Traditionally most countries in Lat

Traditionally most countries in Latin America have only considered pegs to the USdollar.
Only relatively recently has attention been devoted to the (for now mostly
theoretical) option of some kind of regional monetary integration.11
Up to the collapse of the Argentine currency board in December 2001, there was a clear
tendency in most Latin American countries to have a formally declared or de-facto peg
to the US-dollar, some going even so far as to dollarize completely (Ecuador, El
Salvador).12 In their assessment of the performance of exchange rate regimes in Latin
America, Hausmann et al. (1999) accordingly stress the revealed preference of most
international rates, and a higher tendency for wage indexation.13 Therefore, before 1998
most countries would not allow for large exchange rate movements, even in the
presence of considerable shocks.14 Hausmann et al. (1999) conclude that most of the
countries that had nominally declared flexible rates actually operated as if being on
fixed rates (but without their benefits). Hence the currency board solution that
Argentina had chosen before its collapse in 2001 was generally considered as a success
before 2001 (Ghosh et al. 2000).15
To conclude that fixed exchange rates have been useful for many countries in the region
does not necessarily imply that a regional arrangement should be advocated. In fact, it is
quite obvious that Latin American economies do not fulfill the standard criteria
developed in the optimum currency area literature. Systematic studies that compare the
region to the European example notice huge differences between Europe and the region.
For instance, in a comprehensive study Temprano Arroyo (2003) looks in detail at all
the traditional criteria, such as trade openness, asymmetric shocks, interregional
financial integration and labor mobility, to conclude that the countries of Central
America, the Andean Community and of Mercosur do not constitute an optimum
currency area. Trade interdependence and intra-regional financial and labor market
integration are low, implying as well that the potential for asymmetric shocks is high.
Similarly, Larrain and Tavares (2003) show that the countries in Latin America have a
higher degree of real exchange rate variability than could be expected, given their
geographical closeness and economic characteristics. In comparison with other regions
such as Europe or Asia, they conclude that the region is the least integrated and thus
most vulnerable to asymmetric shocks and real exchange rate fluctuations.
Focusing especially on Mercosur, Belke and Gros (2002) show that these do not form a
regional (or sub-regional) bloc. They also show that intra-regional exchange rate
countries to have fixed exchange rates, even if they had formally declared floating rates.
They attribute this to the fact that flexible rates tended to be accompanied by higher
interest rates, smaller financial systems, a higher sensitivity of domestic rates to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งส่วนใหญ่มีเพียงพิจารณาตอกไป USdollarค่อนข้างเฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้ ความสนใจได้อุทิศให้กับการ (ตอนนี้ส่วนใหญ่เลือกทฤษฎี) บางชนิดของ integration.11 การเงินภูมิภาคได้ยุบคณะกรรมการสกุลที่อาร์เจนตินาในเดือน 2001 ธันวาคม มีการล้างแนวโน้มส่วนใหญ่ริกาประเทศได้ประกาศอย่างเป็นกิจจะลักษณะหรือตรึงดีแฟ็คโตเดอ-ดอลลาร์สหรัฐ บางไปจนถึงเป็น dollarize อย่างสมบูรณ์ (เอกวาดอร์ เอลซัลวาดอร์) .12 ในการประเมินประสิทธิภาพของระบอบอัตราแลกเปลี่ยนในละตินอเมริกา Hausmann et al. (1999) ดังนั้นความเครียดความเปิดเผยของที่สุดราคาพิเศษนานาชาติ และแนวโน้มที่สูงขึ้นสำหรับ indexation.13 ค่าจ้างดังนั้น ก่อนปี 1998ประเทศส่วนใหญ่จะไม่อนุญาตสำหรับความเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนจำนวนมาก แม้ในการของ shocks.14 มาก Hausmann et al. (1999) สรุปว่า ส่วนใหญ่ประเทศที่เมื่อมีประกาศราคายืดหยุ่นจริงดำเนินการถ้าในถาวรราคาถูก (แต่ไม่ มีประโยชน์) ดังนั้น สกุลเงินกระดานโซลูชันที่อาร์เจนติน่าได้เลือกก่อนการล่มสลายในปีค.ศ. 2001 ถูกโดยทั่วไปถือเป็นความสำเร็จก่อนปี 2001 (ภโฆษ et al. 2000) .15การสรุป ที่คงอัตราแลกเปลี่ยนมีประโยชน์สำหรับหลายประเทศในภูมิภาคได้จำเป็นว่า ควร advocated จัดระดับภูมิภาค ในความเป็นจริง มันเป็นค่อนข้างชัดเจนว่า เศรษฐกิจริกาตามเกณฑ์มาตรฐานdeveloped in the optimum currency area literature. Systematic studies that compare theregion to the European example notice huge differences between Europe and the region.For instance, in a comprehensive study Temprano Arroyo (2003) looks in detail at allthe traditional criteria, such as trade openness, asymmetric shocks, interregionalfinancial integration and labor mobility, to conclude that the countries of CentralAmerica, the Andean Community and of Mercosur do not constitute an optimumcurrency area. Trade interdependence and intra-regional financial and labor marketintegration are low, implying as well that the potential for asymmetric shocks is high.Similarly, Larrain and Tavares (2003) show that the countries in Latin America have ahigher degree of real exchange rate variability than could be expected, given theirgeographical closeness and economic characteristics. In comparison with other regionssuch as Europe or Asia, they conclude that the region is the least integrated and thusmost vulnerable to asymmetric shocks and real exchange rate fluctuations.Focusing especially on Mercosur, Belke and Gros (2002) show that these do not form aregional (or sub-regional) bloc. They also show that intra-regional exchange ratecountries to have fixed exchange rates, even if they had formally declared floating rates.They attribute this to the fact that flexible rates tended to be accompanied by higherinterest rates, smaller financial systems, a higher sensitivity of domestic rates to

