจัดการไข้ความน่าเชื่อถือจึงลดลงในท้ายที่สุดการเข้าชมที่ไม่จำเป็นเพื่ออำนวยความสะดวกด้านการดูแลสุขภาพ(บรูมด็อคเคนบรูม Woodring, และ Stegelman 2003; โอนีลเมอร์ฟี่, et al, 2001;. & Sarrell Kahan , 2003) ผู้ปกครองระดับการศึกษาวัฒนธรรมและภาษาในชั้นการรับรู้ uence เกี่ยวกับไข้และมีส่วนร่วมในการตอบสนองต่อการโปรแกรมการศึกษา(บรูม et al., 2003). การขาดมุมมองที่เหมือนกันเกี่ยวกับไข้และกรณีที่ไม่มีการจัดการมาตรฐานและทัศนคติในหมู่ทางการแพทย์บุคลากรอาจเพิ่มระดับของความกังวลของผู้ปกครองและก่อให้เกิดความหวาดกลัวไข้ยังคงมีอยู่ (Poirier เดวิส, กอนซาเล-เดลเรย์และมอนโร, 2000; Sarrell et al, 2002; วอลช์, เอ็ดเวิร์ดส์คอร์ทนี่. วิลสัน, 8: โมนา, 2006) การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ความแตกต่างของความหวาดกลัวไข้และไข้ในกลุ่มชาติพันธุ์ที่แตกต่างกันกลุ่มการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญทางวัฒนธรรมโดยทางการแพทย์มืออาชีพเป็นสิ่งจำเป็น(Rupe, Ahles-Schmidt และ Wittler 2010) ประชากรที่เพิ่มขึ้นของไต้หวันของผู้อพยพใหม่จะcrearing สภาพแวดล้อมวัฒนธรรมใหม่ หยวน (2010) พบว่ากว่าครึ่งหนึ่งของแม่ใหม่อพยพจากประเทศจีนและเวียดนามไม่รู้ว่าไฟได้ความสัมพันธ์ระหว่างไข้และแบคทีเรียที่เป็นอันตราย แม่จากประเทศจีนมีแนวโน้มที่จะใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์บรรจุเพื่อลดอุณหภูมิของเด็กและมารดาจากเวียดนามมีแนวโน้มที่จะกินอาหารchilrdren fevened เค็มน้ำมะนาว. นี้ไฮไลท์ว่าแม่จากประเทศจีนและ Vletnam ยังคงถือเข้าใจเกี่ยวกับการรับรู้ไข้และการจัดการจึงควรจะได้รับตามความเหมาะสมทางวัฒนธรรมการศึกษาที่มีความสำคัญในการปรับปรุงสถานการณ์. 80% ของผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้แสดงว่าการตั้งค่าสำหรับการรับข้อมูลจากแพทย์และพยาบาลตอกย้ำความสำคัญของแหล่งที่มาของข้อมูลนี้ ทั้งคลินิกและเด็กการตั้งค่าการดูแลฉุกเฉินเป็นสถานที่ที่เหมาะสมในการที่แพทย์และพยาบาลควรให้ข้อมูลเกี่ยวกับไข้เมื่อต้องเผชิญกับผู้ปกครองที่มีความหวาดกลัวไข้ นอกจากนี้ได้อย่างถูกต้องอธิบายแนวคิดของไข้และวิธีการจัดการที่เหมาะสมที่แพทย์และพยาบาลควรเน้นวัตถุประสงค์และระยะเวลาที่เหมาะสมในการใช้ลดไข้ บนพื้นฐานของ ndings สายของเราและพวกการศึกษาอื่นๆ เราขอแนะนำให้เพียงพอและถูกต้องการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญที่จะลดความกังวลของผู้ปกครองและกำจัดการจัดการที่ไม่เหมาะสมของไข้ในไต้หวัน. ข้อ จำกัดผลการศึกษาของเราจะถูก จำกัด โดยความจริงที่ว่าข้อมูลเป็นกลุ่มที่รวบรวมจากเดียวเมืองทางตอนใต้ของไต้หวัน ด้วยเหตุนี้การที่ผลการวิจัยอาจไม่สะท้อนทัศนคติและการปฏิบัติของประชาชนทั่วไปในไต้หวัน. สรุปผลการชี้ให้เห็นว่าการขาดความรู้ผู้ปกครองเกี่ยวกับไข้วัยเด็กส่วนหนึ่งเป็นเพราะความเข้าใจผิดของผู้ปกครองของหรือไม่พอใจกับข้อมูลที่มีอยู่ ผลต่อการแสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมในชั้น uences ทางเลือกการรักษา พ่อแม่ผู้ปกครองในไต้หวันอาจได้รับประโยชน์จากโปรแกรมการศึกษาที่มีประสิทธิภาพในการแก้ไข้ เช่นโปรแกรมควรมุ่งที่จะบรรเทาความกังวลและปรับปรุงในการจัดการบ้าน ประชากรหลากหลายทางวัฒนธรรมในไต้หวันอาจได้รับประโยชน์จากโปรแกรมการศึกษาที่สื่อสารเครื่องแบบมุมมองของมืออาชีพและการจัดการมาตรฐานการปฏิบัติและทัศนคติเกี่ยวกับไข้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรแกรมการศึกษาพิจารณา
เราพบว่าพ่อแม่ชาวไต้หวันได้ค่อนข้างต่ำไข้
คะแนนความรู้ ไม่ได้เข้าใจข้อมูลเกี่ยวกับ
ไข้ และไม่พอใจกับข้อมูลที่ให้ไว้
เราก็พบว่า มีความสัมพันธ์ระหว่าง
ความรู้ผู้ปกครองไข้ ระดับของความกังวล และการจัดการวิธีการไข้วัยเด็ก
ผลนี้แนะนำระดับของการศึกษาเกี่ยวกับไข้ต่ำที่ปัจจุบันกลยุทธ์ที่ใช้เพื่อให้ความรู้

