teachers are often pressured to tea

teachers are often pressured to teach more – more vocabulary, more grammar, more content – to satisfy parents and administrators. Moving through a coursebook quickly becomes the measure of success. However, the classes in which I see students making the greatest progress are those in which teachers introduce relatively little new language and actively recycle previously learned language, spending the majority of class time reusing both new and familiar language in new contexts.
There are certainly times when you might choose to throw students into the deep end of the language pool – when asking them to work at understanding the gist of a listening or reading task, for example. But, it should be a choice that works toward your lesson goals, not the standard approach. If you need to spend most of your class with books open, explaining the language on the page, then students are unlikely to remember much for the next class. You end up teaching the same things over, and over, and over again without much feeling of progress.
In contrast, when we recycle language in class, we’re teaching students how to use the language they already know to figure out language that they don’t. It’s one of the most important abilities that skilled language users employ.
There’s no way we will ever be able to teach our students all the English they’ll ever need to know, so instead let’s teach them how to be confident in their ability to figure things out for themselves. One of the easiest ways to model this skill is to introduce new language in the context of familiar. Another way of looking at this is to make sure you maximize the value of any language your students spend the time learning. Here’s one simple example of how using familiar language to introduce new language can help students learn more effectively.

If you teach without recycling familiar language, this looks like a dense lesson – eight new vocabulary words and two question and answer patterns. However, actively recycling previously learned language can make the lesson more manageable. For example, students have already learned the concept of plurals, and how to add an –s to the end of words to indicate more than one item. They may need to be reminded, but they don’t need to learn it again. That reduces the vocabulary load to four new words (and their plurals). What’s this? It’s a (CD) is also a very familiar pattern. It’s the first question students learned to ask and answer in the first book of the series to which this page belongs (Let’s Begin). It was recycled in a lesson two units prior to this lesson.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

teachers are often pressured to teach more – more vocabulary, more grammar, more content – to satisfy parents and administrators. Moving through a coursebook quickly becomes the measure of success. However, the classes in which I see students making the greatest progress are those in which teachers introduce relatively little new language and actively recycle previously learned language, spending the majority of class time reusing both new and familiar language in new contexts. There are certainly times when you might choose to throw students into the deep end of the language pool – when asking them to work at understanding the gist of a listening or reading task, for example. But, it should be a choice that works toward your lesson goals, not the standard approach. If you need to spend most of your class with books open, explaining the language on the page, then students are unlikely to remember much for the next class. You end up teaching the same things over, and over, and over again without much feeling of progress.In contrast, when we recycle language in class, we’re teaching students how to use the language they already know to figure out language that they don’t. It’s one of the most important abilities that skilled language users employ.ไม่มีทางเราเคยจะสามารถสอนนักเรียนภาษาอังกฤษที่พวกเขาต้องรู้ แทนดังนั้น มาสอนพวกเขาให้มีความมั่นใจในสิ่งที่รูปออกด้วยตนเอง หนึ่งในวิธีที่ง่ายที่สุดแบบทักษะนี้คือการแนะนำภาษาใหม่ในบริบทของคุ้นเคย อีกวิธีหนึ่งของนี้คือต้อง แน่ใจว่าคุณเพิ่มค่าของภาษาใดๆ นักเรียนใช้การเรียนรู้ครั้งนี้ นี่คือหนึ่งตัวอย่างง่าย ๆ ของวิธีการใช้ภาษาที่คุ้นเคยในการแนะนำภาษาใหม่สามารถช่วยนักเรียนเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพถ้าคุณสอนโดยไม่คุ้นเคยภาษารีไซเคิล นี้ดูเหมือนว่าบทเรียนหนาแน่น – แปดคำศัพท์ใหม่ 2 คำถาม และคำตอบรูปแบบ อย่างไรก็ตาม รีไซเคิลอย่างก่อนหน้านี้ได้เรียนรู้ภาษาสามารถทำให้บทเรียนจัดการ ตัวอย่างเช่น นักเรียนได้แล้วเรียนรู้แนวคิดของพหูพจน์ และวิธีการเพิ่ม – s ท้ายคำเพื่อแสดงรายการมากกว่าหนึ่งรายการ พวกเขาอาจต้องการให้เตือน แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้อีกครั้ง ที่ลดการโหลดคำศัพท์คำใหม่ที่สี่ (และพหูพจน์ของพวกเขา) นี้คืออะไร มันเป็น (CD) เป็นรูปแบบที่คุ้นเคย นักเรียนคำถามแรกที่ได้เรียนรู้การถาม และตอบในหนังสือเล่มแรกของซีรีส์ที่หน้านี้อยู่ (ลองเริ่มต้น) ได้ มันถูกรีไซเคิลในบทเรียนหน่วยที่ 2 ก่อนเรียนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครูมักจะถูกกดดันในการสอนมากขึ้น - คำศัพท์มากขึ้นไวยากรณ์เพิ่มเติมเนื้อหามากขึ้น - เพื่อตอบสนองผู้ปกครองและผู้ดูแลระบบ เคลื่อนผ่าน coursebook ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นตัวชี้วัดความสำเร็จ แต่การเรียนที่ฉันเห็นนักเรียนมีความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือผู้ที่ครูแนะนำภาษาใหม่ค่อนข้างน้อยและกระตือรือร้นรีไซเคิลได้เรียนรู้ก่อนหน้านี้ภาษาการใช้จ่ายส่วนใหญ่ของเวลาชั้นนำทั้งภาษาใหม่และมีความคุ้นเคยในบริบทใหม่.
