The aim of this study was to invest

The aim of this study was to investigate the influence of a ballroom dancing program on the postural balance of institutionalized elderly residents. The sample consisted of 59 sedentary elderly residents of long-stay institutions who were randomly assigned to a ballroom dancing experimental group (EG, n = 30) or a control group (CG, n = 29). The ballroom dancing program consisted of three 50-min sessions each week on alternate days over a 12-week period. The dances included the foxtrot, waltz, rumba, swing, samba and bolero. The medical records of the subjects were reviewed to determine the number of falls they experienced in the three months prior to the intervention. Postural static balance was assessed using a Lizard (Med. EU., Italy, 2010) stabilometric and posturometric platform. Only patients in the EG lost a significant amount of weight (Δ = −2.85 kg) when comparing the pre- and post-test postural balance assessments. The intergroup comparison revealed a reduced lower limb weight distribution difference in the EG post-test compared to the CG post-test (p = 0.012). In the intragroup comparison, the EG patients experienced significantly fewer falls post-test relative to pre-test (p < 0.0001). This improvement was not observed for patients in the CG. In the intergroup analysis, we observed fewer falls in the EG post-test compared to the CG post-test (p < 0.0001). Therefore it was conclude that sedentary elderly people living in long-term institutions can improve their balance via a ballroom dancing program. This activity improved balance and reduced the number of falls in this elderly population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาอิทธิพลของโปรแกรมเต้นรำบอลรูมในการทรงตัวของผู้อยู่อาศัยผู้สูงอายุสถาบัน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ใน 59 ประจำสถาบันพักระยะยาวที่ถูกสุ่มให้เต้นรำบอลรูมกลุ่มทดลอง (EG, n = 30) หรือกลุ่มควบคุม (CG, n = 29) โปรแกรมเต้นรำบอลรูมประกอบด้วยสามช่วง 50 นาทีในแต่ละสัปดาห์ในวันอื่นเป็นระยะเวลากว่า 12 สัปดาห์ เต้นรำรวม Foxtrot, เต้นรำ, เต้นรำจังหวะรุมบ้าแกว่ง samba และเสื้อชนิดหนึ่ง เวชระเบียนของอาสาสมัครได้รับการตรวจสอบเพื่อตรวจสอบหมายเลขของน้ำตกพวกเขามีประสบการณ์ในช่วงสามเดือนก่อนที่จะมีการแทรกแซง ยอดเงินคงทรงตัวได้รับการประเมินโดยใช้จิ้งจก (Med. สหภาพยุโรป., อิตาลี, 2010) และแพลตฟอร์ม stabilometric posturometric ผู้ป่วยเฉพาะใน EG สูญเสียจำนวนเงินที่สำคัญของน้ำหนัก (Δ = -2.85 กิโลกรัม) เมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลังการทดสอบการประเมินผลการทรงตัว การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มเปิดเผยขาลดน้ำหนักที่แตกต่างกันในการกระจายหลังการทดสอบ EG เมื่อเทียบกับการกำกับดูแลกิจการหลังการทดสอบ (p = 0.012) ในการเปรียบเทียบ intragroup, ผู้ป่วยที่มีประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญเช่นน้ำตกน้อยลงเมื่อเทียบหลังการทดสอบก่อนการทดสอบ (p <0.0001) การปรับปรุงนี้ไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในการกำกับดูแลกิจการ ในการวิเคราะห์ระหว่างกลุ่มเราสังเกตตกน้อยลงใน EG หลังการทดสอบเมื่อเทียบกับการกำกับดูแลกิจการหลังการทดสอบ (p <0.0001) ดังนั้นจึงสรุปได้เป็นผู้สูงอายุที่อยู่ประจำที่อาศัยอยู่ในสถาบันการศึกษาในระยะยาวสามารถปรับปรุงความสมดุลของพวกเขาผ่านทางโปรแกรมเต้นรำบอลรูม กิจกรรมนี้จะดีขึ้นความสมดุลและลดจำนวนของน้ำตกในประชากรผู้สูงอายุนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาอิทธิพลของการลีลาศโปรแกรมในการทรงตัวของสถาบันประชาชน ผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ใน 59 กลุ่มพักระยะยาวที่สถานศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อการเต้นรำกลุ่มทดลอง ( เช่น n = 30 ) หรือกลุ่มควบคุม ( CG , n = 30 )โปรแกรมการเต้นรำ คือ 50 นาที สามครั้งต่อสัปดาห์ในวันอื่นมากกว่าระยะเวลา 12 สัปดาห์ ท่ารำ ได้แก่ ฟอกซ์ทรอท วอลซ์ รุมบ้า , แกว่ง , แซมบ้า , และ โบเลโร่ ประวัติทางการแพทย์ของจำนวนการตรวจทานเพื่อกําหนดจํานวนตกอยู่ที่พวกเขามีประสบการณ์ใน 3 เดือน ก่อนจะมาแทรกแซง สมดุลสถิตท่าทางจะประเมินจากการ จิ้งจก ( Med . สหภาพยุโรป .อิตาลี , 2010 ) stabilometric posturometric และแพลตฟอร์ม พบในเช่นสูญเสียจำนวนเงินที่สำคัญของน้ำหนัก ( Δ = − 2 กิโลกรัม ) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างก่อนและหลังการทดลอง ให้สมดุล การประเมิน การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มพบว่า ลดแขนขา น้ำหนักต่างกันเช่นการโพสต์ทดสอบเทียบกับ CG โพสต์ทดสอบ ( p = 0.012 ) ใน intragroup เปรียบเทียบผู้ป่วยที่มีประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่า เช่น น้ำตกโพสต์ทดสอบเทียบกับก่อนการทดลอง ( P < 0.0001 ) การปรับปรุงนี้ไม่พบในผู้ป่วย CG . ในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่ม เราสังเกตได้น้อยลงอยู่ในเช่นโพสต์ทดสอบเทียบกับ CG หลังการทดลอง ( P < 0.0001 )ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า กลุ่มผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในสถาบันการศึกษาระยะยาวสามารถปรับปรุงความสมดุลของพวกเขาผ่านทางโปรแกรมห้องบอลรูมเต้นรำ กิจกรรมนี้ปรับปรุงความสมดุลและลดจำนวนลงในประชากรผู้สูงอายุนี้