The effect of hypoxia on air-breath

The effect of hypoxia on air-breathing onset and survival was determined in larvae of the air-breathing fishes, the three spot gourami Trichopodus trichopterus and the Siamese fighting fish Betta splendens. Larvae were exposed continuously or intermittently (12 h nightly) to an oxygen partial pressure (PO2) of 20, 17 and 14 kPa from 1 to 40 days post-fertilization (dpf). Survival and onset of air breathing were measured daily. Continuous normoxic conditions produced a larval survival rate of 65–75% for B. splendens and 15–30% for T. trichopterus, but all larvae of both species died at 9 dpf in continuous hypoxia conditions. Larvae under intermittent (nocturnal) hypoxia showed a 15% elevated survival rate in both species. The same conditions altered the onset of air breathing, advancing onset by 4 days in B. splendens and delaying onset by 9 days in T. trichopterus. These interspecific differences were attributed to air-breathing characteristics: B. splendens was a non-obligatory air breather after 36 dpf, whereas T. trichopterus was an obligatory air breather after 32 dpf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาผลของการขาดออกซิเจนหายใจอากาศโจมตีและอยู่รอดในตัวอ่อนของปลาหายใจอากาศ ปลากระดี่ trichopterus สามของจุดปลากระดี่ และปลากัด ตัวอ่อนจะถูกเปิดเผยต่อเนื่อง หรือเป็นระยะ ๆ (12 ชั่วโมงทุกคืน) จะมีความดันออกซิเจนบางส่วน (PO2) ของ 20, 17 และ 14 kPa จาก 1 ไป 40 วันหลังปฏิสนธิ (dpf) อยู่รอดและเริ่มมีอาการของการหายใจอากาศที่วัดทุกวัน เงื่อนไขต่อเนื่อง normoxic ผลิตอัตรารอดอ่อนเกลือข. 65 – 75% และ 15-30% สำหรับ T. trichopterus แต่อ่อนทั้งหมดของทั้งสองสายพันธุ์เสียชีวิตเมื่อ 9 dpf ในเงื่อนไขกรณีต่อเนื่อง ตัวอ่อนภายใต้กรณี (กลางคืน) เป็นระยะ ๆ พบว่าอัตราการอยู่รอดสูงขึ้น 15% ในทั้งสองชนิด เงื่อนไขเดียวกันเปลี่ยนแปลงการโจมตีของอากาศหายใจ ก้าวหน้าเริ่มมีอาการ โดยพบ B. 4 วัน และยืดเวลาการโจมตี โดย T. trichopterus 9 วัน ความแตกต่างนี้ interspecific ได้ประกอบกับลักษณะอากาศหายใจ: พบ B. เป็นลมไม่ใช่บังคับอากาศหลังจาก 36 dpf ขณะ T. trichopterus เป็นการระบายความร้อนอากาศบังคับหลังจาก 32 dpf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการขาดออกซิเจนในการโจมตีทางอากาศหายใจและความอยู่รอดถูกกำหนดในตัวอ่อนของอากาศหายใจปลาทั้งสามจุด trichopterus ปลาสลิดปลากระดี่และปลากัด Betta splendens ตัวอ่อนได้สัมผัสอย่างต่อเนื่องเป็นระยะ ๆ หรือ (12 ชั่วโมงต่อคืน) เพื่อดันออกซิเจนบางส่วน (PO2) 20, 17 และ 14 กิโลปาสคาล 1-40 วันหลังการปฏิสนธิ (DPF) การอยู่รอดและการโจมตีของอากาศหายใจถูกวัดทุกวัน เงื่อนไข normoxic ต่อเนื่องผลิตอัตราการรอดตายของตัวอ่อน 65-75% สำหรับบี splendens และ 15-30% สำหรับ T. trichopterus แต่ตัวอ่อนทั้งหมดของทั้งสองชนิดเสียชีวิตที่ 9 DPF ในสภาพขาดออกซิเจนอย่างต่อเนื่อง ตัวอ่อนภายใต้สม่ำเสมอ (กลางคืน) การขาดออกซิเจนพบว่ามีอัตราการรอดตายสูง 15% ในทั้งสองชนิด เงื่อนไขเดียวกันการเปลี่ยนแปลงที่เริ่มมีอาการของการหายใจอากาศที่ก้าวหน้าโดยการโจมตี 4 วันในบี splendens และล่าช้าในการโจมตีโดย 9 วันใน T. trichopterus ความแตกต่าง interspecific เหล่านี้ถูกนำมาประกอบกับลักษณะอากาศหายใจ: บี splendens เป็นคนที่มีชีวิตปรับอากาศไม่บังคับหลังจาก 36 DPF ขณะ T. trichopterus เป็นชีวิตปรับอากาศบังคับหลังจาก 32 DPF

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของภาวะพร่องออกซิเจนในอากาศหายใจเริ่มและการตั้งใจในตัวอ่อนของอากาศหายใจ ปลา , ปลากระดี่หม้อชีววิทยามนุษย์ trichopterus และปลากัดปลากัดไทย . ตัวอ่อนมีการเปิดรับอย่างต่อเนื่องหรือเป็นระยะๆ ( 12   H ทุกคืน ) กับความดันของออกซิเจน ( po2 ) 20 , 17 และ 14 kPa จาก 1 ถึง 40  วันหลังการปฏิสนธิ ( DPF ) ความอยู่รอดและการอากาศหายใจอยู่วัดทุกวัน เงื่อนไข normoxic อย่างต่อเนื่องที่อัตราการอยู่รอดของตัวอ่อน 65 – 75 % B . splendens และ 15 – 30% สำหรับ ต. trichopterus แต่ตัวอ่อนทั้ง 2 ชนิดตาย 9 DPF ในสภาวะขาดออกซิเจนอย่างต่อเนื่อง หนอนภายใต้เป็นพักๆ ( กลางคืน ) จึงพบ 15% ยกระดับอัตราการอยู่รอดในทั้งสองชนิด เงื่อนไขเดียวกันเปลี่ยนการโจมตีของอากาศหายใจเริ่มก้าวหน้า โดย 4  วัน B . splendens และถ่วงเวลาการโจมตี 9  วันใน ต. trichopterus . ความแตกต่าง interspecific เหล่านี้ประกอบกับลักษณะอากาศหายใจ : B . splendens ก็ไม่บังคับ อากาศหายใจหลังจาก 36 DPF , ในขณะที่ ต. trichopterus เป็นการบังคับอากาศหายใจหลังจาก 32 DPF