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศแบบดั้งเดิมมากที่สุดในละตินอเมริกาจะมีเพียงพิจารณาตอก USDOLLAR .
แต่ค่อนข้างเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีความสนใจ รับการอุทิศเพื่อ ( ตอนนี้ส่วนใหญ่
ทฤษฎี ) เลือกชนิดของระบบการเงินในภูมิภาคที่ 11
ถึงการล่มสลายของบอร์ดสกุลเงินอาร์เจนตินาในเดือนธันวาคมปี 2001 มีชัดเจน
แนวโน้มในส่วนใหญ่ของประเทศละตินอเมริกามีประกาศอย่างเป็นทางการหรือพฤตินัยตรึง
กับดอลลาร์สหรัฐบางส่วนไปแม้มาก dollarize อย่างสมบูรณ์ ( เอกวาดอร์ El
Salvador ) 12 ในการประเมินของพวกเขา ประสิทธิภาพของระบบอัตราแลกเปลี่ยนในภาษาละติน
อเมริกา Hausmann et al . ( 2542 ) ตามความเครียดพบความชอบของอัตราระหว่างประเทศส่วนใหญ่
และสูงกว่าแนวโน้มพลังไฟฟ้าลดลงค่าจ้าง13 ดังนั้นก่อน 1998
ประเทศส่วนใหญ่จะไม่อนุญาตให้มีการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนขนาดใหญ่ใน
มีมาก shocks.14 Hausmann et al . ( 1999 ) สรุปว่าส่วนใหญ่ของประเทศที่ได้ประกาศในนาม
ยืดหยุ่นอัตราจริงที่ดำเนินการเป็นถ้าเป็นบน
อัตราคงที่ ( แต่ไม่มีประโยชน์ ) ดังนั้นกระดานแลกเปลี่ยนโซลูชั่น
อาร์เจนตินาได้รับเลือกก่อนที่จะยุบใน 2544 โดยทั่วไปถือว่าเป็นความสำเร็จ
ก่อน 2001 ( ghosh et al . 2000 ) 15
สรุปที่อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ได้รับประโยชน์สำหรับหลายประเทศในภูมิภาค
ไม่จำเป็นต้องบ่งบอกถึงที่จัดในภูมิภาคควรจะสนับสนุน . ในความเป็นจริงมันเป็น
ค่อนข้างชัดเจนว่า เศรษฐกิจละตินอเมริกาไม่ตอบสนอง
เกณฑ์มาตรฐานการพัฒนาในวรรณคดีเขตเงินตราที่เหมาะสม . เป็นระบบการศึกษาที่เปรียบเทียบ
เขตจะสังเกตตัวอย่างยุโรปขนาดใหญ่ความแตกต่างระหว่างยุโรปและภูมิภาค .
ตัวอย่าง ในการศึกษาที่ครอบคลุม temprano อาร์โรโย ( 2003 ) ดูในรายละเอียดทั้งหมด
แบบหลักเกณฑ์ เช่น การค้าเปิดกว้างแบบกระแทก , การรวมกลุ่มทางการเงินและความเชื่อมโยง
แรงงานการเคลื่อนไหวลงความเห็นว่า ประเทศกลาง
อเมริกา , Andean Mercosur ชุมชนและไม่ถือเป็นเขตเงินตราที่เหมาะสม

การค้าภายในภูมิภาคและพึ่งพาทางการเงินและแรงงานในตลาดรวม
ต่ำ หมายถึงเช่นกันว่ามีศักยภาพในการเป็นแรงกระแทกสูง .
ในทํานองเดียวกัน และ larrain ทาวาเรส ( 2546 ) แสดงให้เห็นว่าประเทศในละตินอเมริกามี
สูงกว่าระดับของอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริงมากกว่า อาจจะคาดหวังให้ความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์
และเศรษฐกิจของ ในการเปรียบเทียบกับภูมิภาคอื่นๆ เช่น ยุโรป หรือเอเชีย
พวกเขาสรุปว่าภูมิภาคเป็นอย่างน้อยจึงเสี่ยงมากที่สุดและบูรณาการ
แทกไม่สมมาตร และความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริง เน้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Mercosur
,และ belke Gros ( 2002 ) พบว่าเหล่านี้จะไม่ฟอร์ม
ภูมิภาค ( หรือย่อยภูมิภาค ) ค่าย พวกเขายังแสดงให้เห็นว่าภายในภูมิภาคอัตรา
ตราประเทศมีอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ แม้ว่าพวกเขามีอย่างเป็นทางการประกาศอัตราดอกเบี้ยลอยตัว
พวกเขาคุณลักษณะนี้เพื่อความจริงที่ว่าอัตรายืดหยุ่นมีแนวโน้มที่จะมาพร้อมกับอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้น
, ระบบการเงินขนาดเล็ก สูงกว่าอัตราความไวของประเทศ