I, Tom Wesley, have been serving as

I, Tom Wesley, have been serving as the Claes family head gardener for a very long time now.

I was born in a poor rural village, once I grew up I started apprenticing myself, and ever since then I’ve been living while traveling from place to place wherever life takes me. By nature, I’ve never been good at speaking, on top of my face being a bit plain, I couldn’t work well with others no matter where I went, so I always worked by myself in silence.

And so when I became a young man, since I was really good with tools, and I had a green thumb, before I realized it I’d become a gardener, and I began working for rich merchants and nobles.

Although I kept improving as a gardener, even so, I still couldn’t interact with others well, which was very bad for me trying to make a living, people would always find a reason to fire me, or take away my salary, there was often nothing I could do about it.

During these days, that person appeared in front of me for the first time.

“Are you the one taking care of this garden?”

While I was working at a certain noble’s garden, when I finished the work I was doing, I suddenly heard a voice beside me from a handsome young man that seemed to be around my age. From what he was wearing, I understood that he had a pretty high status, and I immediately paid my respects, but……

“It’s fine. So anyways, are you the one taking care of this garden?”

“……Yes.”

I was working seriously and courteously as always, I nodded at him while wondering anxiously if I had dissatisfied him in some manner. The young man’s light blue eyes were brilliantly sparkling.

“Every time I come here to visit, I’m always amazed at the terrible gardening sense here, but it’s suddenly completely changed. You’re very talented!”

“……Th, thank you very much……”

He was looking at me a little too directly, and I was confused.

“By the way, are you a retainer of this family?”

“……No. I just got hired recently.”

“Then, are you working anywhere else right now?”

“……No, there isn’t anywhere else.”

Since I couldn’t interact with others well, and I was bad at making a living for myself, I was never able to stay at any workplace long, and I was used to a lifestyle of changing jobs often.

“Then, I’d like for you to become my retainer and be my gardener.”

His eyes kept sparkling as he said so, and the young Duke Claes forcibly dragged me over to his mansion. He happened to be the family head of the previous generation, Duke Claes.

And so, even though I was pulled over here forcibly in the middle of my work by Duke Claes, I found his mansion to be a very comfortable place to work.

All the servants were nice people, I finally had a steady job that even included vacations, and the family head that had forcibly recruited me was a very friendly and approachable person.

He was liked by many of the servants, even those that were bad at interacting with others, and to the other servants and even to me who couldn’t get close to others easily, he would always call out to us light-heartedly, and he would often go out to play in town while hiding his identity.

Just like that, one time I went with him to play in town while he was hiding his identity, and we completely became good friends, and we went to town together over and over again like that.

And so, before I realized it, even though he was the head of a family and a duke, and I was just a servant, he was calling me “friend,” at first I was extremely humbled by this, but I was finally affected by his feelings, and I finally began to think of him as a “friend” as well.

Since I was bad at interacting with others, and never knew what to say to people, he’s the first person that truly ever called me a “friend.”

While I was living beside this friend, and doing my best at work, and at the time I suddenly realized that I’ve become the head gardener –

My only friend unceremoniously passed away from an illness.



After that, I just spent my days idly. My friend that always called out to me and told me my garden was “wonderful,” was no longer here. I didn’t go anymore to the town that we used to visit together so much.

I wonder if he’ll call for me soon, I want to go to where he is as quick as possible…… I want to meet him again……

As I was thinking about this every day, that girl appeared.



“I would really like to create a field in the garden!”

The way she seemed as her light blue eyes sparkled, was very similar to the day where I met him for the first time.



And so, that girl began to come see me every day.

“Tom-san, I’m here~”

Before I noticed it, the girl was always smiling at me like a friend. Even though there were still painful memories of my friend everywhere in town, I forced myself to go to town to buy the materials needed to help her create a toy snake, and suddenly it became natural to go to town again.

And so, while I spent time with this girl, my feeling of wanting to see my friend as soon as possible disappeared.

