Conventional perspectives[edit]Thai

Conventional perspectives[edit]

Thai political history is perhaps one of the least researched by Western Southeast Asian scholars in the 1950s and 1960s. Thailand, as the only nominally 'native' Southeast Asian polity to escape colonial conquest, was deemed to be relatively more stable than compared to other newly independent states in Southeast Asia.[17] It was perceived to have retained enough continuity from its 'tradition', such as the institution of the monarchy, to have 'escaped' from the chaos and troubles caused by decolonisation and to resist the encroachment of revolutionary Communism.[18] By implication, this line of argument suggests the 1932 Revolution was nothing more than a 'coup' that simply replaced the absolute monarchy and its aristocracy with a 'commoner' elite class made up of Western educated generals and civilian bureaucrats and essentially that there was little that was revolutionary about this event. David K. Wyatt for instance described the period of Thai history from 1910 to 1941 as “essentially the political working out of the social consequences of the reforms of Chulalongkorn's reign”.[19] The 1932 revolution was generally characterised as the ‘inevitable’ outcome of “natural consequences of forces set in motion by Rama IV and Rama V.[20]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองการชุมนุม [แก้ไข]

ประวัติศาสตร์ไทยทางการเมืองอาจจะเป็นหนึ่งในน้อยการวิจัยพัฒนาโดยนักวิชาการตะวันตกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปี 1950 และ 1960 ประเทศไทยเป็นเพียงรัฐธรรมนูญเอเชียนาม 'พื้นเมืองตะวันออกเฉียงใต้ที่จะหลบหนีพิชิตอาณานิคมก็จะถือว่าเป็นที่ค่อนข้างมีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าเมื่อเทียบกับรัฐเอกราชใหม่อื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[17] มันถูกมองว่าจะมีการสะสมต่อเนื่องเพียงพอจาก 'ประเพณี' เช่นสถาบันการศึกษาของสถ​​าบันพระมหากษัตริย์เพื่อให้ได้ 'หนี' จากความวุ่นวายและปัญหาที่เกิดจากการได้รับเอกราชและการต้านทานการรุกล้ำของลัทธิคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ. [18] โดยปริยายสายของอาร์กิวเมนต์นี้ชี้ให้เห็นการปฏิวัติ 1932 เป็นอะไรมากไปกว่ารัฐประหาร 'ที่เพียงแทนที่ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และชนชั้นสูงที่มีชั้นยอด' ไพร่ 'สร้างขึ้นจากการศึกษานายพลตะวันตกและข้าราชการพลเรือนและเป็นหลักว่ามีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับการปฏิวัติ เกี่ยวกับกิจกรรมนี้ k-davidไวแอตต์เช่นอธิบายระยะเวลาของประวัติศาสตร์ไทย 1910-1941 ว่า "เป็นหลักทางการเมืองการทำงานออกจากผลกระทบทางสังคมของการปฏิรูปในรัชสมัยของจุลจอมเกล้า". [19] 1932 การปฏิวัติก็มีลักษณะโดยทั่วไปเป็นผล 'หลีกเลี่ยงไม่ได้ของธรรมชาติ " ผลที่ตามมาของกองกำลังติดตั้งในการเคลื่อนไหวโดยพระรามและจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว [20]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุมมองปกติ [แก้ไข]

ประวัติศาสตร์การเมืองไทยอาจจะเป็นหนึ่งในการวิจัยน้อยที่สุด โดยนักวิชาการตะวันตกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s ประเทศไทย เป็น polity เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพียงในนาม 'เจ้า' หนีชนะโคโลเนียล ถูกว่าสภาพค่อนข้างมากขึ้นกว่าเมื่อเทียบกับรัฐอื่น ๆ อิสระใหม่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[17] ได้ถูกรับรู้จะได้รักษาความต่อเนื่องเพียงพอจากการ 'ประเพณี' เช่นสถาบันพระมหากษัตริย์ การมี 'หนี' จากความวุ่นวายและปัญหาที่เกิดจาก decolonisation และฝืน encroachment ปฏิวัติคอมมิวนิสต์[18] โดยปริยาย อาร์กิวเมนต์บรรทัดนี้แนะนำการปฏิวัติปี 1932 มีอะไรมากไปกว่า 'ประหาร' ที่เพียงแทนแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และของเก่า ๆ ด้วยคลา elite 'commoner' ที่ทำ ศึกษาทหารและพลเรือน bureaucrats ของตะวันตก และเป็นหลักว่า มีไม่น้อยที่ถูกปฏิวัติเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ คุณดา Wyatt อธิบายรอบระยะเวลาของประวัติศาสตร์ไทยจาก 1910 การ 1941 เป็น "หลักการทางการเมืองทำจากผลกระทบทางสังคมของการปฏิรูปในรัชกาลของจุฬาลงกรณ์" เช่น[19] 1932 การปฏิวัติถูกดำเนินโดยทั่วไปว่า 'หลีกเลี่ยงไม่ได้' ของ "ผลกระทบธรรมชาติของกองกำลังที่ตั้งในการเคลื่อนไหวโดยพระรามและพระราม IV V. [20]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมมองทั่วไป[แก้ไข]

S ประวัติศาสตร์ไทยทางการเมืองอาจเป็นหนึ่งในอย่างน้อยที่วิจัยโดยนักวิชาการด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้อาหารเอเชียอาหารตะวันตกในช่วงทศวรรษที่ 1950 และ 1960 s . ประเทศไทยเป็นรัฐเพียงในนามเท่านั้น' native 'เอเชียตะวันออกเฉียงใต้จะหนีไปได้มาตามแบบอาณานิคมจึงเห็นควรให้เป็นจำนวนมากมีความเสถียรมากกว่าเมื่อเทียบกับอื่นๆที่ได้รับรัฐอิสระในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[ 17 ]เป็นการรับรู้ในการมีไว้อย่างต่อเนื่องไม่เพียงพอจาก'แบบดั้งเดิมของ'เช่นสถาบันของสถาบันกษัตริย์ที่มี''หนีออกมาจากปัญหาและความสับสนวุ่นวายเกิดจาก decolonisation และเพื่อต่อต้านอิทธิพลของการปฏิวัติลัทธิคอมมิวนิสต์.[ 18 ]โดยปริยายสินค้านี้ของอาร์กิวเมนต์ที่ .1932 ชี้ให้เห็นการปฏิวัติก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำรัฐประหารที่''ที่เรียบง่ายไม่ว่าในกรณีใดๆที่ถูกเปลี่ยนระบบราชาธิปไตยและพวกคนชั้นสูงพร้อมด้วย'ชาวบ้าน' Elite Class ทำให้ได้ของตะวันตกได้รับการศึกษาระดับนายพลและพลเรือนและเจ้าหน้าที่รัฐมากว่ามีน้อยมากว่าเป็นการปฏิวัติวงการด้วยเกี่ยวกับเรื่องนี้เหตุการณ์. ดาวิด K . K .Wyatt เน้นย้ำถึงแอพพลิเคชั่นตัวอย่างเช่นที่อธิบายช่วงเวลาของประวัติศาสตร์ไทยจากปี 1910 ถึงปี 1941 "โดยสาระแล้วการทำงานทางการเมืองออกมาจากสังคมผลของการปฏิรูปการปกครองของจุฬาฯ".[ 19 ] .1932 การปฏิวัติโดยทั่วไปแล้วก็เป็นลักษณะของความโดดเด่นที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้''ผลลัพธ์ของ"ธรรมชาติผลของกองทัพตั้งค่าในการเคลื่อนไหวโดยถนนพระราม 4 และถนนพระราม V [ 20 ]