Back when I was sixteen, wayyy back

Back when I was sixteen, wayyy back in 2001, I got my first computer with insurance money after my dad passed away. I love attention so I got involved with acting websites, mostly amateur voice acting stuff. They were boards populated by similar young teens - often younger - who just wanted to voice their favorite anime character. I used the attention I got by being quick-witted to also be mean, belittling kids I didn’t know from around the world for their “shitty anime avatars” or what have you. If it all sounds petty and small, then rest assured that I agree!

I was involved with every bit of message board drama in the community from 2001-2007ish. I was a major member, given moderator status through sheer force of will and then I would abuse my power to pick on people I thought were idiots. I would fight with the administrators just because I knew it made them mad. After about a decade of being known as an “intelligent jerk” or a “funny asshole,” I think there came a confluence of things that made me want to reform - is that even the word? It sounds so silly, but I mean I probably really hurt some peoples’ feelings somewhere along the line and that sucks. The things that made me change were:

1. I was growing older. I was in my early twenties. I wanted to go to college, which my family couldn’t afford. I had made lots of true friends via those circles who I’m still friends with today fifteen years later - they knew the real me, an incredibly polite nice guy who liked to use what was essentially a character online to cut loose and get attention. But I had friends, I was losing interest in voice acting and was there mostly for the people I liked and to troll those I didn’t know. I was, frankly, too old for that shit - but then, so I was at sixteen.

2. I knew what I wanted next. I wanted to go to school and become a teacher. I never did a good job of hiding my identity, so I figured if some enterprising student did their due diligence and found my old history I’d rather them see a good example rather than what I was. I’ve been a teacher for two years now and no one has found that old stuff, but hopefully I can use it as a teachable moment when it does happen.

3. I didn’t like what I was. “Intelligent jerk” and “funny asshole” were sentiments from friends. Who the hell wants to be known as a jerk and an asshole? It’s not that I no longer enjoyed attention, but with age came the knowledge that I can be intelligent and funny without being an assjerk.

