Another aspect of the critique is t

Another aspect of the critique is that structuralism is ahistorical
in three senses, despite L´evi-Strauss’ open concern for
the study of history (1963, pp. 1–30). First, Saussure emphasized
the arbitrariness of the sign. Any word could have been
used to signify the concept of a pot, and any object or space
could have been used to signify boundedness, sexuality, tribal
group, summer and winter. Such an approach is clearly lacking
in a discipline which can follow the way in which signs
come to have non-arbitrary meanings through long-term historical
sequences. Second, specific signs are often taken out of
their historic and geographic contexts and arranged abstractly
to reveal deeper structures of opposition. The signs juggled in
Leroi-Gourhan’s study of Upper Palaeolithic cave paintings,
for example, are drawn from 20,000 years of images and manyoccur.
Certainly one can always say that change involves structural
transformation and this notion is an important one; but
within the structuralist analyses themselves there is little need
for change, and it is difficult to see why the transformations
occur, why they do so in a certain direction, and why or
howthe structures themselves might change radically. This
problem again results from the inadequate linkage between
structure and process and from the minimal role given to the
active individual in the creation of structures.
When pressed to explain differences in structures of
neighbouring societies in South America, L´evi-Strauss (1963,
p. 107) offers a murky account of common foundations that
undergo historical migrations, diffusions and syncretisms. But
he quickly rejects this culture-historical account of change and
difference because it does not ‘correspond to reality, which
presents us with a global picture’. In archaeology, Nash (1997)
locates the source of deep structures of meaning in Jung’s
concept of the collective unconscious. Here, meaning occurs
when archetypes – a priori forms that are hereditary
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านอื่นของการวิจารณ์คือ โครงสร้าง เป็น ahistorical
3 ความรู้สึก แม้ผมใหม่ เอวี่ สเตราท์เปิดเป็นห่วง
การศึกษาประวัติศาสตร์ ( 1963 , pp . 1 ( 30 ) ครั้งแรก โซซูร์เน้น
ตามอำเภอใจของป้าย คำจะได้รับ
ใช้แสดงแนวคิดของหม้อและวัตถุใด ๆหรือพื้นที่
อาจจะถูกใช้แสดงมีขอบเขต เพศ เผ่า
กลุ่ม , ฤดูร้อนและฤดูหนาววิธีการเช่นนี้เป็นที่ชัดเจนขาด
ในวินัย ซึ่งสามารถติดตามวิธีการที่ป้าย
มาไม่เปิดความหมายผ่านลำดับประวัติศาสตร์
ระยะยาว ประการที่สอง อาการที่เฉพาะเจาะจงมักจะนำออกจากบริบทของประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์

จัด abstractly เปิดเผยโครงสร้างลึกของฝ่ายค้าน ป้าย juggled ใน
เป็น leroi gourhan การศึกษาสมัยหินเก่าบนถ้ำภาพวาด
ตัวอย่างเช่น วาดจาก 20 , 000 ปี ของภาพ และ manyoccur .
แน่นอนหนึ่งจะบอกเสมอว่า การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงและความคิดนี้

ที่สำคัญอย่างหนึ่ง แต่ในการวิเคราะห์สาเหตุที่ตัวเองมี
ต้องการน้อยสำหรับการเปลี่ยนแปลงและทำได้ยาก ดูทำไมแปลง
เกิดขึ้นทำไมพวกเขาทำในทิศทางที่แน่นอน และทำไมหรือ
โครงสร้างอย่างไรตัวเองจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ปัญหานี้อีกครั้ง ผลจากความไม่เพียงพอ

ระหว่างโครงสร้าง กระบวนการ และ และ จากบทบาทที่ได้รับน้อยที่สุด
บุคคลใช้งานในการสร้างโครงสร้าง .
เมื่อกดอธิบายความแตกต่างในโครงสร้างของ
เพื่อนบ้านสังคมในอเมริกาใต้ ผมใหม่ วี่ สเตราส์ ( 1963 ,
P107 ) มีบัญชีมืดพื้นฐานทั่วไปที่
ผ่านการย้ายถิ่น ประวัติศาสตร์ และ diffusions syncretisms . แต่เขารีบปฏิเสธวัฒนธรรมนี้

เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของบัญชีและความแตกต่างเพราะมันไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง ซึ่ง
ของขวัญเราด้วยภาพ ' ทั่วโลก โบราณคดี , แนช ( 1997 )
ตั้งอยู่แหล่งที่มาของความหมายในโครงสร้างลึกจัง