“To my precious friend. I’m sorry, you’ll have to wait a little bit more for me after all. In exchange, when I finally do see you again, I’ll bring you a ton of interesting stories about your granddaughter.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผม Tom Wesley ได้ให้บริการเป็นคนสวนใหญ่ครอบครัว Claes นานมากตอนนี้เกิดในชนบทยากจน เมื่อผมโตขึ้น ผมเริ่ม apprenticing ตัวเอง และตั้งแต่ นั้นฉันได้อยู่ระหว่างการเดินทางจากสถานที่ไหนก็ได้ใช้ชีวิตฉัน โดยธรรมชาติ เราไม่ได้ดีที่พูด บนใบหน้าของฉันเป็นบิตธรรมดา ไม่สามารถทำงานกับผู้อื่นไม่ว่าที่ฉันไป ดังนั้น ฉันจะทำงาน ด้วยตัวเองในความเงียบและเมื่อเป็นหนุ่ม เนื่องจากผมมีเครื่องมือ และฉันมีนิ้วหัวแม่มือสีเขียว ก่อนฉันรู้ ฉันจะเป็นคนสวน และเริ่มทำงานสำหรับขุนนางและพ่อค้าที่ร่ำรวยแม้ว่าฉันเก็บไว้ปรับปรุงเป็นคนสวน มาก ฉันยังคงไม่สามารถโต้ตอบกับผู้อื่นอย่างดี ที่ดีสำหรับฉันพยายามกิน คนเสมอจะหาเหตุผลที่จะไฟฉัน หรือใช้เก็บเงินเดือนของฉัน มักจะมีอะไรที่ไม่เกี่ยวกับการในระหว่างวันเหล่านี้ บุคคลที่ปรากฏหน้าฉันเป็นครั้งแรก"เป็นคุณหนึ่งดูแลสวนนี้"ในขณะที่ผมทำงานที่มีเฉพาะตระกูลของสวน เมื่อฉันทำงานที่ฉันทำ ฉันก็ได้ยินเสียงข้าง ๆ ฉันจากชายหนุ่มหล่อที่ดูเหมือนจะรอบอายุของฉัน จากที่เขาได้สวมใส่ ฉันเข้าใจว่า เขามีสถานะที่สูงสวย และทันทีจ่ายประการของฉัน แต่..."ได้ดี ดังนั้นต่อไป เป็นคุณหนึ่งดูแลสวนนี้"“…… ใช่"ผมทำงานอย่างจริงจัง และ courteously เป็นเสมอ ฉันพยักหน้าว่าขณะสงสัยกังวลใจถ้า ฉันมีไม่พอใจเขาบางอย่าง เก่งมีประกายตาสีฟ้าอ่อนของชายหนุ่ม"ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่เพื่อเยี่ยมชม ฉันเสมอประหลาดที่น่ากลัวสวนความรู้สึกที่นี่ แต่มันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ก็ คุณเก่งมาก"“…… Th ขอบคุณมาก... "เขาถูกมองที่ฉันน้อยเกินไปโดยตรง และผมสับสน"โดยวิธีการ คุณใจระยะเวลาในครอบครัวนี้หรือไม่"“…… "หมายเลขฉันเพียงได้จ้างเพิ่ง"แล้ว คุณกำลังทำงานที่ใดขณะนี้"“…… ไม่ ไม่มีที่ใด"เนื่องจากผมไม่สามารถโต้ตอบกับผู้อื่นด้วย และผมเสียที่ทำกินตัวเอง ผมไม่ได้อยู่ที่ทำงานใด ๆ นาน และฉันใช้ชีวิตที่เปลี่ยนงานบ่อย"แล้ว อยากให้คุณได้เป็น ระยะเวลาในของฉัน และ คนสวนของฉัน"ตาของเขาเก็บประกายเขากล่าวนั้น และ Claes ดยุคหนุ่มบังคับให้ลากฉันไปถึงแมนชั่นของเขา เขาเกิดเป็น หัวหน้าครอบครัวของรุ่นก่อนหน้า Claes