As the plot unfolds, our main man b

As the plot unfolds, our main man becomes a little more aware of the sting in his cheeks, although he's not exactly quick on the uptake. When the man stops to build a fire and eat his lunch, he chuckles (that's right, chuckles) when his fingers go numb. Then he takes out his pipe and sits there in the warmth of his fire, thinking about how great he is. Meanwhile, the dog continues to have its doubts about traveling on such a cold day, and it doesn't want to leave the fire when the man gets up to keep walking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นพล็อตแผ่ออกไป คนหลักของเราจะน้อยทราบงอินแก้มของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ตรงอย่างรวดเร็วในการดูดซับ เมื่อคนหยุดการสร้างไฟ และกินอาหารของเขา เขา chuckles (ที่อยู่ chuckles) เมื่อนิ้วมือของเขาไป numb แล้วเขาจะออกท่อของเขา และตั้งอยู่มีความอบอุ่นของไฟของเขา คิดเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่เขาเป็น ในขณะเดียวกัน สุนัขยังคงมีข้อสงสัยที่เกี่ยวกับการเดินทางในเย็นวัน และไม่ต้องปล่อยไฟเมื่อคนได้รับค่าให้เดินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นพล็อตที่แผ่ออกไปคนหลักของเราจะกลายเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ มากขึ้นตระหนักถึงต่อยในแก้มของเขาแม้ว่าเขาจะไม่ตรงอย่างรวดเร็วในการดูดซึม เมื่อชายคนนั้นหยุดที่จะสร้างไฟและกินอาหารกลางวันของเขาเขาหัวเราะเบา ๆ (ที่เหมาะสม, หัวเราะเบา ๆ ) เมื่อนิ้วมือข​​องเขาไปชา จากนั้นเขาก็จะออกท่อของเขาและนั่งอยู่ที่นั่นในความอบอุ่นของไฟของเขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาเป็นที่ดี ในขณะที่สุนัขยังคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการเดินทางดังกล่าววันที่หนาวเย็นและไม่ต้องการที่จะออกจากไฟไหม้เมื่อคนได้รับการขึ้นเพื่อให้การเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นพล็อตแผ่ พวกหลักของเราจะกลายเป็นมากขึ้นตระหนักถึงความเจ็บปวดที่แก้มของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าใจเร็ว . เมื่อมนุษย์หยุดสร้างไฟและกินมื้อเที่ยงของเขา . . . . . ( ใช่แล้ว . . . เมื่อมือชาไปเลย แล้วเขาจะออกท่อของเขาและนั่งลงในความอบอุ่นของไฟของเขาคิดเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่เขาเป็น ในขณะเดียวกันสุนัขยังคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการเดินทางในวันที่อากาศหนาวแบบนี้ และไม่อยากจะปล่อยให้ไฟเมื่อชายคนนั้นลุกขึ้นเดินต่อไป