Today I am still a moderator, in name only, at one of those communities. I’m still friends with so many from that place, many of which are professional VAs now. Now, though, I’m turning 30 and people know me for how I truly am and no little kids have to cry. I feel better about myself. If I were to die today and someone were to check my internet history (because, come on, that’s totally what you do to a friend who has just died) then I’d be more than okay with what they saw there today rather than if it had been fifteen years earlier. I’m not proud of how I was, but slowly, over time, I think anyone who is a “troll” eventually figures out that life under the bridge kinda sucks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลับเมื่อ sixteen, wayyy ในปีค.ศ. 2001 ผมคอมพิวเตอร์แรกกับเงินประกันหลังจากที่พ่อของฉันผ่านไป ฉันรักความสนใจดังนั้นที่ผมเกี่ยวข้องกับการทำเว็บไซต์ ส่วนใหญ่สมัครเล่นพากย์สิ่ง พวกบอร์ดที่รวบรวม โดยเหมือนสาววัยรุ่น -มักน้อย - ที่เพียงต้องการเสียงอักษรการ์ตูนโปรดของพวกเขา ใช้ความสนใจผมเป็น quick-witted ไปยังสามารถหมายถึง belittling เด็กฉันไม่ทราบว่าจากโลกของพวกเขา "การ์ตูน shitty อวตาร" หรือสิ่งที่มีคุณ ถ้ามันทุกเสียงที่เล็ก และ petty แล้วมั่นใจว่า ฉันเห็นด้วยผมเกี่ยวข้องกับทุกบิตของข้อความคณะละครในชุมชนจาก 2001 2007ish ผมเป็นสมาชิกหลัก ให้สถานะผู้ดูแลผ่านทางกองทัพที่แท้จริงของเจ้าแล้ว ฉันจะละเมิดอำนาจของฉันรับกับคนที่คิดว่า มีปัญญา ฉันจะต่อสู้กับผู้ดูแลระบบเพียง เพราะผมรู้ว่า มันทำให้พวกเขาบ้า หลังจากที่เกี่ยวกับทศวรรษของการเรียกว่าการ "jerk อัจฉริยะ" หรือ "asshole ตลก" ฉันคิดว่า มีมาบรรจบของสิ่งที่ทำให้ฉันต้องปฏิรูป - ว่าแม้คำ เสียงดังโง่ แต่ผมหมายถึง จริง ๆ คงเจ็บรู้สึกบางคนชอบอยู่ตามแนว และที่ครับ สิ่งที่ทำให้ฉันเปลี่ยนได้:1.โตรุ่นเก่า ผมอยู่ในยี่ของฉันก่อน อยากจะไปวิทยาลัย ซึ่งครอบครัวไม่สามารถซื้อได้ ผมมีเพื่อนแท้มากมายผ่านวงกลมเหล่านั้นที่ฉันยังคงเพื่อน มีวันนี้ 15 ปี - พวกเขารู้จริงฉัน เป็นคนดีสุภาพอย่างเหลือเชื่อที่ชอบใช้อะไรเป็นตัวอักษรออนไลน์ยับยั้งชั่งใจ และได้รับความสนใจ แต่มีเพื่อน ฉันถูกหมดความสนใจในเสียงที่ทำหน้าที่ และมีส่วนใหญ่สำหรับคนผมชอบ และจะเกรียนผู้ ไม่ทราบ ผม ตรงไป ตรงเก่าเกินไปสำหรับคนที่ - แต่แล้ว ดังนั้นก็ sixteen2.รู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องต่อไป อยากจะไปโรงเรียน และเป็น ครู ไม่เคยได้งานที่ดีของการซ่อนตัวตนของฉัน เพื่อคิดถ้านักเรียนบางอาชีพได้ผู้ร่วมทุน และพบประวัติเก่าของฉันฉันมี แต่ให้ดูเป็นตัวอย่างที่ดีมากกว่าสิ่งที่ผม ผมเคยเป็นครูตอนนี้สองปี และไม่มีใครได้พบว่า สิ่งเก่า แต่หวังว่าฉันสามารถใช้เป็นช่วงสุวินัยเมื่อมันเกิดขึ้น3.ไม่ชอบอะไรที่ผม "อัจฉริยะ jerk" และ "ตลก asshole" ก็รู้สึกจากเพื่อน นรกต้องการเรียกการ jerk และ asshole มันไม่ใช่ว่า ฉันไม่ชอบความสนใจ แต่อายุมารู้ว่า ได้ฉลาด และตลกโดยไม่ได้เป็น assjerkวันนี้ฉันยังคงผู้ดูแล ชื่อเฉพาะ ที่ชุมชนเหล่านั้น ผมเพื่อนยังคง มีจำนวนมากดังนั้นจากที่ จำนวนมากที่เป็นมืออาชีพ VAs ขณะนี้ แม้ว่า ฉันกำลังเปิด 30 คนรู้ฉันสำหรับวิธีอย่างแท้จริงผม และเด็กไม่ต้องร้องไห้ ฉันรู้สึกดีเกี่ยวกับตัวเอง ถ้าตาย วันนี้และผู้ถูกตรวจสอบประวัติของฉันอินเทอร์เน็ต (เนื่องจาก มา ที่เป็นหัวใจสำคัญสิ่งที่คุณทำกับเพื่อนที่เพิ่งเสียชีวิต) แล้วผมจะถูกกว่า ด้วยเห็นมีวันนี้มากกว่าถ้ามันได้สิบห้าปีก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้ภูมิใจว่าได้ แต่ช้า เวลา คิดใครจะ "หมุนรอบ" ในที่สุดตัวเลขออกมาว่าชีวิตภายใต้ครับผม kinda สะพาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับไปตอนที่ผมอายุสิบหก wayyy กลับในปี 2001 ผมได้คอมพิวเตอร์เครื่องแรกของฉันกับเงินประกันหลังจากที่พ่อของฉันผ่านไป