ดุ๊กและดังนั้น แม้ว่าฉันถูกลากผ่านที่นี่บังคับให้กลางงาน โดย Claes ดุ๊ค พบแมนชั่นของเขาเป็นสถานที่สะดวกในการทำงานข้าราชการทั้งหมดได้คน สุดท้ายได้งานมั่นคงที่แม้กระทั่งวันหยุดพักผ่อน และหัวหน้าครอบครัวที่มีบังคับให้พิจารณาฉันถูกคน ความเร็วดีมากเขาไม่ชอบคน แม้ผู้ที่เลวในการโต้ตอบ กับผู้ อื่น และฝ่ายอื่น ๆ และแม้ฉัน ไม่ได้ใกล้กับผู้อื่นได้มากมาย เขาจะเสมอเรียกเรา light-heartedly และเขาจะมักจะไปเล่นในเมืองในขณะที่ซ่อนตัวของเขาเพียงต้องการว่า เวลาหนึ่งยิ้มกับเขาเล่นในเมืองขณะที่เขาได้ซ่อนตัวตนของเขา เรากลายเป็นเพื่อนที่ดีอย่างสมบูรณ์ และเราไปเมืองกันเล่าเช่นนั้นเงียบ ก่อนที่ฉันรู้ แม้ว่าเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวและเป็นดยุค และฉันก็แค่คนรับใช้ เขาถูกเรียกฉัน "เพื่อน ตอนแรก ฉันถูกมากนอบน้อมตาม แต่ฉันก็ได้รับผลจากความรู้สึกของเขา และสุดท้ายเริ่มคิดว่า เขาเป็น"เพื่อน"เช่นกันฉันไม่ดีที่โต้ตอบกับผู้อื่น และไม่รู้ว่าพูดกับคน เขาเป็นคนแรกที่แท้จริงเคยเรียกผมเป็น "เพื่อน"ผมอยู่ข้างเพื่อนนี้ และทำดีที่สุด ที่ทำงาน และเวลาผมก็ตระหนักว่า ผมได้กลายเป็นสวนใหญ่ –ลบเพื่อนเท่านั้นผ่านจากการเจ็บป่วย หลังจากนั้น ฉันเพียงแค่ใช้เวลาวันฉันเปล่า ๆ เพื่อนของฉันที่มักจะเรียกฉัน และบอกฉันสวนมาก ๆ ", " ไม่นี่ ฉันไม่ได้ไปอีกตัวที่เราใช้ไปกันมากไม่ทราบว่า เขาจะโทรหาผมเร็ว ๆ นี้ ต้องไปที่เขาจะเป็นอย่างรวดเร็วที่สุด... อยากพบเขาอีกครั้ง...ขณะที่ผมคิดประมาณนี้ทุกวัน หญิงสาวที่ปรากฏ "จริง ๆ อยากจะสร้างเขตข้อมูลในสวน"วิธีที่เธอดูเหมือนเป็นไฟของเธอตาสีน้ำเงิน sparkled คล้ายกับวันที่ฉันได้พบเขาเป็นครั้งแรก และอื่น ๆ สาวที่เริ่มมาเห็นฉันทุกวัน"ทอมซัง ฉันนี่ ~ "ก่อนที่จะพบมัน หญิงสาวถูกเสมอยิ้มทีเหมือนเพื่อน แม้ว่าจะมีความทรงจำที่ยังคงเจ็บปวดของเพื่อนทุกที่ในเมือง บังคับให้ตัวเองไปให้ซื้อวัสดุที่จำเป็นเพื่อช่วยให้เธอสร้างงูของเล่น และทันใดนั้นมันเป็นธรรมชาติไปเมืองอีกครั้งและดังนั้น ในขณะที่ฉันใช้เวลากับผู้หญิงคนนี้ ฉันรู้สึกอยากดูเพื่อนของฉันได้หายไป"เพื่อเพื่อนของฉันมีค่า ผมขออภัย คุณจะต้องรอน้อยมากสำหรับฉันหลังจากทั้งหมด ในการแลกเปลี่ยน เมื่อสุดท้ายเห็นคุณอีกครั้ง ฉันจะนำคุณตันของเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับพระของคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผม ทอม เวสลีย์ ได้รับหน้าที่เป็นครอบครัวเคล หัวหน้าคนสวนมานานแล้ว

