Macon looked up the phone number in

Macon looked up the phone number in the book. It was nine in the evening,a good time to call. Alexander would have gone to bed. he picked up the phone.
but what would he say?
Muriel,last year my son died and I .... Muriel, this has nothing to do with you personally but...Muriel,I can't. I just can't.
He held the phone to his ear but his throat had closed up, his voice had disappeared. He had never actually said out loud that Ethan was dead. He hadn't needed to;it was in the newspapers, and then friends had told other friends.
He hung up.
He found some notepaper, sat down,took out his pen. Dear Muriel,he wrote.And stared at the page for a while.
Well.
Dear Muriel,I am very sorry,he wrote, but I won't be able to have dinner with you after all.Something unexpected has happened. yours,Macon.
He put the letter in his pocket and drove to the south of the city.He wondered how Muriel could feel safe living here,among these dark streets full of rubbish and young men drinking out of brown paper bags.He turned onto Singleton Street.
He found number 16,got out of the car and climbed the steps.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาคอนหาหมายเลขโทรศัพท์ในสมุด มันเป็นเก้าในตอนเย็น เวลาการโทร อเล็กซานเดอร์จะได้ไปนอน เขารับโทรศัพท์แต่ที่เขาพูดหรือไม่Muriel ความกล้าหาญ ปีลูกชายของฉันตายและฉัน... Muriel ความกล้าหาญ มีอะไรที่ทำกับคุณเอง แต่... Muriel ความกล้าหาญ ฉันไม่ ฉันเพียงแค่ไม่เขาจัดโทรศัพท์กับหู แต่จมูกของเขาได้ปิดค่า เสียงของเขาได้หายไป เขามีไม่จริงกล่าวดัง ๆ ว่า อีธานตาย เขาไม่ได้ต้องการ ในหนังสือพิมพ์ แล้ว เพื่อนก็บอกเพื่อนคนอื่น ๆเขาแขวนไว้เขาพบบาง notepaper นั่งลง เอาออกปากกาของเขา เรียน muriel ความกล้าหาญ เขาเขียน และจ้องไปที่หน้าหนึ่งดีMuriel ความกล้าหาญรัก ฉันเสียใจมาก เขาเขียน แต่ฉันจะไม่สามารถรับประทานอาหารเย็นกับคุณหลังจากทั้งหมด สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น คน มาคอนเขาใส่ตัวในกระเป๋าของเขาและขับรถไปทางใต้ของเมือง เขาสงสัยว่า วิธี muriel ความกล้าหาญสามารถรู้สึกปลอดภัยอยู่ระหว่างถนนมืดเหล่านี้เต็มไปด้วยขยะและชายหนุ่มดื่มจากถุงกระดาษสีน้ำตาลที่นี่ เขาเปิดบนถนนซิงเกิลตันเขาพบหมายเลข 16 ได้จากรถ และปีนขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Macon มองขึ้นหมายเลขโทรศัพท์ในหนังสือเล่มนี้ มันเป็นเก้าในตอนเย็นเป็นเวลาที่ดีที่จะเรียก อเล็กซานเดจะได้ไปที่เตียง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา.
แต่สิ่งที่เขาจะพูด?
Muriel ปีที่ผ่านมาลูกชายของฉันเสียชีวิตและฉัน .... Muriel นี้มีอะไรจะทำอย่างไรกับคนที่คุณมิวเรียล แต่ ... ผมไม่สามารถ ฉันเพียงแค่ไม่สามารถ.
เขาถือโทรศัพท์ไปยังหูของเขา แต่ลำคอของเขาได้ปิดเสียงของเขาก็หายไป เขาไม่เคยบอกว่าจริง ๆ แล้วออกมาดัง ๆ ว่าอีธานตาย เขาไม่จำเป็นต้องไป. มันอยู่ในหนังสือพิมพ์แล้วเพื่อนบอกเพื่อนคนอื่น ๆ
.
เขาแขวนขึ้นเขาพบว่ากระดาษบางนั่งลงหยิบเอาปากกาของเขา เรียน Muriel เขา wrote.And จ้องที่หน้าในขณะที่.
ดี.
รักมิวเรียลผมเสียใจมากที่เขาเขียน แต่ฉันจะไม่สามารถที่จะมีอาหารค่ำกับคุณหลังจาก all.Something ที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น คุณ Macon.
เขาใส่ตัวอักษรในกระเป๋าของเขาและขับรถไปทางทิศใต้ของ City.He สงสัยว่ามิวเรียลจะรู้สึกปลอดภัยที่อาศัยอยู่ที่นี่ในหมู่ถนนมืดเหล่านี้เต็มไปด้วยขยะและชายหนุ่มดื่มจากกระดาษสีน้ำตาล bags.He หันบน ซิงเกิลถนน.
เขาพบว่าหมายเลข 16 ได้ออกจากรถและปีนขึ้นไปตามขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมคอนดูเบอร์โทรในหนังสือ มันคือเก้าในตอนเย็น เวลาดี โทร อเล็กซานเดอร์ จะได้ไปนอน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา .
แต่เขาจะพูดว่าอะไร ?
Muriel ปีที่แล้วลูกชายข้าตาย ข้า . . . . . . . มิวเรียล นี่ไม่เกี่ยวกับคุณเป็นการส่วนตัว แต่ . . . . . . . มิวเรียล ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้
เขาถือโทรศัพท์แนบกับหูของเขาแต่คอของเขาได้ปิดเสียงของเขาได้หายไปเขาไม่เคยพูดออกมาดัง ๆว่า อีธาน ตายแล้ว เขาไม่ได้ต้องการ มันอยู่ในหนังสือพิมพ์แล้ว เพื่อนบอกเพื่อน ๆ .

เขาวางหู เขาพบกระดาษโน๊ต นั่งเอาปากกาของเขา ที่รัก - เมอรีล เขาเขียน และจ้องหน้าสักพัก
.
ที่รักมิวเรียล ฉันเสียใจมาก เขาเขียน แต่ผมคงไม่ได้กินข้าวกับคุณหลังจากทั้งหมด มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นคุณ แมคอน .
เขาเอาจดหมายในกระเป๋าของเขาและขับรถไปทางใต้ของเมือง เขาสงสัยว่า มิวเรียล รู้สึกชีวิตปลอดภัยที่นี่ ในหมู่เหล่านี้ถนนมืดที่เต็มไปด้วยขยะและชายหนุ่มดื่มออกมาจากถุงกระดาษสีน้ำตาล เขาหันกลับไปยัง Singleton ถนน .
เขาพบจำนวน 16 , ออกจากรถและปีนบันได