มีแน่นอนครั้ง เมื่อคุณอาจเลือกที่จะโยนนักเรียนออกเป็นปลายลึกของสระว่ายน้ำภาษา - เมื่อขอให้พวกเขาในการทำงานที่สำคัญของการทำความเข้าใจฟังหรืออ่านงานตัวอย่างเช่น แต่มันควรจะเป็นทางเลือกที่ทำงานไปสู่เป้าหมายบทเรียนของคุณไม่ได้เป็นวิธีการมาตรฐาน หากคุณจำเป็นต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ของชั้นเรียนของคุณกับหนังสือเปิดอธิบายภาษาในหน้านักเรียนแล้วไม่น่าจะจำได้มากสำหรับการเรียนต่อไป คุณสิ้นสุดการเรียนการสอนสิ่งที่เหมือนกันมากกว่าและมากกว่าและมากกว่าอีกครั้งโดยไม่รู้สึกมากของความคืบหน้า.
ในทางตรงกันข้ามเมื่อเรานำมาใช้ในชั้นเรียนภาษาที่เรากำลังสอนนักเรียนวิธีการใช้ภาษาที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าจะคิดออกว่าพวกเขาภาษา อย่า มันเป็นหนึ่งในความสามารถที่สำคัญที่สุดที่ผู้ใช้ภาษาที่มีทักษะการจ้างงาน.
ไม่มีทางที่เราจะสามารถที่จะสอนให้นักเรียนของเราไม่ได้ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษที่พวกเขาเคยจะต้องรู้ดังนั้นแทนที่จะขอสอนให้รู้ว่าจะมีความมั่นใจในความสามารถของพวกเขาจะคิด สิ่งที่ออกสำหรับตัวเอง หนึ่งในวิธีที่ง่ายที่สุดในการจำลองทักษะนี้คือการแนะนำภาษาใหม่ในบริบทของการที่คุ้นเคย วิธีการมองที่นี้ก็คือเพื่อให้แน่ใจว่าคุณเพิ่มมูลค่าของภาษาใด ๆ นักเรียนของคุณใช้เวลาในการเรียนรู้ นี่คือตัวอย่างหนึ่งของวิธีการที่เรียบง่ายโดยใช้ภาษาที่คุ้นเคยที่จะแนะนำภาษาใหม่สามารถช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น.