ฉันรักความสนใจเพื่อให้ฉันได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเว็บไซต์แสดงมือสมัครเล่นเสียงส่วนใหญ่สิ่งที่ทำหน้าที่ พวกเขาถูกบอร์ดประชากรวัยรุ่นที่คล้ายกัน - มักจะอายุน้อยกว่า - ใครแค่อยากให้เสียงตัวละครอนิเมะที่ชื่นชอบ ผมใช้ความสนใจของผมได้โดยการเชาวน์ยังเป็นค่าเฉลี่ยดูแคลนเด็กผมไม่ทราบว่าจากทั่วโลกสำหรับ "อะนิเมะล่าเชี่ย" หรือสิ่งที่มีคุณ ถ้าทุกเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ และขนาดเล็กแล้วมั่นใจได้ว่าผมเห็นด้วย! ผมมีส่วนร่วมกับบิตของละครกระดานข้อความในชุมชนจากทุก 2001-2007ish ผมเป็นสมาชิกคนสำคัญได้รับสถานะผู้ดูแลผ่านแรงเชียร์ของจะแล้วฉันจะใช้อำนาจของฉันที่จะเลือกคนที่ผมคิดว่าเป็นคนโง่ ฉันจะต่อสู้กับผู้บริหารเพียงเพราะฉันรู้ว่ามันทำให้พวกเขาบ้า หลังจากนั้นประมาณทศวรรษที่ผ่านมาของการเป็นที่รู้จักในฐานะ "กระตุกความคิดสร้างสรรค์" หรือ "ไอ้ตลก" ผมคิดว่ามาบรรจบกันของสิ่งที่ทำให้ฉันต้องการที่จะปฏิรูป - คือว่าแม้คำว่า? มันฟังดูโง่ แต่ฉันหมายความว่าฉันจริงๆอาจจะทำร้ายความรู้สึกของคนบางคนบางเส้นและที่ดูด สิ่งที่ทำให้ผมเปลี่ยนเป็น: 1 ผมโตที่มีอายุมากกว่า ผมอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของฉัน ผมอยากจะไปเรียนที่วิทยาลัยซึ่งครอบครัวของฉันไม่สามารถจ่าย ฉันได้ทำจำนวนมากเพื่อนแท้ผ่านทางวงการผู้ที่ฉันยังคงอยู่กับเพื่อนในวันนี้สิบห้าปีต่อมา - พวกเขารู้ว่าจริงฉันคนดีสุภาพอย่างไม่น่าเชื่อที่ชอบที่จะใช้สิ่งที่สำคัญก็คือตัวละครออนไลน์เพื่อตัดหลวมและได้รับความสนใจ แต่ผมมีเพื่อนผมได้สูญเสียความสนใจในการแสดงเสียงและอยู่ที่นั่นส่วนใหญ่สำหรับคนที่ผมชอบและการหมุนรอบเหล่านั้นผมไม่ทราบ ผมเป็นคนตรงไปตรงมาแก่เกินไปสำหรับอึ - แต่แล้วดังนั้นผมอยู่ที่สิบหก. 2 ผมรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการต่อไป ผมอยากที่จะไปโรงเรียนและเป็นครู ฉันไม่เคยได้งานที่ดีของการซ่อนตัวตนของฉันดังนั้นฉันคิดว่าบางส่วนของนักเรียนนักเลงได้เนื่องจากความขยันของพวกเขาและพบประวัติเก่าของฉันฉันอยากจะให้พวกเขาเห็นเป็นตัวอย่างที่ดีมากกว่าสิ่งที่ฉันเป็น ผมเคยเป็นครูเป็นเวลาสองปีแล้วและไม่มีใครได้พบว่าสิ่งเก่า แต่หวังว่าผมสามารถใช้มันเป็นช่วงเวลาที่เชื่อฟังเมื่อมันไม่เกิดขึ้น. 3 ฉันไม่ชอบสิ่งที่ฉันเป็น "กระตุกอัจฉริยะ" และ "ไอ้ตลก" เป็นความรู้สึกจากเพื่อน ใครนรกต้องการที่จะเป็นที่รู้จักและไอ้กระตุก? มันไม่ใช่ว่าผมมีความสุขไม่ได้ให้ความสนใจ แต่ด้วยอายุที่มารู้ว่าผมสามารถที่ชาญฉลาดและตลกโดยไม่ต้อง assjerk. วันนี้ผมยังคงดูแลในนามเท่านั้นที่หนึ่งของชุมชนเหล่านั้น ฉันยังคงเป็นเพื่อนที่มีจำนวนมากจากสถานที่หลายแห่งซึ่งเป็นบริการเสริมมืออาชีพในขณะนี้ แต่ในเวลานี้ผมเปลี่ยน 30 และคนที่รู้จักผมสำหรับวิธีการที่ฉันอย่างแท้จริงและผมไม่มีเด็กเล็ก ๆ ต้องร้องไห้ ฉันรู้สึกดีขึ้นเกี่ยวกับตัวเอง ถ้าฉันจะตายวันนี้และมีคนมาตรวจสอบประวัติอินเทอร์เน็ตของฉัน (เพราะมาในที่ทั้งหมดสิ่งที่คุณทำเพื่อเพื่อนที่เพิ่งเสียชีวิต) แล้วผมจะมากกว่าโอเคกับสิ่งที่พวกเขาเห็นว่ามีวันนี้มากกว่าถ้า ที่เคยเป็นมาสิบห้าปีก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้ความภาคภูมิใจของวิธีการที่ฉันได้ แต่ช้าเมื่อเวลาผ่านไปผมคิดว่าทุกคนที่เป็น "หมุนรอบ" ในที่สุดตัวเลขออกว่าชีวิตใต้สะพานนะครับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนฉันอายุ 16 wayyy กลับในปี 2001 ผมได้คอมพิวเตอร์เครื่องแรกด้วยเงินประกันหลังจากพ่อเสียไป ฉันรักความสนใจฉันได้เกี่ยวข้องกับการแสดงเว็บไซต์ส่วนใหญ่สมัครเล่นนักพากย์เรื่อง เป็นบอร์ดที่มีประชากรโดยวัยรุ่น - หนุ่มสาวที่คล้ายกันมักจะอ่อน - ใครต้องการแค่เสียงตัวการ์ตูนที่ชื่นชอบของพวกเขา ผมเคยสนใจฉันด้วยการฉลาดที่จะยังสามารถหมายถึงดูถูกเด็กไม่รู้จากรอบโลกสำหรับพวกเขา " ห่วยแตกอะนิเมะอวตาร " หรือสิ่งที่มีคุณ ถ้าทั้งหมดนี้ฟังดูแคบและเล็ก ก็มั่นใจได้ว่า ผมเห็นด้วย