ผมเกิดที่หมู่บ้านในชนบทที่ยากจน เมื่อฉันโตขึ้น ฉันก็เริ่มฝึกหัดตัวเอง และตั้งแต่นั้นมาผมอยู่ระหว่างการเดินทางจากสถานที่ที่ชีวิตจะพาไป โดย ธรรมชาติ ผมเคยพูดเก่ง บนใบหน้าของฉันถูกธรรมดานิดหน่อยฉันไม่สามารถทำงานกับคนอื่นได้ดี ไม่ว่าฉันไปที่ไหน ฉันมักจะทำงานคนเดียวในความเงียบ

และเมื่อฉันกลายเป็นชายหนุ่ม ในเมื่อผมเป็นอย่างดีด้วยเครื่องมือ และมีนิ้วหัวแม่มือสีเขียว ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันเป็นคนสวน และฉันเริ่มทำงานกับพ่อค้า รวยและชนชั้นสูง

ถึงแม้ว่าฉันจะเก็บเพิ่มเป็นคนสวน ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังไม่สามารถโต้ตอบกับผู้อื่นได้ดีซึ่งแย่มากๆ ฉันพยายามที่จะทำให้ชีวิต ผู้คนมักจะค้นหาเหตุผลที่จะไล่ฉันออกหรือเอาเงินเดือนของผม มันมักจะไม่มีอะไรที่ฉันทำได้

ในช่วงวันเหล่านี้คนที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นครั้งแรก

" คุณเป็นหนึ่งในการดูแลสวนนี้ "

ตอนทำงานที่บางสูงศักดิ์สวน เมื่อฉันเสร็จงานที่ผมกำลังทำอยู่ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียง ข้างๆฉัน จากหนุ่มหล่อที่ดูเหมือนจะเป็นรอบอายุของฉัน จากที่เขาใส่อยู่ ผมเข้าใจแล้วว่าเขามีสถานะค่อนข้างสูงและฉันทันทีแสดงความเคารพ แต่ . . . . . . .

" มันไม่เป็นไร ดังนั้น คุณเป็นคนหนึ่งที่ดูแลสวนนี้ "

" . . . . . . ใช่ . . . "

ผมทำงานจริงจัง และสุภาพเสมอฉันพยักหน้าให้เขาอย่างใจจดใจจ่อ ในขณะที่สงสัยว่าถ้าผมไม่พอใจเขาในบางลักษณะ ของชายหนุ่ม แสงสีฟ้าเรืองรองระยิบระยับตา

" ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่เพื่อเยี่ยมชม ฉันเสมอประหลาดใจที่น่ากลัวสวนเลย แต่มันก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง คุณเก่งมาก ! "

" . . . . . . . TH ขอบคุณมากครับ . . . . . . . "

เขาก็มองฉันเล็กน้อยด้วยโดยตรงและฉันก็สับสน

" ว่าแต่คุณเป็นผู้ติดตามของครอบครัวนี้ "

" . . . . . . . ไม่ ฉันแค่ถูกจ้างมาเมื่อเร็ว ๆนี้ . "

" แล้ว พี่ทำงานที่ไหนตอนนี้ ? "

" . . . . . . . ไม่มีที่ใด "

เพราะผมไม่สามารถโต้ตอบกับผู้อื่นได้ดีและผมรู้สึกแย่ที่หาเงินเองได้ ฉันไม่เคยได้อยู่ในที่ทำงานที่ยาวนานและผมใช้วิถีชีวิตของการเปลี่ยนงานบ่อย

" แล้วฉันก็อยากให้คุณเป็นผู้ติดตามของฉัน และเป็นสวนของฉัน "

ตาของเขาก็เป็นประกายอย่างที่เขาพูดเช่นนั้น และเคล ดยุคหนุ่มบังคับให้ลากฉันไปที่คฤหาสน์ของเขา เขาเป็นครอบครัวใหญ่ของรุ่นก่อนหน้าของดยุคเคล

ดังนั้นแม้ว่าฉันจะถูกดึงมาบังคับในกลางของงานโดยดยุคแห่งแคลส์ ,ผมพบว่าคฤหาสน์ของเขาเป็นสถานที่ที่สะดวกสบายที่จะทำงาน

ข้าราชการทุกคนเป็นคนดี ผมก็มีงานที่ รวมแม้กระทั่งวันหยุด และหัวหน้าครอบครัวที่บังคับให้เลือกผมมากเป็นมิตรและเข้าถึงคน .