พ่อแม่เกี่ยวกับการรักษาไม่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น มาตรการที่ควรจะถ่ายให้

ความรู้ของผู้ปกครองของไข้ ผู้มีส่วนร่วมในกิจกรรมแสดงความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของไข้และอาการ

ดังนั้นเอียงให้ยาลดไข้ . ดังนั้น
การศึกษาไข้เลือดออกควรเน้นดีจึง TS ของไข้ และทราบว่าไข้
ไม่ค่อยได้ผลในความเสียหายที่สมอง อาการชัก หรือจิต retardaion
เพราะความสามารถของร่างกายตนเอง ควบคุมอุณหภูมิ
และสาเหตุของไข้ อาการของไข้วัยเด็ก .
และกระบวนการ / การจัดการไข้ควรจะครอบคลุม .
ถึงแม้ว่าการค้นพบของเราสอดคล้องกับผลการศึกษาก่อนหน้านี้
เกี่ยวกับเด็กและผู้ปกครองกลัวไข้ไข้ " , "
ความแตกต่างมีอยู่จริง โดยเฉพาะในแง่ของสิทธิบัตร ' เดอ จึง nition
ไข้ในเด็กและในวัฒนธรรมของบ้านการรักษา
จากนั้น นอกจากการจัดการทางการแพทย์ตะวันตก
วิธีแก้พื้นบ้านชาวไต้หวันใจดี เช่น การใช้น้ำมะพร้าว
ฟักน้ำสมดุลร้อนเย็นอาจ
พิจารณาในการจัดการของไข้ ไข้
สถานภาพเศรษฐกิจและสังคม มีผลต่อความรู้ในการศึกษา
แต่มีผลกระทบน้อยที่สุดต่อคะแนนความรู้ โดยรวม พบว่า มีการส่ง
นี้จึงยังคงมีการปรับปรุงห้อง
ในไข้เลือดออก การศึกษา งานวิจัยก่อนหน้านี้พบว่า พ่อแม่จะช่วยลดความวิตกกังวลและปรับปรุงให้

ไข้ความน่าเชื่อถือการจัดการ ,ดังนั้นในที่สุดลดลงไม่เข้า
เครื่อง HEALTHCARE ( Broome , ด็อคเคนวู๊ดริ่งบรูม , , ,
& stegelman , 2003 ; o'neill-murphy et al . , 2001 ; sarrell &
คาฮัน , 2003 ) ผู้ปกครองระดับการศึกษา วัฒนธรรม และภาษา
ทั้งหมดในfl uence ไข้และการมีส่วนร่วมในการรับรู้เกี่ยวกับ
และตอบสนองต่อโปรแกรมการศึกษา ( Broome et al . , 2003 ) .
ขาดมุมมองเครื่องแบบไข้ และไม่มีการจัดการมาตรฐานการปฏิบัติและทัศนคติ

ของบุคลากรทางการแพทย์อาจเพิ่มระดับความกังวลของผู้ปกครอง และก่อให้เกิดความหวาดกลัวยังคงอยู่
ฟี ( poirier เดวิส กอนซาเลซ เดลเรย์ , &
มอนโร , 2000 ; sarrell et al . , 2002 ; วอลซ์ เอ็ดเวิร์ด คอร์ทนี่ย์
วิลสัน 8 : โมนาแฮน , 2006 ) การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการ
ความแตกต่างของไข้เลือดออก และไข้ ความหวาดกลัวของกลุ่มชาติพันธุ์
ที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมที่ละเอียดอ่อน โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็น ( rupe
,
ahles ชมิดท์ & wittler 2010 ) ไต้หวันเพิ่มประชากรของผู้อพยพใหม่
crearing เป็นวิธีการแบบใหม่ หยวน ( 2010 ) พบว่า กว่าครึ่งหนึ่งของแม่

ผู้อพยพใหม่จากจีนเวียดนามกำลังเผลอจึงมีความสัมพันธ์ระหว่างไข้
แบคทีเรียที่เป็นอันตราย แม่จากประเทศจีนมักจะใช้เหล้า
บรรจุ เพื่อลดอุณหภูมิของเด็กและมารดา
จากเวียดนามมีแนวโน้มที่จะเลี้ยง fevened chilrdren เกลือน้ำมะนาว .
นี้ไฮไลท์ที่แม่จากประเทศจีนและ vletnam

ยอมรับยังคงถือ misperceptions เกี่ยวกับไข้และการจัดการ และควรจึงได้รับเหมาะสม วัฒนธรรม
อ่อนไหวการศึกษาเพื่อปรับปรุงสถานการณ์

80 % ของผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้ที่แสดงความชอบ
สำหรับรับข้อมูลจากแพทย์และพยาบาลที่ขีด
ความสำคัญของแหล่งข้อมูล ทั้งคลินิกและการตั้งค่าการดูแลฉุกเฉินเด็ก

ซึ่งแพทย์เป็นสถานที่ที่เหมาะสมพยาบาลควรให้ข้อมูลเกี่ยวกับไข้เมื่อเผชิญ
กับผู้ปกครองที่มีไข้กลัว นอกจากนี้ได้อย่างถูกต้องอธิบาย
แนวคิดของไข้ และการบริหารจัดการที่เหมาะสมวิธีการ
แพทย์และพยาบาลควรเน้นวัตถุประสงค์และระยะเวลาที่เหมาะสมในการใช้ยาลดไข้
. บนพื้นฐานของ ndings จึงของเราและบรรดา
การศึกษาอื่น ๆเราขอแนะนำให้เพียงพอและถูกต้อง