Background. Back School and McKenzi

Background. Back School and McKenzie methods are popular active treatment approaches that include both exercises and information for patients with chronic nonspecific low back pain. Objective. The purpose of this study was to compare the effectiveness of Back School and McKenzie methods in patients with chronic nonspecific low back pain. Design. The study was a prospectively registered, 2-arm randomized controlled trial with a blinded assessor. Setting. The study was conducted in the outpatient physical therapy clinic in S˜ao Paulo, Brazil. Patients. The study participants were 148 patients with chronic nonspecific low back pain. Interventions. The 4-week treatment program (one session/week) was based on the Back School (delivered to the group) or McKenzie (delivered individually) principles. The participants also were instructed to perform a daily set of home exercises. Measurements. Clinical outcomes were assessed at follow-up appointments at 1, 3, and 6 months after randomization. Primary outcome measures were pain intensity (measured by the 0–10 pain numerical rating scale) and disability (measured by the 24-item Roland-Morris Disability Questionnaire) 1 month after randomization. Secondary outcome measures were pain intensity and disability at 3 and 6 months after randomization, quality of life (measured by the World Health Organization Quality of Life–BREF instrument) at 1, 3, and 6 months after randomization, and trunk flexion range of motion measured by an inclinometer at 1 month after randomization. The data were collected by a blinded assessor. Results. Participants allocated to the McKenzie group had greater improvements in disability at 1 month (mean effect
2.37 points, 95% confidence interval
0.76 to 3.99) but not for pain (mean effect
0.66 points, 95% confidence interval
0.29 to 1.62). No between-group differences were observed for all secondary outcome measures. Limitations. It was not possible to monitor the home exercise program. Therapists and participants were not blinded. Conclusions. The McKenzie method (a more resource-intensive intervention) was slightly more effective than the Back School method for disability, but not for pain intensity immediately after treatment in participants with chronic low back pain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง หลังโรงเรียนและ McKenzie วิธีบำบัดนิยมใช้วิธีออกกำลังกายและข้อมูลสำหรับผู้ป่วยปวดเรื้อรัง nonspecific ได้ วัตถุประสงค์ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ เปรียบเทียบประสิทธิภาพของวิธีหลังโรงเรียนและ McKenzie ในผู้ป่วยปวดเรื้อรัง nonspecific การออกแบบ การศึกษาลงทะเบียน prospectively, 2 แขน