Maggot debridement therapy, the int

Maggot debridement therapy, the intentional treatment
of non-healing wounds or chronic osteomyelitis
with maggots of calliphorid flies, was scientifically and
therapeutically introduced by William S. Baer in the
1920s [1] , became popular in the early 1930s [2–3] , but
because of the introduction of antibiotics and improved
surgical procedures was abandoned in the 1940s. However,
the method re-emerged in 1988 for the treatment of
chronic wounds [4–7] .
The use of maggots for the treatment of wounds has
three beneficial effects: debridement of necrotic tissue,
promotion of tissue granulation [8] , and wound-antisepsis
due to antibacterial secretions [9] . In 1931, Baer already
noted that maggots augment the healing of chronic
wounds. Shortly thereafter, the presence of an antibacterial
substance in the body and secretions of Lucilia
sericata was demonstrated by Weil et al. [10] , Robinson
and Norwood [11] , and Simmons [12] . Furthermore, destruction
of ingested bacteria in the intestinal tract of the
maggots was demonstrated by Robinson and Norwood
[13] and confirmed by Mumcuoglu et al. [14] .
In recent years, several reports described the presence
of two specific peptides with antibacterial activity, either
in the body or the secretions of maggots – one peptide
with a molecular weight of 2–10 kDa, and the other with
a molecular weight of less than 1 kDa [15–18] .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนอน debridement บำบัด การรักษาตกไม่รักษาบาดแผลหรือเรื้อรัง osteomyelitisกับ maggots ของแมลง calliphorid เป็นวิทยาศาสตร์ และtherapeutically นำ โดย William S. รัซเซลเบเออร์ในการปี 1920 [1], เป็นที่นิยมในช่วงต้น 1930 [2-3] แต่เนื่องจากยาปฏิชีวนะแนะนำปรับปรุงขั้นตอนการผ่าตัดมีการยกเลิกในทศวรรษ 1940 โดย อย่างไรก็ตามวิธีการเกิดใหม่ในปี 1988 ในการบำบัดรักษาเรื้อรังแผล [4-7]มีการใช้ maggots สำหรับรักษาแผลผลประโยชน์ที่สาม: debridement ของเนื้อเยื่อ necroticสร้างเสริมเนื้อเยื่อ granulation [8], และแผล antisepsisเนื่องจากสารต้านเชื้อแบคทีเรียหลั่ง [9] ในปี 1931 รัซเซลเบเออร์แล้วตั้งข้อสังเกตว่า maggots เพิ่มรักษาเรื้อรังบาดแผล ในไม่ช้าหลังจากนั้น ก็มียาปฏิชีวนะสารในร่างกายและหลั่ง Luciliasericata ถูกแสดงโดย Weil et al. [10], โรบินสันและ Norwood [11], และเหนือกว่า [12] นอกจากนี้ ทำลายของติดเครื่องแล้วแบคทีเรียในทางเดินลำไส้ของmaggots ถูกแสดง โดยโรบินสันและ Norwood[13] และเป็นที่ยืนยันโดย Mumcuoglu et al. [14]ในปีล่าสุด รายงานต่าง ๆ อธิบายไว้อยู่ของเปปไทด์เฉพาะสองกับกิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรีย อย่างใดอย่างหนึ่งในร่างกายหรือการหลั่งของ maggots – เพปไทด์หนึ่งมีน้ำหนักโมเลกุลของ kDa 2 – 10 และอื่น ๆ ด้วยน้ำหนักโมเลกุลของ 1 น้อยกว่า kDa [15-18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาด้วยหนอน debridement การรักษาความตั้งใจ
ของแผลที่ไม่ใช่การรักษาหรือ osteomyelitis เรื้อรัง
กับหนอนของแมลงวัน calliphorid ถูกทางวิทยาศาสตร์และ
แนะนำการรักษาโดยวิลเลียมเอเยอร์ใน
ปี ค.ศ. 1920 [1] กลายเป็นที่นิยมในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในช่วงต้น [2-3] แต่
เนื่องจากการแนะนำของยาปฏิชีวนะและการปรับปรุง
ขั้นตอนการผ่าตัดที่ถูกทอดทิ้งในปี 1940 แต่
วิธีการที่เกิดขึ้นอีกครั้งในปี 1988 ในการรักษา
. แผลเรื้อรัง [4-7]
การใช้หนอนสำหรับการรักษาแผลมี
สามผลประโยชน์: debridement ของเนื้อเยื่อฉีก,
โปรโมชั่นของแกรนูลเนื้อเยื่อ [8] และแผล -antisepsis
เนื่องจากการหลั่งต้านเชื้อแบคทีเรีย [9] ในปี 1931, เยอร์แล้ว
ตั้งข้อสังเกตว่าหนอนเพิ่มการรักษาเรื้อรัง
แผล หลังจากนั้นไม่นานปรากฏตัวของต้านเชื้อแบคทีเรีย
สารในร่างกายและสารคัดหลั่งของ Lucilia
sericata ก็แสดงให้เห็นโดย Weil และคณะ [10], โรบินสัน
และอร์วูด [11] และซิมมอนส์ [12] นอกจากนี้การทำลาย
ของเชื้อแบคทีเรียกินในทางเดินลำไส้ของ
หนอนก็แสดงให้เห็นโดยโรบินสันและอร์วูด
[13] และได้รับการยืนยันโดย Mumcuoglu และคณะ . [14]
ในปีที่ผ่านมารายงานหลายอธิบายการปรากฏตัว
ของทั้งสองเปปไทด์ที่เฉพาะเจาะจงกับกิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรียทั้ง
ในร่างกายหรือสารคัดหลั่งของหนอน - หนึ่งเปปไทด์
ที่มีน้ำหนักโมเลกุลของ 2-10 กิโลดาลตันและอื่น ๆ ที่มี
น้ำหนักโมเลกุล น้อยกว่า 1 กิโลดาลตัน [15-18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนอนเครื่องล้างที่ใช้คลื่นความถี่สูงการบำบัด ตั้งใจรักษา
ไม่ใช่การรักษาบาดแผลหรือ osteomyelitis เรื้อรังของ calliphorid
กับหนอนแมลงวัน คือทางวิทยาศาสตร์และ therapeutically แนะนำโดย William S .

แบร์ ใน ค.ศ. 1920 [ 1 ] กลายเป็นที่นิยมในช่วงต้นทศวรรษที่ 1930 [ 2 – 3 ] แต่
เพราะเบื้องต้นของยาปฏิชีวนะและการผ่าตัดดีขึ้น
ถูกทิ้งร้างในอังกฤษ อย่างไรก็ตาม
วิธีจะเกิดในปี 1988 เพื่อรักษาแผลเรื้อรัง– [ 4
7 ] .
ใช้หนอนสำหรับการรักษาบาดแผลได้
3 ผลประโยชน์ : เครื่องล้างที่ใช้คลื่นความถี่สูง necrotic เนื้อเยื่อ
ส่งเสริมเนื้อเยื่อ granulation [ 8 ] และแผล antisepsis
เนื่องจากแบคทีเรียหลั่ง [ 9 ] ในปี 1931 , แบร์แล้ว
สังเกตว่าหนอนมารักษาบาดแผลเรื้อรัง

หลังจากนั้นไม่นานการปรากฏตัวของสารต้านเชื้อแบคทีเรียในร่างกาย และการหลั่งของ

) โดย lucilia sericata วีล et al . [ 10 ] และโรบินสัน
นอร์วูด [ 11 ] และซิมมอนส์ [ 12 ] นอกจากนี้ การทำลาย
ของกินแบคทีเรียในระบบย่อยอาหารของ
หนอนถูกแสดงโดย Robinson และ Norwood
[ 13 ] และได้รับการยืนยันโดย mumcuoglu et al . [ 14 ] .
ในปีล่าสุดรายงานหลายอธิบายสถานะ
2 เปปไทด์ที่มีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียโดยเฉพาะเหมือนกัน
ในร่างกาย หรือการหลั่งของหนอนและเปปไทด์หนึ่ง
มีน้ำหนักโมเลกุล 2 – 10 กิโลดาลตัน และอื่น ๆที่มีการน้ำหนักโมเลกุลน้อยกว่า 1 ( 15 ) [ 18 ]