เค้าชอบ โดยมากของข้าราชการ แม้แต่ผู้ที่ไม่ดีในการโต้ตอบกับคนอื่น ๆและข้าราชการอื่น ๆและแม้แต่กับผม คนที่ไม่ได้ไปสนิทกับใครง่ายๆ เขาก็จะเรียกเราอ่อน ใจ และเขาก็มักจะไปเที่ยวเล่นในเมืองในขณะที่เขาปิดบังตัวตน

เหมือนกับว่า ครั้งนึงผมเคยไปกับเขาเล่นในเมือง ในขณะที่เขากำลังซ่อนตัวตน ของเขา และเราก็เป็นเพื่อนกัน เราเข้าไปในเมืองกันซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบนี้

ดังนั้นก่อนที่ฉันตระหนักว่า แม้เขาจะเป็นหัวหน้าครอบครัว และดุ๊ค ฉันเป็นแค่คนรับใช้ เขาเรียกฉันว่า " เพื่อน " ตอนแรกผมมากทรงนี้ แต่ฉันก็ยังมีผลต่อความรู้สึกของเขา และในที่สุดผมก็เริ่มที่จะคิดว่าเขาเป็น " เพื่อน " ได้เป็นอย่างดี

เพราะผมไม่ดีในการโต้ตอบกับคนอื่น ๆ และไม่เคยพูดกับคนเขาเป็นคนแรกที่อย่างแท้จริงเคยเรียกฉันว่า " เพื่อน "

ฉันอยู่ข้างๆ เพื่อน และทำของฉันที่ดีที่สุดในการทำงาน และเมื่อผมก็ตระหนักว่าฉันได้กลายเป็นหัวหน้าคนสวน–

เพื่อนคนเดียวของฉัน อย่างเร่งรีบ เสียชีวิตจากการเจ็บป่วย .



หลังจาก ที่ฉันใช้เวลาของฉันอย่างเกียจคร้าน เพื่อนของฉันที่มักจะเรียกฉันและบอกฉันว่าสวนของฉันคือ " มหัศจรรย์" ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ผมไม่ได้ไปอีกแล้วกับเมืองที่เราเคยไปด้วยกันเลย

ฉันสงสัยว่าเขาจะเรียกฉันทันที ฉันต้องการไปที่เขาเป็นอย่างรวดเร็วเท่าที่เป็นไปได้ . . . . . . . ฉันต้องการเจอเขาอีกครั้ง . . . . . . .

อย่างที่ผมคิดเรื่องนี้ทุกวัน สาวที่ปรากฏ



" ฉันชอบที่จะสร้างสนามในสวน ! "

วิธีที่เธอดูเป็นประกาย ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเธอ ,มันคล้ายกันมากกับวันที่ฉันได้พบกับเขาเป็นครั้งแรก



แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มมาหาผมทุกวัน

" ทอมซัง ฉันอยู่นี่ ~ "

ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็น ผู้หญิงก็ชอบยิ้มให้ฉันเหมือนเพื่อน แม้ว่ายังคงมีความทรงจำที่เจ็บปวดของเพื่อนทุกที่ในเมือง ผมบังคับตัวเองให้เข้าไปในเมือง เพื่อซื้อวัสดุที่จำเป็นเพื่อช่วยให้เธอสร้างของเล่นงูแล้วจู่ๆ มันก็เป็นธรรมชาติที่จะเข้าไปในเมืองอีกครั้ง

ดังนั้นในขณะที่ฉันใช้เวลากับผู้หญิงคนนี้ ผมรู้สึกอยากเจอเพื่อนทันทีที่เป็นไปได้หายไป

" เพื่อนที่น่ารักของฉัน ขอโทษ คุณคงต้องรออีกสักหน่อย สำหรับฉัน ในการแลกเปลี่ยน เมื่อในที่สุดผมก็เห็นคุณอีก ผมจะพาคุณตันของเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับหลานของคุณ”