Although the discussion so far has

Although the discussion so far has been limited to a unidirectional relationship from pregnant woman to fetus, the fetus is an active contributor to its own epigenesis within the uterine environment . Previously, we demonstrated in two economically and ethnically diverse samples (in Lima, Peru, and Baltimore, MD), measured longitudinally from the 20th to the 38th week of gestation, that spontaneous fetal motor activity transiently stimulates maternal sympathetic arousal [86]. These findings were based on time-series analyses of contemporaneous maternal– fetal recordings during undisturbed periods of maternal rest during which time fetal movements were observed to generate an increase in maternal heart rate and electrodermal activity within 2–3 seconds after the spontaneous fetal movement. Recently, we have demonstrated the same phenomenon using an experimental model in which a fetal motor response was elicited by an external stimulus and generated a maternal physiological response consistent with an orienting response (J. DiPietro et al, unpublished data, 2012). Despite the ubiquity of the stimulus (i.e., fetuses move, on average, about once per minute in pregnancy), the indication is that women do not physiologically habituate or become desensitized to fetal movements. Although we have speculated that such fetal signaling prepares pregnant women for infant caretaking, we include it here as a reminder that the maternal–fetal interface is bidirectional with largely unknown repercussions. Could, for example, natural variation in levels of fetal motor activity generate variation in feelings of psychological stress in pregnant women?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการสนทนาจนถูกจำกัดเพื่อความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวจากผู้หญิงที่ตั้งครรภ์จะอ่อน ทารกในครรภ์เป็นผู้บริจาค epigenesis ภายในสภาพแวดล้อมที่มดลูกของตัวเองที่ใช้งานอยู่ ก่อนหน้านี้ เราแสดงในสองอย่าง และมักหลากหลายตัวอย่าง (ในลิมา เปรู บัลติมอร์ MD), วัด longitudinally จากวันที่ 20 ไปสัปดาห์ 38 ของครรภ์ ว่า กิจกรรมมอเตอร์อยู่ครรภ์กระตุ้นเร้าอารมณ์เห็นอกเห็นใจแม่ [86] transiently ผลการวิจัยเหล่านี้ได้ตามเวลาชุดวิเคราะห์ของ contemporaneous แม่ – ครรภ์บันทึกแม่เหลือในช่วงเวลาใดและทารกในครรภ์เคลื่อนไหวสุภัคสร้างเพิ่มอัตราการเต้นหัวใจแม่และกิจกรรม electrodermal ภายใน 2-3 วินาทีหลังจากการเคลื่อนไหวและทารกในครรภ์ขาดช่วงอีกด้วย เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราได้แสดงปรากฏการณ์เดียวกันที่ใช้แบบจำลองทดลองซึ่งผลตอบรับรถยนต์และทารกในครรภ์ถูก elicited โดยการกระตุ้นภายนอก และสร้างแม่สรีรวิทยาตอบสนองสอดคล้องกับการตอบสนอง orienting (J. DiPietro et al ยกเลิกประกาศข้อมูล 2012) แม้ ubiquity ของกระตุ้น (เช่น fetuses ย้าย โดยเฉลี่ย เกี่ยวกับครั้งต่อนาทีในการตั้งครรภ์), การระบุว่าเป็นผู้หญิงไม่ habituate physiologically หรือเป็น desensitized การเคลื่อนไหวและทารกในครรภ์ ถึงแม้ว่าเราได้คาดการณ์ว่า ตามปกติเช่นครรภ์เตรียมหญิงตั้งครรภ์สำหรับทารก caretaking เราไว้ได้ที่นี่เป็นเครื่องเตือนใจว่าอินเทอร์เฟซแม่ – ครรภ์แบบสองทิศทาง ด้วยร้ายส่วนใหญ่ไม่รู้จัก สามารถ เช่น ธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงในระดับของกิจกรรมมอเตอร์และทารกในครรภ์สร้างเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกของจิตใจมีความเครียดในหญิงตั้งครรภ์หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการอภิปรายเพื่อให้ห่างไกลได้รับการ จำกัด จะมีความสัมพันธ์ทิศทางเดียวจากหญิงตั้งครรภ์ทารกในครรภ์ทารกในครรภ์เป็นผู้มีส่วนร่วมที่ใช้งานเพื่อ epigenesis ของตัวเองที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่มดลูก ก่อนหน้านี้เราแสดงให้เห็นในสองทางเศรษฐกิจและตัวอย่างหลากหลายเชื้อชาติ (ในลิมาเปรูและบัลติมอร์) ยาววัดจาก 20 ไป 38 สัปดาห์ของการตั้งครรภ์ที่กิจกรรมเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ที่เกิดขึ้นเอง transiently ช่วยกระตุ้นเร้าอารมณ์ขี้สงสารมารดา [86] การค้นพบนี้อยู่บนพื้นฐานของอนุกรมเวลาของการบันทึกการวิเคราะห์ของทารกในครรภ์สมัย maternal- ในช่วงระยะเวลาที่ไม่ถูกรบกวนของส่วนที่เหลือของมารดาในช่วงเวลาที่การเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ถูกตั้งข้อสังเกตในการสร้างการเพิ่มขึ้นของอัตราการเต้นหัวใจมารดาและกิจกรรม electrodermal ภายใน 2-3 วินาทีหลังจากการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ที่เกิดขึ้นเอง เมื่อเร็ว ๆ นี้เราได้แสดงให้เห็นถึงปรากฏการณ์เดียวกันโดยใช้รูปแบบการทดลองที่มีการตอบสนองของทารกในครรภ์มอเตอร์ถูกนำออกมาโดยการกระตุ้นภายนอกและสร้างการตอบสนองทางสรีรวิทยามารดาสอดคล้องกับทิศทางการตอบสนอง (เจ DiPietro et al, ข้อมูลที่ไม่ถูกเผยแพร่ 2012) แม้จะมีการแพร่หลายของการกระตุ้น (เช่นตัวอ่อนย้ายโดยเฉลี่ยประมาณหนึ่งครั้งต่อนาทีในการตั้งครรภ์) บ่งชี้คือการที่ผู้หญิงไม่ทำให้เกิดความเคยชินทางสรีรวิทยาหรือกลายเป็นคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ แม้ว่าเราจะมีการคาดการณ์ว่าการส่งสัญญาณของทารกในครรภ์เช่นเตรียมความพร้อมสำหรับหญิงตั้งครรภ์ทารกเรียบร้อยเรารวมไว้ที่นี่เป็นตัวเตือนว่าอินเตอร์เฟซที่มารดาของทารกในครรภ์เป็นแบบสองทิศทางที่มีผลกระทบส่วนใหญ่ไม่รู้จัก สามารถยกตัวอย่างเช่นการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติในระดับของกิจกรรมเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์สร้างการเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกของความเครียดในหญิงตั้งครรภ์?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าการอภิปรายเพื่อให้ห่างไกลได้รับการ จำกัด ถึงความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวจากหญิงตั้งครรภ์ทารกในครรภ์ , ทารกในครรภ์เป็นผู้สนับสนุนงานพิเจเนซีสของตัวเองภายในสภาพแวดล้อมการ . ก่อนหน้านี้ เราแสดงให้เห็นในสองทางเศรษฐกิจและความหลากหลายเชื้อชาติตัวอย่าง ( ในลิมา , เปรู และบัลติมอร์ , MD ) วัดตามยาวจาก 20 สัปดาห์ที่ 38 ของการตั้งครรภ์กิจกรรมของบุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราวของมอเตอร์ที่เป็นธรรมชาติช่วยสงสาร arousal [ 86 ]ผลเหล่านี้ขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์อนุกรมเวลาของมารดาและทารกในครรภ์ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันบันทึกในระหว่างรอบระยะเวลาของมารดาโดยพักผ่อนในระหว่างที่เวลาของการเคลื่อนไหว พบว่ามีการสร้างเพิ่มขึ้นในอัตราการเต้นของหัวใจทารกและกิจกรรม electrodermal ภายใน 2 – 3 วินาทีหลังจากที่การเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ธรรมชาติ . เมื่อเร็วๆ นี้เราได้แสดงให้เห็นปรากฏการณ์เดียวกันโดยใช้การทดลองแบบที่ตอบสนอง มอเตอร์ การได้มาโดยการกระตุ้นภายนอกและสร้างการตอบสนองทางสรีรวิทยาของมารดา สอดคล้องกับการปฐมนิเทศการตอบสนอง ( เจดิพิเอโทร et al , พิมพ์ข้อมูล , 2012 ) แม้จะมีการแพร่หลายของการกระตุ้น ( เช่น ย้ายตัวอ่อน เฉลี่ย ประมาณ 1 ครั้งต่อนาทีในการตั้งครรภ์ )บ่งชี้ว่าผู้หญิงอย่าเราอย่างเป็นประจำ หรือเป็น desensitized การเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ . แม้ว่าเราได้สันนิษฐานว่า เช่น การส่งสัญญาณเตรียมหญิงตั้งครรภ์เพื่อ caretaking ทารก เรารวมไว้ที่นี่โดยเตือนว่าทารกในครรภ์มารดาและอินเตอร์เฟซแบบสองทิศทางกับส่วนใหญ่ที่ไม่รู้จักความ . ได้ ตัวอย่างเช่นธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงในระดับของการสร้างการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมมอเตอร์ ความรู้สึกของความเครียดในหญิงตั้งครรภ์ ?