I’ve been taking pictures since I w

I’ve been taking pictures since I was highschool. Initially, these were the photos illustrating the events of my life. Later, I began to photograph people, I did photo shoots with friends. Our background was a sheet, our light were desk lamps. Each session was planned before , we did paper decorations, we were preparing designs, make-ups. With time photography became the most important part in my life, my air. Inspirations come mostly the same: when I go by tram, train, talk with people, look through shop windows, websites, magazines. Sometimes I find a prop in a shop, a single cloth and it inspires me. In each session I put a lot of heart and energy. I love being tired when I come home with a camera full of photos. I’m never fully satisfied with myself. There will always be nuances that spoil the original plan, once more ,sometimes less.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้รับการถ่ายภาพตั้งแต่มัธยมศึกษา เริ่มแรก เป็นภาพแสดงเหตุการณ์ในชีวิต ภายหลัง เริ่มถ่ายคน ฉันไม่ได้ถ่ายถ่ายภาพกับเพื่อน พื้นหลังของเราเป็นแผ่น ไฟเรามีโคมไฟตั้งโต๊ะ มีการวางแผนแต่ละเซสชันก่อน เราทำกระดาษตกแต่ง เราได้เตรียมการออกแบบ ให้ เวลา ถ่ายภาพเป็น ส่วนสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน สำหร โลดแล่นมาส่วนใหญ่เหมือนกัน: เมื่อไปนั่งรถราง รถไฟ พูดคุยกับผู้คน ดู ผ่านหน้าต่างร้านค้า เว็บไซต์ นิตยสาร บางครั้งพบเป็น prop ในร้าน ผ้าเดี่ยว และได้แรงบันดาลใจให้ฉัน ในแต่ละเซสชัน ฉันใส่หัวใจและพลังงาน รักกำลังเหนื่อยเมื่อมาบ้าน ด้วยกล้องเต็มรูปแบบของภาพถ่าย ฉันไม่พอใจอย่างสมบูรณ์ ด้วยตัวเอง เสมอจะมีความแตกต่างว่าแผนเดิม อีกครั้ง น้อยบางครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้รับการถ่ายภาพตั้งแต่ผมยังเป็นโรงเรียนมัธยม ในขั้นต้นเหล่านี้เป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ต่อมาผมเริ่มที่จะถ่ายภาพคนที่ผมไม่ถ่ายภาพกับเพื่อน ๆ พื้นหลังของเราคือแผ่นแสงของเราได้โคมไฟตั้งโต๊ะ แต่ละช่วงมีการวางแผนก่อนที่เราตกแต่งกระดาษไม่เราได้เตรียมความพร้อมการออกแบบให้อัพ กับการถ่ายภาพเวลากลายเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันฉันอากาศ แรงบันดาลใจส่วนใหญ่มาเหมือนกันเมื่อฉันไปโดยรถรางรถไฟพูดคุยกับคนที่มองผ่านหน้าต่างร้านค้า, เว็บไซต์, นิตยสาร บางครั้งผมพบว่าเสาในร้าน, ผ้าเดียวและเป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน ในแต่ละครั้งที่ผมใส่มากของหัวใจและพลังงาน ฉันรักการเหนื่อยเมื่อฉันมาที่บ้านพร้อมกับกล้องเต็มรูปแบบของภาพถ่าย ฉันไม่เคยพอใจกับตัวเองอย่างเต็มที่ ก็คือจะมีความแตกต่างที่ทำให้เสียแผนเดิมอีกครั้งบางครั้งน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเคยถ่ายรูปตั้งแต่ชั้นมัธยม ตอนแรก เหล่านี้เป็นภาพที่แสดงเหตุการณ์ในชีวิตของฉัน ต่อมา ผมเริ่มถ่ายภาพ ผมเคยถ่ายภาพกับเพื่อนๆ พื้นหลังของเราเป็นแผ่นแสงของเรามีโคมไฟโต๊ะ แต่ละครั้งมีการวางแผนก่อน เราไม่ได้ตกแต่งกระดาษที่เราเตรียมออกแบบให้ UPSกับการถ่ายภาพเวลากลายเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผม อากาศ แรงบันดาลใจมาส่วนใหญ่เหมือนกับตอนที่ฉันไปโดยรถราง รถไฟ พูดคุยกับผู้คน มองผ่านหน้าต่าง ร้านค้า เว็บไซต์ นิตยสาร บางครั้งฉันพบโครงกระดูกในร้านเดียว ผ้ามันเป็นแรงบันดาลใจให้ผม ในแต่ละครั้งฉันได้ทุ่มเทหัวใจและพลังงาน ฉันรักที่เหนื่อย เวลาที่ฉันกลับบ้านกับกล้องเต็มรูปแบบของภาพถ่ายฉันไม่พอใจกับตัวเอง จะมีความแตกต่างที่ทำลายแผนเดิมอีกครั้ง บางครั้งน้อย