Prior to the 13th century, Tai king

Prior to the 13th century, Tai kingdoms had existed on the northern highlands including the Ngoenyang (centered on Chiang Saen; predecessor of Lanna) kingdom and the Heokam (centered on Chiang Hung, modern Jinghong in China) kingdom of Tai Lue people. Sukhothai had been a trade center and part of Lawo, which was under the domination of the Khmer Empire. The migration of Tai people into the upper Chao Phraya valley was somewhat gradual.

Modern historians stated that the secession of Sukhothai (once known as Sukhodaya) from the Khmer empire began as early as 1180 during the reign of Pho Khun Sri Naw Namthom who was the ruler of Sukhothai and the peripheral city of Sri Satchanalai (now a part of Sukhothai Province as Amphoe). Sukhothai had enjoyed a substantial autonomy until it was re-conquered around 1180 by the Mons of Lawo under

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนศตวรรษที่ 13 อาณาจักรไทมีอยู่บนไฮแลนด์ทางตอนเหนือที่รวมทั้งราชอาณาจักร Ngoenyang (ตรงกลางบนเชียงแสน บรรพบุรุษล้านนา) และ Heokam (ตรงกลางบนอาณาจักรหอคำเชียงรุ่ง สมัยเชียงรุ้งในจีน) ราชอาณาจักรไทลื้อคน สุโขทัยได้ศูนย์การค้าและส่วนของ Lawo ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรเขมร การโยกย้ายของชาวไทในหุบเขาเจ้าพระยาบนถูกบ้างค่อย ๆสมัยประวัติศาสตร์ระบุว่า แยกตัวออกของสุโขทัย (เรียกกันว่า Sukhodaya) จากอาณาจักรเขมรเริ่มก่อนที่เป็น 1180 รัชกาลที่ Naw Namthom โพธิ์ขุนศรีผู้เป็นไม้บรรทัดของสุโขทัยและการต่อพ่วงเมืองของศรีสัชนาลัย (ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดสุโขทัยเป็นอำเภอ) สุโขทัยมีความสุขมีอิสระมากจนอีกมันถูกเอาชนะประมาณ 1180 โดย Mons Lawo ภายใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะศตวรรษที่ 13 อาณาจักรไทได้อยู่บนที่ราบสูงภาคเหนือรวมทั้งหิรัญนครเงินยางเชียงราว (มีศูนย์กลางอยู่ที่เชียงแสน; บรรพบุรุษของล้านนา) ราชอาณาจักรและ Heokam (มีศูนย์กลางอยู่ที่จังหวัดแขวนที่ทันสมัยในประเทศจีนจิ่งหง) อาณาจักรของคนไทลื้อ สุโขทัยเคยเป็นศูนย์กลางการค้าและเป็นส่วนหนึ่งของ Lawo ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรเขมร การอพยพของชาวไทลงไปบนหุบเขาเจ้าพระยาค่อนข้างค่อยเป็นค่อยไป. ประวัติศาสตร์สมัยใหม่ระบุว่าแยกตัวออกจากสุโขทัย (เคยรู้จัก Sukhodaya) จากอาณาจักรเขมรเริ่มเป็นช่วงต้น 1180 ในรัชสมัยของพ่อขุนศรีนาง Namthom ซึ่งเป็นที่ ผู้ปกครองของสุโขทัยและเมืองต่อพ่วงศรีสัชนาลัย (ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดสุโขทัยเป็นอำเภอหนึ่ง) สุโขทัยมีความสุขเป็นอิสระมากจนกว่ามันจะเป็นอีกครั้งที่เอาชนะรอบ 1180 โดย Mons ของ Lawo ภายใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนศตวรรษที่ 13 , ไทก๊กได้มีอยู่ในภาคเหนือ ( รวมถึงดวงจันทร์ของดาวเสาร์ ( ศูนย์กลางอยู่เชียงแสน ; บรรพบุรุษของล้านนา ) สหราชอาณาจักร และ heokam ( ศูนย์กลางในอาณาจักรพุกาม ทันสมัย จิ่งหง ในประเทศจีน ) อาณาจักรของชาวไทลื้อคน สุโขทัยมีศูนย์การค้า และส่วนหนึ่งของ เลอโว ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิขอม การย้ายถิ่นของคนใต้ไปบนเจ้าพระยาหุบเขาค่อนข้างค่อยเป็นค่อยไปนักประวัติศาสตร์สมัยใหม่กล่าวว่า การแยกตัวออกจากสุโขทัย ( เมื่อทราบว่าเป็นทาง ) จากอาณาจักรเขมรเริ่มก่อน , ในระหว่างรัชสมัยของพ่อขุนศรี namthom นอซึ่งเป็นเจ้าของสุโขทัยและเมืองศรีสัชนาลัยต่อพ่วง ( ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดสุโขทัย อำเภอ ) สุโขทัยมีชอบอิสระมาก จนกระทั่งมันได้ทั้งโดยรอบอีกครั้ง ชาวมอญของเลอโวภายใต้