randomized ควบคุมคดี ด้วย blinded assessor ตั้งค่า การวิจัยในคลินิกกายภาพบำบัดผู้ป่วยนอกใน S˜ao เซาเปาโล บราซิล ผู้ป่วย ผู้เข้าร่วมศึกษามีผู้ป่วยปวดเรื้อรัง nonspecific 148 แทรกแซง โปรแกรม 4 สัปดาห์รักษา (หนึ่งรอบเวลา/สัปดาห์) ถูกยึดหลังโรงเรียน (ส่งกลุ่ม) หรือหลัก McKenzie (ส่งแยกต่างหาก) ผู้เข้าร่วมยังถูกสั่งให้ทำชุดฝึกที่บ้านทุกวัน วัด มีประเมินผลลัพธ์ทางคลินิกที่ติดตามการนัดหมายที่ 1, 3 และ 6 เดือนหลังการ randomization ประเมินผลหลักมีความเข้มความเจ็บปวด (วัดตามมาตราส่วนเลขคะแนนปวด 0 – 10) และทุพพลภาพ (วัด โดยสอบถามสินค้า 24 โรแลนด์มอร์ริสพิการ) randomization เดือน วัดผลรองได้พิการและความเจ็บปวดที่ 3 และ 6 เดือนหลังการ randomization คุณภาพชีวิต (วัด โดยเครื่องมือโลกสุขภาพองค์กรคุณภาพชีวิต – BREF) ที่ 1, 3 และ 6 เดือนหลังการ randomization และลำ flexion ช่วงของการเคลื่อนไหวที่วัด โดย inclinometer การ randomization เดือน ข้อมูลถูกรวบรวม โดย blinded assessor ผลลัพธ์ที่ ร่วมปันส่วนกลุ่ม McKenzie ได้ปรับปรุงมากขึ้นในความพิการ ใน 1 เดือน (หมายความว่าผลคะแนน 2.37, 95% confidence ช่วง 0.76-3.99) แต่ไม่เจ็บปวด (หมายถึงผลคะแนน 0.66, 95% confidence ช่วง 0.29-1.62) ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มได้สังเกตสำหรับวัดผลรองทั้งหมด ข้อจำกัดใด ๆ ไม่สามารถตรวจสอบโปรแกรมออกกำลังกายที่บ้าน นักบำบัดและผู้เข้าร่วมได้ไม่มองไม่เห็น บทสรุปของการ วิธี McKenzie (จัดการทรัพยากรมากขึ้น) มีประสิทธิภาพมากกว่าวิธีการหลังโรงเรียนพิการ แต่ไม่ใช่ สำหรับความรุนแรงของอาการปวดเล็กน้อยทันทีหลังการรักษาในร่วมกับปวดหลังเรื้อรังต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง ที่โรงเรียนกลับและวิธีการ McKenzie เป็นวิธีการรักษาที่ใช้งานที่เป็นที่นิยมที่มีการออกกำลังกายทั้งสองและข้อมูลสำหรับผู้ป่วยที่มีไฟ nonspeci คเรื้อรังอาการปวดหลัง วัตถุประสงค์ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของโรงเรียนกลับไปและวิธีการ McKenzie ในผู้ป่วยที่มีไฟ nonspeci คเรื้อรังอาการปวดหลัง ออกแบบ การศึกษาได้ลงทะเบียนทันที 2 แขนสุ่มทดลองกับผู้ประเมินตาบอด การตั้งค่า ศึกษาได้ดำเนินการในคลินิกกายภาพบำบัดผู้ป่วยนอกใน S~ao เปาโลประเทศบราซิล ผู้ป่วย เข้าร่วมการศึกษามี 148 ผู้ป่วยที่มีไฟ nonspeci คเรื้อรังอาการปวดหลัง การแทรกแซง โปรแกรมการรักษา 4 สัปดาห์ (หนึ่งครั้ง / สัปดาห์) ก็ขึ้นอยู่กับที่โรงเรียนกลับ (ส่งไปยังกลุ่ม) หรือแมคเคนซี่ (ส่งเป็นรายบุคคล) หลักการ ผู้เข้าร่วมยังได้รับคำสั่งให้ดำเนินการตั้งค่าในชีวิตประจำวันของการออกกำลังกายที่บ้าน วัด ผลลัพธ์ทางคลินิกที่ได้รับการประเมินที่นัดหมายติดตามวันที่ 1, 3 และ 6 เดือนหลังการสุ่ม มาตรการผลหลักมีความปวด (วัดจากระดับคะแนนความเจ็บปวดตัวเลข 0-10) และความพิการ (วัดจาก 24 รายการ Roland-มอร์ริสพิการแบบสอบถาม) 1 เดือนหลังการสุ่ม มาตรการผลรองมีความเข้มความเจ็บปวดและความพิการที่ 3 และ 6 เดือนหลังการสุ่มคุณภาพชีวิต (วัดจากองค์การอนามัยโลกคุณภาพของเครื่องมือที่ใช้ในชีวิตอนามัยโลก) วันที่ 1, 3 และ 6 เดือนหลังการสุ่มและลำต้นชั้น exion ช่วงของการเคลื่อนไหว วัดจาก inclinometer วันที่ 1 เดือนหลังการสุ่ม เก็บข้อมูลโดยประเมินตาบอด ผล ผู้เข้าร่วมการจัดสรรให้กับกลุ่ม McKenzie มีการปรับปรุงมากขึ้นในความพิการ ณ วันที่ 1 เดือน (หมายถึงผลกระทบ? 