The coefficient a1 would have an ex

The coefficient a1 would have an expected value of 1.0 while the coefficients a2 to a4
would have expected values of (1 + r)
ÿ t. Finally, the expected value of coefficient ak
would be (1/r)*(1 + r)
ÿ T.3 Residual earnings horizons will differ cross-sectionally; therefore,
parsimonious cross-sectional representations of Equation (1) will have only a few
terms. For example Frankel and Lee (1999) use T = 2 because analysts' forecasts used to
predict future residual earnings were only available for 2 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A1 สัมประสิทธิ์มีค่าคาดหมายของ 1.0 ในขณะที่ a2 สัมประสิทธิ์การ a4จะได้ค่าคาดหมายของ (1 + r)ÿ t ในที่สุด ค่าคาดหมายของสัมประสิทธิ์ akจะเป็น (1/r) *(1 + r)ฮอลิซันส์ÿ T.3 กำไรส่วนที่เหลือจะแตกต่างกัน cross-sectionally ดังนั้นparsimonious เหลวแทนสมการที่ (1) จะมีเพียงไม่กี่เงื่อนไขการ เช่น Frankel ลี (1999) ใช้และ T = 2 เนื่องจากใช้ข้อมูลการคาดการณ์ของนักวิเคราะห์คาดการณ์กำไรในอนาคตเหลือมีเพียง 2 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

a1 สัมประสิทธิ์จะมีค่าที่คาดหวังของ 1.0 ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ a2 เพื่อ a4
จะได้ค่าที่คาดหวังของ (1 + R)
Ÿที สุดท้ายค่าที่คาดหวังของ AK สัมประสิทธิ์
จะ (1 / R) * (1 + R)
Ÿ T.3 ไกลโพ้นกำไรที่เหลือจะแตกต่างกันข้าม sectionally; จึง
ประหยัดการแสดงหน้าตัดของสมการ (1) จะมีเพียงไม่กี่
ข้อตกลง ตัวอย่างเช่นแฟรงเคิลและลี (1999) ใช้ T = 2 เนื่องจากการคาดการณ์ของนักวิเคราะห์ที่ใช้ในการ
คาดการณ์ผลประกอบการในอนาคตที่เหลือเป็นเพียงใช้ได้เป็นเวลา 2 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัมประสิทธิ์ A1 จะมีค่าคาดหวังของ 1.0 ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ A2 A4
คาดว่าค่า ( 1 r )
ÿที ในที่สุด คาดว่ามูลค่าของสัมประสิทธิ์ AK
จะเป็น ( 1 / R ) * ( 1 r )
ÿ t.3 ตกค้างจากขอบฟ้าจะแตกต่างกันข้ามเป็นตอนๆ
; ดังนั้น ความตระหนี่จึงเป็นตัวแทนของสมการ ( 1 ) จะมีเพียงไม่กี่
เงื่อนไขสำหรับตัวอย่างและแฟรงเคิลลี ( 1999 ) ใช้ t = 2 เพราะนักวิเคราะห์คาดการณ์ใช้
ทำนายอนาคตรายได้ที่เหลือมีเพียง 2 ปี