67 researchers found that the likel

67 researchers found that the likelihood of obesity
increased by 80% for each hour of lost sleep. Although, sleep disturbances were not directly
related to obesity; they were negatively correlated with level of physical activity, suggesting
that sleep disturbances could indirectly impact body weight through a reduction in physical
activity. On the other hand, no relationship between level of physical activity and sleep
duration was found. Similarly, in a study of European adolescents, investigators found that
short sleep duration was associated with obesity, increased food intake, and sedentary habits,
but not with level of physical activity.68 But not all the emerging evidence supports a
relationship between short sleep duration and increased BMI; some studies have found no
association between sleep duration and BMI,69-73 while others have found a U-shaped
relationship with the odds rising for those with shorter and longer sleep duration

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

67 นักวิจัยพบว่าโอกาสของโรคอ้วนเพิ่มขึ้น 80% สำหรับแต่ละชั่วโมงของการนอนหลับหายไป ถึงแม้ว่า รบกวนการนอนหลับไม่ได้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน พวกเขามีความสัมพันธ์ในเชิงลบกับระดับกิจกรรมทางกายภาพ แนะนำที่รบกวนการนอนหลับส่งผลทางอ้อมกระทบต่อน้ำหนักตัวลดลงในทางกายภาพกิจกรรม บนมืออื่น ๆ ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระดับกิจกรรมทางกายภาพและการนอนหลับพบระยะเวลา ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษาของวัยรุ่นยุโรป นักวิจัยพบว่าระยะเวลาหลับสั้นถูกเชื่อมโยงกับโรคอ้วน การบริโภคอาหารเพิ่มขึ้น และ นิสัยอยู่ประจำแต่ไม่มีระดับของ activity.68 จริงแต่หลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่ทั้งหมดไม่สนับสนุนการความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาหลับสั้นและ BMI เพิ่มขึ้น บางการศึกษาได้พบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาหลับและ BMI, 69-73 ขณะที่คนอื่นพบเป็นรูปตัวยูความสัมพันธ์กับราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับผู้ที่มีระยะเวลาสั้น และยาวหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

67 นักวิจัยพบว่าโอกาสของโรคอ้วน
เพิ่มขึ้น 80% สำหรับแต่ละชั่วโมงของการนอนหลับหายไป แม้ว่ารบกวนการนอนหลับไม่ได้โดยตรง
ที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน พวกเขามีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับของการออกกำลังกายบอก
ว่านอนหลับอาจส่งผลกระทบทางอ้อมน้ำหนักตัวลดลงในการผ่านทางกายภาพ
กิจกรรม บนมืออื่น ๆ ที่ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระดับของกิจกรรมทางกายภาพและการนอนหลับ
ระยะเวลาที่ถูกพบ ในทำนองเดียวกันในการศึกษาของวัยรุ่นยุโรปนักวิจัยพบว่า
การนอนหลับสั้นระยะเวลาที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน, การรับประทานอาหารที่เพิ่มขึ้นและพฤติกรรมการอยู่ประจำ
แต่ไม่ได้มีระดับของ activity.68 ทางกายภาพ แต่ไม่ทั้งหมดหลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่สนับสนุน
ความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาการนอนหลับสั้น และเพิ่มค่าดัชนีมวลกาย; บางการศึกษาพบว่าไม่มี
ความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาการนอนหลับและค่าดัชนีมวลกาย, 69-73 ขณะที่คนอื่นได้พบรูปตัวยู
มีความสัมพันธ์กับราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับผู้ที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้นและยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยพบว่าโอกาสของโรคอ้วน 67เพิ่มขึ้นจาก 80% ในแต่ละชั่วโมงของการนอนหลับหายไป แต่รบกวนการนอนหลับที่ไม่ตรงที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน มีความสัมพันธ์กับระดับกิจกรรมทางกายภาพ , แนะนำที่สามารถรบกวนการนอนหลับทางอ้อมต่อน้ำหนักร่างกายผ่านการทางกายภาพกิจกรรม บนมืออื่น ๆ ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับของกิจกรรมทางกาย และนอนระยะเวลาที่ถูกพบ นอกจากนี้ในการศึกษานักวิจัยพบว่า วัยรุ่นในยุโรประยะเวลานอนสั้นถูกเชื่อมโยงกับโรคอ้วน เพิ่มปริมาณอาหาร และนิสัยประจำแต่ไม่ใช่กับระดับ activity.68 ทางกายภาพ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด หลักฐานใหม่สนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาการนอนหลับสั้น และเพิ่มค่าดัชนีมวลกาย บางการศึกษาพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาการนอนหลับและ BMI 69-73 ในขณะที่คนอื่น ๆได้พบรูปตัวยูความสัมพันธ์กับราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับผู้ที่สั้น และระยะเวลายาว นอน