2.37 คะแนน 95% ช่วงเวลาเชื่อแย้ง Fi? 0.76-3.99) แต่ไม่ได้สำหรับความเจ็บปวด (หมายถึงผลกระทบ? 0.66 คะแนน 95% แย้งช่วงเชื่อ Fi ?? 0.29-1.62 ) ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับมาตรการผลรองทั้งหมด ข้อ จำกัด มันเป็นไปไม่ได้ในการตรวจสอบโปรแกรมการออกกำลังกายที่บ้าน นักบำบัดและผู้เข้าร่วมไม่ได้ตาบอด สรุปผลการวิจัย วิธี McKenzie (แทรกแซงทรัพยากรเข้มข้นมากขึ้น) เป็นเล็กน้อยมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าวิธีการที่โรงเรียนกลับสำหรับความพิการ แต่ไม่ได้สำหรับความปวดทันทีหลังการรักษาในผู้ที่มีอาการปวดหลังเรื้อรังต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง กลับไปโรงเรียนและวิธี McKenzie เป็นที่นิยมใช้งานรักษาวิธีการที่มีทั้งแบบฝึกหัดและข้อมูลสำหรับผู้ป่วยเรื้อรัง nonspeci จึง C อาการปวดหลัง . วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของโรงเรียนกลับและวิธีการและเครื่องมือในผู้ป่วยเรื้อรัง nonspeci จึง C อาการปวดหลัง . การออกแบบ การศึกษาคือการลงทะเบียน2-arm การวิจัยเชิงทดลองแบบควบคุมด้วยสายตาประเมิน . การตั้งค่า ศึกษาในผู้ป่วยนอกคลินิกกายภาพบำบัดใน˜อ่าว เปาโล บราซิล ผู้ป่วย ผู้เข้าร่วมการศึกษาจำนวนผู้ป่วยเรื้อรัง nonspeci จึง C ต่ำกลับปวด คล้อยโปรแกรมสุ่มรักษา ( 1 ครั้ง / สัปดาห์ ขึ้นอยู่กับโรงเรียนกลับ ( ในกลุ่ม ) หรือ McKenzie ( ส่งแยก ) หลักการ ผู้เข้าร่วมยังได้รับคำสั่งให้ดำเนินการชุดประจำวันของการออกกำลังกายที่บ้าน การวัด ผู้ป่วยได้รับการประเมินในการติดตามการนัดหมายที่ 1 , 3 และ 6 เดือนหลังจากควบคุมการวัดผลหลักคือความปวด ( วัดจาก 0 – 10 ความเจ็บปวดมาตราส่วนเลข ) และความพิการ ( วัดจาก 24 รายการ โรแลนด์ มอร์ริสพิการจำนวน 1 เดือนหลังจากควบคุม การวัดผลระดับมัธยมศึกษามีความเข้มความเจ็บปวดและความพิการที่ 3 และ 6 เดือนหลังการสุ่ม ,คุณภาพชีวิต ( วัดโดยองค์การอนามัยโลก และคุณภาพของชีวิตในระยะสั้นเครื่องมือ ) ที่ 1 , 3 และ 6 เดือนหลังใช้ และลำตัวfl exion ช่วงของการเคลื่อนไหวโดยวัดเป็นวัดที่ 1 เดือนหลังจากควบคุม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยตาบอด 2 . ผลลัพธ์ ผู้จัดสรรให้กลุ่ม McKenzie ได้มากขึ้นในการปรับปรุง พิการ เดือนที่ 1 ( หมายถึงผล
237 คะแนน , 95% หลอกลวงจึง dence ช่วง
0.76 ถึง 3.99 ) แต่ไม่ปวด ( หมายถึงผล
0.66 จุด , 95% หลอกลวงจึง dence ช่วง
 0.29 1.62 ) ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มพบสําหรับรองผลมาตรการ ข้อจำกัด มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบหน้าแรก โปรแกรมการออกกำลังกาย นักกายภาพบำบัดและผู้เข้าร่วมที่ไม่ได้ตาบอด สรุปวิธี McKenzie ( ทรัพยากรมากขึ้นอย่างเข้มข้นการแทรกแซง ) มีผลเล็กน้อยกว่าวิธีกลับพิการ แต่ไม่ใช่ความเข้มความเจ็บปวดทันทีหลังการรักษาในผู้ที่มีอาการปวดหลังเรื้อรัง