ถ้าคุณได้โดยไม่ต้องสอนภาษารีไซเคิลคุ้นเคยลักษณะเช่นนี้เป็นบทเรียนที่มีความหนาแน่นสูง - แปดคำศัพท์ใหม่และสองคำถามและคำตอบรูปแบบ อย่างไรก็ตามแข็งขันรีไซเคิลภาษาเรียนรู้ก่อนหน้านี้สามารถทำให้บทเรียนจัดการได้มากขึ้น ยกตัวอย่างเช่นนักเรียนได้เรียนรู้แล้วแนวคิดของพหูพจน์และวิธีการที่จะเพิ่ม -s ที่ส่วนท้ายของคำพูดที่จะแสดงให้เห็นมากกว่าหนึ่งรายการ พวกเขาอาจจำเป็นต้องได้รับการเตือน แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้มันอีกครั้ง ที่ช่วยลดภาระของคำศัพท์ที่สี่คำใหม่ (และพหูพจน์ของพวกเขา) นี้คืออะไร? มันเป็น (CD) ยังเป็นรูปแบบที่คุ้นเคยมาก มันเป็นคำถามแรกที่นักเรียนเรียนรู้ที่จะถามและตอบในหนังสือเล่มแรกของซีรีส์ที่เพจนี้ (ขอเริ่มต้น) มันถูกนำกลับมาใช้ในบทเรียนที่สองหน่วยก่อนที่จะมีบทเรียนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครูมักกดดันให้สอนเพิ่มเติมและเพิ่มเติมศัพท์ ไวยากรณ์ เพิ่มเติม และเพิ่มเติมเนื้อหาเพื่อตอบสนองผู้ปกครองและผู้บริหาร เคลื่อนที่ผ่าน coursebook อย่างรวดเร็วกลายเป็นวัดของความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม บทเรียนที่ผมเห็นนักเรียนทำให้ความคืบหน้ามากที่สุด คือ ผู้ที่ครูแนะนำค่อนข้างน้อยภาษาใหม่และงานรีไซเคิลก่อนหน้านี้เรียนภาษา การใช้จ่ายส่วนใหญ่ของเวลาเรียนใช้ภาษาทั้งใหม่และคุ้นเคยในบริบทใหม่แน่นอนมีครั้งเมื่อคุณอาจเลือกที่จะโยนนักเรียนในปลายลึกของภาษาพูล–เมื่อถามพวกเขาเพื่อการทำงานที่เข้าใจเนื้อหาของการฟัง หรือการอ่านงานตัวอย่างเช่น แต่มันก็เป็นทางเลือกที่เหมาะต่อเป้าหมายการเรียนของคุณ , ไม่ได้มาตรฐาน ) ถ้าคุณต้องการที่จะใช้เวลาส่วนใหญ่ของชั้นเรียนของคุณกับหนังสือเปิดอธิบายภาษาบนหน้า จากนั้นให้นักเรียนน่าจำมากสำหรับระดับถัดไป คุณท้ายการสอนสิ่งเดียวกันซ้ำไปซ้ำมาอีกครั้งโดยไม่รู้สึกมากของความก้าวหน้าในทางตรงกันข้าม เมื่อเราใช้ภาษาในห้องเรียน เราสอนนักเรียนวิธีการใช้ภาษา พวกเขารู้จักที่จะคิดออก ภาษา ที่พวกเขาไม่ มันเป็นหนึ่งในความสามารถที่สำคัญที่สุดที่ผู้ใช้ที่มีทักษะภาษาใช้ไม่มีทางที่เรา จะสอนนักเรียนทั้งภาษาอังกฤษที่พวกเขาจะต้องรู้ ดังนั้น แทนที่เราจะสอนให้พวกเขามีความมั่นใจในความสามารถในการคิดหาทางออกสำหรับตัวเอง หนึ่งในวิธีที่ง่ายที่สุดในรูปแบบนี้คือการแนะนำทักษะภาษาใหม่ในบริบทของคุ้นเคย อีกวิธีหนึ่งของการค้นหานี้คือเพื่อให้แน่ใจว่าคุณเพิ่มมูลค่าของภาษาใด ๆ นักเรียนใช้เวลาเรียน นี่คือหนึ่งตัวอย่างง่ายๆของวิธีการที่ใช้ภาษาคุ้นเคยที่จะแนะนำใหม่ภาษาสามารถช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพถ้าคุณสอนโดยไม่มีการรีไซเคิล ภาษาคุ้นเคย เหมือนกับหนาแน่น–บทเรียนแปดใหม่คำศัพท์คำและ 2 คำถามและรูปแบบคำตอบ อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้เรียนภาษาอย่างรีไซเคิลสามารถทำให้เรียนง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น นักศึกษาได้เรียนรู้แนวคิดของพหูพจน์ และวิธีการเพิ่ม– s ไปยังจุดสิ้นสุดของคำเพื่อระบุมากกว่าหนึ่งรายการ พวกเขาอาจต้องการที่จะได้รับการเตือน แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้อีกครั้ง ที่ช่วยลดภาระของศัพท์คำใหม่ ( พหูพจน์ ) นี่มันอะไร ? มันเป็นซีดี ( CD ) เป็นรูปแบบที่คุ้นเคยมาก มันเป็นคำถามแรกที่นักเรียนเรียนรู้ที่จะถามและตอบในหนังสือเล่มแรกของชุดนี้อยู่ที่หน้า ( เริ่ม ) มันคือ recycled ในบทที่ 2 หน่วยก่อนบทเรียนนี้