ผมเกี่ยวข้องกับทุกบิตของบอร์ดดราม่าในชุมชนจาก 2001-2007ish . ฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกหลักที่ได้รับสถานะผู้ดูแลผ่านเชียร์ แรงจะแล้วผมจะใช้อำนาจที่จะเลือกคนที่ฉันคิดว่าเป็นพวกงี่เง่า ผมจะสู้กับผู้บริหาร เพราะฉันรู้ว่ามันทำให้พวกเขาโกรธ หลังจากทศวรรษของการเรียกว่า " โง่ฉลาด " หรือ " ไอ้ตลก " ฉันคิดว่ามันมาบรรจบกันของสิ่งต่าง ๆ ที่ทำให้ฉันต้องการที่จะปฏิรูป - นั่นเหรอ ?มันฟังดูงี่เง่า แต่ฉันหมายความว่าฉันอาจจะทำร้ายความรู้สึกของประชาชน ที่ตามเส้นและมันแย่มาก สิ่งที่ทำให้ผมเปลี่ยนเป็น :

1 ฉันโตขึ้น ผมอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของฉัน ฉันต้องการไปเรียนที่วิทยาลัย ซึ่งครอบครัวของผมไม่สามารถ ฉันมีเพื่อนมากมายจริงผ่านที่วงกลมที่ฉันยังเป็นเพื่อนกับวันนี้สิบห้าปีต่อมา พวกเขารู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉันเป็นคนที่สุภาพมากนะ ชอบใช้อะไรที่เป็นอักขระออนไลน์ตัดหลวมและได้รับความสนใจ แต่ฉันมีเพื่อน ฉันก็สูญเสียความสนใจในเสียงส่วนใหญ่และมีสำหรับคนที่ผมชอบและเกรียนพวกนั้นไม่รู้ ผมบอกตรงๆ ว่าแก่เกินไปหรอก - แต่ผมอยู่ที่ 16 .

2 ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการต่อไปหนูอยากไปโรงเรียน และได้เป็นครู ผมไม่ได้งานที่ดีของการปิดบังตัวตนของฉัน ดังนั้น ฉันคิดว่า ถ้านักเลงนักเรียนทำเนื่องจากความขยันของพวกเขาและพบว่าประวัติเก่าของฉันฉันอยากให้เห็นตัวอย่างที่ดี มากกว่าสิ่งที่ผมเป็น ผมเป็นอาจารย์สอนมา 2 ปีแล้ว และไม่มีใครพบว่าของเก่า แต่หวังว่าผมสามารถใช้มันเป็นสอนเมื่อครู่เมื่อมันไม่เกิดขึ้น

3ผมไม่ได้ชอบฉัน " ฉลาดโง่ " และ " ตลกงี่เง่า " ความรู้สึกจากเพื่อน ใครอยากจะเป็นคนโง่และโง่ ? มันไม่ได้ว่าผมชอบไม่เอาใจใส่ แต่ด้วยอายุที่มาความรู้ที่ผมสามารถจะฉลาดและตลกได้โดยไม่ต้องมี assjerk

วันนี้ฉันยังเป็นผู้ดูแล ในนามเท่านั้น หนึ่งในชุมชนนั้นฉันยังเป็นเพื่อนกับมากจากสถานที่หลายแห่งซึ่งเป็นผ้าใบมืออาชีพแล้ว ตอนนี้ ผมอายุ 30 แล้ว คนรู้จักผมแค่ไหนฉันรู้ดี และไม่มีเด็กเล็กๆ ต้องร้องไห้ ฉันรู้สึกดีขึ้นเกี่ยวกับตัวเอง ถ้าฉันจะตายวันนี้และคนตรวจสอบประวัติอินเทอร์เน็ตของฉัน ( เพราะ ไม่เอาน่านั่นเป็นสิ่งที่คุณทำเพื่อเพื่อนที่เพิ่งตาย ) แล้วผมยิ่งกว่าโอเคกับสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้น วันนี้ มากกว่า ถ้าเป็น 15 ปีก่อนหน้านี้ ผมไม่ภูมิใจในตัวผมเป็นยังไง แต่ ช้า กว่า ฉันคิดว่าทุกคนที่เป็น " เกรียน " ในที่สุดตัวเลขออกมาว่า ชีวิตใต้สะพานค่อนข้างห่วย